ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, 1988-05-01

ΣΕΛΙΔΑ 2 Η ΜΟΝΗ ΣΙΝΑ 25ο Σε λίγα μἒ- τρα ορθώνεται μπροστά µας το παρεκκλήσιο του Αγίου Τρύφωνα. Κάτωθε του. στεγάζεται το οστεο- φυλάκιο. Έξω απ᾿ αυτό, όσο η ἕκταση ενὸς δωματί- ου, εἶναι το κοιµητήρι µε πέντε ξύλινους κι απὲριτ- τους σταυρούς. Κάθε τρία χρόνια γίνεται ανακομιδή λειψάνων κι εναπὀθεσή τους στο χώρο του οστεο Φυλακίου Η ὄὀιέλευση δεκαξξι αιώνων εἶναι καταγραμμέ- νη εκεί µε οστά! Μάλιστα ενός μοναχού, του Στεφἁ- νου, σώζεται ολόκληρο το λεϊψανό του. Κι ἔζησε στην ἔρημο τον 6ο αι. Τόσα χρὀό- νιακαιτο οστέινο σώματου παρέμεινε ἀφθορο. Μας υποδξἔχεται στο χὼώρο της αθανασἰας καθισµένο σε θρόνο και ντυμένο µε το μοναχικό σχήμα. Καθώς το κεφάλι πέφτει βαθιά στο στρνο και η δεξιά παλάμη κλεΐνει ελαφρά στο ὖψος της µέσης, νοιώθουμµε να μας το προτεΐνει για καλω- σὀρισµα και να µας γνέφει να περάσουμε και να κά- τσουµε. Ενα γύρω τα διά- Φορα µέρη του σώματος εἷ- ναι καταχωρημένα κατά εἰ- δος και µε τάξη πολλὰ. Σε πολλά κρανία διακρίνονται ακόµα κατάλοιπα δέρµα- τος. Περιµένουν ὁλοι την ώρα της ἔγκρισης για την Ανάσταση. Εξ άλλου µετην ελπίδα της αιωνιότητας εἰ- ναιπου ασκήθηκαν µια ζωή και τἔλειωσαν τον επίγειο βίο τους στην ερημιά της συναϊτικής χερσονήσου. Δε μιλούμε. Δεν ἔχουμε να πούμε τίποτα. Σιωπούμµε και σκεφτόμαστε. Αυτό και το καλύτερο εἶναι και αρκε- τὸ. Είναι απὀ τα συγκλονι- στικότερα µαθήµατα που μπορεὶ να πάρει κανένας. Ευχαριστούμε το Θεό που μας αξίωσε κι αυτἠς της ευ - λογίας. ᾿Αρχισε πια να νυχτὠ- νει... Τώρα εχουμε ν΄ αντι- µετωπίσουµε ένα δίλημμα. Ν΄ ανεβούμε στην Αγία Κορυφή (2.240 μ.), ὅπου ο Μωύσής παρξλαβετις δέκα εντολὲς ἡ να συναντηθού- µε µε τον Αρχιεπίσκοπο Συναϊῖου, Φαράν και Ραϊΐθώ στο Συνοδικό Καθώς εἶμα- στεπολλοϊ, µια ομάδα πήρε την ανηφόρα κι οἱ υπόλοι- ποι ξαναμπήκαμε στο Μο- ναστήρι για την πρόσκληση του Αρχιεπισκόπου και ηγουμένου Δαμιανού. Δια- σχίσαμε το εσωτερικὸ απὀ τα δυτικά προς τα νότια κι ανεβήκαμε σ΄ ἕνα ευωρύχω- ρο σαλόνι. Εκεί µας υποδέ- χτηκαν μαζί µε τον Αρχιε- πίσκοπο κι άλλοι πατέρες και πολύ γρήγορα ὅδηµι- ουργήθηκε το κατάλληλο κλίμα. Μιλήσαμε για πολλά θέµατα και πήραμε πολύτι- µη πνευµατικἠ τροφή. Δια- λεγόμασταν ως αργά και κανένας δεν ἔδειχνε να κουράζεται. Τέλος, οἶδιοςο Αρχιεπίσκοπος µας απέλυ- σεµεπολλή διακριτικότητα πρφὀφέρνοντας στον καθέ- να Αι ἀπὸ ἕνα ενθύμιο: ἕνα ανῄ/ήυπο χαλκογραφίας της Μονής, ἔργο του πρωῖ- Τ2βΙΠ αι Τί ΙΕὔς νού λειτουργού µας Αρχι- µανδρίτη Ανδριανού. Ευ- χαριστήσαμε και κάτω απὀ το λιγοστὸ Φως των άστρων αποχαιρετήσαμε το Σινά μ΄ ἔκδηλη συγκίνη- ση αλλά και περηφάνεια. Με το κλεῖσιμο της πόρτας πίσω σε µας, αισθανόμα- σταν ὅτι αφήσαμε ἕνα κοµ- μάτι της καρδιάς µας στη Μονἡή της Αγίας Αικατερὶ- νης για πάντα. Τοβράδυ δεµας ερχό- ταν ύπνος. ΄Ἠταν τόσα πολλά τα ὅσα εἶδαμε και ακούσαμε. Τ᾽ αναλογιζὸ- µαστε συνέχεια και κουβεν- τιάζαμε µε το Θεό και τον εαυτὀ µας, ὡσπου µε τη µνήµη της κλίμακας του αγίου ἰώάννη, σιναΐτη ασκητή και ηγουμένου του στ΄ αιώνα, σφαλίσαµε τα μάτια. Εδὠ εἶναι που κατα- νοεῖ κανέναςτοτου ἰωάννη. «Ιησού μνήμη ενωθήτω τη πνοή σου, και τότε γνιηση ησυχία ωφξλειαν». Κοιμόμασταν, όταν, γύ- ρω στα μεσάνυχτα, µια µι- κρή ομάδα ετοιμαζόταν να. αναχωρήσει για την Αγία Κορυφή. Οἱ ἄλλοιπου µεναμεπίσωτους, τους µα- καρίζαµε για το κουράγιο και το θάρρος. Γιατί δεν εἰ- ναι λίγο να διακόηπτεις τον ύπνο σου, ὕστερα απὀ την κούραση της µέερας και παΐρνεις την ανηφόρα για ποδαρόδροµο δυο ωρών... Το πρω! της Δευτέρας Φεύγαμε, αφήνοντας πίσω μας µια πραγματικότητα κι ἕνα θρύλο. Το Μοναστήρι του Σινά εἶναι η εµπροσθο- Φυλακή του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στην εσχατιά της Μεσης Άνατο- ΔΕΝ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ | Συνξχεια απὀ σελ. 1 ρει αφ υμών» (Γωάν. ιστ.. 22), λξγει ο Κὺρι- ος. Και ο ἁγιος Ιάκω- βος ο Αδελφόθεος υπογραμμίζει «Πάσαν χαράν ηγήσασθε αδελφοί µου όταν πει- ρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις (ἶακ. α, 2). Τον καθημερινό σταυ- ρό µας, λέγει ο ΄ Αγιος Μακάριος, να το ση- κώὠώσουµε µε χαρά. Επομένως δεν εἷ- ναιτα προβλήματατης ζωήςπου δεν αφήνουν τον ἀνθρωπο να γιορ- τάσει και ἆρα να χαρεὶ, αλλά ἕνας άλλος λόγος πολὺ βαθύς και πρα- γµατικὸς. Δεν γιορτά- ζεις σηµαϊΐνει πως σε Παρεκκλήσιον της Αγίας Κορυφής λής. Εἶναι η κατάθεση της μαρτυρίας του Ιησού ανά- µεσα σ᾿ ἑνα κόσμο που απιστεὶ ἡ που αμφιβάλλει και χρειάζεται αποκούμπι. Το Σινά εἶναι ἕνας χώρος αγιασμένος που µπορεί να ευαγγελίζεται «ἰησοῦύν σταυρωθέντα και αναστάν- τα» και σήµερα. Φτάσαμε στις 2.45 μ.μ. στοξενοδοχεῖο µας κα- τάκοποι, αφού μµεϊΐναμε καθ᾽ οδό για µια ὦρα στο Εἰλάτ. Χαρήκαμε άλλοι το Φανταστικό ενυδρείο της κι άλλοι εκλεκτό ψαρόγευμα. Η Τρίτη, 30 Ιουλίου, ἦταν η τελευταία µας μέρα. Εκκλησιαστήκαµε στον Τά- Φο της [Ἰαναγίας µε λει- τουργότονπ Ευθύμιοπου µας ξενάγησε και στη Μονή του Αγίου Νικοδήμου στην εντὸς των τειχών πόλη. Τ΄ απόγευμα, στις 8 μ.