ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, 1987-02-01

ΣΕΛΙΔΑ 2 (Πε τΏ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΞ ΕΠΙΕΤΗΙΠΗΕ πες. Ψ ΠΙΣΤΗ Συγκρούονται 30 Η προξλευση της ζωής Στο ερώτημα πώς προἠλθε και κάτω απὀ ποιες συνθήκες προἡλ- θε η ζωή, επιστημονική απάντηση δεν υπάρχει. Αναπτύχθηκαν µόνο µε- ρικὲς θεωρίες και γίνον- ται υποθξσεις για το τι θαᾳ μπορούσενα συμβεὶ, γιατὶ ὃεν υπάρχουν δε- δοµένα για τη σύνθεση της ατμόσφαιρας και τις συνθήκες που επικρα- τοῦσαν. Η επικρατέστερη θεω- ρία που αναπτύχθηκε τον 20ὁ αιώνα εἶναι αυτή των Οτα!μ και Ηα]άαπε: Αυτοί διετύπωσαν την άποψη ότι η πρὠτη ατµόφαιρατηςγης ἦταν αναγωγικἠ. Εἶχε ἴχνη ἠ καθόλου οξυγόνο και την αποτελούσαν απλά χημικά µόρια, ὅπως (Ἠ:, Η»0, ΝΗ: και Η». Τα µόρια αυτά κάτω από την επίδραση της ἔντο- γης τότε υπεριώδους ακτι- νοβολίας της ψηλής θερµο- κρασίας και την ηλεκτρική εκκένωση (αστραπές) της ατμόσφαιρας, αντεόρασαν μεταξύ τους. Τα προϊόντα της αντίδρασης αυτής ἦταν πιο πολύπλοκα χημικά µό- ρια, ὅπως οργανικά οξέα (οξεικὀ, πυροσταφυλικό), αμινοξέα, σάκχαρα, αζω- τοῦχες βάσεις κλπ, Τα µό- ρια αυτά διαλύθηκαν στα θερμά νερὰᾶ των θαλασσών και των λιμνὼν (υπολογ|- ζουν 8000], κι αργότερα συμπυκνώθηκαν λόγω της εξάτµισης των νερὠν. Κάτω απὀ τις αδιάκοπα µεταβαλ- λόµενες φυσικὲς συνθήκες συνδυάστηκαν κι αντὲ- ὅρασαν μεταξύ τους, σχη- µατίζοντας πολυπλοκότε- ρα µόρια, ὁπως τις πρωτεῖ- νες, τα νουκλεϊκά οξέα κλπ. Τα πιό πάνω μακρομό- ρια σχημάτισαν συσσωμα- τωµατα στα οποία εμφαν]- στηκαν οἱ πρώτες τάσεις για διάταξη στο εξωτερικὀ τους μερικών μακρομορἰ- ων, που οδήγησαν στο σχηματισμὸ μεμβράνης και στο εσωτερικὀ τους µερι- κὠν µακρομορίων (ενζυμα, νουκλεϊκά οξξα κλπ) που οδήγησαν στο γνωστόκυτ- ταρόπλασμα. Ὕστερα απὀ πολλὲς «ευτυχεὶς» συγκυρἰ- ἐς µερικά απὀ τα «κύτταρα» αυτά (ἐτσι ονομάστηκαν τα συσσωματώματα], κατά- Φεραν να αναπτύξουν ἑνα σύστημα μεταβολισμού και αναπαραγωγἠς και επεκρά- τησαν σε βάρος άλλων που ὁεν ανάπτυξαν αυτό το σὐ- στηµα (Φυσική επιλογή). Αδυναμἰες της θεωρίας α) Ξεκινά αυθαίρετα ὅτι η αἹµόσφαιρα ἠἦταν αναγωγική. Ὑπάρχουν µε- ρικὲς ενδείξεις, ὀχι ακαταμά- χητες, Π.χ. το Εε() εἶναι αρ- χαιότερο του Γε Ο: καιτο δεύτερο σχηματίστηκε, όταν η ατμόσφαιρα ἔγινε οξειδωτική. β) Ἐεκινἁ µε την ὕπαρξη της γης, της ατμό- σφαιράς της και ορισμένων σωμάτων, όπως (ἨΠ:. ΝΗ. Η20, Η» κλπ. Μια πλήρης θεωρἰαθα ΄πρεπε να εξετά- ον ζει και την προξλευση της γης και του σύμπαντος. γ) Εἶναι γεγονός πως το πρὠτο στάδιο της θεω- ρίας αυτής επαληθεύεται πειραματικά. ΄Ετσι ἡἠδη το 1953, ο Φιαπίον λΜή]]ετ, χρησιμοποιώντας στο ερ- γαστήριο («ἨἩ:, ΝΗ.. Η.0, και συνθήκες 8005, ενερ- γεια απὀ ηλεκτρικούς σπιν- θἠρες, κατάφερε να πάρει οξέα, αμινοξέα, κ.ά. Τα πα- ρακάτω ὅμως δεν επαλη- θεύτηκαν, Βέβαια δεν εἶναι αδύνατο να ληφθούν πει- ραματικἁ τα πιο πολύπλο- κα μόρια. ᾿Οχι όμως στις συνθήκες που υποθέτουν ὅτι επικρατούσαν τότε. Μπορεί π.χ. να σχηματισθεὶ ἕνα αμινοξύ κάτω απὀ ἔν- τονη πίεση και πολύ ψηλή θερµοκρασία, αλλά πώς θα σχημάτιζε ύστερα ζωντανό κύτταρο Εκεῖνο που μέχρι στι- γµἠς δεν κατορθώθηκε σε οποιεσδήποτε συνθήκες, ἔστω και παράλογες, εἶναι η μετάβαση απὀ ἑνα µη βιο- λογικό σύστημα σε ἕνα ζωντανό, µε ιδιότητες να αυτοοργανώνεται, να αυ- τοαναπαραγάγεται και να αυτορυθμίζει τη συµπερι- Φορά του ανάλογα µε τις περιβαλλοντολογικὲς συν- θήκες. Δεν εἶναι απλὼς ἕνα ασθενὲς σημεῖο της θεωρἰί- ας, Εἶναι η βάση της θεωρὶ- ας. Οι επιστήµονες ἔχουν συναίσθηση αυτής της αδυναμίας. (Ανάλογο παρά- δειγμα, για να κατανοηθεἰ το αστήρικτο, το αστεῖο της υπόθεσης εἴναιτο εξής: Δεν ἔχουμε χρήματα και υποθέ- τουµε ότι ἔχουμε αμέτρητα. Ἔτσι ξεκινά σκέψη - προ- γραμματ!σμός, αεροπλάνα, στόλοι, ταξίδια τα πάντα. Ζούμε στη µακαριότητα του ονείρου, μέχρι που να καταλάβουμε ὁτι τα πάντα καταρρέουν λόγω µιας υπὀ- θεσης που δεν εκπληρώὠνε- ται). Οποιος γνωρίζει ἔστω και σε γενικἐς γραμμὲς την εξαιρετικά πολύπλοκη δο- μὴ του πιο μηδαμινοῦ κυτ- τάρου, διερωτάται δικαιο- λογημένα, πώς η εξέλιξη της αδρανοὺς ύλης µπόρε- σενα καταλήξει σ᾽ αυτό το αποτέλεσµα/{ Η ἀποψητης Θρησκείας: Ο Θεὸς εἶναι ο δηµι- ουργός της ζωής. Αυτός εἶναι που δίνει κάθε στι- γµή την ύπαρξη στα ὀν- τα. Δι᾽ αυτού «τά σύμ- παντα τό εἶναι έχει». Δι᾽ αυτοῦ «περικρατεῖται πάντα, τά ὁρατά, σύν τοῖς ἀοράτοις», Δι αυ- τοῦ «πᾶν ζῶον ἐμφψυχοῦ- ται». Ο τρόπος µε τον οποίο δίνει στις λεπτομέρειξς τῆς, τη ζωή στα ὀντα ο Θεός, δεν απασχολεῖ την Αγ. Γραφή. Ο Δημιουργός ως πηγή του είναι και του χρό- νου δίνει σε κάθε στιγµή στα ὀντατην ύπαρξη καιτις Ιδιότητες που τα χαρακτη- ρίζουν. Και να αποδειχθεί η προξλευση της ζωής σύμ- Φωνα µε την πιο πάνω ἡ οποιανδήποτε ἄλλη θεω- ρία, σε τι θα µας πεῖραζε Δενθα μπορούσεο Παντο- δύναμος Θεός να δώσει στην ύλη, που αυτός εδη- µιούργησε, και την ικανό- τητα να εξελιχθεί σεζωντα- νοὺς οργανισμούς Εκεῖνο το «εἶπε καί ἐγενήθησαν», ΤΟ «βλαστησάτω ή γῆ βοτά- νην χόρτου» κλπ. δεν εἶναι πρὀσταγµα του Θεού προς την ύλη που κάτω απὀ τις ἕντονες συνθήκες του θεἰ- ου προστάγµατος ὅημµι- Οὕργησε μµακρομόρια και κύτταρα και ζωή Δε θα μπορούσε δηλ. εδὼὠ να υπὰρξει σύγκρουση Επιστή- µης - Πἰστης. Η Επι- στήµη αναζητά το «πώς» εξελίχθηκαν τα πράγµατα, η