ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, 1988-03-01

ΣΕΛΙΔΑ 2 ΕΕ Τι []ὔ6 ος Η ΜΟΝΗ ΣΙΝΑ 24ο Οδεύουμε προς τ᾽ ανατολικἀ. ᾿Εξω απὀ τον κυρίως ναό θάλλει ακόµα η βάτος που μεταφυτεύθηκε εκεί, για να θεμελιωθεί στη θέση της η αγία τράπεζα του ομώνυμου παρεκκλη- σιού. Επειδἠ αποτελεί µο- ναδικότητα σ᾿ όλη τη χερ:- σόνησο την προστατεύουν µε κιγκλίδωμα. Ο νους ξα- ναπάει στις πρωίνές ανα- ὁρομες. Ζούμε µετο Μιωῦ- σἡ το γεγονὸς και την προ- τύπωση του σωτηρίου Ευ- αγγελισμού. Ανεβαίνουµε στην πα- λαιἁ κοινοβιακἠ Τράπεζα. Στον ανατολικό τοίχο, ψη: λά, η τοιχογραφία της Δευ- τέρας Παρουσίας. Κάτω, στην κόγχη, η Φιλοξενία του Αβραάμ. Δεν απουσιά- ζουν οι Φραγκικξς επιγρα- Φές και τα οικοδομήματα απὀ ανάλογες επισκέψεις. Αυτὸ ὅμως που προκαλεὶ την έκπληξη εἶναι, στο κέεν- τρο της αίθουσας, το μεγά- λο ξυλόγλυπτο τραπέζι σε αναγεννησιακὀ ρυθμό απὀ εργαστήρι της Κέρκυρας του 17ου αι. Πόσοι δεν ἔφαγαν εδὠ και ὃεν ἄκου- σαν απὀ τον άμβωνα τα πα- τερικά κεϊµενα[| Ἱστορία αι- ὠνων ξεδιπλώνεται µπρο- στά µας και η µνήµη ταξι- δεύει στη σωρεῖα των Σι- ναϊτὠν που ἁγιασαν µε την ἁἀσκησή τους τους τον αφι- λὀξενο αυτό χώρο. Η πολ- λοστή αφή των δαχτύλων τους στα συρτάρια εἶναι εµφανέστατη. Εἶναι κρῖμα που η αἴθουσα αφέθηκε για τουριστικὀ αξιοθέατο. Θα μπορούσε ν᾽ αναστηλωθεὶ και να΄ναι σε χρήση και στις μέρες µας. Στην επιστροφή µας υδρωθήκαμε απὀ το πηγάδι του Ιοθόρ που το βρήκαμε κοντά στη βόρεια πλευρά του καθολικού, απέναντι σχεδὀν απὀ το καμπαναριὀ. Οπ. Παύλος µας βοηθά να συνδεθούµε µε το παρελ- θόν «Ανεχώρησε δε Μωύ- σὴς απὀ προσώπου Φαραώ και ὦκησεν εν γη Μαδιάμ, ελθώὠν δε εις γην Μαδιάμ εκάθισεν επἰ του Φρέατος. Τω δε ιερεὶ Μαδιἁμ ἦσαν επτἁὰ θυγατέρες ποιμαί- Στο οικονομεῖο απξ- ναντι γνωριστήκαµε µε την’ ομάδα των Γκεμπελία ἡ Σουμπὰν (σύνολο 16) που υπηρετούν στη Μονή ποι: κολότροπα. Εἰναι περήφα- νοι που προσφέρουν την εργασὶἰα τους εδὼ. Αμεί- βονται ικανοποιητικά, ἔχουν σίγουρη εργασία και καυχώνται! για την ελληνο- χριστιανικἠ καταγωγή τους, ἔστω κι αν αυτἠ υΠΟ- σκελίστηκε απὀ τον αρα- βομωαμεθανισμµὀ. Είναι χαρούμενοι, ευχάριστοι Η παλαιά κοινοβ!ακἠ Τράπεζα νουσαιτα πρόὀβατατου πα- τρὸς αυτών Ιοθόρ παραγε- νόµενοι δε ἠντλουν ἕως ἔπλησαν τας δεξαμενάς πο- τίσαι τα πρόβατα του πα- τρὸς αυτὠὼν Ιοθόρ' παραγε- νόμενοι δε οι ποιμένες εξε- βαλλον αυτάς' αναστάς δε Μωύσἠς ερρύσατο αυωτάς καιἠήντλησεν αυταίςκαι επὀ - τισε τα πρόβατα αυτών». ( Εξοδοςβ”, 15-17).Το εκ- πληκτικὀ εἶναι ὀτιτο πηγάδι δεν ἔχει συνέχεια νερὀ. Μπορεϊ το πρωί να µην ἔχει σταγόνα και τ᾽ απὀγευμα να ΄ναι γεμάτο. ΄Ετσι συνέ- βηκε και την Κυριακή της παρουσίας µας στο Σινά. Γι αυτὸ ἦταν ιδιαίτερη η χαρά µας) τετοια, που ὅι- ψασμξένοι και ξεδίψαστοι µπἠήκαµε στην ουρά, για να το δοκιμµάσουµε. ᾿Εχει τη γοητεία της η άντληση και μάλιστα απὀ µια πηγἡ όπως το πηγάδι του Ιοθὀρ.... στους τρόπους κι ολοπρὀ- θυµοι. Μόνο τα εξωτερικά χαρακτηριστικἁ τους Τους προδίνουν. Κατά τ᾽ άλλα ολόιδιοι μ᾿ εμάς. Θα τελειώσουμε την περιδιἀβασή µας στο Σινά µε την επἰσκειμἠ µας στο κοιμητήριο. Βγαΐνουμε πά- λι απὀ τη ὀυτική εἰσοδο και προχωρούμε στο περιβόλι µετις ελιές, τις λεμονιξς και τα κυπαρίσσια. Σε λίγα μξ- τρα ορθώὠνεται μπροστά µας το παρεκκλήσιο του Ἁγίου Τρύφωνα. Κάτωθε του στεγάζεται το οστεο- Φυλάκιο. Εξω απ᾿ αυτό, ὀσο η ἔκταση ενός δωματί- ου, εἶναι το κοιµητήρι µε πέντε ξύλινους κι απξριτ- τους σταυροὺς. Κάθε τρἱα χρόνια γίνεται ανακοµιδἠ λειψάνων κι εναπὀθεσή τους στο χώρο του οστεο- Φυλακίου. ΑΧΡΕΙΑΣΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ Συνέχεια απὀ σελ. Ί συντάκτη (σ.σ. ενἔχε- ται) η Ορθόδοξη Εκ- κλησία της Κύπρου, γιατί εἶχει συσσωρεύὺ- σει ενα βαθιά ριζωμέ- νο συντηρητισμό στον κόσµο της Κὺύ- πρου, σε σηµείο που οἱ άνθρωποι εδώ να µην μπορούν να µιλἠ- σουν (σ.σ. να θεω- ρούν ταμπού) για το σεξ και τον προγραμ- ματισμὀ της οικογέ- νειας! Ταυτόχρονα δε η αρθρογράφος πα- ῥραθεέτειτα επιτεύγµα- τα του Προγραμμµατι- σμού, ιδιαίτερα στη διαφώτιση και την προφύλαξη απὀ το ΑΙΡΕΣ. και µε ὁριμύτη- τα επιτίθεται κατά της Κυβέρνησης, την οποία κατηγορεί για αδιαφορία και αδρά- νεια. ΄Ο0Οσο αφορά τους τρόπους, που προτείνει ο Προ- γραμματισμὸς για προστασία απὀ το ΑΙΏ». δεν µπορεί να αναμένει κανεἰς ὁτι εἶναι η εγκράτεια και η σωφροσύνη. Αυτό δεπου πρα- γµατικἀ προκαλεί ορ- γἡ στο εν λόγω ἀρ- θρο, εἶναι οι φΦωτο- γραφἰες και συγκε- κριµέενα µια Φωτο- γραφία µε σκηνἠ απὀ καφενείο της υπαί- θρου και στην οποία παρουσιάζεται εικο- νιζόµενος ἕἑνας ιερὲ- ας. Το όλο δε σκεπτι- κὀ άρθρου και φωτο- γραφιών εἶναι ὁτι στην Κύπρο ὁλοι ἔχουμε ανάγκη των «υπηρεσιών» του Προγραμματισμού/(!) και ὅτι πρέπει να τον επευφημἰσομε για το ἔργο που επιτελεῖ! Τα πιο πάνω δεν γράφτηκαν µε οποια- δήποτε δόση πάθους ἡ αντιδικίας, αλλά µε υπέρµετρο πὀνο και ανησυχία, Ο θεσμός της οικογξἔνειας και γενικότερα ο τρόπος ζωής µας, ξέρουμε πού να στηριχθεἰ και πώς να λειτουργήσει. Εἱμαστε ᾿ Ελληνες και Ορθόδοξοι Χριστια- νοὶ κι αυτή η ταυτότη- τα µας εἶναι ασφαλἠς πλοηγός στη ζωή µας. Δεν µας χρειάζονται οι ὕποπτοι ερασιτε- χνισμοί του «ΟΙκογε- νειακούὐ Προγραμµα- τισμού». Τα ἔργα του τα βλεπουμε στις ἆλ- λες χώρες, που επη- ρεάζει. Και τούτο ας το συνειδητοποιἠ- σουµε ὅλοι, και ὡς άτομα Και ὡς συλλο- γικάἀ σύνολα. Η ΣΥΝΤΑΞΗ Ε΄ Κυριακή τη η ΡΤΟΡΥ 1 ο Συνέχεια απὀ σελ. 1 και µεις ορισμένα ση- µεία, για να δούμε το θαυμαστὀβίἰοτης Αγίας. Βρισκόμαστε γύρω στο 326 μ.