μ., αναχωρήσάμµε γιο το Τελ Αβίβ, µέσω Λὐδδας, τη γενέτειρα του Αγίου Γεωρ- γίου του τροπαιοφὀρου. Ο ναός που κτίστηκε στη µνή- µη του απὀ πολύ νωρίς δξ- χτηκε στο υπόγειο πίσω απὀ την Αγία Τράπεζα και το σκήἠνωμα του μάρτυρα Ο τωρινόὸς ναός εἶναι του περασμένου αιώνα και ἦταν κλειστὀς, επειδἠή απουσίαζε ο υπεύθυνος εφημἔριος. Δε µας ἔμενε παρά να πάμεστο αεροδρὀµιο. Ο νό- στος δούλευε µέσα µας ἐν- τονα. Όπου να΄ναιθα µας ερευνήσουν. Πολύ γρήγο- ραθα᾽΄µαστεστη Λάρνακα Το ταξῖδι µας περνά στο χώρο της ανάµνησης Κι ἦταν τόπο ωραΐα όλαι διακρατεί ακόμη δὲ- σµιο η καταλυτικἠ και καταθλιπτική δύναμη της αμαρτίας. Η κά- θαρση της ψυχἠς, η αποτίναξη του ζυγοῦ της αμαρτίας ανοίγει διάπλατατο δρόµο της ὕπαρξης και της ζωής μας για µια καθηµερι- νἠ και διαρκἡ και αιώ- νια γιορτή. Μια γιορτή που γνώρισμάτης εἶναι πάντα η χαρά. Δεν εἶναι άραγε τραγικό το κατάντηµα πολλών ανθρώπων να τους προσφἑρεται δω- ρεάν η πραγματική χαρά κι αυτοί να αρ- νοῦνται να δεχθούν το γιορτασμὀό αυτής της χαράς Η ΣΥΝΤΑΞΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ 4ο Αρνητικὲς συνέπειες στη ζωή των θυμάτων Αναμφίβολα οπροση- λυτισμός νέων θυμάτων στις ποικιλώνυµες σχολές των Γκουροῦ αρχίζει σιγά- σιγἀ. Και πρὠτα εντοπίζον- ται διάφορα άτομα µεψι- χολογικά ἡ άλλα προβλή- µατα. Στη συνέχεια τα ἆτο- μα αυτά προσκαλούνται να συζητήσουν σ᾿ ἕνα ζεστό- Φιλικό περιβάλλον τις προ- σωπικές τους ὁυσκολίες, τους βαθύὐτεροὺς τους προβληματισμούς Τελικά, όταν πια διαπιστωθεί πιυς υπάρχει πρόσφορο ἔόα- Φος, η ὁιαδικασία της Ἱτα- ῥραπλάνησης μπαίνει σε ενέργεια. Οἱ μέθοδοι τοι χρησι- μοποιούνται εἶναι τέτοιες, ὥστετο ἆτομο που προση- λυτίζεται στο τέλος να χά- νειτελείωςτην προσωπικό- τητά του, να ὁιχάζεται, να ενεργεί χωρίς κρίση και βού- ληση, σύμφωνα µε τις εν- τολές που παίρνει απὀ το «Φωτισμέἔνο σωτήρα» του, δηλ τον Γκουροι:. Ἔτσι, η πρωταρχικἡ επιδίωξη εἶναι η αποµόνω- ση του θύματος απὀτοπε- ριβάλλον τοι!, στενότερο και ευρύτερα. Το θύμα υποβάλλεται να ὁιακόυψει κάθε δεσμό του µε Φίλους και γνώριµοις, µε συνά- δελφοιις, µε συγγενείς, μ΄ αὐτοιις ακόµη τους ἴδιους τους γονεῖς του! Μάλιστα, σε χώρες του εξωτερικοι!, όπου. υπάρχουν κολλεκτὶ- βες. το θύμα προσκαλείται να εγκαταλείψει το σπίτι του καινα ὁιαμἔνειγια πάν- τα ο) αυτές Από το σημεῖο αμτό το θύμα βρίσκεται κάτω απὀ τα χέρια των Γκουροῦ, οἱ οποίοι θαᾳ το ὁιαπλάσουν όπως οι ἴδιοι θέλουν. Προς το σκοπὀ αυτό προσπα- θούν να το πεῖσουν πως όλοι οι άλλοι εἶναι κακοί και ανώφελοι, πως ὅλη η κοι- νωνία εἶναι σιχαµερή και ανελέητη και πως µόνο υοι Φίλοι του στην κολλεκτίβα εἶναι σπλαχνικοί και βρί- σκωνται στο σωστὀὸ δρόμο Βεβαια, θα πρέπει να σημειωθεί πως παράλληλα µε τα πιο πάνω, αρχίζουν καιτα µαθήµατα που θα το «βοηθήσουν», πως του υπόσχονται, να εξασφαλἰ- 14ο Μετά το διάταγμα των Μεδιολάνων του 34153 μ.Χ., µετο οποἷο ο ΜΙέ- γας Κωνσταντίνος καθι- στούσε ελεύθερη πλέον τη ὁράση της Χριστιανι- κἠς Εκκλησίας, αρχίζει καιστην Κύπρο µια µεγά- λη ὁραστηριότητα της Τοπικἠς Εκκλησίας. Και ὀχιμόνο αναπτύὺ- χθηκε μεγάλη εσωτερι- κἡ ιεραποστολικἠ ὅρα- στηριότητα για εκχρι- στιανισμὀ των εθνικὠν κατοἰκων και διαφώτιση του πληρώματος της για σωστή Χριστιανικἡ ζωή, σει την ποθούµενη λύτρω- ση. Το άτομο καθημερινά ασκείται σε αυτοσυγκὲν- τρωση και αγωνίζεται να «περάσει» τα διάφορα στά- δια, ὅπως τα εἶχαμε περι: γράψει στο προηγούμενο ἀρθρο µας. Τι όμως ακολουθεῖ µε- τά τα στάδια αυτά Γράφει θρησκειολόγος --- καθηγη- τής του Πανεπιστηµίου Αθηνών: «Στην πρώτη φά- ση υπάρχει ακόµη κά- ποιο στἁδιο αυτοσυνε!- νευρωτικἁἀ ὁιαταραγμένο άτομο τσι, η Ῥα11ν Ἠσα- εἰ. παρασυρµένη στα ὅδ]- κτυα γιογκικής μεθόδου, κατἔέπληξε αστυνομικούς και δημοσιογράφους όταν, μετὰ τη διάπραξη Φόνου, που ἔγινε µε την καθοδή- γησητου Γκουρούτης, στά- θηκε μπροστά σε όλους, στη σκηνἠ του εγκλήματος και φώναζε µε τα χέρια υψωμένα: «Εἶμαι η Εαν Ηωμνςί και διέπραξα φόνο!» Οπ. Αντώνιος Αλεβιζό- πουλος µας παραθέτει πε- «Πρωταρχικἡ επιδίωξη εἶναι Π απομόνωση του θύμα- τος απὀ το περιβάλλον του, στενότερο κα ευρύτε- ρο... δησίας Φθάνοντας όμως στο τελικὀ στάἁδιο ο ἄνθρωπος καταλήγει σε µια κατάσταση υπερβάσεως και αὐ- τὴς της αὐυτοσυνει- δησίας. Δεν αντιλαμβά- νεταιπια οὗτεχρωμα, οὗ- τε οσμή, οὗτε ἠχο, οὗὖτε αφῆ, οὗτε τον εαυτό του, οὖτε κανενα ἆλλο. Το πνεύμα του, σύμφω- να µε την ἐκφραση των Ἱερὼων τους κειμένων, «οὖτε κοιμάται, οὗτε αγρυπνεἰ. Δεν αφανίζε- ται οὖτε αναπτύσσεται». Με ἄλλα λὀγια το θύ- μα παὖύει ουσιαστικά να υπάρχει ὡς πρόσωπο ΑΛ- λοιώνεται σε τετοιο βαθμό, ώστε οὗτε κρίση οὔὗτε βούληση να διαθετει Σ᾽ αυτή την κατάστα- ση σαν βρεθεί ο ἄνθρωπος, κατευθύνεται πλέον, δεν ενεργεὶ απὀ µόνοςτου Υφίσταται τὀσο εὐκολα πλύση εγκεφάλου, ὡστε να μιλάμε για Ψυχο- αλλά η Εκκλησία Κύ- πρου συμμµετέσχε ενερ- γἁάκαιστις Οικουμενικές Συνόδους. Και ιδιαιτερα σημαντικὀςυπἠρξεορὀ- λοςτης κατά τη διάρκεια της εικονομαχίας, ὀπως και τά την Ζ΄ Οικουµενι- κἠ Σύνοδο (787], ὅπου µε σθὲνος υπεράσπισε την τιµή και προσκύνη- σητων εικόνων καισυνξε- βαλε στο να καθορισθεί τούτο και δογματικά. Αλλά και µετη συµ- µετοχή της και στις ἆλ- λες Οικουμενικές Συνὸ- δους συνέβαλε αρκετά στο «Δόγμα και το 2 ριπτώσεις κατά τις οποῖες ἁτομα που εἶχαν ελκυσθεῖὶ στα ὀϊκτυα τέτοιων οµάδων ἔφθασαν στο σημµεῖο να σκοτώσουν τα παιδιά τους, µειιπὀδειξητων «Φφω- τισμέενων» δασκάλων τους Αλλὰ και αυτοκτονί- ες ακολουθούν μετά το τελικὀὸ αυτὸ στάδιο «λύ- τρωσης» (!) του γιόγκι. Πριν λίγους µήνες νεα- ρὸς γιόγκι ἔθεσε τερµα στη ζωὴ του, ἕξω απὸ κολλεκτίβα στην