Πίστη ὅι- ερευνἁ το «γιατί» εξε- λίχθηκαν και διαβλὲ- πει στην εξελιξη αυτὴ την ενέργεια του Θε- οὐ. (Συνεχίζεται) 15) Η Μονή του Αγίου Ονουφρἱου. Ανηφορίζουµε μεσ᾽ απὀ το πετροχώραφο στη Μονή του Αγίου Όνου- Φρίου, όπου και η σπηλιά, που µόνασεο ᾿Οσιος. Κτυ- πούμε στη σιδερένια εἶσο- δο. Κανένας ὁεν ἦταν µέσα, για να µας ανοϊῖξει. Ο ἑνας και μοναδικὸς κληρικὀς της Αγιοταφικής αδελφότητας απουσιάζει. Το εἴπαμε κι αλλού. Η λειψανδρἰα, επι- δηµικἡ μάστιγα του Πατρι- αρχείου ἱεροσολύμων, στοιχίζει ακριβά, πολύ ακριβάἀ. Μνημονεύουμε του Πατρός ημὼν Όνου- Φρίου και κατηφορἰζουμε αμίλητοι. Η Μονή της Αγίας Τριάδας (Δρυς του Μαμβρή) Ἐανὰ στα λεωφορεία. Ταξιδεύουμε ολοένα. Σή- µερα ἔχουμενα προσκυνή- σουµε σε πάµπολλα ιερά καθιδρύματα. Μ᾽ αυτξςτις σκέψεις σταματάμε σε λίγο στο χείλος του ὀρόμου και ριχνόμµαστε στην οδοιπορία µιας κατηφόρας, που τερ- µατίζει στην πασίγνωστη ὄρυ του Μαμβρή. [Προ- σπερνούμε ανηφορίζοντας ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ῬΕΙ1:α Τύς [ὔΐ ελαφρά και καταλήγουμε στη ρωσική Μονή της Αγίας Τριάδας. Ο λαμπερός ήλιος του πρωϊνού ἔλουζε το χώρο στο Φως. Τα λουλούδια στους εξώστες και τα κελα- δήµατα των πουλιών στο µεγάλο πεύκο µας καλωσό- ριζαν περἰχαρα. ᾿Ανθρω- ποι όµως, πουθενά. Τους συναντήσαμε στη µεγάλη εκκλησία. Βρίσκονταν προς το τέλος τῆς θείας λειτουρ- γίας. Μας χαιρέτισαν κατα- συγκινημἔνοι µε τον ανα- στάσιμο Χχαιρετισμὀ και τους Φιλήσαμε τα σεβά- σµια χέρια. Πήραμετην ευ- λογία τους και σε λίγα λε- πτά ξεκουραζόμασταν στη θρυλική ὅρυ. «Και αποσκηνώσας ΄Αβραμ, ελθών κατῴκησε παρά Την ὅρυν Την Λαμ- Αρή, ἡ ην εν χεβρώμ, κο) ωκοδόμησεν εκε[θυσιαστή- ῥρ)ον τω Κυρίω» (Γἕνεσις, ΄, 18) Εκεῖ «ώὠφθη αυτώο Θεός... καθηµένου αυτού επ] της θύρας Της σκηνής αυτούμεσημβρ]ίας, αναβλέ- Ψας δετοις οφθαλμοἰς αυ- τού εἶδε και !͵δού τρείς ἆν- ὄρες ειστήκεισαν επάνω αυτού’ κα!!/δώὦν προσέόρα- μεν εἰς συνἆντησιν αυτοίς απὀ της θύρας της σκηνἠς αυτού κα! προσεκύνησεν επ την γην». (Γἔνεσις, η”, 1-2). Εκεῖο Αβραάμ φιλοξέ- νησε τους Τρεις άνδρες και τους παρέθεσε γεύμα απὀ Ψωμί, μοσχάρι, βούτυρο και γάλα. «Κα ἐφαγον' αυ- τὸς δε παρεστήκε αυτοίς υπὀ το δἐνόρον.» (Γἕνεσις, η΄, 8). Εκεί δόθηκε η υπό- σχεση για τη γἔννηση του ἰσαάκ και η Σάρρα, ὀντας πίσω απὀ τη θύρα της σκη- νής, τ᾽ άκουσε και γέλασε. «Κα εἶπε Κδὑριος προς Αβραάμ ΤΙ ὅτι εγἔλασε Σάρρα εν εαυτὴ Αλέἔγουσα' ἁἆρα γε αληθὼς τέξοµαι εγώ δε γεγήρακα, µη αδυ- νατήσει παρά τω Θεὼ ρή- μα». (Γἔνεση,ιν΄, 13 - 14). Εκεί ο Μ. Κωνσταντὶ- νος ἵδρυσε ναό, που τα λεῖ- ψανά του σώζονται μέχρι τις μέρες µας. Τώρα το δὲν- τρο περιβάλλεται µε σιδε- ριάὰ και υποβαστάζεται σε πολλά τμἠματἁ του µε ξυ- λοδοκούὺς. Εἶναι Φορτωμὲ- νο μνήμες και προσφξρει µε τη θέα του τη δυνατότητα γι αναμνήσεις πολλές. Δε θξλουµενα φύγουμε. Ο τὸ- πος αυτὸς εἶναι τόπος εμ- Φανίσεως του Θεοῦ, εἶναι χώρος υποσχέσεως του Θεοῦ! Εἶναι το χώμα που πατήθηκε απὀ την Αγία Τριάδαι (Συνεχίζεται) ΚΥΠΡΟΣ Η ΕΛΛΗΛΙ/ΚΗ ΚΙΗ ΑΓΙΑ ΛΗΣΟΣ Ρυ «ΚΥΠΡΙΑ ΕΠΗ» Το τελειότερο συγ- γραφικὀ ἔργο της πρὠ- της εποχής των γραμμά- των στην Κύπρο θεω- ρεῖται το ποιητικό αρι- στούργηµα «Κύπρια ᾿Επη». ᾿Εργο που εἶναι εφἀμιλλο προς τα Οµη- ρικἁ ᾿Επηκαιγι αυτότο λόγο πολλοί απὀ τους αρχαῖους συγγραφείς το απὀδωσαν στον ᾿΄Οµη- ρο. «Ουχ Οµήρου τα Κύ- πρ/α ἐπεά εστ! αλλ᾽ ἆλ- Λου τινόὸς», ἔγραψε πρὠ- τος ο ιστορικὀς Ηρόδο- τος. Ο «άλλος» αυτός θε- ωρεῖται σήµερα ότι εἶναι ο Στασίνος ο Σαλαμἰνιος που ἐζησεγύρω στον 7ο αιώνα π.Χ. Δεν υπὰρ- Χουν βέβαια αποδεἰξεις ότι τα ᾿Επη αυτά γρά- Φτηκαν απὀ το Στασἰνο. Εἶναι όμως βέβαιο ότιο ἴδιοςο Στασίνος ἦταν Κύ- πριος, Μια παράδοση θὲ- λει το Στασίνο γαμβρὀ του Οµήἠρου. Επειδἠ μά- λιστα ο Όμηρος ήταν Φτωχόὸς του δίνει για προἰκα τα «᾿Επη». Η πληροφορίἱα αυτἠ δείχνει την προσπάθεια, που ἔγινε απὀ πολλούς, απὀ την αρχαιότητα ήδη, για να αποδώσουν τα« Επη»στον ᾿Ομηροἡ για να συσχετίσουν το νεότερο συγγραφξα τους μ᾽ αυτό και να πἀ- ρει έτσι μεγαλύτερη αξία. Πάντως ο Ηρόδο- τος και πάλι παραβάλλει ορισμένους μύθους του Στασίνου µε παρόµοι- ους του Ομήρου και ως προςτοθέµατουςκαιως προς την ψηλή ἔμπνευ- σἠ τους και τον επικὀ χαρακτήρατους. Τα «Κύπρια ᾿Επη» ονομάστηκαν ἔτσι, εἶτε για την Κύπρο εἶτε για την «Κὐπριδα», δηλ. την Αφροδίτη. ᾿Ηταν γραµ- ἵμενα σε ἕντεκα βιβλία. Από αυτά σώθηκαν μόὸ- νο ελάχιστα αποσπά- σµατα και περίληψη απὀ τον Πρόκλο, µέσα στη «Μυριόβιβλον» του Με- γἁλου Φωτίου (9ος αι- ὧν. μ.Χ.) Πατριάρχη Κων/πόλεως, Αυτά ὅμως και µόνο ήταν ικα- νάἁ -- ὅπως και οἱ άλλες αρχαιότερες πληροφο- ρίες -- για να µας Φανε- ρώσουν το μεγάλο ποιη- τικὸ τάλαντο του Στασἰ- νου, που στάθηκε ορὀ- σηµο για τον κόσμο των γραμμάτων της αρχαϊας του πατρίδας Κύπρου µα και της Ελλάδας. Τακ«κύπρια Επη»ως προς το περιεχὀμενὸ τους θεωρούνται σαν εισαγωγἠ του μεγάλου ομηρικού ἔπους, της «.