Χ. Η Μαρία µό- Αις 12 χρονών ξεφεύγει απὀ Τα χέἐρΙα των γονιὼν της κα! φεύγει γ/α τη µέγα: λοὐπολη της Αιγύπτου Την Αλεξάνδρεια. Εκεί για 17 ολόκληρα χρὀνια «έζησε βίον ἁσωτον». Κυλιόταν στο βούρκο Της αμαρτίας υπο- δουλωμἑνη στις α/σχρὲς και αμαρτωλὲς ηδον/κἐς απο- λαῦὺσεις. Μέσα σ᾿ αυτό το βούρκο κατάφερε κα ἆλ- λους πολλούς νέους να ϱ]- ξει. Κάποτε «υπὸ πέριερ- γείας κ/νουμένη» µε µια αµαρτωλή συντροφιά θὲ- λησε να πἀε/! μαζί µε τους ώλλους προσκυνητές στην Αγία πὀλη των /εροσολύ- µων, ὅπου ανέβαιναν για τη γιορτή της Ὕψωσης του Τιµίου Σταυρού του Κυρί- ου. Και στο Ταξ/ό/ κα! στην πόλη «εδόθη εις παν εἶδος ακολασίας και ατοπηµᾶ- των, καὶ πολλούς ἔσυρεν εις της απωλείας Τον βυθὸν». Ὕστερα απὀ το αµαρ- τωλό Της ἔργο θέλησε κι η Λ/αρία να µπει στο ναὸ της Αναστάσεως, για να δει την ὕψωση του Σταυρού. ΑΛλ᾽ ὅμως κὀτ/ σα να την εμπὸὀ- ὅ(ζε κα! δεν την ἄφηνε να προχωρήσει, ενώ ο κόσμος όλος ἔμπαινε «ανεμποόί- στως» στην εκκλησ/α. Δοκ/- µασε κα! ὅυο κα! τρεις Φο- ρὲς αλλά η ἰόια αὁρατη δὺ- ναµη Της ἔφρασσε Την εἷ- σοδο. «ΠλΛληγείσα την καρδίαν εκ τούτου, απεφἁσισεν Ίνα μµεταράλη ζωήν κα εξιλεώ- ση τον Θεὸν όια µετανοίας», σημειώνει επιγραμματικά ΤΟ Συναξάριον της ἡμέρας. Συντετρ/ωμµένη, συγκ/νημὲ- γη κα! ὁακρυσμένη παίρνει την απὀφαση γ/α αλλαγή. Βάζε! την Αειπάρθενο και Αμόλυντο Παναγία εγγυἠ- Τρ/α κα! υπὀσχετα! πως αν της επ/πραπε[να μπει, να δει κα! να προσκυνήσει Το Σταυρὸ να µη μολύνει πια το σώμα τῆς µε Την αµαρβ: Τία. Και ω του θαύματος! «Ὑποστρέψασα πᾶλιν εἰς την εκκλησίαν, εισήλθεν ευκόλως εις αυτήν». Αφού µε δάκρυα καταφἰλησε ΤΟ Τίμιο Ξὖλο, Φεύγε! Την δια µέἐρα απὀ Τα /εροσόλυμα τηρώντας Την υπὀσχεσή της. Καιη /Παναγ]ία, η Λ/εσ]- τρ/ά της κα! Βοηθὸς της, γ/- γετα! τώρα κα) η Οδηγός της. Την οδηγεί προς Την ἐρημο του Ιορδάνη ... Εκε]µόνη τῆς στα ενδό- τερα Της ερήμου θα ζῆσει 47 ολόκληρα χρόνια «ζωὴν σκληροτότην κα υπὲρ ἆν- θρωπον, μόνη µόνω Θεώ προσευχοµἑνη». Ζώντας σκληρή µα αγγελικἡ ζωὴ αξιώνετα! απὀ τον Κύριο πολλών χαρ/σµάτων. Ζών- τας Την «κατά φύσιν» ζωή, υποτάσσοντα! σ᾽ αυτή και τα στοιχεία της Φύσεως, ὁπως ο Χρ/στὸς Το υποοχέ- θηκε στους πιστούς του. Και σιωρείτο, ὅταν προσεῦ- χετο κα! πᾶνω στα νερά του /ορδόάνη περπατούσε. Και νήστευε, σχεδὀν ἄσιτη ἐμε- νεόλα τα χρὀν/α και πλήρης απὀ την τροφή του Κυρίου ἠταν χορτασμένη. Στα τέλη της ζωῆς της συνάντησε ἑνα ερηµ/τη, τον αββά ζωσιμά. Ο αββά ζω- σιμᾶς οδηγήθηκε εκεὶ, ὕστερα απὀ θέλημα Θεοῦ, για να φΦανερωθεί ακριβώς Το μέγεθος τῆς μετάνοιας της Οσίας κα! Το άπειρο της αγάπης του Θεού. Γιατὶ ὕστερα απὀ επίµονη παρά- κληση του π. ζωσιμά κα) επειδᾗ, ὅπως γράφει το β!- βλίο της Σοφίας Σειρὰχ: «δοφίαᾳ κεκρυμμένη κα θη- σαυρὸς αφανής, τις ωφὲέ- λεια επ᾽ αμϕοτέροις», η Μαρία διηγήθηκε σ᾿ αυτὸ ολόκληρη την πρώτη αµαρ- τωλή και ὕστερα μετανοημὲέ- νη ζωή της µε όλα Τα θαυ- µαστά της. Τέλοςτον παρα- κάλεσε να της φὲρει τα ᾿Αχραντα Μυστήρια, για να κοινωνήσει. Πραγματι- κά, ο αββά ζΖωσιμᾶς της ἔφερετη Θεία Κο/νων/ατον Συνέδριο της «Διεθνούς Ομοσπονδίας για το Δικαίωμα της Ζωήὴς» στη Λευκωσία Στις 19,20,21/2/88 ἔγινε στη Λευκωσία διεθνές συνξόὸριο της «Δ/εθνούς Ομοσπονδίας γ/α το Δικαί- ωµα της Ζωής». Το έργο της Όμοσπονδίας περιορίζεται στην προστασία της αν- θρώπινης ζωής απὀ τη σύλληψη μέχρι το Φυσικό θάνατο. Οι σύνεδροι εἶχαν την ευκαιρία να ενηµερω- θούν για απειλές κατά της ανθρὠπινης ζωής, ὅπως την ἔκτρωση, βρεφοκτονία και ευθανασία. Ειδικἁ για την ἔκτρωση η Οµοσπονδϊῖα τόνισε τα εξής: --Ἡ ἔκτρωση εἶναι παρα- βίαση του βασικότερου αν- θρώπινου δικαιώματος, αυτού της ζωής, - Ἡ θανάτωση αθώων αγέννητων παιδιών δεν μπορεῖΐ να εἶναι αποδεκτή λύση των προβλημάτων µιας ανεπιθύμητης εγκυ- μοσύνης. Η κοινωνία πρέ- πεινα συμπαρασταθεὶ στην ἔγκυο γυναῖκα, ὦστε να μη θυμµατοποιήσει το παιδἰ της αλλά και τον ἴδιο τον εαυτό της µε την ἔκτρωση. Σεδύ- σκολες περιπτώσεις η λύση της υιοθεσῖας αποτελεί µια ηθικά αποδεκτή διἐξοδο. --Τα ἔθνη που επιτρέπουν την ἔκτρωση βαδίζουν σταθερά προς το γηρασμὸ και την αυτοκαταστροφή, αφού πλήττουν το μεγαλύ- τερο εθνικό θησαυρό τους, τα αγεννητα παιδιά. -- Τέλος, εξεφρασεν υπο- στήριξη προς τους 20000 Γάλλους διαδηλωτές, που διαμαρτυρήθηκαν πρό- σφατα στο Παρίσι για το νεότατο εκτρωτικό χάπι ΚΙ 486, ελπίζοντας ότι η Γαλλική Κυβέρνηση δεν θα επιτρέψει στη Φαρμακευτι- κἠ εταιρεία ΕΟΙ «ΣΡΙ. Γο ΛΕ να προωθήσει το θανατηφόρο Φάρμακο στην αγορά. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ. ς Μ. Τεσσαρακοστής [2 Πα ερχόμενο χρὀνο απὀ τη συ- ψἀντησή τους, Τη Μεγάλη Πέμπτη. Κα αφού κοινώ- νησε και ευχαρίστησε κα! Το Θεό κα/το Γἔροντα τον πα- ρακάλεσε να ρθε! κα! τον επόμενο χρὀνο να τη συ- ναντήσει στον ἰδΙΟ τόπο. τσι και έγινε. Ξανάρ- θεο αββό ζωσιμάς. Η ΛΊα- ρἷα εἶχεν ὅμως κοιμηθεί εν Κυρίω. Ψάχνοντας ο Γὲ- ροντας, γ/α να Τη συναντῆ- σε!, βρήκετο ἅγιο σκἠνωμά της κα! κοντᾶ τῆς γραμμένα τούτα τα λόγια: «Θάψον, αββάἁ ζωσιμὰ, εν τοὐτω τω τόπω της Ταπεινἠς Μαρίας ΤΟ Λείψανον, απὀδος τον χουν τω Χδ/, υπὲρ εμοὺ ὅια παντὸς προς Κύριον προ: σευχόµενος, Τελειωθείσης, μην] Φαρμουθ](κστ᾽ ΑΙγυ: πτίους, ος εστ κατά Γωμαί- ο ως 04Νος ἆ θΧ 0 Μελι ζαομένῶ κ, ΜΗ ΔΙΔΙΕΣ΄ ΜΕΝΟΡΟ Ε{ΦΙΟΜΕΜΟ2Σ ους Απρῄλιος), εν αυτὴ ὀετη νυκτ του Πάθους Του σω- τηρίου, µετά την του θείου κα! Μυστικούῦ Δείπνου μετᾷ- ληΨιν». Λε την Κο/νων/α λοιπὸν η αγία Μαρία ανε- βαΐνει να γ]νει «κο/ινωνὸς θείας φύσεως». Και µεις εδώ στη γη, /ΚΕΤευΤΙΚάΑ ψάλλουμε απὀ Τότε κάθε φορᾶ στη μνήμη Της. «Υπόδειγμαμετανοίας, σε έχοντες πανοσία, Μαρία, Χριστόν ὁυσώπει, εν τω κα!