Αθήνα µε αποτέλεσµα η περὶ- πτωσἠ του να προσλά- βει διαστάσεις και να αναικινήσει το ενδιαφε- ρον καιτων οργάνωντης πολιτείας, Τι γίνεται όμως µε τα αθὠώαπαιδιἁ που γεννούν- ται µέσα στις κολλεκτίβες αυτες Πώς αισθάνοντσι, πώς μεγαλώνουν, σε ποιά κατάσταση Ψυχική βρὶ- σκονται Αυτό θα απαντήσουμε στο επὀὸμενὀ µας άρθρο. Ἠθος» της Μῄίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστο- λικἠής Εκκλησίας. Και τούτο οφείλεται βεβαια πρὠτα στην αγιότητα των επισκόπων της και δεύτερο στη Φιλομάθειά τους και τη μὀρφωσή τους. Το ὅτι δε οἱ εκπρὀ- σωποι της Κυπριακής Εκκλησίας υπογράφουν τα πρακτικά των Συνό- δων μετά τα 5 Πρεσβυ- γενἡ Πατριαρχεία, κα- ταδεικνύει τούτο τη ση- μαντικότητα της Εκκλη- σίας µας. Πιο αναλυτικά βλε- πουµε πως λίγα χρόνια µε- τὰ την αναγνώριση και του Χριστιανισμού ως θρη- σκείας, συνἔρχεται η Α΄ Οικ. Συν. το 325 μ.Χ. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ Τα απομνημονεύματα ... Στρατηγού Μακρυγιάννη 5ο Η ανδρεία των Ελλήνων ΑἉ Αα Ο Μακρυγιάννης ουδὲ- ποτε περιαυτολογεῖ. κι όταν ακόµη περιγράφει νι- κηφόρους αγώνες και ἓν- ὄοξες μάχες, τον ἔπαινο απονἔµει πρὠτιστα στους συναγωνιστες του. λόνο αραιά και σπάνια κάνει ιδι- ατερη αναφορά και «μπλέ- κε!ι»το εγκώμιο σεορισµένα πρόσωπα που ἔδειξαν εξαι- ρετικἠ ανδρεία και ζήλο στα πεδία της μάχης. Και τούτο ακριβώς κα- ταδεικνύεται απὀ τις τόσο γλαφυρές διηγήσεις και περιγραφἒς που ο Στρατη- γὸς κάνει στα «Απομνημο- νεὐματά» του, για λαµπρο- Φόρες νίκες των Ελλήνων. ᾿Ετσι,στο 8ο κεφάλαιοτου βιογραφικού του σχεδιά- σµατος, σκιαγραφεὶ, µετα- ξύ των ἄλλων, και τα γεγο- νότα της μάχης στους Αφεντικούὺς Μύλους. Η μά- χη αυτή ἔστειε τελικά µε” δάφνινο στεφάνιτις σεπτὲς κεφαλές όλων των στρατι- ὠτών, που αγωνίστηκαν θαρραλέα κτυπώντας και διαλύοντας τα πολυάριθμα στίΦη των τούρκικων ασκεριὼν. Αλλά, η τιµή και ο. θρίαμβος, αναμφίβολα ανήκε στον Στρατηγό, που διηύθυνε τις επιχειρήσεις. Κι όμως! Καμμιά αναφορά δεν κάνει ο ἴδιος στο πρό- σωπό του. Με το µοναδικὀ λογοτεχνικό του ύφος, µας μεταφέρει στην πύρινη ατμόσφαιρα των περιστα- τικὠν που προηγήθηκαν της μάχης: «Εκε οπούφκεινα της θἐέσες εις Τους Μύλους ἠρθε ο Ντερνύςναμειδἠ. Λου λὲ- γε «Τ/ κάνεις αυτού Αυτές ο! θὲσες εἶναι αδύνατες) ΤΙ πόὀλεμον θα κάμετε µε τον Λπραίμη αυτού - Του λέγω, εἶναι αδύνατες ΟΙ θέσες κ/᾽ εμείς, ὅμως εἷ- γα! ὁυνατὸς ο Θεὸς οπού µας προστατεύε!' κα θα δείζωμεν την τύχη µας σ᾿ αυτὲς τες θὲσες Τις αὀύνα- Τες. Κ/ αν εἶμαστέ ολἰγο! εις ΤΟ πλῆθος του ΛΙπραίμη, παρηγορούμαστε µ᾿ ἕναν τρόπον, ότι η τύχη µας ἔχει τους Ἕλληνες πάντοτε Ολ/- γους. ᾿Ο07/ αρχή κα! Τέλος, παλαιόθεν κα! ως τώρα, στη Νίκαια της Μ. Ασί- ας. Την Εκκλησία Κύπρου αντιπροσὠπεισαν οι επἰ- σκοποι: Πάφου Κύριλλος ἡ Κυριακός, Σαλαμίνος Γελά- σιος και Τριμιθούντος Σπυ- ρίδων.(Βεβαια οι επίσκοποι της Κύπρου δεν ἦταν µόνο αυτοί οι τρεις και τοῦτο εὖ- κολα συμπεραϊνεται, αφού λίγα χρόὀνια µετά, το 345 μ.Χ., στη Σύνοδο της Σαρ- δικής (Σόφιας) υπὀγραψαν τα πρακτικἀ 12 επἰσκοποι της Κύπρου. Και ο ἱερώνυ- µος μαρτυρεί σε επιστολἠ του πως ο Θεόφιλος Αλε- ξανδρείας, γράφοντας στους Κυπρίους γύρω στο 400 αναφερει ονόματα 15 επισκόπων). ΑπόἌτουςτρεις επισκόπους στα πρακτικά της Α΄ Οικ. Συνόδου πρὠτα Φερεται η υπογραφἠὴ του όλα τα θερία πολεμοὺν να µας Φάνεκαι δεν μπορούνε. Τρὠνεαπόὸ µας και μένει κα) μαγιά. Και ο! ολίγοι αποφα- σ]ζουν να πεθάνουν κ/ όταν κάνουν αυτεΐνη την απὀ- Φασιν, Λίγες φορὲς χόνουν κα πολλὲς κερδαἰνουν. Η θέση οπού εἶμαστε σήμερα εδώ εἶναι τοιούτη. Και θα /Ιδούμεν την τύχη µας οἱ αδύνατο! µε τους ὄυνα- τούς. - «Τρεμπ/εν», λέγει κ/ανα- Χώρησε ο ναύαρχος». Αλλά το ηρωϊκό σθε- νος κα! την αγωνιστική διά- θεση του Ελληνα θα ὅια- τυπώσει και πάλι ο Μακρυ- γιάννης, κάτω απὀ διαφο- ρετικές τώρα συνθήκες. Ἓνα μεγάλο κομμάτι της πατρἰδας εἶναι πια λεύτερο. Η κυβέρνηση ᾿Οθωνα ἔχει ἧδη εγκαθιδρωθεὶ. Νξα προβλήµατα ὅμως παρου- σιάσθηκαν. Κάποιες αντῖ- ξοες καταστάσεις στενεύ- ουν αφόρητατον Στρατηγό και τον περιορίζουν αναγ- καστικά σε µια βιωτή, χα- ρακτηριστικὀ γνώρισµατης οποίας εἶναι η καθημερινό - τητα. Οὐτεκαιτοσπαθίτου δεν του επιτρέπουν οι αρμό - ὅιοι της ξενικής κιβέρνη- σηςνα εχει µαζῖτου. Ο Μα- κρυγιάννης προβληματίζε- τα! ἔντονα. Και κάτω απὀ την επἱόραση αυτής της π]- εσης που υφίσταται, ὅιη- γεἶται τα ηρωικά κατορθὠ- µατα των Ελλήνων, ενὼ παράλληλα Ψέγει και μέμ- Φεται τους ξένους, ειδικό- τερα τους Γάλλους, για τη στάση που τήρησαν. έναντι της µαρτμρικής πατρὶδας του. «..Κάνουν κα! ο) μαθηταί τους οἱ Ευρωπαίο! την αν- ταµοιβή εἰς τους απογὸ- νους εμάς - γύµναση της κακίας κα παραλυσίας. Τὲ- τοια αρετῆ ἔχουν, τέτοια Φώτα δίνουν. Μια χούφτα απὀγονοι εκε/νιων Των πα- λαιών ελλήνων χωρίς ντουφἑκια κα! πολεμοφὸ- ό/ακαιτ᾽ ἀλλατ᾽ αναγκαία του πολέμου ξεσκεπάσαµεν την µάσκαρα του Γκραν Σ!- νιόρε, του Σουλτάνου, οπούχεεις το πρὀσωπόὀ του κ ἔσκιαζε εσέναν τον μεγά- λον Ευρωπαίον. Κα/του πλέ- ρωνες χαράτζ! εσύ ο δυνα- ατὸς, εσύ ο πλούσιος, εσύο Φωτισμἑνος, κα! τον ἔλεγες επισκόπου Γιάφου Κυρίλ- λου, ὀχι γιατί ἦταν πρώτος «τη τάξει», αλλά μάλλον γι- ατί υπερεῖχε στη µὀρφωση και μάλιστα θεωρεῖτο δει- νὸς ρήτορας. Και, κατά µια μαρτυρία του Εφραίμ Αν- τιοχείας, την οποία διάσω- σεο Μ. Φώτιοςστη«Μυριό- βιβλόν» του, ο Πάφου Κὺ- ριλλος ἔγραψε δύο λόγους στα Θεοφάνεια και στην Ενανθρώπηση, τους οποί- ους εκτιμούσε ιδιαιτερα ο χριστιανικὸς κὀσμος. Βὲ- βαια εἶναι περιττό να αναφἒ- ροµετη θαυματουργικἡ και πειστικἠ επέµβαση του απλοϊκού αγίου Σπυρϊδωνα που κατατρὀπωσε τον αἰ- ρετικὀ ᾿Αρειο. Και στη Β΄ ΟΙκουµε- νική Σύνοδο, που συ- νήλθε το 381 μ.