λιάδας», µια και το τὲ- λος της διἠγησής τους σταματά στοσηµείοπου αρχίζει αυτή ο ᾽ Όμηρος, Με επικολυρισμό εξι- στορεί ο Σαλαμίνιος ποιητής τον Τρωϊκό πόὸ- λεµο απὀ τα πρώτα του Χρόνια, τα αἴτια που τον προκάλεσαν και διάφο- ρα επεισόδιἁ του. ΝΊια εικόνα του ποιητή και του ἔργου του θᾳ µας δώσει το πρὠτο απὀ- σπασμά του -- σενεο- ελληνικἡ απόδοση: «Κάποιον καιρό τ᾽ αμέτρη- ΤαΤ᾽ ανθρώπινα Τα φΦύτρα, όσο κ αν σκόρπια κ ὅσοη Γη πλατύστερνη κ/ αν ἧταν, βάρος τῆς έγιναν. Κ/ο Ζευς λυπήθηκε να βλέπε! και µε τη σκέφη Τη σοφή, τη Γη Την παγγεννήτρα σποφασ]- ζε, απ᾿ τους πολλοὺς αν- θρώπους ν᾿ αλαφρώσει Την τόση σµόχη του Τρω|- κοὺ πολέμου προκολὠντας ἐτσι που ο θάνατος βαρύς ΤΟ βάρος να σηκώσει. Και πέθαιναν τόσοι ἧρωες πια στην Τρο]ατο θἐἔληµα να γ{- γετα! του Δία...» Η γλωσσική και µε- τρικἠ µορφή των ἔργων του Στασἰνου επέδρασε πολύ στην αρχαία ελλη- νική λογοτεχνία. Αλλά και µε τους ωραίους μύ- θους του ενξἔπνευσε τους μεγάλους τραγι- κοὐςποιητᾶςτης αρχαιό- τητας. Τέτοια επἱδραση Φαΐνεται στην τραγωδία του Σοφοκλή «Φιλοκτή- της» και στην «{φιγἔνεια εν Ταύροις» του Ευριπί- δη. Πέρα ὅμως απὀ τον επικὀ τους χαρακτήρα τα «Επη» ἔχουν µέσα τους αρκετὀ λυρισμὸ και Φυσιολατρικὸ αἴσθημα. Το στοιχείο αυτό καθώς και η σχέση τους σε πολλά σημεία µε την Αφροδίτη, δείχνουν ὅτι τραγουδιώνταν στις γι- ορτὲς της κἆθε ἄνοιξη, στην Πάφο, στη Σαλαμί- να και αλλού, ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟ ΑΙΩΜ/ΙΟ ΒΙΒΛΙΟ «Αβραάμ εγἔννησε τον /σαόὀκ, /σαάκ δε εγἐν- νησετον /Ιακώβ...». (Λ{ατθ. α΄, 2) ΙΣΑΑΚ ΚΑΙ ΙΣΜΑΗΛ «Αβραάμ εγἔννησε τον Ισαάκ». Αλλά εγἔννησε και τον Ισμαήλ. «Γἔγραπτα! γαρ», λέγει ο Παύλος, «ότι Αβρα- ἆμ δύο υιούὺς ἔσχεν, ἕνα εκ της παιδ]σκης και ἔνα εκτης ελευθἐρας». Γιατί λοιπόν δεν αναφξρει ο Ματθαίος τον ἆλλο «υ/όν», τον ἰσμα- ἠλ Γιατί ο Ισμαήλ εἶναι άσχετος µε την επαγγελία του Θεοῦ στον Αβραάμ. Η σωτηρία του κόσμου δεθα ερχόταν απὀ το γιοτης δοὺ- λης του ᾿Αγαρ. Αλλά «εκ της ελευθἑρας (της Σάρρας) διά της επαγγελίας». Η επαγγελία του Θεού στον Αβραάμ ἦταν σαφής. «Σἁραη γυνή σου ου κληθή- σετα! το ὄνομα αυτής Σάρα, αλλά Σάρρα ἔσται Το ὄνομα αυτής. Ευλογήσω δεαυτήν, κα! δώσω σο! εξ αυτής τὲ- κνον κα ευλογήσω αυτό, και έσται εις έθνη, κα! βασι- λείς εθνών εξ αυτού ἔσον- τα!». 0Ο Αβραάμ δξχεται χα- ρούμενοςτην επαγγελία και μεσιτεύει στο Θεό να ευλο- γἠσει και τον Ισμαήλ. Ο Θεός τότετου απαν- τά: «Λία! Ιδού Σάρρα η γυνἠ σου τἐξετα/ σο! υἱὀν, και καλέσει Το ὀνομα αυτού /σαόκ, κα! στήσω την διαθή- κην µου προς αυτὸν εἰς ὅ/α- θἠκην αιώνιον, εἶναι αυτὠ Θεὸς κα! τω σπέρµατι αυ- τού µετ᾽ αυτὸν». Ανταπο- κρίνεται ὅμως ο Θεός και στην παράκληση του Αβραάμ και ευλογεί τον ἱσμαήλ, για ν᾿᾽ αυξηθεί σε δύναμη και να πολλαπλα- σιασθεῖ σε αριθμό. Τη δια- θήκη Του ὁμως ο Θεός θα τη συνάψει µε τον Ισαάκ. «Την δε ὁιαθήκην µου στἠ- σω προς /σαάκ, ον τἐξετα/ σο! Σάρρα εἰς τον καιρὸν τούτον εν τω ενιαυτὠ τω ετέρω». Οταν λοιπόν γεννή- θηκε ο Ισαάκ και «απεγαλα- κτίσθη», η Σάρρα εἶπε στον Αβραάμ: «ἐκβαλε την παι- ὁΐσκην ταύτην κα! τον υἱιὸν αυτής’ ου γαρ µη κληρονο- µήσει ο υἱὸς της παιὀόίσκης ταύτης μετά του υιού µου /σαάἀκ. Σκληρὀν δε εφάνη το ρήμα σφόδρα εναντίον Αβραάμ περί του υιού αυ- τοῦ». Η απαϊτηση της Σάρ- ρας φάνηκε πολύ σκληρή στον αγαθότατο Αβραάμ. Αποτελούσε καρπὀ ζηλο- τυπίας η ενέργεια αυτή. Η ἴδια η Σάρρα ἆλλωστε, επειδἠ ἦταν στείρα, ζήτησε από τον άνδρα της ν᾿ απο- κτήσει παιδὶ µε την ᾿Αγαρ, τη δούλη της. Σαν απὀκτη- σε όμως η ᾿Αγαρ τον ἰσμα- ἡλ, περηφανεύθηκε και πε- ριφρόνησε την κυρία της. Αυτὸ δεν ἄρεσε Φυσικά στη Σάρρα οὗτε και το ξξ- χασε. Απαιτεῖ λοιπόν τώρα την απομάκρυνση και αὐ- τής και του γιου της. Το σημαντικότερο όμως εἶναι, ότι και ο Θεός παίρνει το μέρος της Σάρ- ρας κι εγκρίνει την απαϊτη- σή της. «Είπε δε ο Θεὸς τω Αβραάμ µη σκληρόὀν ἑστω εναντίον σου περ] του παι- ὁἷου κα! περ] της παιδίσκης' πάντα αν όσα εἶπη σο! Σάρ- ρα, ἄκουε Της φωνής αυ- τής, ὁτιεν /σαάκ κληθήσε- τα/σο! σπέρμα». Απόγονοι του Αβραάμ ϐΘ᾽ αναγνωρι- σθούν κυρίως οι απόγονοι του Ισαάκ. Αυτός εἶναιο υἱ- ὁς της επαγγελίας. Θα ἔπρεπε, λοιπόν, σύμφωνα και µε τη θεία πρὀνοια, «Ο/ υιοἱ της σαρκός», ἰσμαήλ και η γενιά του, να χωρί- σουν για πάντα απὀ τον Ισαάκ και τους απογόνους του, τα τέκνα της επαγγελί- αςτου Θεοῦ. ΙΑΚΩΒ ΚΑΙ ΗΣΑΥ «Ισαάκ δε εγξννησε τον Ιακώβ», Οὗτε λέξη κι εδώ για τον Ησαύ, το ὀϊΐδυμο και πρωτότοκο αδελφό του |α- κώβ. Γιατί Αποκλεΐσθηκε κι αυτός απὀ την επαγγελία του Θεού, γιατί την περι- Φρόνησε, ξεπουλώντας τα πρωτοτόκιάτου για ἕνα πιά- το Φακἠ. Η λαιµαργία του και γενικά η υποδούλωση της Ψυχής του στις απαιτή- σειςτων αισθήσεων καιτων ορμὠν του τον εµεῖωσαν στα μάτια του Θεού. Δεν μπορεϊΐ ο ἄνθρωπος ατιµώ- ρητα να περιφρονεῖ τα προνόμια, που του χαρίζει ο Θεός. Κι ο Ησαύ αυτό ἔκαμε. Περιφρόνησε τα προνόμιά του, που εἶχε σαν πρωτότοκος γιος του ἰσα- ἀκ, να γίνει πρόγονος κατά σάρκατου Μεσία. Ταξεπού- λησε για ἕνα πιάτο Φαγητό. ΜΑΡΚΟΣ ΕΦΕΣΟΥ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ [ο [ο ζοζαΓποΓο.