ρὼ της Ληστείας τού- ΤΟ ημν δωρηθήναι, ὅπως εν πίστει κα πὀθω, σε ὄόσμασιν ευφημώμεν». «Της Οσίας ΛΜητρὸς ημών πρεσβείαις ο Θεὸς ελέησον, κα σώσον ημάς. Αμην». 1» Ὅκ ἕως . Ἀἐνδυμαμοῦσὺε ἐν Νυζίω) - «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ» Συνξδριο µεθέµα το πιο πάνω οργανώνει η Χριστιανικὴ ᾿Ενωση Νεολαίας και Φοιτητὠν (Χ.Ε.ΝΕ.Φ.) την Τρίτη, 22 Μαρτίου και ώρα 6.30’ µ.µ. στην αἴθουσα της Παιδαγωγικἠς Ακα- δηµίας στη Λευκωσία. Εισηγἠήσεις πάνω στο θὲ- μα θα κάµουν οι κ.κ. Σταύρος Μπαλογιάννης, καθηγητής Νευρολογίας και Ψυχιατρικής, Αντώὠ- νης Παπαδόπουλος, κα- θηγητἠς Θεολογικἠς Σχολἠς και Παύλος Κυ- µίσης, καθηγητής Ψυχι- ατρικἠς. ΝΙετά τις εισηγήσεις θα γίνει συζήτηση. Τη διάλεξη μπορούν να πα- ρακολουθήσουν νξἑοι. ΣΕΛΙΔΑ 4 ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΝΔΙ ΣΧΟΛΙΑ ΦΟΒΕΡΟΙ! «Σε 930 δισεκατομμύρια δολλάρια ανήλθαν συ- νολικά οι στρατιωτικὲς δαπάνες σε ολόκληρο τον κόσµοτο 1987, σημειώνοντας αὐξηση 5,4νοσεσχε- ση µετο 1986, σύµφωνα µεξἔκθεσηπου δόθηκεστη δημοσιότητα στην αμερικανική πρωτεύουσα. Οι στρατιωτικὲς δαπάνες των βιομηχανικὠν χωρώνσε δολλάρια αυξήθηκαν το 1987 κατά 9,670 και ἔφθα- σαν συνολικά τα 790 δισεκατομμύρια δολλάρια ενώ αυτὲς των αναπτυσσομἔνων χωρών μειώθηκαν κα: τὰ 3.600 και ανήλθαν στα 140 δισεκατομμύρια δολ- λάρια, σύμφωνα µετην ἔκθεση του ιδρύματος Ροκ- Φέελερ. Το 1987 περίπου 26,6 εκατομμύρια άτομα υπη- ρετούσαν στις στρατιωτικὲς δυνάμεις ὁλωντων χω- ρών του κόσμου, αριθμὸς αυξημένος κατά 800.000 ἀνδρες σε σχεση µετο 1986. Στους 22 πολέμους και ἔνοπλες συγκρούσεις «αριθμός ρεκὀρ - ἔχασαν τη ζωήτους 2,2 εκατομμύ- ρια ἄνθρωποι. Από αυτούς το 1/3 ἦταν στρατιωτι- κοἱ και τα 2/3 πολίτες! Ο προὐπολογισμός για τις στρατιωτικὲς δαπἀ- νες των ΗΠΑ ἦταν καιτο 1987 ο μεγαλύτερος όλων των χωρών καιτο συνολικότου ύψος διακυµάνθηκε στα 293 δισεκατομμύρια δολλάρια, κατά 13 δισε- κατομμύρια δολλάρια μεγαλύτερος απὀ εκεῖνο του 196866. Οἱ στρατιωτικές δαπάνες της Σοβιετικής ᾿Ενω- σης σημείωσαν µια ελαφρά αύξηση τῆς τάξης των 15 δισεκατομμυρίων δολλαρἰων και ανήλθαν στα 260 δισεκατομμύρια δολλάρια. Εξάλλου οι ἔνοπλες δυνάµεις των χωρών της Μέσης Ανατολἠς ἦταν συνολικά περίπου τρία εκα- τομμύρια άντρες και γυναίκες, αριθμός μεγαλύτε- ρος των αμερικανικὠν ενόπλων δυνάμεων (2,16 εκατομμύρια) αλλά μικρότερος των σοβιετικών (3,8 εκατομμύρια)». Με τα πιο πάνω στοιχεία πὀσο ελπιδοφόρο µπορεί να διαγράφεται το μᾶλλον της ανθρωπὀτη- σ ΚΡΙΣΝΑ Κι αυτὀὸ το ὀνομα αργά ἡ γρήγορα θα το µάθομµε. ᾿Εχει κάµει την εισβολἠ του στον ευ- ρωπαϊκὸ χώρο. Στην Ελλάδα δρα απὀ πολὺ καιρὸ. Στην Κύπρο ασφαλώς δεθα αργήσεινα εµφανισθεἰ. ᾿Οπως µας επισκέφθηκαν και ὁραστηριοποιήθηκαν οι Μ]αχαρίσι, ο Υπερβα- τικὸς Διαλογισμός, η Γιόγκα, η Πρακτική Φι- λοσοφία, οι Ὑδροχόοι και όλα τα άλλα κακά συνονθυλεύματα, ἔτσι και οἱ Κρίσνα δεν πρὀὸ- κειται να µας ξεχάσουν! Αλλωστε η Κύπρος κατἔχει σηµαντικἠ θέση απὀ γεωγραφικής πλευράς και εξυπηρετεἰ τα σχεδιά τους. Με το πρὀσχημµα της «ανάπτυξης του µυα- λού», της «γνώσηςτης αλήθειας», της«καταπο- λεµησης» του άγχους, της «λύτρωσης» κλπ. θα µας έλθουν, µετον τρὀπο που µας κατέβηκαν και οι ἀλλες αιρέσεις ἡ οιπαραθρησκευτικέὲς-- μυστικιστικές οργανώσεις. Αυτό εἶναι το σχἠ- µατηςκαθόδουτους. 0Ο σκοπόὸςτους όμως δεν εἶναι µόνο αυτός που διακηρύττουν. Και για να µη Φαίνεται ότι υπερβάλλομε, για τους Κρίσνα ιδιαιτερα, την παραθρησκευ- τικἠ αυτή ομάδα του Βουδδισμού -- ἰνδουϊ- σμού, αναφέρουμε πως στην Ελλάδα ο υπαρ- χηγός των Κρίσνα Ιωάννης Μέγκουλης σε έἔνορκη κατἀθεσήτου, µετά την απομάκρυνσή του απὀ αυτούς, ομολόγησε πως η οργάνωση των Κρίσνα εργαζόταν κατασκοπευτικἁ για λογαριασμό ξένης δυτικἠς δύνομης. Ακριβὼς για τον ἰδιο λόγο τώρα στην οργάνωση αυτή απαγορεύτηκε η εγκατάσταση και ὅραστηριο- ποϊησή της σε ανατολικἠ χώρα. ᾿Ετσι επιβεβαιώνεται πὠς, αυτά τα δήθεν ανθρωπιστικά ἡ Φιλοσοφικά ἡ θρησκευτικά κινήματα, που εισδύουν και ὁραστηριοποιούν- ται τον τελευταίο καιρό και στον τόπο µας, εξυπηρετούν ουσιαστικά ὑποπτους σκοπούς. Αλλωστε και σε προηγούμενο άρθρο µας αναφέραμε χαρακτηριστικά πως οι εκπρόσω- ποιτων Μαχαρίσιστην Κύπρο ἔχουν διασυνδέ- σεις µε ξενες πρεσβείες και ότι ο εκπρόσωπος του Υπερβατικού Διαλογισμού στην Κύπρο εἰ- ναι ανώτερος υπάλληλος ξένης πρεσβεἰας. Εκεὶ, ὀπου το χώμα και οι πέτρες μιλούν για την Ελληνική ιστορία, δεν χρειάζεται, ἴσως, να τη διαβάσουμε. Γιατί βλεπουμε ακόµα πόνω στις πἔτρες το αἷμα των ηρώων, αισθανόμαστε τον παλμό της Ψυχἠς τους, αφουγκραζόµα- στε τον παλμὀ της καρ- διάς τους για ελευθερία και δικαϊωση, στεκόµα- στε µε δἒος μπροστά στο μεγαλείο της πίστης τους στη ὀύναμη του Θεού! 25η Μαρτίου 182110 νους στρέφεται ευλαβικά στη µέρα που σήμανε το ξεσήκωμα του ᾿Εθνους για ελευθερία και αποτίναξη της Τουρκικής τυραννίας. Η Μονή της Μεγίστης Λαύ- ρας στα Καλάβρυτα αβία- στα ελκύειτη σκέειη καιτην καρδιά µας, γιατί συνδξεται άμεσα µε την επίσημη ἔναρξη της επανάστασης στην Ελλάδα το Μάρτιο του 1821: γι αυτό στο χώὠ- ρο τούτο θα στρέψοµε το λόγο µας. Σύμφωνα µε κὠδικα του 1703, γραμμένο απὀ τον ηγούμενο Ευγξνιο, η ἵδρυση της πρὠτης Μονἠς ανάγεται σε κἀποιο συνα- σκητὴ του Αγίου Αθανασίι- ου του Αθωνίτη, γύρω στο 96Ρ μ.