Χ. στην Γκραν Σ/νιὸρε, Φοβώσουνε να τον ειπὴς Σουλτάνον. Όταν ο φτωχὸς ο ᾿Ελλη- γας Τον καταπολέµησε ἔυ- πὀλυτος κα! γυμνὸς κα! του σκότωσε περίπου απὀ τε- τρακόσιες Χιλιάδες ανθρὠ- πους, Τότε πολέµαγε και µ᾿ εσὲνα τον χριστιανὸν - µε τις αντενέργε/ες σου κα, τον ὁόλο σου κα! την απάτη σου κι εφόόδιασμα της πρὠτες χρονιές Των κἀ- στρων. Αν δε τα, φόδιαζες µ᾿ εκείνη Την Εσύ ο Ευρω- παΐγος, ἠξερες που θα πη- γαίναμεν μµ᾿ εκείνη την ορ- μὴ. Ύστερα µας γιομώσετε κα! φατρ/ες - ο Ντώκινςµας θέλε ᾿ΑἈγγλους, ο Ρουγὰν Γάλλους, ο Κατακάζης βΡούσσους κα δεν αφήσετε κανέναν Ἓλληνα - πήρεο καθεῖς σας ΤΟ µερ]δ/ον του και µας καΓαντήσετε µπα- λαρίνες σας κα) µας λέτε ανάξ/ους τῆς λευτεριὡς µας ὅτι δεν την αιστανόμαστε. Το παιδ) όταν γεν/ἔται, δεν γεννιέται µεγνώση' 0/ προ: κομμένο! ἀνθρωποι το αναστήνουν και Το προκό- βουν. Τέτοια ηθική εἶχετε εσείς κα! προκοπή, Τέτο/ους καταντήσετε κι εμάς τους δυστυχείς». Τοκεϊµενοπου παραθξ- σαµε προηγουμένως εἶναι πολὺ ζωντανό. Γραμμένο µε εξαιρετικἠ µαστοριά, αποδεικνύει ὄχι µόνο το λογοτεχνικὸ τάλαντο του τελείως αγράµµατου συγ- γραφξα του αλλά και τον πὀνο του για την πατρίδα. Θάλεγεκανεῖςπωςστο κεϊμενο τούτο αφουγκραζὀ- μαστεκαθαράτηντιμήπου αισθάνεται ο Στρατηγός για τον ηρωϊσμό και την τόλμη την ακατανίκητη του ᾿Ελ- ληνα. Πρόσθετα ὅμως γινό- µαστε κι εμείς κοινωνοί των συναισθημάτων του πόνου κα!της οδύνης που ὁιακατέ- χουν τον Στρατηγό για το κατάντηµα των ξξἔνων, «με- γάλων δυνάμεων» της επο- χής του. Κωνσταντινούπολη, η Εκκλησία Κύπρου εδωσετο παρὀν της, Και μάλιστα µε ἕνα απὀ τους εξέχοντες θε- ολόγους της Ορθὸδοξης Εκκλησίας, τον ἆγιο Επιφᾶ- νιο, επίσκοπο Κωνγτίας' (ο Κων/γτίας ἦταν ο Αρχιεπὶ- σκοπος Κύπρου). «Ο Αρχ/επίσκοπος Κωνσταντίας Επιφάν/ος στάθηκε ορόσημο πατερ)κὀ του Δ΄ κα! αρχές του Ε΄ αι- ὠὦνα μ.Χ. Προσωπικά συµ- Αἆλλει στον πλήρη εκχρι- στιαν/σµό της Νήσου. ΑἈνα- δεικνύετα! υπέρμαχος της Ορθόδοξης Πίστης εναντ]- ον των δεκάδων αἱρέσεων κα µε Τα έργα του «Πανό- ριον» και «Αγκυρωτὸς», επι- βάλλεται στη συνεῖδηση του πληρώματος Της Κσθό- λου Εκκλησίας...». ΣΕΛΙΔΑ 3 Η εγκληματικότητα στις μἒρες µας Ερχόμαστετώρα και στο δικὀὸ µας τον τόπο. Είμαστε μέχρι τώρα µια συγκρατηµένη κοινωνία που στήριξε τη Φφυσικἠ αλ- λά και την εθνικἡ της επιβί - ὠση µέσα στον κατακλυ- σμὀ των περιστάσεων που της επιφύλαξαν οι αιώνες, στην οικογξνεια, στην παρά- ὅοση, στη Θρησκεἰα και την εθνική της αξιοπρέπεια. Ξαφνικά και µέσα σε 2-3 δεκαετίες αυτή η κοινωνία βρέθηκε εκτεθηµένη σε ποικιλία επιδράσεων ξἔνων εντελώς προς τον ευατό της. Γι αυτὸ θαμπωθήκα- με, τα χάσαμε, και όσοι χω- ρίς βάση παρακολουθούν αυτή την αλματώδη «πρὀο- ὅον» ρἰχτηκαν αμέσως να μιμηθούν ὁ,τιβλέπουν. Δεν εἶναι οπωσδήποτε εγκλη- µατικάἁ στοιχεία, όσοι βρέ- θηκαν μ᾿᾽ ένα πιστόλι στο χέρι, ὁσοι τόλµησαν ν΄ ! ανοίξουν ἕνα σπῖτι, ὁσοι, ακόµη, ἔκαμαν και Φόνο. Οταν οι ἴδιοι μετά το Εγ- κληµά τους επιστρέφουν λίγο αργότερα στο χώρο του εγκλήματος, για να οµολογήσουν ενοχἠ και παραδἰδονται στο νόµο για ] να τιμωρηθούν. Αυτοί τι εἷ- [ δους εγκληματίες εἶναι Οπωσδήποτε ὅμως ο ἄἀν- θρωπος και ιδιαϊτεραονέος που εὔκολα σωσχημµατιίζε- ται καὶ μιμείται ταυτίζεται συχνά µε τους ἧρωες που θαυμάζει και επιπόλαια προσπαθείνατους αντιγρά- Φει στα λόγια, στο γέλιο, στην ἐμφάνιση, στη συμµ- περιφορά, στα εγκλήματά τους. Τιλοιπόν θα γίνει Πὼς ο τύπος και ιδιαίτερα η τη- λεόραση θα γίνουν «μαχαί- ρι σε χέρι γιατρού και όχι δολοφόνου». Χρειάζονται πρόσωπα κατάλληλα µεξεκαθαρισµέ- νες μῖσα τοὺς τις ιόξες για τον ἄνθρωπο, τη Φύση, την εθνικἠ και θρησκευτική ταυτὀτητάἁ του και τον προ- ορισμό του, ὦστε να µπο- ρούν να μεταδώσουν στον πολίτη και ιδιαἵτερα το νεο αξιοπρεπή και αξιόλογα προγράµµατα. Μια τηλεό- ραση κάτω από τη Φωτισμέ- νη µέρινα προσωπικοτή- των, ανεξάρτητη, πλούσια σε θξμµατα, πολιτιστική, μµορφωτική, ορθά ψυχαγω- γικήθα συντελέσει οπωσδή- Ι ποτε στη γενικἡ προαγωγἠἡ του πολίτη. Αλλά και απὀ µας εξαρτώνται πολλά αν θα γίνουμε δηλ. σωστοί τηλε- θεατές. Από µας θα εξαρ- τηθεὶ, αν όλο τον ελεύθερο χρόνο µας το σπαταλούµε μπροστά στην οθόνη(όπως δυστυχώς συμβαίνει µεξενα μεγάλο ποσοστὀ μικρών και μεγάλων). Η ακόμη αν δεχόμαστε παθητικά και αδιαμαρτύρητα ὁ,τι µας σερβίρουν, Τελος χρειάζεται και η πραγµατικἠ αγωγή απὀ το σχολείο και την οικο- γενεια. Ελξγχουν οἱ γονεὶς τα βιβλία και τα περιοδικά που διαβάζουν τα παιδιά τους, τα κινηματογραφικά και θεατρικά ἔργα που βλε- πουν, τους φίλους που συ- ναναστρέφονται Μέσα στο σπίτι ὅμως ασύδοτη η τηλεόραση, ὑυαῦν πίοΥ, παιδαγωγὸς. Τα παιδιά πα- τούν το κουμπί ὁποτε θέ- λουν και παρακολουθούν ὅ,τι θελουν ιδιαίτερα τώρα µετα βίντεο, για να μείνουν ἠσυχοι οἱ γονεῖς να ασχο- ληθούν µετα δικάτους. Και εδώ λοιπὸν εντοπίζεται η µεγάλη ευθύνη τους. ἰδιαί- τερα των Χριστιανών γονι- ὧν. Γιατὶ πρέπει περα απὀ την προστασία απὀ την ΤΝ να καταφέρουν να τους µε- ταγγίσουν γάλα πνευµατι- κὀ απὀ το θησαυροφυλά- κιο των Χριστανικών αλη- θειών,να μάθουν να αγωνί- ζονταιτον αγώνα της αγνό- τητας, να µετἔχουν στα µυ- στήρια, να θέτουν ωραΐους στόχους στη ζωή τους, να συγκρατούν τη γλὠσσα τους, το θυμό τους, τον εγωίσµότους, ταπάθητους γενικἀ. Τότε µόνα τους τα παιδιά θα μάθουν να αξιο- λογούν και να κρίνουν. ἈΡΧΙΟΓΤΙςΙ«ΟΠΙΚΗ 6 ΚΥΊςκλιος ΕΓΗ ΤΗ, ΖΦηΦφορω ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΑΜΑΟΤΑΟΕΙ «φον αν ος. ας κσκ-κσεσκ κα κέσςκκτκεεσεςσζσκειισζξζνεσςεεκζκεκασκεε έκτακτο κας κκ τιάνς ασ 8 Συνεχεια απὀ σελ. Ί συμπαραστάτες κα! συναγων!