ΓοΤ χο] ά[οἷς Καμιά βέβαια απὀ τις αξιώσεις του δεν ἔγινε δε- κτή, ενώ και στην πορεῖα των συζητήσεων επεκρά- τησε η θἔση του Μάρκου να συζητηθεί πρὠτα το περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος 'ΕΠίοφμε” θέμα που ἦταν σοβαρότερο και όχι το περί καθαρτηρίου πυρός “Ῥιτροίοτίμπι” που ἦθελαν οἱ Λατίνοι. Η ουσιαστική ἔναρξη των εργασιών της συνόδου ἔγινε στις 8 Οκτωβρίου 1438. Ο Μάρκος, χαιρετὶ- ζοντας την ἔναρξη των ερ- γασιὼν της συνόδου, εκ- Φράζει τη µεγάλη λύπη του και τον πόνο της ψυχής του για το σχίσμα της Δυτικής Εκκλησίας αλλά συγχρό- νως τονίζει στους Λατίνους ὅτι αυτοῖ εἶναι που εἶχαν απομακρυνθεί απὀ την [Πα- ράδοση της Αποστολικής Ξκκλησίας και εκαινοτόµη- σαν μονομερώς µε την εἰ- σαγωγἠ νέων εθίµων, εντε- λὼς αγνώστων στην πρω- τοχριστιανικἠ Εκκλησία. Για να αποδειχθεί αυτή η πλάνη καιη νοθεἰατων Δυ- τικών, ζήτησε πριν απὀ κά- θε άλλη εργασία της συνό- δου να αναγνωσθούν οι ὁροιτων Οικουμενικών Συ- νόδων. «Ζητούμε και πα- ρακαλούμε, ἔλεγε ο Μάρκος στους Λατἰ- νους, να επιστρέψουµε σ᾿ εκεϊνο «τόν καιρόν, καθ᾽ ὅν ἠνωμένοι ὄντες τό αὐτό πάντες ἑλέγομεν καί οὐκ ἤν ἐν ἡμῖν σχί- σµα». Οι Λατίνοι, Φοβού- µενοι το Φως των ιερών κα- νόνων, αγωνίζονταν να µη αναγνωσθοὺύν. Μξχρι και πλαστά ἔγγραφα παρουσἰ- ασαν, για να υποστηρίξουν τιςθξσειςτους. ᾿Όμως απὲ- τυχαν. Οι ὁροι των Συνό- δων ανεγνώσθησαν, ο δε Μάρκος, προθέτοντας σε κάθε όρο µικρή εισαγωγή, ἔκανε τους Λατίνους να οµολογήσουν ὅτι «Οἱ Γραι- κοί λέγουσιν ὀρθότερον ἤ ἡμεῖς». Τότε δυστυχώς υπήρξαν εκπρόσωποι της Ορθόδοξης Εκκλησίας που ζητούσαν απότο Μάρκονα επιδείξει οικονομία για να πάρουν την παπικἡ βοήθεια και να σωθεί η Κωνσταντι- ψούπολη. «Οἰκονομητέον ἔνθα µή παρανομητέον» ἔλεγεν εκείνος. Ασήμαντη εἶναι η προσθἠκη του ΕΠΙο- αμε ἔλεγαν οἱ παπικοί. Αφού εἶναι ασήμαντη, γιατί δεν την παραλείπετε, απαν- τούσε ο Μάρκος. Τις διδα- σκαλίεςσας, τους ἔλεγε, οὗ- τε γνωρίζω οὖτε παραδέ- Χομαι, γιατὶ γνωρίζω ότι εἷ- ναι διεφθαρμένες καιξένες. Η μεταφοράτης συνό- δου στη Φλωρεντία απὀ τους παπικοὺς, για να ασκή- σουν βία στους Ορθοδό- ἔους σκλήρυνε τις προθὲ- σεις των Λατίνων. ᾿Όμωςη θέση του Μάρκου ἡἧταν ακλόνητη. ᾿Οταν εἶναι «Θε- ός τό κινδυνευόµενον», οὗ- τεοικονομία μπορεῖ να γίνει οὖτε οι χλιαρότητες ἔχουν θέση. Παρά το ότι ορισμὲ- νοι της Ορθόδοξης αντι- προσωπείας µε επικεφαλής το Νικαΐας Βησαρίωνα υπέ- γραψαν τον ὁρο, όταν ο πά- πας πληροφορήθηκε ότι ο Μάρκος δεν υπέγραψε, εἶ- πε το περίφημο, πι {ε- αἰπιας”. δηλ. «οὐδέν ἔποιή- σαμεν». Και πράγματι εν ἕκα- ναν τίποτε. Για την Έκκλη- σία της Ανατολής η σύνο- Γιανα κορέσειτο πάθος της λαιμαργίας του. Δεν μπό- ρεσε να εγκρατευθεῖ για μερικά λεπτά, μέχριπου να ετοιμάσει κάτι, για να Ιικα- νοποιἠσει την πείνα του. Αδιαφόρησε για τα θεία προνόμιά του. Τα ατίµασε. Τα πέταξε. Κι αυτά µεν δια- σώθηκαν µετον Ιακώβ, που τα πόθησε και τα τίµησε. Αυτός ὅμως αφανίσθηκε. «Ουκαδελφόςην Ησαῦτου /ακώβ, λέγε! Κύριος, και ηγάπησα τον /ακώβ, τον δε /αΗσαῦ εµσησα κα ἔταξα τα όρια αυτοῦ εις αφαν|- σμὸν...». Η ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΗ ΖΩΗ Προσοχή επομένως. Ας µη δίνουμε «Τα άγια τοις κυσὶ» κι ας µη ρίπτουμε τα μαργαριτάρια των προνο- μίων µας στους χοίρους. Η αισθησιακἠ και υλιστική ζωή καταστρέφει. Τα σώ- µατα και οἱ ψυχές πρέπει να διατηρούνται µέσα στην αγνότητα και να στολἰζον- ται µετις αρετἒς. ᾿Ο,τι εἶναι ακάθαρτο, μακρυά απὀ μας| «Λ{η τις πὀόρνος ἡ βὲ- βηλος ως Ησαύ, ος αντί βρώσεως µιας απξδοτο τα πρωτοτόκια αυτού», παραγγἔλλει ο μεγάλος Παύλος. Κι αυτή η µετάνοιά του ακόµα, κι αυτά τα δά- κρυάἁ του, που ακολούθη- σαν αργότερα, ἔμειναν απαράδεκτα απότο Θεό.Σε τίποτα δεν τον ὠφξλησαν. «᾿/στεγαρ ὅτι κα! μετέπειτα, θΘἕλων κληρονομήσα! Την ευλογίαν, απεδοκιµάσθη' µετανοίας γαρ τόπον ουχ εὔ- ρε, καἶπερ μετά ὁακρύων εκζητήσας αυτήν», συµ- πληρώνει ο ἴδιος Απόστο- λος. (Συνεχίζεται) ας υπήρξε «ληστρική», «μι- αρά», «εναγἠς», «ἄάθεσμος», «ψευδοσύνοδος». Ηταν µία σύνοδος απάτης και Ψεύδους, µία σύνοδος συ- νεχούς ατιµίας και άναν- ὅρων πιέσεων, µέχρι ση- µείου να χρησιμοποιείται και το σιτηρἐσιο ως μέσο εξαναγκασμού των Ορθό- ὁοξων, για να υπογράψουν τον ὁρο. Η εκµηδἔνιση των σχεδίων του Πάπα οφείλε- ται σε µια δυναμική προ- σωπικότητα’ τον επίσκοπο Μάρκο. Ο ἁγιος Μάρκος ο Ευ- γενικός κοιµήθηκε στις 23 Ιουνίου 1444 σε ηλικία 52 χρόνων. Ο λαόςτον υποδξ- χθηκε µε επευφηµἰες όταν επέστρεψε στην Κωνσταν- τινούπολη µετά την ψευ- δοσύνοδο. Τον ανεγνώρισε και ὡς θαυματουργό ἁγιο µετά το θάνατό του. Η µνή- µη του γιορτάζεται στις 19 Ιανουαρίου. ΣΕΛΙΔΑ 3 Λτοστογ!έφσκ/ Σπουδή στο ἔργοτου Ρο ΜΕχρι τώρα παρουσιάσα- µε μερικὲς αδρξς και χαρακτη- ριστικες πτυχὲς της ζωής του μεγάλου Ρώσου λογοτέχνη Φέεντορ Μιχαήλοβιτς Ντοστο- γιεφσκι. Ωστόσοη µελέτη αυτή θα ἠταν ελλειπἠς αν µἔναμε, ως εδώ. Γι΄ αυτό θα επεκταθού- µεστη συνέχεια, στη βαθύτερη ἔρευνα των ἔργων του. Το υλι- κὀ που µας προσφἑρεται, για το σκοπὀ αυτό, εἶναι πολύ εκτεταμένο. ΄Ετσι θα περιορι- σθούμε στα εξής ἔργα: «Λευ- κές νύκτες» «Αναμνήσεις απὀ Το σπ]τΙ των πεθαμὲέ- νων», «Εγκλημα και ΤιΙµω- ρία», «Αδελφοί Καραμά- ζωφ». Δι/κα/ολογημένα ο Λτοστογιἐφῴσκ! ἔχει κατα- ξιωθεῖ απὀ το ἔργο του ως κορυφαίος ερευνητής κα! γνώστης Της ανθρώπινης ψυχής. Τα β/βλία του, που μεταφρασμένα κυκλοφο- ροῦὗν σ᾿ όλο σχεδὀν τον κὀ- σµο, αποτέλεσαν Το αντι- κείµενο βαθειὰς μελέτης ανάμεσα στους κύκλους των ὁιανοουμένων, των φυχαναλυτών, των φιλοσὀ- Φων κα! ἄλλων πολλὠν εἰ- δημόνων. Παράλληλα ἔλ- κυσαν, µα κα! ελκύουν ακὀὸ- μα, ἕνα µεγάλο αναγνωστ!