Χ. Αυτοκράτορας του Βυζαντίου ἦταν τότεο Νικηφόρος Φωκάς. Σύντο- μα η Μονἠ συγκέντρωσε περὶ τους 960 μοναχούς. Το 1615 αναγνωρίσθηκε επίσηµα απὀ τον Πατριάρ- χη Κωνσταντινουπόλεως Τιμόθεο ως Σταυροπηγια- γή, ενώ αργότερα, κατόπιν επεμβάσεων του Επισκὸ- που Κερνίτσης, µε νέο γράµµα του το Πατριαρ- χείο Κωνσταντινουπόλεως αναγνώρισε την πλήρη αυ- τονομία της Μονῆς. Η Μονή, ὅπως και πλεΐστοι θησαυροί της, κα- ταστράφησαν µετά απὀ µεγάλη πυρκαγιά το 1586. Το 1600 κάποιος Ιωάννης, ευσεβής ἀάνδρας απὀ τα Καλάβρυτα, ανέελαβετο δύ- σκολο ἔργο της ανοικοδό- µησης της Μονής, Οἱ δια- σωθέντες μοναχοί συγκεν- τρὠθηκαν γύρω απὀ τον Ἰωάννη, ο οποίος αναδεὶ- χθηκεο ηγούμενοςτης ΜΊο- γής, Ανάμεσα στα πολλά λεϊψανα και κειμήλια που Φυλάττονται σήµερα στη Μονἠ εἶναι και η κάρα του Ἁγίου Αλεξίου του ανθρώ- που του Θεού, η οποία δω- ρήθηκε στη Μονή απὀ τον Αυτοκράτορα Μανουήλ Παλαιολόγο το 1398. Η μνήμη του Αγίου γιορτάζε- ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ: ΄Αποφη της ανοικοδοµημµένης Περάᾶς Μονής της Αγ. Λαύρας ταιστις 17 Μαρτίου. Σώζε- ται επίσης η κάρα του Αγίου Φιλαρξέτου, τεμάχια λειψά- νων των Αγίων Λουκά, Παντελεήμονος, Μερκου- ρίου, Τρύφωνος Πρωτο- μάρτυρος Στεφάνου, Χα- ραλάμπους, Αναστασίας, Μαρίνας, Παρασκευής κ.ᾱ. Από τα αξιολογότε- ρα κειμήλια της Ν]ονής εἶναι και το ιερὸ και ιστορικὀ λάβαρο, το οποίο ύψωσεο Παλαιών Πατρών Γερμανός κατά την ιστορικἠ εκεϊΐνη ημὲ- ρα της παλιγγενεσῖας του 1821. Το λάβαρο, που ἦταν το παραπέτα- σµα της Ωραΐας Πύλης, ἔφερε ο μοναχός Νεό- Φυτος απὀ τις Παλαιὲς Πάτρες. Παριστάνει την Κοίµηση της Θεοτόκου και ἔχει κεντηθεί µε τη βελόνη απὀ την Ελλην]- ο δα Χρύσω στη Σμύρνη. Στο πάνω µέρος και επί της κεφαλής του Αγγξ- λου πάνω στο μέτωπο, εἶναι διάτρυτο απὀ εχθρικὀ βλήμα κατά τη μάχη των Καλαβρύτων. Το λάβαρο Φιλοτε- χνήθηκε κατά τα τἕλη του Ίθ6ου αιώνα και κατά πάσα πιθανότητα µετα- Φἐἔρθηκε, ὡς προσφορά των ομογενών της Σμύρνης, απὀ τον ηγοῦ- µενο Ευγένιο, ὅταν επέ- στρεφε απὀ τις παρα- δουνάβιες Ηγεμονίες. Επιδιορθώθηκετο 1736 µεεπιµέελειατου ηγουμέε- νου Χρυσάνθου. Στη συνέχεια αρπάχθηκε και μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη και απὀ εκεί στη ΜΟολδο- βλαχία. Το 1772, κατό- πιν ενεργειὼν του ηγου- µένου Χρυσάνθου, εξα- γοράσθηκε µαζί µε άλλα πενήντα κειμήλια. ΝΊετη λεηλασία της Μονὴς το 1780, το λάβαρο απο- στάληκε στη Ρωμυλία και βρέθηκε αργότερα στην ᾿Ηπειρο, ὀπου και πάλι αγοράστηκε. Οταν το 1826 η Μονή πυρπο- λήθηκε απὀ τον Ίμβρα- ἠμ, το λάβαρο διασώθη- κε και πάλι απὀ τους µο- ναχούς Αθανάσιο και Δανιήλ. Εχει διαστά- σεις 1,20Χ0,9Ρ5 και πα- ριστάνει ὅπως προανα- Φξἔραµε, την Κοίµηση της Θεοτόκου. ᾿Αγγελοι πετούν, ενὠ ο Χριστός στη µἔση και πάνω απὀὸ τη Μητέρα Του, κρατεἰ μικρό ανθρώπινο σώμα. Σ᾽ ἄλλη θξἒση εµφανί- ζονται ἁγιοι της Εκκλη- σίας, µέσα σε νέφη. Τα ενδύματα εἶναι κεντημέ- να µε χρυσά νήματα. Ιστορικό και εθνικό προπύργιο Μικρά μαργαριτάρια και πέντε μεγαλύτερα γύρω απὀ την κεφαλή της Πα- ναγίας, σχηματίζουν αστραφτερούς κύκλους. Προς τα κάτω υπάρχουν πυκνοὶ κροσσο!Ι. Παλαιά άμφια 16ου (περίπου) αιώνα, τα οποία Φόρεσε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός κατά την ιστορικἡ εκείνη µρα, όλα κεντηµένα µε τη βελόνη, καθώς και η ποιμαντική ρᾶ- βδοςτου, σὠζονται και φυ- λάγονται, για να θυμίζουν στον επισκέπτη τη συμβολή της Εκκλησίας µας για την ανάσταση του Ἓθνους, Στις 19 Μαρτίου 1685 άρχισεη ανοικοδόμηση του νέου κτιρίου της Μονής. Με πλούσιες οικονομικές συνδρομές, που ἔφερε ο ηγούμενος Εωγξνιος, µετά απὀ περιοδεία του στις πα- ραδουνάβιες Ηγεμον[ίες, αγοράσθηκαν αμπέλια, µε- τόχια, αγροῖ. ΄Όμως απὀ το 1715, ὅταν οι Οθωμανοὶ εξεδίωξαν τους Ενετούς απὀ την Πελοπόννησο, η Μονἠ υπέστη επανειλημμέ- νες καταστροφές, ερημώ- σεις, δηώσεις, πυρκαγιές τόὸ- σο απὀ Τούρκους ὁσο και απὀ Αλβανούς. Μοναχοί της υπέστησαν μαρτυρικὸ θάνατο, θησαυροϊτης εκλάἀ- πησαν κειμήλια της βεβη- λώὠθησαν. Ο,τι διασώθη- κε, οφείλεται µόνο στην ευ- λάβειακαιτον πατριωτισμό των μοναχών. Λίνο πριν την εκρηξη της Επανάστασης οι Τοῦρ- κοι εἶχαν πληροφορηθεί τα σχἔδια των Ελλήνων. ο Σουλτάνος ὅὀιεταξε τον Καϊμακάμη του Μοριά να καλέσει Φιλοφρονητικά δἠ- θεν του Αρχιερεῖς και προ- κρίτους της Πελοποννήσου µε σκοπό ὁμωςνα τους θα- νατώσει. Οἱ πρὀκριτοι της Αχαίας αντελήφθησαν το σχέδιο των Τούρκων και δεν υπάκουσαν. του Ο Παλαιών Πατρὠν Γερμανός ευλογείτους γετες της Ελλη- Στις 9 ΑΓΩΝΙΣΤΗ α ΠΟΡΕΙΑ ο. Το λάβαρο της Επανάστασης του 21 προετοιμασμένο κάτω απὀ το μακρύ ζυγό, ανεµµενε την ώρα της ανάστασης. Ο πὀθος της λυτρὠσεωςαπο- κορυφώθηκε και ο ὀρόμος της ελευθερίας ἀνοιγετώρα µπροστάτους, όσες θυσίες κι αν απαιτούσε. , Τρεις ημὲρες αργο- τερα στις 2Ί Μαρτίου 1821 συγκεντρὠθηκαν οι αρχηγοί στην Αγία Λαύρα, ὀπως εἶχε συµ- Φωνηθεί, µαζί µε 600 άνδρες. Η δοξολογία που Ψψάληκε, εἶχε την ατμόσφαιρα κατανυκτι- κἠς μµυσταγωγίας. ΌΟ παλμός της ελληνικής καρδιάς αναλάμβανε τώρα µια νξέα εποποιία. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλόγησε το λάβαρο ως σηµαἰα, το οποίο κρατούσε ο διά- κονοςτης Μονής Γρηγόὁ- ριος Ντόκος και στη συ- νεχεια κατευθύνθηκαν προς τα Καλάβρυτα. ᾿Ἔνα απερίγραπτο πα- νηγύρι ἠταν η θρυλικὴ εκείνη πορεία. ΜΊε το σύνθημα «Ελευθερία ἢ Θάνατος» πολιορκήθη- καν τα Καλάβρυτα και παραδόθηκαν απὀ τους Τούρκους. Ο δρόμος για την ελευθερία ἀάνοιγε πια μπροστά τους. Η Αγία Λαῦυρα καθίστατο ετσι ὀχι μόνο το ορµητή- ριο των πολεμικών ενεργειὼν αλλά και νικής Επανάστασης Μαρτίου 1821 αρκετοί πρό- κριτοι, ανάµεσα στους οποίους ο Ασημάκης Ζαῖ- µης, Ασημάκης Φωτήλας, Άνδρεας Ζαΐμης, Σωτήριος Χαραλάμπης, οι Αρχιερεῖς Παλαιών Πατρὠν Γερμα- Νός, Κερνίτσης Προκόπιος κ.α., συγκεντρὠνονται στο χαµόσπιτο του Νταφαλιά. Μετά απὀ αλλεπάλληλες συσκέψεις η απόφαση ελἠ- Φθη. Επρεπε να κηρυχθεῖ αµέσως η Επανάσταση. Στις 18 Μαρτίου δό- θηκε το σύνθημα, Οἱ πρὀό- κριτοι ορκίσθηκαν κἀτω απὀ το λάβαρο. Ευθύς αμὲ- σως μετέβησαν ο καθένας στην περιοχή του, για να γνωστοποιήσουν την απὀ- Φαση και να τεθούν επῖ κε- Φαλήςτου αγώνα. Το ἔθνος εφοδιασμού των πρὠ- των Ελληνικών δυνάμε- ων, αφού ὀλη ηπεριου- σία και οπλούτοςτης δι- ατέθηκαν στον υπὲρ π- στεως και ελευθερίας αγώνα, Η εγγύτητα της κἡ- ρυξης της Ἑλληνικῆς Επανάστασης µε τη θρησκευτικἠ γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεο- τόκου συνδἐεθηκαν στη Ψυχή του Ορθόδοξου Ἓλληνα, Ο Αρχάγγελος ευαγγελίσθηκε ὀχι µόνο στη Θεοτόκο το σωτή- Ριο γεγονὸς της Σάρκω- σης του Θεού, αλλά και στο ἔθνος των Ελλήνων την ανάσταση και ελευ- θερἰα. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ Η ΕΛΛΗΛΙ/ΚΗ ΓΛΩΣΣΑ 7. Εθνικἠ παράδοση. Η εθνικἡ συνείδηση εἷ- ναι συνυφασμένη µε τη γλὠσσα, γιατί η γλὠσσα αποτελεῖ την Ψψυχἠ ενός ἔθνους. Με τη γλὠσσα εκ- Φράζεται η ποιότητα των ανθρώπων που το αποτε- λούν. Εἶναι γι αυτὸ που ὁλατα ἔθνη αγωνίζονται να διατηρήσουν την εθνική τους γλὠσσα μαζί µε την όλη εθνική τους παράδοση. Οἱ Κινέζοι π.χ., παρ όλη την πρὀοδὀ τους, ὅιατη- ρούν σήµερα στη γλὠσσα τους 47.201 ιδεογράµµα- τα. Αφού λοιπόν αναγνω- ρίζεται πως η γλὠσσα εἶναι µια µορφή έκφρασης πολι- τισμού, πρέπει να κατα- βάλλεται κάθε Φροντὶόα για ὁιατήρηση επαφἠς των μεταγενεστέρων γενεών µε τα ἔργα των προηγουμένων γενεὼν ενὸς έθνους. (ΠβΛ. τη διατήρηση και τη σηµα- σὶα των αρχαΐων μνημεῖ- ων]. ᾿Ο,τιγράφτηκεσεπα- λαιότερες εποχές του ἔθνους µας αποτελεί τη ρἰ- ζα του νεοελληνικού δὲν- ὅρου. ᾿Οταν ως Νεοελλη- νες αποκοπούµε απόὀτις ρἱ- ζες µας, θα χάσουμε την εθνική µας ταυτότητα και θα ξεραθούμε απὀ άποψη πνευμµατικἠ. 8. Ανάγκη για γλωσ- σικἠ κατάρτιση ὁλων. Ολοι εἶναι ανάγκη να ἔχουμε σήµερα µια καλἠ γλωσσική κατάρτιση και για λόγους επικοινωνίας µετα- ξὺ µας και για ανέβασμα του πολιτιστικού µας επιπέ- ὁου. Πρεπει ιδιαίτερα να προσεχθεί: α)η ορθἡή χρήση των λέξεων β] η άρτια σύν- Τταξη γ) η ακρίβεια και σαφἡ- νεια στην ἔκφραση, Ἔγραψε το 1984 ο Γ. Μπαμπινιώτης, καθηγητής της γλὠσσολογίας στο Πα- νεπιστὴµιο Αθηνών, και τα πιο κάτω για το ζήτημα τού- το: «Μοναδικὸς στόχος µας σήµερα πρεπει να εἶναι η ανύψωση της γλωσσικής μας επικοινωνίας... Γι΄ αυτό δεν συγχωρεῖται η ηθελημξ- νη ἡ αθέλητη αχρηστία του µεγαλυτέρου ὅπλου µας: της γλωσσικής µας συνὲ- Χειας της δημώδους, λογία και αρχαίας µας γλὠσσας, της ενιαία ιστορικά ελληνι- κής γλὠσσας, της µόνης γνησίας και γόνιµης πηγἠς ανανεώσεως της σηµερινἠς ελληνικής γλὠσσας». Το σχολείο πρέπει να παΐζει οπωσδήποτε πρω- ταρχικὀ ρόλο. Εκεί πρέπει να γίνεται συνεχώς µια κα- λἠ ὁοσοληψία μεταξύ ὅι- ὁασκόντων και διδασκομξ- νων, Με το γλωσσικό κα- ταρτισμὀὸ των μαθητών δη- μιουργείΐται ο καλός γνωσι- ολογικὸς εξοπλισμός, αλλά συντελεῖται και η εσωτερι- κἠ καλλιέργεια του μαθητή. Στάδια προς τη «λύτρωση» 3ο Στην ενότητα αυτή Θα αναφερθούμε στα «σκαλο- πάτια» εκείνα που ανεβαίνει (Υράφε κατεβαίνει) κανένας Φδιαδοχικἀ, προκειµένου να Φτάσει, ορθότερα να κα- ταντήσει, στην τἔλεια «λἌ- τρωση,» την «ἑνωσή» του µε την Τζίβα- Ατμα, την υπερῳψυχή! Προκαταβολι- κά µόνο σημειώνουμε πως, ανάμεσα στις ποικιλώνωµες διασπάσεις των γιογκικὠν συστηµάτων, παρατηρεΐται µια, χωρίς προηγούμενο, ανοµοιογένεια - διάσταση, αναφορικἁἀ µε τα στάδια, που θαπρεέπει να ακολουθἠή- σειοπαρασυρμὲνος -τοθύ- μα, για να «εξασφαλίσει» αυτή την «απολύτρωσή» του. Εμείς θα εκθέσουµε την πορεία αυτή προς τη «λύτρωση» συνθετικά, συμπυκνώνοντας ὁηλ. τις διαφορες στις βαθμίδες σε κάποιο γενικὀ παρονοµα- στἠ. Εἶναι, λοιπόν, ἐξι τα στἁάδιαπου πρεπει να περά- σει κανείς για να «Φωτι- σθεῖ»: Το πρὠτο ἔχει άμεση σχέση µετην αναπνοἠ του ασκούμενου. Γι αυτὸ το στάδιο ο γιόγκι ὁιδάσκεται τις περισσότερες απὀ 84 διαφορετικἐς στάσεις του σώματος κατά τον ἔλεγχο της αναπνοἠς του. Σκοπὀς του πρὠτου σταδἰου, κατά τους «ὁασκάλους», εἶναι η αυτοκυριαρχία και η αυτο- συγκράτηση. Μετά απὀ την ἔκβαση αυτής της πρὠτης ἁσκη- σης, ακολουθεῖ δεύτερη. Είναι η σιωπηλή επανάλη- Ψη, για αμέτρητες φορἒς και για ὠρες, µιας συλλα- βὴς που στη σανσκριτική γλάσσα ονομάζεται ΩΜ. Αυτή η επαναληπτική- νοερἠ αναφορά µπορεί να περιλαμβάνει ονόματα συγκεκριμένων προσὠ- πων, αφηρημένες ἔννοιες, γεγονότα που συντελἔσθη- καν µέσα στην ιστορία και που για τους γιόγκι, υπήρ- ξαν σωτηριώδη στη ζωή. Τέ- τοια εἶναι π.χ. η «ἔλλαμφη» στο μυαλό του Βοὺύδδα, που τον οδήγησε στην «ανεύρεση της καθαρής κα! τέλειας αλήθειας», ἡ οι λὲ- ξεις «αέρας», «αστος», πὲ- τρα, «φως»κ.