ιστὲς, µας απαρνούντα! κα!µας εγκαταλείπουν. Πολλο[χάνουντο θάρροςτους και την πίστη τους στον αγώνα και στη νίκη. Πολλοί Λιποφυχούν κα! µας καλούὺν σε απαράδεκτους συµβ!- βασμούς κα! σε παράδοση. Μπροστά σε όλα αυτά, Ίσως, σεκόπο)ες στιγμὲς απόγνωσης, να επαναλαμβά- γουµε κα! εμείς τη Φωνὴ του πὀνου του εσταυρωμέ- νου Λυτρωτή: «Θεέμου, Θεέµου, ἵνα Τι µε εγκατέλι- πες,» (ΛΊατθ. κζ’, 46). ᾿ἔρχεται ὁμωςη Ανάσταση του Χριστού, γ/ανα µας βεβαιώσει ὁτι ο Θεός δεν εγκατα- Λείπει εκείνους που αγωνίζονται για το ὀίκαιο. ΓΠστε- ψαν και ο! σταυρωτὲς του Χριστού πως νίκησαν ορ!- στικἁ τον κήρυκα της αγάπης κα! πως θα εξαφάνιζαν οριστικἁ το μνημµὀσυνότου απὀ τη γη. Πίστεψαν πως ο σταυρὸς ἦταν ο θρίαµβὸς τους. Αλλά πλανήθηκαν. Γιατ]ο σταυρὸς στόθηκεη πο µεγάλη ἧττα τους. Γιατί ο σταυρός ἑγινετης ὁ/καιοσύνης σύμβολο, κα! η Ανάἁ- σταση ο θρίαμβὸς της. »ΛΊΕ Την πἰστη αυτὴ ας µην επιτρέψουμε οὗτε στο χρόνο, οὗτε στις οποιεσδήποτε δυσκολίες να µας λυ- γίσουν. Ναμας οδηγήσουν στην αποδοχἡ της αδικίας. Πάνω απὀ τις αδικίες των ανθρώπων υπάρχει η ὀὐύνα- µη της δικαιοσύνηςτου Θεού, που μαρτυρἠθηκετόσο θρ/αμβευτικἀ µε Την Ανάσταση του σταυρωµένου Χριστούὺ. Αρκεί! κι εμείς µε πίστη σ᾿ αυτή τη ὀύναμη, στη ὀύναμη του ὁικαίου, κα!µετην επίκληση της βοή- θειας του Θεού να αγωνιζόµαστε. Το ὀίκαιο στο τέλος θα κατσχύσε!, ὁσος χρόνος κ/ αν περάσει. όσα εμπὸὀ- ό(α κι αν παρεμβληθούν. Ο χρὀνος εἶναι ασήμαντος μπροστά στις φοβερές και θανάσιµες συνέπειες µας βεβ,ασµένης απαράδεκτης λύσης του προβλἠὴματόὸς µας. Δεν αγων/ζόμαστε µόνο γ/ατο σήµερα. Αγωνιζόὁ- µαστεκα! γ/ατο αὗριο, για το μέλλον κα!γ/ατην σιωνιό- τητα. Δεν αγων,ζόμαστε µόνο γ/α τους εαυτούς µας. Αγωνιζόµαστε κα! γ/α τα παιδιἆ µας, γιατις µἔλλουσες γενιές, γ/α τον Ελλην/σμµό, γ/α όσα µας κληροδὀότησαν ο, πατέρες µας. Θα αποδειχθούὐµε ανάξιοιτης ἔνδοξης ,στορικής πορείας του Ἓθνους µας, αν απὀ ΛΙποψυ- χία, ἡ παρασυρὀµενο! απὀ υποδείξεις των σύγχρονων Πόντιων Πιλότων, για να απεκδυθούν των ευθυνών τους, οδηγηθούµε στην αποδοχἡἠ συμφωνίας, που ἔμμεσα ἡ ἆμεσα υποθηκεύε! µ!α γΙα πάντα την επιβίω- σἠ µας σταχἑρια των εχθρών µας. ᾿Οταν η µισή πατρί- δα µας βρίσκεται υπὀ κατοχἠ, όταν χιλιάδες πάνοπλο! τούρκο! εισβολείς, - στρατιώτες κα ἐποικοι -, κατα- κρατοὺν, βεβηλώνουν κα! μολύνουν τις εκκλησιἐς µας: κα τα ἆγια χώματα τῆς πατρίδας µας, αλλά κα! απε!)- λοὺν θανάσιμα την ὑπαρξή µας, τότε ὁικαιολογημὲν στεκὀµσστε µε περίσκεψη κα! αγωνία μπροστά στο νεοφανὲς πνεύμα του Λταβός. Τότε δεν ἔχουμε ἄλλη' εκλογή, παρἆ να προτιµήσουμετο πνεύμα των ἐνδο- ξων εθνικών επετείων της 25ης Μαρτίου και!της Της Απριλίου, που γιορτάσαµε πριν Λίγες μέρες. Αυτό µας υπαγορεύει η ελληνική µας καταγωγή, η εθνικἠ µαὰ ,στορία και παράδοση. »Χρ/στὸς Ανξστη, Ελληνες! Λη σκιάζεστε στα σκὀτη. Μην σσς τρομάζει η υπεροχή της υλικής βίας. ΛΙην υποκύψετε στην αδικία. Αναζητήστε κα!σεις τον Χριστό κα! θα Τον συναντήσετε. Αγων!σθεῖτε για την Ανάσταση κα! θα την κερδίσετε. Αγωνισθεῖε για τη δικαιοσύνη και θα ν/κήσετε». : «Η ΠΙΣΤΙΣ Η ΝΙΚΗΣΑΣΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ» Συμπληρώνονται Φξτος 1000 χρὀνια από τότε (988 μ.Χ.) που το κήρυγμα του ευαγγελίου εὗρισκε πρὀσφορο ἔδαφος στο ρωσικό λαό. Καιτον ερχόµε- νο Ιούνιο θα γιορτασθεὶ πανηγυρικά η χιλιετηρίδα της Ρωσικής Εκκλησίας. Η επέτειος αυτή στις μερες µας σημαδεύεται και απὀ γεγονότα που καταθέτουν την αλήθεια ὅτι η «πίστις ημών» αποτελεἰ όπλο ακα- ταμάχητο στις δυνάμεις του κὀσμου τούτου. Όθρη- σκευόµενος ρωσικός λαός τα τελευταία χρόνια, ὁπως καιηπρὀσφατη οµολογίατου ηγέετητης Ρωσίὶ- ας δηλώνει, «διἠλθε διἁ πυρός και ύδατος», ὁμως η δύναμη της πίστης του στο τελος νίκησε και θριἀµ- βευσε. Και µόνο η μετάδοση της ακολουθίας της Αναστάσεως και της θείας Λειτουργίας την ηµέρα του Πάσχα, για πρώτη φορά, απὀ τη ρωσική τηλεό- ραση βεβαιώνει γιατην αλλαγή αλλά και τη θαλλερό- τητα της πίστης των Ορθοδόξων και δίνει σ᾽ όλους µας την πληροφορίἰα ότι η Εκκλησία εἶναι πάντοτε µαρτυρικἠ αλλά και «νικὠσα». ΚΑΤΑΝΤΗΙΜΙΑΙ Μεπικρἰα αλλά και αγανάκτηση παρακολουθού- µετην προσπἀθεια τεσσάρων ψυχιάτρων να επηρεά- σουν πρὀσωπακαιτη Βουλήτων Αντιπροσώπων για ψήφιση «προστατευτικού» νόµου για την επαἰσχυν- τη αμαρτία της σοδοµίας. Γιατὶ, δήθεν, ανάλογη νο- μοθεσἰα ισχύει και σε άλλες χώρες ευρωπαϊκὲς (/), κι ακόµη, γιατἰ οι επιδιδόὀµενοι στις ακατονόµαστες αυτὲς πράξεις εἶναι ἆτομα που πρέπει να τύχουν προστασίας (!). Αλλωστε, προχωρούν οι εν λόγω Ψυχίατροι, ο «προστατευτικός» αυτός νόμος εμπί- πτει και στα ανθρώπινα δικαιώµατα! Κατάντημα πραγµατικὀ. Φοβεροί και διεστραμ- µενοι οι συλλογισμοἰ. Το ὀτι οι απὀγονοι αμωτοί των σοδομιτώὠν χρήζουν βοήθειας, καμμιά αντίρρηση. , Αλλά η νοµοθετικἠ κατοχύρωση της αναισχυντίας, πώς θα συμβάλει στη θεραπεία νοσούντων συναν- θρώπωνμµας ΝΜΙετο ίδιο σκεπτικὀ, οιτέεσσερις ψυχἰ- ατροι, πρἔέπεινα ὅουν καινα κἁμµουν ανάλογες ειση- γήσεις και για τους κλεπτομανεῖς και για τους ναρ- κωμανεῖς και γιατους τοξικομανείΐς κ.