- κὀ κοινό απὀ ανθρώπους κάθε ηλικίας κα! µὀρφω- σης. Μέσα στην πλοκή Των ἔργων του συγγραφέα πα- ρελαύνουν ήρωες απὀ ὅλα τα στρώματα Της κοινωνίας του καιρούτου. Ο µέθυσος, ο χαρτοπακτης, ο αρχον- τοχωρ/άτης, ο στρατηγός, ο κατάδικος, ο οΙκογενειάρ- χης, ο ἁρρωστος στο κρεβ- Αάἆτι του πὀνου, ο ΦΙλἠδο- γος κα! σαρκολάτρης, ο εγ- κληματίας, οτοκογλύφος,ο ονειροπόλος, ο ἔνοχος, που δεν ομολογεί το παράπτω- µάτου, ομοναχὸς, ο στάρε- ες, η γυνα/κούλα του λαοῦ, ο πλούσιος, που ἔχει ξεπέ- σει κα! ζη µε τα ὀνείιρα του περασμἑνου του μεγαλείου και ἀἆλλοι πολλοί. Και 0 Λο- γοτέἔχνης µε απαράμιλλη συγγραφικἠ µαστορ/ἀ κα- τορθώνε! μέσα στα στόµα- τα των ηρώων του να βάζει τἐτο/α σπουδαία λόγια, Τὸ- σο διεισδυτικὲς παρατηρήἠ- σεις, τόσες προφητικὲς εµ- πνεῦύσεις, ὡὧστε να αποσπἁ τον ανεπιφὑύλακτο του ανα- γνώστη θαυμασμὀ. Και ταυτόχρονα να προβληµα- τίζει καἱρ!α τον καθένα. Η επιδεξιότητα του ΝΤοΟστογιέ- Φσκ!, στο σημείο αυτό, εἶναι τέτο!α, που ο αναγνώστης πραγµατ/κἁἀ ὁδ/ερωτάτα! πὼς κατορθώνει να χειρίζε- τα! Τόσο πλούσια ὅλους τους τύπους Των ανθρώ- πων, που παρουσιάζει. Λ/αζ]με αυτά ο λογοτέ- χνης πολλές φορὲς γίνεται! ο 'βαθύς θεολόγος, που ερµη- νεύε!ι στοχαστικἀ Τα λόγια του Χριστού και ζητά να ζυ- γίσειτην ανθρώπινη κατάἀν- ια ἡ την πνευµατικἡ µεγα- Λλωσύνη που ενσαρκὠνετα! σε τύπους σαν τον Λήαρμε- λάντωφ, Το µεθύστακα, ἡ σαντον στάρετς ζωσιμά, µε την πνευματική ακτ/ινοβο- Αλία. Ο Ντοστογ/έφσκι, επ|- πρὀσθετα αγαπάἁ την Ορ- θοδοξία κα!γ/᾽ αυτή πάντο- τε γράφει. Δεν εἶναι ο Χρι- στιανόὸς, που αποδἔχετα! όλες Τις «εκκλησ/ες» και Τις αναγνωρίζει Γ/᾽ αυτὸ κα! μµερ/κές φορές στιγµατίζει την ὁρόση κα! Τις ενἔργειες, συγκεκριµένης εκκλησίας, της ΓΙαπικής, µε σκηνές µο- ναδικἐς στην παγκόσμια λογοτεχν/κἡ παραγωγή Τῃς. ΣΤο ἔργο του «Αδελφο] Καραμόζωφ» περιγράφει! σε Τόνους θεολογικό εξαί- σιους Το διάλογο ανάμεσα στο Μέγα /εροεξεταστὴ και Το φυλακισμένο Χριστό, ὅι- ανοῄοντας Πελώριες πτυ- χὲς, που σε κατοπ!/νότερα κείµενα θα προσεγγίσουμε. ᾿Αλλοτεο συγγραφέας καταλαμβάνετα! απὀ µια σνερµήνευτη προφητικἡ ἔξαρση και ὁιανοῖγει τις πύ- Λες του άγνωστου μέλλον- τος, εἶτε αυτό εἶναι πολιτικό, εἶτε εἶναι κοινωνικὀ. Με θαυμαστή ενάργεια προ- Φητεύε! καταστάσεις, που θα ἔρθουν, ενώ παράἆλληλα ασκεί κριτική σ᾿ αυτές. Για παράδειγµα, ο ὁολοφόνος /βάν Καραμάζωφ σε µια στιγµή ἔμπνευσης προμηνύ- εἰ την ἔλευση του ανθρὠ- που που περήφανα θα υψώσει Το ανάστηµά του και θα αυτοανακηρυχθε[ θεὸς. «Ο/ άνθρωποι θα ενω- θοῦν, λέγε! ο Ιβάν στον Σµερντιακόβ, γ/α να τα πά- ρουν ὁλα απὀ τη ζωή, ὅλα ὅσα µπορεί να Τους δώσει, µα οπωσδἠποτεγ/α την ευ- τυχία κα! Τη χαρά σ᾿ αυτόν εδὼὠ τον κὀσμο. Ο ἀνθρω- πος θα ανυψωθε] µε Το πνεύμα Της θεῖκής, τιτάν/ας περηφἀνε/ας κα! θα εµφα- ν/σθεἰ ο άνθρωπος -- θεὸς». Αυτά τα λόγια, κα! ὄλλα πολλά, καταξιώνουν το Ντοστογιέφσκ! σαν συγ- γραφέα προικ/σμὲνο µε ὅι- ορατικὀτητα σπάνια και θαυμαστή. Ασφαλώς κα! το καθα- ρά περιραφικὀ στοιχείο ὁεν απουσιάζει απὀτα ἔργα του. Μόνο που ὁεν συμπν]- γε! τους ανεπανάληπτους διαλόγους κα!τις παρατηρή- σεις του, ψυχολογικές, θεο- λογικές, προφητ/κὲς και ἆλ- Λες, γ/ατις οποίες µικρή µὀ- νο αναφορἆ κάναµε πιο πριν. Η σπουδαιότητα Του Ντοστογιἐφσκ αρκετὲς φορὲς φαίνεται και απὀ τον βαθὺ συνόδυασμὀὸ που επι- τυγχἀνε! ανἁἆµεσα σε στο/- χεία της Φύσης κα! καθαρά ανθρώπινες καταστάσεις. Για παράδειγµα στο ἔργο του «Λευκές νύκτες» αρχίζει ως εξής «Η νύκτα ήταν υπέ- ροχη, ἦταν απὀ κεἶνες τις νύ- κΤες που τις νοιώθουμµε µό- γοσαν εἱμαστενξέοι, αγαπη- τὲ µου αναγνώστη. Ο ου- ρανὸς ἡἧταν τόσο γεμάτος άστρα, Τόσο φωτεινός, που κοιτἁζοντάς τον ἀθελά σου αναρωτιόσουνα: Εἶναι δυ- νατὸ να ζούνε κότω απὀ ἕνα τἐτο!ο ουρανό ἀνθρω- πο! κακο] κα! παράξενοι,». Όμως η αξία των ἐρ- γωντουκα/η συνακόλουθη µεγόλη προσφορά του στις νεώτερες ανθρωπολογικὲς επιστήμες θα ὁιαφανεὶ στα επὀµενα κείμενα, ὅπου θα γίνουν πιὸ συγκεκριμένες αναφορὲς στην απέραντη πνευματική Του δηµ/ουρ- γία. (Συνεχίζεται) ΣΕΛΙΔΑ 4 ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΔΙ ΣΧΟΔΙΑ. ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ Η ολοένα ογκούµενη εγκληματικότητα στον τόπο µας προκαλεἰ ανησυχἰες. Καθημερι- νἀ σχεδὀν πληροφορούμαστε τον τελευταίο καιρό για εγκληματικὲς δραστηριότητες, στις οποίες, αρκετὲς Φορξἒς, ενἔχονται! και νεοι. Και αρμόδιοι αλλά και οι απλοἰ άνθρωποι διερω- τούνται: ποὺ οδηγούμαστε τι πρέπει να γ!νε!, πὼς θα αποτραπει το κακό Η ανησυχία, πράγματι, εἶναι ενθαρρυντικὀ στοιχείο. Αλλά δεν αρκει. Ακόμη ούτε και η αυστηρότητα, που εισηγούνται µερικοί, θα δι- ορθώσει το κακὀ. Η θεραπεία του κακού πρὲπει να ξεκινήσει απὀ τη ρἰζα, την αιτία που το προκαλεί]. Και, όπως ορθά τονίστηκε σε πρὀσφατη τηλεοπτι- κἡ συζήτηση, κι ἶσως να ἦταν το μόνο θετικό που επισημάνθηκε, στην κατά τα άλλα ἁστοχη σεπεριεχόµενο συζήτηση, η οικογἔνεια εἶναι ο σημαντικότερος παράγοντας αγωγἠς. Επομένως απὀ τη σωστἠ θεμελίωση, συγ- κρότηση και γιατί ὀχι εξυγείανση της οικογέ- νειας εξαρτώνται πολλά. Και ακριβώς απὀ τον εντοπισμὸ και τον εκτοπισμὀ στοιχείων που υποθάλπουν την οικογένεια και μολύνουν τη σύσταση και ζωή της πρέπει να ξεκινήσομε. Ταυτόχρονα ὅμως η παροχἠ στην οικογένεια των ζωτικώὠν εκείνων στοιχείων που θα την κἁά- νουν να λειτουργήσει σωστά εἶναι το ἆλλο, το αναγκαἰο͵, βήμα. Δυστυχώς, όμως, οὗτε το ἕνα γίνεται οὖτε το ἆλλο. Η οικογἔνεια σεἰεται συθἔµελα σἠμε- ρα απὀ χίλιες ὅυο καταλυτικὲς δυνάμεις και αρκετοί, αντί να βοηθήσουν στο να κρατηθεὶ η οικογένεια, συνειδητά