α. Βέβαια, στο σηµείο αυτό, θα πρέπει να υπογραμμισθεἰ για ἄλλη µια Φορᾶ, πως µέσα στις διάφορες σχολές Γιόγκα επιχειρείται ενσυνεΐδητα η όσο το ὀυνατό στενότερη σχέση μεταξύ του Γκουρούῦ και του ασκούμενου, η οποία πρέπει να φθάσει σε προχωρημένες καταστά- σεις, στα όρια εξάρτησης και υποταγής του γιόγκι στα θελἠµατα κα! τις απο- φάσεις του ὁασκάλου του, ὠὦστε ο άνθρωπος να γίνει τέλειο θύμα στον Γκουροῦ. Γι΄ αυτό το Ωμ, πολύ συ- χνά, εξαντλείται στα πλαί- σιατου συγκεκριμένου ονό- µατος του Γκουροῦ. ᾿Ἔτσι ἕνα Ωμ μπορεὶ να ἔχει την εξἠς µορφή: «Ω γκουρού ΛΙαχαράτζ τζ µου σώσε με»! «Οταν συνειδητοποιή- σουµε κα! πιάσουµε το χἐρ! του τέλειου διδασκάλου, Τό- τε πετυχαίνουµε µ!α επΙΚΟΙ- νωνία που ποτὲ δεν μπορεί να ὁιακοπεί...Οπουδήποτε κ/αν πἀμεμπορούμενα µ!- λὰάμε σ᾿ αυτὸν το Φορητό ασύρματο κα! να καλούμε τον Τέλειο Φιδάσκαλο απὀ οποιαδήποτε απὀσταση θέ- λουμε»! Αυτά εἶχε δηλώσει σ᾽ ἕνα πολυπληθές ακροα- τήριο οπαδών του στην Αγ: γλία, ο Γκουρού Μαχαράτς τζι, εκφράζοντας τις πρα- γµατικές προθὲσεις των ο Εις αρχηγών των γιογκικών κι- νημάτων ἔναντι των «πι- στὠν», κυρίως νέων οπα- δών τους. Τούτο σημαίνει άνευ όρων και ορίων παρά- Φοση στον Γκουρού Το τρίτο σκαλοπάτι αποτελεί η συγκέντρωση του μυαλού γύρω απὀ ἕνα αντικείμενο. Αυτό µπορεί να εἶναι ο ομφαλός, η ἁκρη της μύτης ἡ ακόμη κάτι εξωτερικό, π.χ. ἕνα δἐνόρο, µια βουνοκορφή ἡ ό,τι ἆλ- λο. Με τον τρὀπο τούτο επιδιώκεταιη «ένωση» καιη «επ το αυτὸ» συνάντηση των νοητικών δυνάμεων, πράγµα που αξιολογεῖται ὡς η απαραϊτητη προὐπό- θεση, για να πετύχει κανείς το λεγόμενο «υπερβατικὀ ὁ/αλογ/σμό». Το τέταρτο στάδιο ση- μαδεύεται απὀ µια ακροα- µατικἠ υπερένταση, κατά την οποία ο πιστός προ- σπαθεῖ, μ᾿ ὁλες τις δυνά- μεις του, να ακούσει και τους πιο λεπτούς και ανε- παίσθητους, στα αυτιά των πολλών, ἠχους. Αν εἶναι δυνατὸ ακόµη τους ἦχους που εἶναι οἱ πλησιέστεροι, δηλ. αυτούς των ακουστι- κὠν τυμµπάνων. Και έτσι μένουν τα δύο τελευταία σκαλιά, το πἔµ- πτο και ἔκτο στη σειρά. Αυ- τά εἶναι αντίστοιχα η «ἕλ- λαψη» και ο «φωτισμός» (σαμάντι). Σαν φτάσει ο «πιστός» σ᾿ αυτά «λυτρώ- θηκε, εζαγνίστηκε, νίκησε πια Την ὕλη κα! πλέει! ολόὸ- κληρος µέσα στην Φωτο- χυσία του πνεύματος»! Για να δούμε ὁμως, όλα αυτά. Βοηθούντον ἀν- θρωπο Του δίνουν ό,τι υπὀὸ- σχονται ᾿Η του προκα- λούν σύγχυση και αναστά- τωση εσωτερική, και τον μεταβάλλουν σε ψυχικό και σωματικό ερεϊΐπιο Αυτά ὅμως θα εξετά- σουµε στο επὀμενόὸ µας ἀρθρο. 3ο Υ) Τα µέσα μαζικὴἠς ενη- μµερωσης. Η δύναμµητου τύπου (εφημερίδες και περιοδικά) εἶναι τεράστια’ γι᾽ αυτό τε- ράστια ευθύνη Φξἔρουν όσοι τον έχουν στα χξρια τους. Θα μπορούσαμε να πούμε εκεῖνο που ἔχει λε- χθεῖ και για τη μηχανή: «το μαχαίρι στα χέρια του για- τρού δΐδει ζωὴ, στα χέρια του κακούργου την αφαι- ρεῖ». Ο τύπος ονομάστηκε απὸ πολλούς τἕἔταρτη εξουσία, γιατί αναμφισβή- τητα ασκεῖ κυριαρχικἡ επιρροή στην κοινή γνώµη, που διαμορφώνεται στη σηµερινή της µορφή απὀ τη δημοσιογραφία. Βέβαια ο τύπος ενηµε- ρώνει, διαφωτίζει, ψυχα- γωγεῖ, πληροφορεί το κοινό για ὅ,τι γίνεται γύρω του κ.λ.π. ΄Ολα τούτα πώς να αποκαλύπτει, να περιγρά- Φει, τα εκθέτει Ἔνας μεγάλος αµερι- κανὸς δημοσιογράφος ἔγραφε πριν απὀ λίγα χρό- νια: «Μια εφημερίδα πρέπει να ὁημοσιεύει µόνο ἔγκυ- ρες και ακριβείς πληροφο- ρίες. Πρεπει να εἶναι σαφείς και να αποφεύγειτις ρυπα- ρότητες και υπαινιγμούς καθώς και κάθε τι που θα μπορούσε να αποτελέσει προσβολή των ὁημοσίων ηθών ἦ να προκαλξσει την αηδία και την απέχθεια του αναγνωστικού κοινού. ἩΗ ειλικρίνεια πρέπει να συν- δυάζεται µε την αξιοπρξ- πεια. Η ηθικἠ αξία να τονώ- νεται και όχι να υποχωρεί, όταν βρίσκεται αντιμέτωπη µε την ανηθικότητα και τη διαστροφἠ». ΣΕΛΙΔΑ 3 Η εγκληματικότητα στις μέρες µας Εδὠ νομµίζομε πως ἔχουν αποτύχει όσοι σήμµε- ρα διαμορφώνουν την κοι- νή γνώµη. Εν ονόματι της ειλικρῖνειας, χάριν της προ- παγάνδας ἡ του χρηµατι- κού κέρδους, ο τύπος σ᾿ αρκετὲς περιπτώσεις εκµε- ταλλεύεται τα ανήθικα και βίαια ειδησεογραφικἁ γε- γονότα και παρουσιάζει ὅλη (ρεπορτάζ, εικόνες, άρθρα κ.ά.) που παρασύ- ρούν τους αναγνώστες στο νοσηρόὀ κόσµο των αισθη- ματικών ονειροπολήσεων ἡ θεμάτων που οι λεπτομέ- ρειές τους διαβρώνουν. Πξρα όμως απόὀτον τή- πο (εφημερίδες, περιοδικά) η τηλεόραση εὖκολα και άνετα κρατά στα χξρια της τις ψυχές των νέων και γε- νικά όλων των πολιτών. Εχει λεχθεί πως «η τηλεό- ραση εἶναι ἦχος, εικόνα, κἷ- νηση και συγκίνηση». Σή- µερα η τηλεόραση εἶναι ισχυρὀς παράγοντας αγω- γἠς και τεῖνει να υποκατα- στήσει στο ρόλο αυτὸ την αγωγή σε πολλούς τομεῖς. Η παραδοσιακἡ Φυσιολο- γική επιρροή της οικογένει- ας στα νεαρά µέλη της πα- ραβιάζεται απὀ τον νταντά, που λέγεται τηλεόραση, κι ἔχει στρογγυλοκαθήσει, πληθωρική, ασύδοτη κι ανενόχλητη στα σπίτια µας. Η τηλεόραση ἔχει κλἔ- Ψειτην ιερή ὡρατου διαλό- γου ανάμεσα στους γονεὶς Τα απομνημονεύματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη 4ο Προσωπικές αντεγ- κλήσεις και διαφορξς. 