λ.π. Επομένως ἀλλο η συγκεκριµένη βοήθεια σε αρρωστημένο ἀν- θρωπο, κι ἆλλο η νοµικἠή κάλυψη και κατοχύρωση ενὀςπάθους. Το πρώτο συνιστά καθήκον. Το δεύτε- ρο αποτελεὶ κατάντηµα, Καιµετην ευκαιρία αυτή αξίζουν ἐπαινοι στους | διαφωνήσαντες ψυχιάτρους που αποτελούν την πλειοψηφία, που διεχώρισαν τιςθεσειςτουςκαιαρ- νήθηκαν να ταυτισθούν ως άνθρωποι και επιστἡµο- νες µετη νοµοθετικἡ κάλυψη της αναϊσχυντης πρά- ξης της σοδοµίας. ΠΟΤΕ ΘΑΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ Συγκλονιστική ηπρὀσφατη δήἠλωσητου ἔλληνα καθηγητή Γ. Ευαγγξέλου, προξδρου της Εθνικὴς Ἐπι- τροπής ΑΙΡΕ5. Σε συνέντευξη τύπου που ἔδωσε ἦταν κατηγορηματικὀς: «Οιόςτου ΑΙ{5 μεταδίδεται ακὀ- µη και αν ληφθούν οποιαδήποτε προφυλακτικά μέ- τρα. Και εννοούσε κατά τις παράνομες σχξσεις των δύο φύλων». Κι ακόµη τόνισε εμφαντικά ότι οι ελπ- δες για το εμβόλιο κατά του ιού εἶναι μηδαμινὲς. Ας τα ακούσουν αυτά και οι εδώ δικοί µας,που͵, προπαντὸς απὀ την τηλεόραση προβάλλουν µεντον κίνδυνοτου ΑΙΡΠ5, αφήνουν ὅμως σαφώςνα νοηθεἰ ότι οι παράνομες σχέσεις επιτρέπονται, αρκεὶ να υπάρχει η αναγκαία, γνωστή, μέθοδος, προφύλα- ξης. Πότε επιτελους θα μάθουν να λέἔνετην αλήθεια ' Οτι καμιά προφύλαξη δεν εἶναι αποτελεσματική όσο εἶναι η εγκράτεια και σωφροσύνη ΔΕΝΔΡΟΦΥΤΕΥΣΗ Ομάδα νέων - μελῶν της Χριστιανικής Ἔνωσης Νεολαίας κα! Φοιτητὠν (ΧΕΝΕΦ) ανἐλαβετο φύτευμα πεύκων, κἐδρων κα ἄλλων δἑνδρων στην περιοχἠ Αγίου Λ/κολάου Στέγης. Ως γνωστό το περσινό καλο- καίρ! η ομορφιά Της περιοχής καταστράφηκε σπὀ τη Φωτιά. Τούτη την ομορφ/ά φρόντισαν να αναστήσουν µέλη της ΧΕΝΕΦ. Με πολλή επιτυχία µε την ευλογία του Μακαριω- τάτου και την εγκάρδια Φι- λοξενία του Πανοσιολογι- μωτάτου ἨΗγουμένου της Ι.Μ. Κύκκου πραγµατοποιή- θηκε την Κυριακή, 24 Απριλίου, η καθιερωμένη πια εκδροµἠ των Χριστια- νικών. Συνδἔέσµων Γυναι- κὠν στον Κύκκο. Η Φετεινἠ εκδρομή των Συνδέσμων ἦταν συνδυασμένη µε τη Γιορτή των Μυροφόρων, που γιορτάζουν οι Χ.Σ.Γ. Πλούτο και ποικιλία παρουσίασε το πρὀγραμμα της εκδρομής. Το πρωί της Κυριακής 1300 περίπου γυναίκες απὀ όλη την Αρχι- επισκοπικἠ περιφέρεια γε- µάτες ενθουσιασμό, αλλά και ευλάβεια, ανηφόρισαν µε τα λεωφορεία προς Τῆ Μονή, διασχίζοντας τοπία ολάνθιστα αυτήν την εποχἠ της ᾿Ανοιξης. Ο ἴδιοςο χώρος, οαφι- ερωµένος στην Παναγία Μητερα του καθενὀὸς και του Ἔθνους µας, ο δεμένος µε τόσους εθνικοὺς και θρησκευτικούς αγώνες, η µεγάλη συγκέντρωση τὸ- σων ανθρώπων µε Φόβο Θεού, η κατανυκτικἠ ϐ. Λειτουργία που τέλεσε ο Μακαριώτατος, ο παρα- κλητικὸς κανόνας που ψά- ληκε, το καθένα απὀ αυτά αλλά και όλα µαζί, βοήθη- σαν, ὦστε να ζήσουν ὄλες οι γυναίκες αξεχαστες στι- γµες θρησκευτικής ευλά- βειας και κατάνυξης. Ανα- στάσιµο ἦταν το κήρυγμα του Μακαριωτάτου γεμάτο ελπίδα και αισιοδοξία για τη δική µας, του καθενός, ανά- σταση και της πατρίδας μας, Μετά τη 6. Λειτουργία αντιπροσωπεία των Χ.Σ.Γ. Προσκυνημµατική ο ο ο Σο . Κυριακή των Μυροφόρων ρος και ὁδιανθίστηκε µε τραγούδια που παρουσία- σετο Τµήµα Νεανίδων των Χ.Σ. Σε µια απὀ τις αυλἒς της Μονἠς παρουσιάστηκε το απόγευμα το πρὀγραμ- μα για τη Γιορτή των Μυ- ροφόρων. Στην αρχή µίλη- σεη κα Ελένη Χατζημιχαήλ µέλος της Συντονιστικής Επιτροπἠς µεθέεμα: «4Δεὗτε λάβετε φως». Με γλαφυ- ρότητα και λογοτεχνικότη- τα πολλή η ομιλήτρια εἶπε μεταξύ ἄλλων και τα εξής: «Δεύτε λάβετε Φως, γα να ανόψουµε τα καντή- λερ!α της αποκαμωμένης καρδιάς µας, να ζεστὰά- νουµε Τη μµουδ!ασµένη µας πἰστη, γ/α να γίνουμε Φώτα ετερόφωτα, Ο6ο- δείκτες φωτοδείκτες απὀ γης προς ουρανόν, γ/ανα Φωτίσουµε Τη Λευτεριἁ της σκλαβωμµένης πατρί- όας, γ/ανα Λλαμπρύνουμε τις αραχν!ασµένες αγ!ο- τράπεζες του Βορρά μας». Το καλλιτεχνικὸ πρὸ- γραμµα µε θέµα «Χριστός Ανέστη µε ἔλληνες ΛΟογο- τέχνες» περιἔλαβε κείμενα Ελλήνων λογοτεχνών για την Ανάσταση, βυζαντι- νοὺς ύμνους και πασχαλινάἁ τραγούδια απὀ χορωδία των Συνδέσμων. Ο σύντομος απολογι- ἔδωσαν µέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων του ο καθένας το παρόν ὁὀπου «εστί πόνος ἡ λύπη ἡ στε- ναγμὸς». Εκείνο που τονί- στηκε εἶναι ότι ο χριστιανός χρειάζεται ενθουσιασμό και αγάπη πολλἠ για το ερ- γο που επιτελεῖ. Αυτός ο ενθουσιασμὸς δεν θα τον αφήνει να υπολογίζει οὖτε κόπο, οὐτεχρόνο, οὐτεχρή- µατα αλλά θα γίνεται ο 1λα- ρὸς δότης που αγαπά ο Θε- ὁς. Στο τἔλος της εκδἠλω- σης απηὔύθυναν τα λόγια της αγάπης τους ο [Πανοσι- ολογιώτατος Ηγούμενος της Μονής κ. Νικηφόρος και ο Μακαριώτατος. Ο ἆγιος Ηγούμενος εξε- Φρασε τη χαρά του, γιατί µια τόσο εκλεκτὴ ομάδα ανθρώπων µε επί κεφαλής τον σκεπτὀ Προκαθήµενον της µαρτυρικής Εκκλησίας της Κύπρου βρίσκεται και γιορτάζει την ανάσταση στην ἱερά Μονή του Κὺύκ- κου Η ὁραστική αυτὴ ζὗ- µη, Το μικρό ποίων/ο, Τό- νισε, αποτελεἰ την ελπι- δοφόρα κα υγιἡ μερίδα του Χχριστεπωνύμου πληρώματος της Εκκλη- σίας. Είναι σύναξη αγάἁ- πῃης, συναγερμὸς προ- σευχής, γιατὶ σήμερα κα- Λλούμαστε σε εκστρατεία αγἁάπης αλλἁ κα αντίστα- σης κα πνευματικής µά- χης µέσα στο κλίμα απο- Εκδρομµἠ της Χριστιανικής Ενωσης Νεολαίας και Φοιτητών (Χ.