ἡ ασυνεϊΐδητα, θέλουν να την απομακρύνουν απὀ το σωστό τρόπο Στο σοβαρόὸ για τους νέους και τις σχξ- σεις τους µε τους γονεὶς θέµα της πειθαρχίας και της ελευθερίας στράφη- κε η συγκέντρωση των γονέων, που τα παιδιά τους φοιτούν στα Κατη- χητικά Σχολεία της ἱεράς Αρχιεπισκοπής. Μετά τη θεία Λει- τουργία, που ἔγινε για τους γονεὶς στο παρεκ- κλήσιο της ἱερατικής Σχολἠς στη Λευκωσία στις 25 ἰανουαρίου, ακολούθησε η συγκὲν- τρωση. Σ᾽ αυτή µίλησεο κ. Μιχαλάκης Μαραθεύ- της, τεως διευθωντήςτης Παιδαγωγικής Ακαδημ]- ας, Συγκινητική υπήρξεη αθρόα προσέλευση πολλών γονιών. Το θεμα και η συζήτηση κράτησε το ενδιαφἔρον τους. Εἰ- ναι πρόβλημα που απα- σχολεὶ αρκετούς γονείς. Οινέοι σήµερα επη- ρεάζονται απὀ πολλοὺς παράγοντες στη συµπε- ριφορά τους, αλλά και αρκετὲς Φορξς οι ἴδιοι οἱ γονείς, χωρὶς να το θὲ- λουν ἡ νατο καταλαβα]- νουν, δεν μπορούν να τους βοηθήσουν. Η σω- στἡ επομένως πληροφὀ- ρηση εἶναι κάτι που Το αποζητά ο κάθε γονιός καιπου εἶναι απαραϊτητο να γίνεται. Στο παρὀν άρθρο αυτό που μπορούμε απὀ την εμπεριστατωμένη ανάλυσητου θᾶεµατοςνα υπογραμµίσουµε εἶναι ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ «ΜΙΑΣΤΙΓΩΣΙΣ επίμονος, ανάρτησις µε σχοινἰία, κατάξανσις σαρκός µε ξυστήρας, ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ το εξής: «Τα παιδΙἁ κα! ΟΙ νξοι, τὸ- νισε ο κ. Μαραθεύτης, πρἐπε! να μάθουν µε Τη σωστἡ ὁιαφώτιση και ΤΟ διάλογο πο!ο εἶναι ΤΟ ΟΡ: θὸ, ὦστε να μπορούν να ενεργούν ελεύθερα και να ασκούν Τον αυτοε- λεγχο. ΄ἔτσι η πειθαρχία τους θα εἶναι µ/α πε!ιθαρ- χία ελεύθερης εκλογής. Ο εἐαναγκασμὀς κα! η αυθαίρετη επιβολή δεν αποτελούν σωστή προ: σἐγγ/ση κα! αγωγή». ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ Και ακριβώς στο θὲ- μα αυτό, της σωστὴς πληροφόρησης των νε: ων αλλά και των γονιών, βασικὀ ρόλο διαδραµα- τῖζει το εργο Το κατηχη: τικόπου γίνεται στις διά- Φορες ενορἰες µας προς την κατεύθυνση γονιών και παιδιών. Η βίωση των Χρι- στιανικὠν αληθειών και η λειτουργία σε κάθε σπίτι µιας «κατ᾽ οἶκον εκκλησίας» ασφαλώς εἶ- ναι η σωστή ατµόσφαι- ρα που συμβάλλει στην αρμονική συμβίωση των μελών της οικογένειας και στην ολοκληρωμένη ανάπτυξη της προσωπι- κότητας των νξων. Η επιθυμία των Υο- γιών να γίνονται συχνὸ- τερες τΤἔτοιες συγκεν- τρώὠσεις ασφαλώς προε- τοιµάζει την τρίτη κατά συνέχεια συγκέντρωση που, σχετικἁ µε αυτή, θα ειδοποιηθούν κατάλλη- λα, και πάλι, οι γονεῖς. Ἓνας πρὠην Χιλιαστής αποκαλύπτει ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΡΩΗΝ «ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ» Οκ. Στεφανος Μακρής, «Μάρτυς του Ιεχωβά» (Χιλια- στής), ὕστερα απὀ 18 χρόνια παραµονἠς του στην αἴρεση του Χιλιασμού, επέστρεψε στη Μητέρα Ορθόδοξη Εκκλη- σία µας. Ο κ. Μακρής ἔδειξε πραγµατικἠ µεταμξλεια και κλαίει, γιατί ἔχασε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του μσα στην πλάνη. ζωήὴς της και να αλλοιώσουν τη φυσιογνωμία της, ἔχοντας υπόψη μοντέρνα ξενόφερτα πρὀ- τυπα. στρξβλωσις χειρὠν και ποδὼὠν, διάτασις σκελὠν µε ξύλινον ὀργανον, διάτασις σκελὠν µε κλάδους δένδρου, ακρωτηριασμὀς, εξόρυξις οφθαλμών, αποκοπή κεφαλἠς, κατασπἀάραξις απὀ θη- ρία, σταύρωσις επἰ ξύλου, καὖσις επί της πυ- ράς, οβελισμός, βρασμὸςεις λέβητα µεπίσσαν ἡ ἄσβεστον, ταγανισμµοίἰ εις πυρακτωμξ- νην εσχάραν...» φ ο οι ΧΦὰ όπηι καίττά ἐπί πνρᾶς Σαν η οικογξνεια ἔχει θεμἕλιο το Χριστό και ζωήντης ἔχει τη ζωή της Εκκλησίἰας, τότεη δικἠ της υγεἰαθα αποτελείτην υγεία ολόὀκληρηςτης κοινωνἰας. Και αν αυτό δεν γίἶνει συνειδητό, τὀτε κανένα θεραπευτικὀ μέτρο δεν µας σώζει. Σε συνἔντευξη που ἔδωσε στον πρωτοπρεσβύτεροπ. Πολύευκτο Γεωργακάκη, εφημἑριο του |. Ναού Αγ. Ειρή- νηςτου Χάγκεντης Δυτ. Γερμανίας, αναλύει τὶ γίνεται στα παρασκἠνιατων συναθροΐσεων των Χιλιαστών, τον τρὀπο με τον οποίο εξαπατοὺν κάθε αφελή άνθρωπο, που από άγνοια πἔφτει στα δίχτυατους, καιτοβρώμικοπόλεμοπου κάνουν κατά της Εκκλησίας του Χριστοῦ. [Πόθος του κ. Μακρή εἶναι να επιστρέψουν στην Ορθοδοξία όλοι οιπλα- ΗΙΡΡΟΟΒΑΤΕΣΡ(ΓΣΗΥΡΙΟΙΑΝ) ΚΟΣ(ΤΙΙΠΗΚΕΥ): Λάθος απὀ άγνοια ἡ απροσεξία Λάθος σκό- πιµο Ποιος ξέρει Πάντως δεν εἶναι η πρώτη Φορά. Και αλλού άλλες Φορές παρόμοια λάθη {/) γράφονται. Λες ἕνα ψἔµα, θα το πάρει ο ἄνε- μος στα πξρατα της γῆς. Κι ύστερα κανεἰς δεν το συμμαζεύει. Αυτό λέει ο νόμος της προπα- γάνδας. Κι ακριβώς σε κάτι τέτοιο συνέβαλε πρό- σφατα ἕνα απὀ τα μεγαλύτερα περιοδικἁ σε κυκλοφορία στον κόσμο. Το περιοδικό ΑΙ,ΜΑ- ΝΑΟ (Αμερικής) στην τελευταία ἐκδοσή του (1987], ὕστερα απὀ διαμαρτυρία κάποιου κυ- πρἰου (Κ. ΜΙΛΤΙΑΔΟΥΣ), διόρθωνε παλαιότε- ρη εἰδησή του ὅτι οιατρόὀς Ιπποκράτης κατάγε- ται απὀ την τουρκικἠ νήσο Κω. «Η νήσος Κω, τους ἔγραψε κ. Κ. Μιλτιάδους, κατοικείται εξ ολοκλήρου απὀ ᾿Ελληνες και ανήκει στην Ελλά- δα κα! θα ἦταν ζοφερό Λάθος το περιοδικό σας, που στέκει σεπολύ ψηλό επ/πεδο και μεεκατοµ- μύρια αντ]γραφα κυκλοφορίας, να παρασὑρεται και να κάμνε! ασυγχώρητα λάθη». Και το περιοδικὀ υποχρεώθηκε να επα- νορθώσει. Αυτό ὁμως που πρὲπει να µας προ- Βληματίσει εἶναι η δαιµονικἠ μηχανή της τουρ- κικἠς προπαγάνδας, που τα πάντα εφευρίσκει προκε!