4 .. κ «... Καιναμµεσυχωρέ- σουνε κ! εκείνοι οπού τους λέγω τα κουσούρια τους. Εχουντο ὁικαίωμα να ειποῦνε κ! αυτείνο! τα ὁικά τους, ὁτι ἔκαμα. ΚΙ όταν Λέγωντα! τα Λάθη µας, Τότε κάνουν Λιγώτε- ρα ο)! μεταγενέστερο! κα! γινόμαστε κ εμείς έθνος». Μ᾽ αυτά τα λόγια, τα τόσο σεμνά και σπουδαία, τελειώνειτη συγγραφή των «Απομνημονευμάτων» του ο στρατηγὸς Μακρυγιάν- νης. Και η αναφορά του στρέφεται πρὠτιστα σεκεϊ- νους, που κατά τη διάρκεια του αγώνα του 1821, ενώ επέδειξαν τόλμη και ηρωί- σμὸ θαυμαστό, όμως εἶχαν κι αυτοί τα δικά τους ελατ- τώὠµατα, τις ὁικέςτους αδυ- ναμίες, τα «κουσούρια» τους. Εξ αιτίας των µικροτή- τώντων συναγωνιστὠν του αυτών, συχνά ο Στρατηγὀς, ἆδολος πατριώτης ο ἴδιος, παρεξηγόταν, υποτιμόταν, γινόταν αντικείμενο ὅὃυ- σμενών σχολἰων και κρίσε- ὠν. Γι΄ αυτό, παράλληλα µε την παράθεση των σηµαν- τικὠν ιστορικὠν κατορθω- μάτων, που σημαδεύει το ἔπος του 1821, ο Μακρυ- γιάννης δεν παραλεΐπει να σκιαγραφεῖ και αυτή την πλευρά του αγώνα. Να αναφἑρεται στις πράξεις ἡ τα λόγια άλλων που στρέ- Φονταν εναντίον του. Γιατί, δυστυχώς, και συµπολεμµι- στὲς του ἴδιου στον κοινό αγώνα, δεν ἦταν λίγες οι Φορἒς, που τον απογοή- τευσαν. Τον χαρακτήρισαν ἀνανόρο και δειλό, τον εἷ- παν ιδιοτελἠ και, Το χειρό- τερο, σε κρίσιμες και δύ- σκολες ώρες, σαν ο αγώνας Φούντωνε και οι Τούρκοι απειλούσαν, τον εγκατέ- λειψαν. Αυτό, για παράδει- γµα, συνέβη στις μάχες γύ- ρω απὀ το Μελιγαλά. Και ενώ εἶχε συμφωνήσει προ- ηγουμένως ο στρατηγὀὸς µε τον Παπαφλέσσα να συ- ναντηθούὺν το βράδυ σεκά- ποιο μοναστήρι, ο τελευ- ταίος δεν εμφανίστηκε. Εἶχε µεΐνει µε τους στρατιώτες του σε κάποιο χωριό, ανυ- ποιµίαστος για τον κίνδυνο που απειλούσε το σύντρο- Φο και συναγωνιστή του. Σχολιάζοντας αυτή τη συµ- περιφορά του Παπαφλέσ- σα, ο Μακρυγιάννης φξρε- ται µε τόση επιείκεια, που πραγματικά ξαφνιάζει τον αναγνώστη που γνωρίζει τις δύσκολες συνθήκες κά- τω απὀ τις οποίες βρέθηκε. «Αυτόὸ ἔμαθε ο /Πα- παφλέσσαςκαιπήρετους και τα παιδιά. Τα παιδιά γἱ- νονται παθητικοὶ ὀέκτες οποιουδήποτε προγράµµα- τος που τους προσφερει η τηλεοπτικἡ οθόνη. Το απο- τἔλεσµα Συχνά στις αυλές δημοτικὠν σχολείων μικρά παιδιά βλεπουμε να κτυπι- οὗνται και να πέφτουν «νε- κρά». Οι ψυχολόγοιπιστεύ- ουν πως η βία εἶναι µια αν- τιόδραση που μµαθαίνεται. Τελειταία ἕνα εννιάχρονο παιδάκι λήστεψε µια τρά- πεζα της Νέας Υόρκης χρη- σιμοποιώντας ἕνα ψεύτικο πιστόλι. Ένα 14χρονο αγό- ρι πυροβόλησε και σκότω- σε αδελφάκι του, επανα- λαμβάνοντας σκηνή που εἶδεστην τηλεόραση. Μελέ- τη του ὀικτύου ΑΒί: εχει αποκαλύψει πως το 22060 των εγγκληµάτων που γί- νονται απὀ ανήλικους, ξεκι- νοὺν απὀ προγράµµατα που ἔχουν παρακολουθή- σει στην τηλεόραση. συντρόφους κ! ἔφυγε χωρίς να µου ειπἠ τίπο- τας’ λικρινἠς σύντροφος- πεθαμένος διά την πα- τρίδα. Δεν θέλω κατηγο- ρήση την ὁ/αγωγὴ του η τύχη µου κα!η ὁ/καιοσύ- γη του Θεού µε φύλαξε' ὀτ! εγώ δούλεβα ὁ/ἀά την πατρίδα αθώα». Αλλά την ἴδια Φιλική συμπεριφορά, την ἴδια ανε- ξικακία ο Στρατηγὸς θα εκ- δηλώσει μπροστά στην ιαµότητα και την πρὀκλη- ση κάποιου ἄλλου συμµπο- λεμιστή του, του Νικήτα. Ετσι, ενώ ο δεύτερος τον απειλεί πως Θα τον κακο- ποιῆσει βάναυσα, αν τον συλλάβει, ο Μακρυγιάννης του διαμηνεί ὅτι καμιά βλά- βη δεν προτίθεται να του κάμει. Φτάνει μάλιστα στο σηµείο να τον επαινεῖ, χα- ρακτηρίζοντάς τον σαν «αγαθὸ αγωνιστή κα! πα- τρ/ώτη». Ο Μακρυγιάννης υπήρξε µετριὀόφρονας σε όλα του. Συγχωρητικὸς για τα Λάθη των ἄλλων. ᾿Οταν τακαταθέτε!, δεμέ- νειχωρὶς πόνο κα) πικρία, γ/ατ/το /ὁανικό που αγω- νίζετα! να υπηρετήσει εἷ- να, µόνο Θρησκεία κα! Πατρίδα. ΓΠ᾽ αυτὸ, µε πολλἠ ειλικρίνεια θα γρά- ψει: «Συγχωράτε µε, ανα- γνώστες, οπούφυγα απὀ το προκεἰµενον. Μη στο- χάζεστε ὁτ᾽ εἶμαι ἡ γόη- τας ή Φαντασμἑνος, εἶτε εγὼ αδικηµένος. Λυποῦ- μαι και γράφω αυτά». Μάρτιος 1988 «Αγωνίζρου τον καλόν αγώνα.» (Α 1µ στ 12) ιωμισπι μη πορεια ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΜΑΡΈΥΡΙΑΣ - ΕΤΟΣΣΤ΄ -υ-. ΦΥΛΛΟΣΡΘ Και στο παρελθόν γράψαμε εναντῖον της διεθνιστικἠς οργὰἁ- νωσης, που ἵδρυσε και ὁραστηριοποίησε παράρτηµά της και στην Κύπρο και που ονομάζεται «Σύνδε- σµος Οικογενειακού Προγραμματισμού». Και υποστηρἰίξαμε πως για µας στην Κύ- προ ἔνας τέτοιος Σύὺν- δεσμµος ὀὁόχι µόνο αχρείαστος εἶναι αλλά και επικίνδυνος. Γιατὶ, ποιον οικογενειακό προγραμματισμὸ χρειαζόμαστε εμείς εδώ στην Κύπρο, όταν µε την υπογεν- νητικότητα, που χα- ρακτηρίζει τις οικογξ- νειες των ελλήνων Κυπρίων, και την άφθονη εισαγωγἡὴ τούρκων εποίκων στην κατεχόμενη Κύ- προ, σε λίγα χρόνια θα εἶἰμαστε µειονότη- τα οἱ ἔλληνες της Κύ- πρου Και τώρα οι τούρκοι, ενώ αποτε- λοὺν μειοψηφία, ζη- τούν ἴσα δικαιώματα. Μπορούμε να υπολο- γίσουµε τι θα απαι- τούν σε λίγα Χρόνια, όταν θα µας φτάνουν σε πληθυσμιακή ανα- λογία, και, αργότερα, όταν θα µας υποσκε- λίσουν Ετσιορόλος του Συνδξσµου τοῦ- του σ᾿ ενα σηµαντικό τοµέα εἶναι σαφώς αντεθνικὸς. Δεν επεξηγούμε, γιατί εἶναι αυτονόητα αντίθετη, ποιά εἶναι η θέἐση της Χριστιανι- κἡς ηθικής στο θέµα του οικογενειακού προγραμματισμού. νους και τον θάνατον». ΟΚΛΗΡΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑΤΟΥ 15821 «Παύοντες την αιµοσταγή διήγησιν των τραγικὠν συμβάντων εν Κωνσταντινουπὀλε!, ἐν η κα! µόνη δε- κακ/σχἰλιο! Χριστιανοί εθυσιάσθησαν, δεν ὀυνάμεθα ναµη θαυµάσωμεν τον μµἐγαχαρακτήρα, ον οκλἠρος, ο θείος τω ὀντ! κλήρος, και Ο/ άρχοντες επί της κατα- διώξεώς των ἔδειξαν. ἓν µέσω των δεσμὼν κα! των βασάνων, κατἐμµπροσθεν της επονε/δίστου αγχὀνης και υπὀ την ανθρωποκτόνον αξίνην, πολΛλλο/ εξ αυτὠν παρωρμώὠντο ν αρνηθώσ! τον Χριστὸν προς ὁιαφύ- λαξιν της ζωἠς κα! απὀλαυσιν πολλών ἄλλων επιγείων αγαθών, αλλ᾽ ὁὀλο μἐχρις ενός επροτίµησαν Ταςβασά- ὅ- Φρρή (Ιστορικός) Απλὼς επισηµαϊΐνου- µεπως ο προγραµµα- τισμός, ὀπως οἱ οπα- δοἰ του Συνδέσμου τούτου τον εννοούν και τον διδάσκουν, δεν εἶναι άσχετος και ἁμοιρος και για Φοβε- ρὰ ατοπήµατα µέσα στη ζωή της οικογέ- νειας. Για παράδειγµα ο πολιτικὸς γάμος, το εὐκολο διαζύγιο, η ἔκτρωσηκ.