Ε.ΝΕ.Φ.) ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ Μονή Κύκκου ο” --- -- στασίας που ζούμε... ΓΙ αυτό προβάἁλλει επεῖ- γουσα η ανάγκη να δώ- σουµε τη χριστιανική μαρτυρία κα παρουσία των υγιὠν αρχών... Στην Εκδήλωση απηύθυνε Χαιρετισμὸ αγάπης ο Μιακαριώτα- τος ο οποίος εξξεφρασε τη συγκἰνησἡ του για τη συμμετοχή στο ἔργοτης Εκκλησίας των στελε- Χχὠν και μελὠν των Χ.Σ.Γ. Ο Μιακαριώτατος κἀλεσετιςγυναίκες, σαν άλλες Μυροφὸρες, να προσφέφουν τα μύρα της Χριστιανικής ζωῆς, ὀπου βρίσκονται, στην οικογενειἁ τους, στο περιβάλλον τους, στην κοινωνία. Ὑπέμνησε δε πωςτο ἔργοτηςχριστια- νικἠς μαρτυρίας δεν εἷ- ναι εὐκολο. Εχει ὅδυ- σκολἰες πολλές, αλλά τελικά αυτὸ καταξιώνει τον ἄνθρωπο. ἰδιαίτερα, τόνισεο Μακαριώτατος, οι µερες που περνούμε εἶναι κρίσιµες απὀ κάθε άποψη, γι αυτό κάλεσε όλους σε εγρήγορση και ὁράση. Κατά τις 4 το απὀγει)- μα τα λεωφορεία κατηφὀ- ρησαν προς τη Λευκωσία, Οι. γυναίκες γεμάτες εν- θουσιασμὸ, ενισχυμένες απὀ όσα ἔζησαν στη διάρ- κειατης ημέρας ξαναγύρισε η κάθε µια στη δικἡ της την ἐπαλξη. Ευκαιρίες, εντασσόταν και η εκδρομή που πρα- γµατοποιήθηκε την Πέμπτη της Διακαινησίμου, 14 Απριλίου, στον κατασκηνωτικό χώρο του Αγίου Νι- κολάου της Στεγῆς, στην Κακοπετριά, Τα µέλη της Χ.Ε.ΝΕ.Φ. που έλαβαν µέρος στην εκδρομἠ εἶχαν την ευκαιρία για µια εγκάρδια Φιλικἡ αναστροφή. Επιπρόσθετα, η παραμονή --- ἔστω και προσωρινἠ -- στο ωραῖο φυσικό περιβάλλον της Κατασκήνωσης αποτελούσε µια ιδανικἠ ευκαιρία για ανάπαυλα και ξεκούραση. Το μεσημἑρι οι εκδρομεῖς παρακάθησαν σεκοι- νό γεύμα. Με το πέρας του γεύματος τέθηκαν προ- βληματισμοϊ και αναπτύχθηκε εποικοδοµητικἠ συζή- τηση πάνω σε επίκαιρα θέµατα καθώς και θέµατα πνευματικού καταρτισμού, Αναμφίβολα, η εκδρομἠ σφραγίστηκε και απὀ το χαρμόσυνο αναστάσιµο πνεύμα. Η κοινἠ σύναξη στον ιστορικὀ ναό του Αγίου Νικολάου ἦταν µια ξεχωριστή εμπειρία. Οι αναστάσιµοι ύμνοι που με θαυμαστή ὀύναμη αποδίδουν το νόηµα του Πάσχα αλλά και η συμπροσευχἠ επιστἔγασαν το όλο πρὀ- γραµµα της εκδρομἠς και πρόσφεραν ιδιαϊτερη Ψψυ- χικἡ ενδυνάμωση. Είναι γεγονός πως η πολυκύμαντη ζωή µας απει- λεί τις διαπροσωπικὲς σχἒσεις και προσπαθεί να επι- βάλει την πεζότητα της πνευματικής ξηρότητας, Τε- ΤοΙες ευκαιρίες που προάγουν τη σύσφιγξη των αν- θρὠπινων δεσμών µέσα στο πνεύμα της χριστιανι- κἠς συναναστροφής και προσφέρουν δυνατότητες για ψυχική οικοδοµἠ αποτελούν απαραϊτητη αναγ- καιότητα. Οι προσπάθειες της Χ.Ε.ΝΕ.Φ. στο χώρο των Ννεων και των Φοιτητών αποτελούν πράγματι ενδείξεις σοβαρού προβληματισμού και πνευμµατι- κῆς ζωτικότητας, συμμετέσχε στο τρισάγιο στον τάφο του Εθνάρχη Μακαρίου στο θρονί, που τέλεσε ο Μακαριώτατος, και κατέθεσε στεφἀνι. «σµόςτου ἔργου των Σινδξ- σµων για το χρόνο που πὲ- ρασε ἔδειξε πως οι Χ.ΣΓ., παράλληλα µετην πνευµα- τικ καλλιξεργειατων μελὼν τους µε αγιογραφικοὺς κύ- κλους, διαλέξεις, εορταστι- κὲς εκδηλώσεις, το κατα- σκηνωτικὀ τριήμερο κά, Το γεύμα παράθεσε για όλους µεπολλἠ αγάπηο Πανοσιολογιώτατος Ηγού- µενος της Μονήςκ. Νικηφό- αγωνιστι ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ - Μάϊος 19868 «Αγωνίζου τον καλόν αγά.» (Αμ στ 12) η{ ΕΤΟΣ Ζ΄ -υ- ΦΥΛΛΟ6ΘΊ αλ Αδ. Κοραή 20-26, Λ/σία Ἱ πο Τιμή 10 σεντ Πλήθος γιορτὠν διανθίζει το ηµερολό- γιο. Γιορτὲς μεγάλες, γιορτὲς μικρές. Κι αυ- τὲς οἱ γιορτὲς βασικά υπάρχουν και τελούν- ται για µας. Σχετίζον- ται µε την ὑπαρξή µας, τη ζωή µας, τον προο- ρισμό µας. ᾿Εχουν µι- αν αμεσότητα µε µας. Εκφράζουν µια σχεση προσωπικἠ. Αναφξὲ- ρονται σ᾿᾽ όλους µας και ταυτόχρονα στο- χεύῦουν τον καθένα μας. Παρά το πλήθος τών γιορτών όμως και παράτη μοναδικότητα της σκοπιμότητάστους, οι άνθρωποι εἶτε απὀ άγνοια εἶτε απὀ αδυ- ναμία εἶτε ακόμη τει απὀ ηθελημένη αναξιό- τητα στέκονται αμέτο- χοι στο γεγονόστης γι- ορτής. Δεν συμμετὲ- χουν στο γιορταστικὀ της πνεύμα. Δεν απο- λαμβάνουν τη γιορτή. Πιο απλά: Δεν γιορτά- ζουν. Κι αν προσεγγἰ- σουν µια γιορτή, τους διακρίνει η επιπολαιό- τητα και η επιφάνεια στη συμµπεριφοράτους. Κι ακόµη, κι αυτὀ εἶναι το Φοβερότερο, επιχει- ρεἶται απὀ αρκετοὺς µια εκούσια ἡ ακοῦσια, δεν το εξετάζουμε αυτό, προσπάθεια αλλοίω- σης του πνεύματος της γιορτής, που σ᾿ αρκε- τεςπεριπτώὠσεις καταν- τὰ ασέβεια και βεβή- λωση. Ετσι ενώ ἄλλο εἶναι το περιεχόμενο και το πνεύμα και ο σκοπός µιας γιορτής, οι ανθρωποι, οι πιο πολλοί, µε εντελώς διά- Φφορο ἡ και αντίθετο τρόπο την προσεγγἰ- ζουν ἡ τη «γιορτά- ζουν». Βέβαια εδὼὠ πα- ραλεΐπομε τη μερίδα των ανθρώπων που στέκονται, συνειδητά ἡ ασυνεΐδητα, αντίθετοι ἡ και πολεμούν ὅ,τι η κάθε γιορτή διαμηνά. Και η κάθε γιορτή, και βασικἁἀ εννοοῦμε εδὠ τις γιορτὲς εκεΐνες που η Ορθόδοξή µας Εκκλησία στον κύκλο του ἔτους ἔχει ορίσει, στον πυρήνα της κρῦ- βει και αποκαλύπτει και μεταδίδει το πλή- ρωμα µιας χαράς, µο- ναδικἠς στο εἶδος της. Και σ᾿ αυτή την πανή- γυρη καλοῦνται οἱ ἀν- θρωποι, σε κἆθε γιορ- ΔΕΝ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ τή, να γίνουν κοινω- νοὶ. Αυτή η ιδιότυπη χαρά πηγάζει και ερ- μηνεῦεται απὀ το στὀ- μα του Μυρίου, όταν Έλεγε στους μµαθητὲς του: «...