ιµενου να επιτύχει τους σκοπούς της. Το πόσο δε η θρασύτητα των νεοσουλτά- νων υπέρβηκετα ὁρια, μαρτυρείται κι απὀ τις πρόσφατες δηλώσεις του Τουρκοκύπριου «βουλευτή» Ερτερ,του κόμματος κεθνικἠς ενό- τητας», που υποστἠριξε ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν ἔχουν ελληνική καταγωγἠ| , πι λοιπὸὀν, και να αγρυπνούμµε τόσο οι ηνες της Κύπρου όσο και οι της κυρἱ Ελλάδας. ληρως 4 ο Ν| νι ην Ἱ ὶ τν το) : Φεβρουαρίου Ἄλλος ο 1 ΚΑΙ Ο ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ συνεχίζεται... Αυτά και πολλά άλλα προνοούσε ο νόμος για τους... Χριστιανοὺς. ᾿Ἠταν αρκετό να οµολογήσεις Χριστόν και τότε ο κατάλογος ἔμπαινε σε λειτουργία. .... - «ΤΙ κακὀν ειπεῖν Κύριον Καΐσαραν κα θύσαι», τους ἔλεγαν οἱ εθν/κοὶ (Τ/Το κακὀβρίσκετεμετοναπείτεο Καΐσαρας (Αυτοκράτορας) εἶναι Κύριος (Θεός) κα!να του προσφἑρετε θυσ][α). - «Χριστιανοί εἰμὶ, ἦταν η στερεότυπη ομολογία των μαρτύρων της Πίστης µας, στα 250 χρόνια, που κράτησαν οι διωγμµοἰ. Κι ήταν αποφασισμὲνοι για την ομολογία τους και ὁοσμένοι ολοκληρωτικά στο Χριστό. Κι οι διώκτες κι ο ὄχλος των ειδωλολατρώὠν μπροστά στην αφοσίωσή τους αυτἠ µε ειρωνικό οἱ- κτο τους ἔσκωπταν - «Ω δείλαιοι, ει θέλετε αποθνἠσκειν, κρημνούς κα βράχους ἔχετε[». (Ταλαίπωροι, σν αποφασίσετε να πεθάνετε, ἔχετε κα κρημνοὺς και θηλειές). Η ΠΙΣΤΗ µας ἦταν και εἶναι πάντα ΜΑΡ: ΤΥΡΙΚΗ. Και τότε ΜΑΡΤΥΡΕΣ στήριξαν την ΠΙίστη και σήµερα ΜΑΡΤΥΡΕΣ τη στηρἰζουν. Είμαστε ἔτοιμοι γι αυτἠ τη ΜΑΡΤΥΡΙΑ νεμένοι Χριστιανοί. Αλλά ας παρακολουθήσουμε τη συνἔντευξη: ΕΡ: Από ποὺ καταγόσασθε, Κύριε Μακρή ΑΠΠ: Από το χωριό Προβα- τὠώνας - Ἔβρου. ΕΡ: Πότε γίῖνατε Μάρτυς του Πεχωβά ΑΠΠ: Απὸ το ἔτος 1967. ΕΡ: Τί σας παρακίνησε να εγκαταλείψετε την Όρθο- δοξία, ΑΠ: Παρασύρθηκα χωρὶς να το καταλάβω. Είµουνα αγνὸς άνθρωπος. Δεν εἶχα ποτὲ ασχοληθεί µετην Αγία Γραφή και νόµισα, ότι θα άκουγα κάτι καινούργιο. Απατήθηκα ὁμως καιἔπεσα στα νύχια των αετών [εχω- βάδων µε αποτέλεσµα να χάσω πολλά πράγματα, όπως χρήματα, χρόνο, πῖ- στη και πάνω απὀ όλα την αξιοπρἐπειἁ µου. ΕΡ: Πέστε µου μερικά γε- γονότα απὀ τη ζωή, που ζή- σατε κοντά στους Ιεχωβά- δες. ΑΠ: Τίνα σας πρωτοαναφξ- ρω, Πάτερ Γ εωργακάκη, απὀ τη ζωή µου κοντά στη χολέρα αυτή. Είχαμε χάσει όλοι τον προσανατολισμὀὸ μας. Μας πήγαιναν απὀ συ. νάθροιση σε συνάθροιση, γράψω και να τα πω ὅλα θἔλω πολὺ χρὀνο και κόπο. Κὗριος σκοπός των συ- ναντήἠσεὠν µας ἦταν να αγοράἀάζουμεταπεριοδικἁ τους, να τα προπληρὠ- νουµε, να τα µοιράζουµε σε ανθρώπους για να γε- μίζουν τα πορτοφόλια τους. Δεν µας επἔτρεπαν να πούμε ελεύθερα τη γνώμη µας. Μας ἔδιναν οδηγίες πὼς να συµπεριφε- ῥρόμαστε στους ανθρώπους που µας άκουγαν και στους ανθρώπους που µας κατα- δίωκαν. Μας δημιουργού- σαν μέσα µας το μίσος κατά της Εκκλησίας της Όρθο- δοξίας, των Ἱερξων και ἆλ- λων. ΕΡ: Πόσα χρόνια µείνατε κοντά τους, ἔχετε κάνει ορ: θόδοξο γάμο, ἔχετε οικογξ- νεια, τα παιδιά σας εἶναι βαπτισμὲνα ΑΠ: Ἔμεινα κοντά τους 18 Χρόνια. Τα τελευταία όμως Χρόνια, οκτὼὠ περίπου, ἡμουν τελείως αδιάφορος καιαδρανἠς, Δεν πολυπρὀ:- σεχα. Γάμο Ορθόδοξο ἔχω κάνει το 1964. Ἔχω δύο παιδιά καιτα ἔχώ καιτα δύο ορθὀδοξα βαπτίσει. παπα πα μα --σνι -ἵ-νι ϱ4ὐ-ι --- «αι μι μι --νι α-ν «αν -ϱ-νι ϱ--ι --- -- --- ---ι νι -- αν σαν αν: όπου πάντα εἵμαστε όλο τα ἴδια πρόσωπα. Για να τα η δις, πο πο συ ο ο ο νο Ἴ «αφ «αυ «παν. αν «σ-ὐνι εν «πυν -σν σι ασ. ---ν «πο «πανί σπονι! --οο - -- -- --- --- ιδ ---ι (Συνεχίζεται) ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1987 ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΜΑΡΤΥ Τὰ ο Αν Ἁσιν η ΕΤΟΣ Ε΄ -- ΦΥΛΛΟ 48 πιο ππιπ------------------- «ἹμπβαλλΕ ΛΣ ]ίκν ΠΥλΑΒ.., Τιμή 10 σεντ Με επιστολήτου, που ἔστειλε στα Σχο- λεία και στους Συνδξ- σµους Γονξων ο Σὺν- δεσμος ΟΌικογενεια- κούὐ Προγραμµατι- σμού, ζητά τη συνερ- γασία τους «γ/α την οργάνωση ὀὁ/αφωτι- στικὠν ὁ/αλέξεων στον τομέα Της Ο/κογενεια- κής κα! σεξουαλικής αγωγής, γ/α γονεἰς κα! παιδιά, µε την προβο- λἠή σχετικὠν ταινιών». Και συνεχίζει: « Όπως γνωρίζετε ο Σύνδε- σµος ἔχει εξασφαλίσει την ἔγκρ/ιση του Υπουργείου Παιδείας γ/α τις ὅ/αλξξεις αυ- Τὲς...». Και εἶναι, για να διερωτάται κανένας: Γιατί αυτή η πα- ραχώρηση ἁδειας «εν λευκώ» στα ὀργανα του ΟιΙικογενειακού Προγραμματισμού Ποιος ελέγχει τις οµι- λίες τους κα!ποιος εγ- κρἶνει τις προβολές τους Κι ακόµη ποιος ρυθμίζει τα όσα στις συζητήσεις λἔγονται ἡ απαντούνται ᾿Ἔχομε προσωπι- κἡ πείρα απὀ τέτοιες συγκεντρώσεις του λεγόμενου Προγραμ- ματισμού. Αλοίΐμονο δε, εὰν αφεθούμεστις «καλξς» του συµβου- ΚΑΙ ΠΑΛΙ Ο... «ΟΠΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ λὲς και στηριχθούµε σ᾿ αυτἒς, για να «όια- Φωτίσομµε» τα παιδιά μας! Με Φοβερή πἰε- ση προσπαθούσαμε κάποτε να συγκρατη- θούμε, και τελικά δεν συγκρατηθήκαµε, σε σχετική µε τη σεξου- αλική αγωγή προβολἠ και ανάπτυξη του θξ- µατος απὀ στἔλεχος του Προγραμμµατι- σμού σε σχολεἰο. Οὐ- τε λίγο οὖτε πολύ µας παρότρυνεο σοφὀός(!) του Προγραμματι- σμού δάσκαλος, προ- κειµένου να «ό/αφω- τίσοµε» τα παιδιά µας, στο υπό ανάλυση θξ- μα, να αποβάλοµε ως γονεὶς λεκτικά και πραγμµατικἁ κάθε εἷ- δος αιδοὺς και σω- Φροσύνης! Και λίγη εντροπἠ δεν βλάπτει, κύριοι, του Προγραμ- ματισμοῦ! Και, δυστυχώς, αυτού του εἶδους τα θεµατα, αποτελούν τηνπροσφιλἠ ενασχό- λησήτους, Και, για να προ- χωρήσουμεπιο πἐρα, τώρα, µετην