ἀ., εἶναι θὲ- µατα που ο Προγραμ- µατισμὸς τα υποστη- ρίζει. Και οι θἒσεις του σ᾿᾽ αυτά εἶναι πο- λύὑ γνωστές, γιατὶ κα- τά καιρούς τις ὅημο- σιεύει αλλά και οι εγκξ- Φαλοι του εξωτερι- κού,που τον κατευθύ- νουν και τον χρηµα- τοδοτοῦύν αυτά υπο- Την Ε᾽ Κυριακή των Νηστειών της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακο- στἠής, απὀ τους Πατξρες της Εκκλησίας, «ὁ[ετά- χθηµεν μνήμην πο,είσθαι της οσίας Μητρὸς ημών Μαρίας της Αιγυπτίας». Της Οσίας η μνήμη τελείται κα! την πρώτη Απριλίου. ᾿΄Όμως «ετά- χθη»να τελεῖται και κατ΄ αυτή την Κυριακή της Σαρακοστής, επειδή η Αγία αποτελεὶ ξεχωρι- στὀ παράδειγµα αληθι- «ΘΑΝΑΤΟΣ - ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ» Με το θἒμα «Θάνα- τος, ευθανασία, αθανα- σία και αιωνιότητα» θα ασχοληθείτο Ζ Παγκύ- πριο Συνξδριο της Χρι- στιανικἠς ᾿ Ενωσης Κυ- πρίων Επιστημόνων (ΧΕΚΕ]). Το Συνξδριο θα γίνει στο Ελληνικό Πολι- τιστικὸ Κέντρο (χώρος Διεθνούς ᾿ Εκθεσης) στη Λευκωσία, στις 20 ΝΊαρ- τίου. ᾿Εναρξη Συνεδρὶ- ου στις 10.00΄ π.µ. Ει- σηγἠσεις στο Συνέδριο θα κάµουν οι καθηγητὲς κ.κ. Σταύρος ΝΙπαλογι- άννης, Αντώνης Παπαδόὸ- πουλος, καθηγητές του Πανεπιστηµίου Όεσσα- λονίκης στην (|ἰατρική (Νευρολογία -- Ῥυχια- τρικήἠς) και Θεολογικὴἡ Σχολή αντίστοιχα και ΑΧΡΕΙΑΣΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ στηρἰζουν. 3Ετσι ο Οικογενειακὀς Προ- γραμματισμὸς απο- βαΐνει επικίνδυνος και διαβρωτικὸς και στο ἔθνος και στην κοινω- νία µας, γιατὶ πλήττει καΐρια τη θεμελιώδη εθνικἠ και κοινωνική μονάδα που λέγεται οικογένεια. Τη συνο- χήτου θεσμού τηςοι- κογξένειας συνειδητά ἡ ασυνεΐδητα κτυ- ποὺύν και τη διἁὰλυσή της θα επιφξρουν. Το πόσο δε «ευ- εργετικὀς» υπήρξε ο Προγραμματισμός στην οικογένεια, φαῖ- νεται απὀ τα αποτελξ- σµατα που εἶχε στις άλλες χώρες, ὁπου ἔντονα ὅραστηριο- ποιήθηκε. νής και ἔμπρακτης μετά- νοιας. «ΕΤόχθη δεη αυτή κα σήμερον», αναφερει το Συναξάρι της Ε᾽ Κυ- ριακής, «εγγίζοντος, ἠδη του Τέλους της αγίας Τεσσαρακοστής, προς ὁιέγερσιν των ραθύμων κα αμαρτωλών εις μµετά- νο!αν, εχόντων υπόδει- γµα την εορταζομένην Αγίαν». Επειδή, λοιπόν, η Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ Φθάνει στο τέλος της, η Εκκλησία, για να µας ξυ- Παύλος Κυμίσης, καθη- γητὴς Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήµιο του ὌὌρους Σινἁ στη Νέα Υόρκη. Χαιρετισμούςθα απευθύνουν ο Ύπουρ- γὁς Υγείας κ. Πανίκος Παπαγεωργίου, η Α.Ε.ο Πρέσβηςτης Ελλάδος κ. Ευθύμιος Στοφορόπου- λος και η Α.ΜΙ. ο ΑΡρχΧιε- πίσκοπος κ.κ. Χρυσό- στοµος, ο οποίος και θα κηρύξει την ἔναρξη του Συνεδρίου. Το Συνξδριο τελεῖ υπὀ την αιγίδα της Α.ΜΙ. του Αρχιεπισκόπου. Το πρόγραµµα του Συύνε- δρίου θα τελειώσει στις 2΄ μ.μ. Η εἶσοδος στο Συνἑδριο εἶναι ελεύθε- ρη. Δεν νομµἰίζομε δε πως απέχουν της πρα- γµατικότητας εκείνοι που, επικρίνοντας τον Οικογενειακό Προ- γραμματισμό, υπο- στηρίζουν ὁτι πίσω του κρύβονται σκο- τεινες δυνάμεις, που ἔχουν αντιχριστιανι- κἐς προθὲξσεις και σκοπούς. Τξτοιες θὲέ- σεις και µε επιχειρἠή- µατα παρουσιάστη- καν στο πρόσφατο συνξεδριο της «Διε- θνούς Ομοσπονδίας για το Δικαίωμα της ζωής», που ἔγινε στη Λευκωσία από τις 19- 21 Φεβρουαρίου. Ξξ- νοι αντιπρόσωποι σ᾿ αυτό το Συνξδριο κα- τάθεσαν την κατηγο- ρία τούτη. / [1 λ ή νλ ή, πνἠήσει απὀ τη ράθυµη και αµαρτωλή ζωὴ µας και να µας δείξει ὅτι, ἔστω και τη ὁωδεκάτη, αν δείξουμε μετάνοια, ο Κύριος µας ὀξχεται µε όσες αμαρτίες και αν ἔχουμε κάνει. Γιατί και η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, ὁπως και πολλοί ἆλλοι ἆγιοι, ἦταν πριν αµαρ- τωλή και ἄσωτη. Όμως άφησε το βούρκο της ακολασίας και της αµαρ- τίας, που βρισκόταν κά- ποτε, και ἔφυγε στην ἔρηµοτου Ιορδάνη. Εκεί ἔζησεθά χρόνια µεμετά- νοια, µε νηστεῖία µε ἁσκηση. Ο Θεὸς την αξίωσε να γευτεὶ τους καρποὺς της μετάνοιἁάς της και την ανάδειξε αγία του. Αυτήν την ἆγια ζωή της την κατάγραψε πρώτος ο ἅγιος Σωφρόνιος, Πα- τριάρχης ἱεροσολύμων (600 μ.Χ.). Γράφει ο ἁἅγιος Σω- Φρόνιος στον επἰλογο του Βἰου της Οσίας: Αδ. Κοραή 20-26, Λ/σία Τιμή 10 σεντ Ετσι αντεθνικὀς, αντικοινωνικός, αντι- οικογενειακὸς και αν- τιχριστιανικὸς συλ- λαμβάνεται ο «Σύνδε- σµος Οικογενειακούῦ Προνγραμματισμού». Γι. αυτό και µας μάς βρίσκει αντίθετους. Γι αυτὸ και τασσὀ- µαστε εναντίον του. Γι. αυτό κι ἄλλους προσπαθούμε να πληροφορήσομε γι᾿ αυτόν. Αν µε ἀδικο τρὀ- πο Φερόμαστε εναντἰ- του, ας απαντήσει και ας δικαιολογήσει όσα στἔλεχος και εκπρό- σωπός του ἔγραψε στο τεύχος του |α- νουαρίου 19688, στο περιοδικό ΑΙΡΟΣ- ΝΑΤΟΗ. σελἰίς 7-8. Στο εν λόγω άρθρο επικρΐνεται απὀ τη Συνέχεια στη σελ. 2 «΄Εμειναν ὁε ο) μοναχοί κατά ὁ/αδοχήν αγράφως ταύτα ὁιδάσκοντες, και κοινόὀν προτ!θέντες ωφε- λείας υπόδειγμα τοις οκούειν εθέἐλουσιν εγγρά- Φως ὁε ουδένα ἧκουσαν ταύτην παραδεδωκένα! μέχρι της σήμερον την ὀιήγησιν. Εγὼ ὁε ἁπερ αγράφως παρέλαβον, εγ- γράόφω ὁιηγήσε, δεδι- Λλωκα». Δηλ. οἱ μοναχοί (που ἦταν στο ἰδιο µο- ναστἠὴρι! µετον Π. Ζωσι- μά] μετάδιδαν διαδοχικά απὀ στόμα σε στόμα στους μεταγενέστερους τη διήγηση (για την Οσία)καιτην παράθεταν ὠςπαράδειγμασ)᾽ όσους ἠθελαν να διδαχθούν. Δεν άκουσαν ὅμως αν ἔχει παραδώσει κάποιος γραπτά τη διήγηση αυτἠ μεχρι σήµερα. Εγὠ δε, εκεϊνα που παράλαβα προφορικά, τα Φανξρω- σα σε γραπτὴ διήγηση. Απὸ αυτή τη «γραπτή διήγηση» θα πάρουμε Συνέχεια στη σελ. 2