επάρατη ασθένεια του ΑΙΡ5 και µε πρόσχημα την πληροφόρηση, ανἒ- λαβαν ἄλλη εκστρα- 4, 4 οκ ο ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ τεία και στις κοινότη- τες. Θἔλουν, βλέπετε, να διεκδικούν τον τίτ- λο του σωτήρα! Αλλά, αςµαςπουν οι κύριοι του Προ- γραμματισμού: Προ- κειµένου να διαφωτί- σουν, ὅπως λενε και κάµνουν, στηρίζουν τις συμβουλές τους στη σωτήρια αρχήτης ηθικἠς, µε τη στενἠ ἔννοια του ὁρου ᾿Ερ- Χονται να διαφωτί- σουν σωστά τον κὀ- σµο, γιατί πιστεύουν στην ηθικἡ του Ευαγ- γελίου, που, εκ των πραγμάτων, αποδει- κνύεται ότι εἶναι η μό- νη ορθήκαι σώζουσα Στις ηθικὲς αρχὲς του Ευαγγελίου δεν πι- στεύουν. Κι ας µην τολµήσουν να αντει- ποῦν, γιατί θα τους υπενθυμµίσομε τα όσα γυναικείο στἔλεχος του Συνδέσμου τους, κατά τρόπο αχαρακτἠ- ριστο, ἔλεγε και «ό/α- Φώτιζε» σε στρατόπε- δο στρατιώτες, ἸΗ, ακόµη, σε «ό/αφωτι- στικἠ» ομιλία του ἆἀλλο στἔλεχος του Προ- γραμματισμοῦ απρο- κάλευπτα τασσόταν υπξἐρ των προγαμιαῖ- Του Τελώνου κα!του Φαρισαίου 8 Φεβρουαρίου «Του Τελώνου Ι «κα/του Φαρισαίου Ἰ δι ΤΟ διάφορον επι- ἓ Ώ γνούσα, ψυχή µου, του µεν µίση- σα ή κὰ σον την υπερήφα- νον Φωνήν, του δε ζήλωσοντην ευκα-. ' βόησον' ο Θεός, /λάἀσθητ/ µο τω αμαρτωλώ κα ελέ- αι: ησόὀν µε». (Απο᾽΄τους Αἶνους) κι αίμα κας πκὰ Κ--καίαα μα µας παπι μααα πα µπανπτα Ενη Ἰδά ' ' Ι ' Ι φας τάνυκτον ευχἠήν κα! ἳ Ι Ι Ι | ὧν καιελευθξέρων σχἒ- σεων. Ας παύσουν λοι- πόὀννα κάµνουντο δά- σκαλο. Δεν χρειαζό- µαστε ἄἆλλους Φωστή- ρες. Αρκεἰ, µας Φτά- νουν. Τα αποτελέ- σµατα των ὁδιδαχών τους, αυτών και ἆλ- λων, βοούν και κράἁ- ζουν. Το ΑΙΡΏ5 δεν εἰ- ναι προϊόν της ηθικἠς ζωής, αλλά της εκτροπἠς απὀ την ηθικἠ. Και οι νευρα- σθενεὶς και οι τόσοι άλλοι, που πάσχουν ψυχικά ἡᾖ αποτελούν μάστιγα της κοινωνἰ- ας, δεν εἶναι απὀφοι- τοι των σχολείων της «πεπαλαιωμένης» ηθι- κἠς, ὁπως αρξέσκονται αυτοί και άλλοι «σύγ- χρονο» ψυχολόγοι να λένε, αλλά των νξων, των µοντέρνων «επι- στημον/κὠν» και «παι- δαγωγικὠν» αντιλή- Ψεων, που εκθειά- ζουν. Κι ακόµη βαρύ- νονται ορισμένοι του Προγραμματισμού µε το Φοβερὸ ἔγκλημα των εκτρὠσεων. Σε δημόσια συζήτηση και µε αφορμὴή την προβολὴ της συγκλο- νιστικἠής ταινίας «Σ/ω- πηλἠ Κραυγή», που αποδεικνύει η ταινία αυτή µε υπερήχους ότι η ἔκτρωση ὅδεν εναι διακοπἠ της κύη- σης ({], όπως θἔλουν οι οπαδοἰ της να την επισακχαρώνουν, αλ- λά εν ψυχρώ φόνος αναϊτιου εμβρύου, στἔλεχος ἡ μάλλον κορυφαίος του Προ- γραμματισμού, ενὠὼὠ Φραστικά τασσόταν εναντίον των εκτρὠ- σεων, αθέἐελητά του κατέθεσε ὅτι ο ἴδιος ενἔχεται σε εκτρώ- σεις. Και το ανακό- λουθο της συμµπερι- Φοράς του καταφα[- νετα!ι και απὀ το ότι πρόσφατα το ηγετικὀ τούτο στἔλεχος του Προγραμματισμού επῖμονα προξτρεπε ἔγγυο γυναῖκα, που τον επισκέφθηκε, επειδἠ εἶχε κάπως υψηλή πίεση, να την υποβάλει αµέσως σε ἔκτρωση. Και τα πιο πάνω αποτελούν ορι- σμένα κτυπητάἆ ατοπή- µατα μελών του Οικο- γενειακού Προγραμ- ματισμού. Βέβαια οι οποιοι- δἠήποτε εἶτε ως ἆτομα εἶτε ως οργανωμένα σύνολα δικαιούνται να ἔχουν και να δια- - τυπὠνουντις απόψεις τους, εφ) ὁσον ο νό- µος τους το επιτρέπει, Αυτὸ ὅμως που θεωρούμε απαράδε- κτο εἶναι: γιατί αυτοὶ, που αποτελούν πα- ράρτημα ὅδιεθνιστι- κὠν και ξξνων συνδε- σµων, ελεύθερα και ανενόχλητα ν᾿ αλων]ί- ζουν στα σχολεία και να «ὀ/ιαφωτίζουν» µα- θητές, γονεὶς και δα- σκἁλους µε διδασκα- λίες και θεωρἰες, που εἶτε αμφισβητούνται απὀ σοβαρούς επιστἠ- µονες και παιδαγω- γούὺς εἶτε αντιβαίΐνουν προς τις Χριστιανικές αρχες Αλήθεια! Και σε τελικἡὴ ανάλυση και αυτό τοῦτο το ὀνομα «οικογενειακὀὸς προ- γραμματισμός» δεν αποτελεί πρόκληση για µας εδώ στην Κὺύ- προ, ὀπου η ελάττω- σητων γεννήσεων και ο κατακλυσμός των εποϊκων σε λίγα χρό- νια τους ᾿Ελληνεςτου τὀπου αυτού θα µας κάμει µια ανυπολόγι- στη μειονότητα Και επειδἠ αυτό εἶναι γε- γονόὸς οφθαλµοφα- νὲς, τότε προς τι το όνομα, η ὕπαρξηκαιο ρόλος του «Όικογε- νειακού Προγραμμµα- τισμού» Η ΣΥΝΤΑΞΗ Συνξδριο µε θέµα: «Η ΓΕΝΕΤΗΣΙΑ ΟΡΜΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ» Το στ΄ Παγκύπριο Συνὲδριὀ της οργα- νώνει για τις 15 Φε- βρουαρίου η Χριστια- νική Ενωσῃ Κυπρίων Επιστημόνων. Θξἕματου τοπολύ σοβαρὀ κεφάλαιο της γενετήσιας ορµἠς και αγωγἠς. Ενδιαφξρει κληρικούς, γονείς, εκπαιδευτικούς, τια- τρούς, ψυχολόγους και άλλους, Εισηγήσεις στο Συνξδριο θα κάμουν τρεις διακεκριμένοι καθηγητὲς του Πανε- πιστηµίου Θεσσαλο- νίκης, οι Δρ Σταύρος Μπαλογιάννης, Νευ- ρολόγος -- Ψυχία- τρος, Δρ Ιωάννης Κουντουρής, Παθολὸ- γος -- Γαστροεντερο- λόγος και κ. Στἔργιος Σάκκος, Θεολόγος. Χαιρετισμοὺς θα απευθύνουν οἔντιµος Υπουργός Υγείας κ. Τάκης Πελεκάνος και η Α.Μ. ο Αρχιεπίσκο- πος κ.κ. Χρυσόστο- μος, ο οποἱος και θα κηρύξει τις εργασἰες του Συνεδρἱου. Το Πρόγραµµα του Συνεδρἰου θα αρ- Χίσει στις 10.00΄ π.μ. στο Ελληνικό Πολιτι- στικὀ Κέντρο (χώρος Κρατικής ᾿Εκθεσης) στη Λευκωσία και θα τελειώσει στις 1.30΄ μ.µ. Μετά τις εισηγή- σεις θα διεξαχθεὶ συ- ζήτηση. Εκ]ός απὀ τις ει- σηγήσειςτουςοιτρεις Καθηγητἒς, έγιναν ὅι- ευθετήσεις, και θα µι- λήσουν σε μαθητὲς Μέσης Εκπαίδευσης και σε στρατιώτες. Την Τρίτη, 17 Φεβρουαρίου και ώρα 7.0Ο0΄ μ.μ. θα δώσουν διαλέξεις στη Λεμεσό πάνω στο θέ- µα της γενετήσιας ορ- µὴς και αγωγἠς στην αἴθουσα της Τεχνικἠς Σχολής.