ὀπωςξχωσιτην χαράν την εµήν πε- πληρωμένην εν αυ- τοίο (Ιωάν. τς, 13). Ναι. Ποιά ἄλλη μπορεὶ να εἶναι η πεμπτουσία µιας γιορτής αν ὄχι η Χαρά, ΗἩ αμαρτία μετά- βαλε τη ζωή του αν- θρώὠπου. Αμαῦρωσε τον ορίζοντα της ζωής και της ὑπαρξὴής του. Και κατάστησετον κὀ- σµο ἆ-χαρο. Του στξ- ρησε την πραγματική χαρά. Γιατῖ η χαρά εἰ- ναι καρπός της σύνδε- σης του ανθρώπου µε το Θεό. Εἶναι καρπὀς του Αγίου Πνεύματος, λεγειο Απόστολος! ]αὐ- λος(Γαλ. ε᾿, 22). Κι εἷ- ναι αξιοπαρατήρητο και συγκινητικὀ συνἀ- μα, γιατί η απαρχή της επανασύνδὂεσης του ανθρώπου µε το Θεό, που ξεκινά µε τον Ευ- αγγελισμό, δηλώνεται µε τη Φράση «Χαῖρε Κεχαριτωμένη». ἥΜι απὀ τότε γίνεται η Εναρξη ενὀὸς κύκλου και µιας σειράς γιορ- τὠὼν που καθημερινά στολἰζουν το ηµερολό- γιο του ἔτους και της ζωής µας. Και θελουν να δηλώσουν οἱ γιορ- τὲς αυτὲς ότι ο ἀνθρω- πος πρἑπει και μπορεί να χαίρεται, να γιορτά- ζει δηλαδή. Ἔτσι, αν οι ἀν- θρωποι δεν γιορτά- ζουν, αυτό σημαῖνει πως ταυτόχρονα και δεν χαΐρονται, δεν μποροῦν να χαρούν. Και η αιτία εν βρίσκε- ται στην αδυναμία της γιορτής να μεταδώσει τη χαρά, γιατί η γιορτή εἶναι η ἴδια χαρά, αλλά στον ἄνθρωπο, που «μὲνευ ακόμα στην αμαρτία. Κιότανθλίψειςκαι στενοχώριες βαραί- νουν τη ζωή µας, πάλι καλούμαστε να χαιρό- µαστε. Δεν μπορούν οι πειρασμοί του κόσμου τούτου να Φφυγαδεύ- σουν τη χαρά των γι- ορτών, που καθηµερι- νά υπάρχουν. «Την χαράν υμών ουδείς αἱ- Συνέχεια στη σελ. 2 Η ΝΙΧΧΗΨΙΟ «ΑΝΕΛΗΦΘΗΣ ΕΝ ΔΟΞΗ, ΧΡΙΣΤΕ Ο ΘΕ- ΟΣ ΗΜΩΝ...» Το σκηνικὀ εἶναι ἆγιο, συγκινητικὀ µα συνάμα και επιβλητικὁὀ. Μαςτοξαναφέ- ρει ο Λουκάς στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστό- λων. Ἡ ὁιήγηση του Ευαγ- γελιστή εἶναι απλή, λιτή και απόλυτα αληθινή (Πράξ. 1, 9-11). ο Κύὐριος βρίσκεται μαζί µε τους µαθητές Του για τελευταία Φορά στο Ὄρος των Ελαιών, όχι για να ζήσει την αγωνία προ του πάθους, αλλά γιαναζή- σειως άνθρωπος τις τελει)- ταῖες στιγμές Του πάνω στη γη μαζὶ µε τους μαθητές Του. Ο Κύριος µετη ζωή, τη διδασκαλία, το πάθος, τη σταύρωση καιτην αγία Ανά- στασἡ Του, ἔχει τελειώσει το ἔργο που του ανέθεσεο Θεὸς Πατέρας. (ἰωάν. 16, 4). Καιτώρατουςτιςτελευ- ταΐες συμβουλές και υπὸ- σχεται για τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος. Κι ενὼ τα λξει αυτά ο Κύριος ενώ- πιον των μαθητών Του, αρ- χίζει να αναλαμβάνεται στους ουρανούς. να σύννεφο, ως όχημα, «υπὲέ- λαβεν αυτόν απὀ των οφθαλμών αυτών» (Πράξ. 1, 9). Και οι μαθητἒς µε καρφωμµενα τα μάτια στον Κὐριό τους, ζουν για ἄλλη μιά φορά τη Φανερωση της θεικἠς δόξας του Χριστοῦ. Δυο άγγελοι ντυµένοι στα λευκά τους συνεφέρνουν ενώ τους ερωτούν και συγ- χρόνως τους ὁδιαβεβαιώ- νουν: «Ανδρες Γαλιλαίο! γιατί στέκεσθε κα! παρατη- ρεἰτεμεβλέμμα ακίνητοτον ουρανό Αυτὸς ο /ησούὺς, ο οιποίος αναλήφθηκε απὀ σας στον ουρανό, θα ἔλθει µετον ἰόιο τρόπο, µετοσω- μα Του ὁηλαδὴ κα!καθήµε- νος πάνω σε σύννεφο, όπως κα! τώρα γεμάτο! θαυμασμὸ κα! ἔκπληξη τον εἶδετε να πηγαἰνει στον ου- ρανό» (Πράξ. 1, 11). Η Ανάληψη του Κυρὶ- ου στους ουρανούς γίνεται σαράντα μερες μετὰ την αγία Ανάστασή Του (Πράξ. 1, 3). Ο συµβολικός αλλά και ιερὸς αριθμός 40 εχει και εδὠ τη θεση του. Σα- ράντα χρόνια περιπλανώὠν- ται στην ερηµο οἱ Ισραηλὶ- τες μετά την ἐξοδὀ τους απὀ την Αἰγυπτο, σαράντα μέρες κάνει ο Νωύσής στο όρος Σινά για να πάρει τις ὀξκα εντολές, σαράντα µέ- ρες νηστεύει ο Δαβὶὸ µετά το διπλό αμάρτηµά του. Σαράντα µερες παραμένει στην ἔρημο ο Κύριος µετά τη βἀπτισή Του, ενώ η Εκ- κλησία µας πριν απὀ τις µε- γάλες γιορτές της Γἔννησης και της Ανάστασης του Χριστού, ἔχει καθιερώσει ως περιόδοως προετοιµα- σῖας µε νηστεῖα τις δύο Τεσσαρακοστες. Ἡ Ανάληψη του Κυρὶ- ου εἶναι προοίμιο της Δευτὲ- ρας Παρουσίας του. Τα λό- για των αγγέλων προςτους μαθητές, ότι ο Χριστός θα ξαναξλθει µετον ἴδιο τρόπο ὅπως αναλήφθηκε, συνδξ- ουν την Ανἁληψή Του µε τον ερχομὸ Του και πάλι στους ἔσχατους καιρούς. Τότε ο Ιησούς θα κατέλθει απὀ τον ουρανό πάνω σε νεφἔλες, ενώ οι εκλεκτοἰ Του θα ανεβούν επίσης πά- νω σε νεφἔλες, για να συ- ναντήσουν τον Κύριο στο διάστηµα μεταξύ ουρανού καιγης(Α΄ Θεο. 4, 17], για την τελικἠ κρίση. Παράλληλα η Ανάλη- Ψη του Χριστού σημαϊνει την αποστολἡ του Παρα- κλήτου στη γη (ἰωάν. 14, 16-17). Μετην Ανάληψη οι µαθητές του Χριστοῦ στε- ρήθηκαν την ορατή- ανθρώπινη παρουσία Του. Όμως ο Κύριος δεν µας εγκατέλειψε. ΟΙ πιστές υ- Χὲς που γίνονται σκηνώμµα- τα του Παρακλήτου, αυτές που ὀξχονται µέσα τους το Άγιο Πνεύμα το οποίο ἔστειλε ο ἰησούς µετά την ανάληψή Του, εἶναι παντο- τινά ενωμένες δι Αυτού ίτου Αγίου Πνεύματος) µε τον ἴδιο τον Κύριο «Ουκ αφήσω υμάς ορφανούς' ἔρχομαι προς υμάς». (Ιωάν. 14, 18). Η υμνολογία της ημέ- ρας τονἰζει και µια άλλη 6ε- ολογική συνέπεια της Ανα- λήψεως του Κυρίου. «Ανέ- βη ο Θεός εν αλαλαγμώ, Κύ- ριος ἐν φωνῆ σάόλπιγγος, του ανυφψώσα την πεσού- σαν εικόνα του Αδάμ κα αποστείλαι Πνεύμα /Παρά- κλητον, του αγ/ιάσα! Τας ψυχός ημών». Ο Κύριος αναλαμβανόμενος σω- µματικὼὠς στους ουρα- νοὺς, παἶρνει μαζὶ Του και την ανθρώπινη Φύ- ση. Αφού την εξαγίασεστο ἆγιο πρὀσωπὁ Του και µε την ζωή Του, τώρα πια θε- ὠμένη βρϊσκεται στους ου- ρανοὺς κοντά στον ουὐρά- νιο Πατέρα Του. Η πεσού- σα φύση του Αδάμ, ενωμέ- νη «ασυγχύτως, αό[αιρέ- τως, ατρἐπτως κα! αχωρ]- στως», µετη θεῖα Φύση του Νέου Αδάμ, υψώνεται µε την Ανάληψη στους ουὐρα- νούς. Τι σηµαίνει αυτό για µας Σηµαῖΐνει ότι και εμείς, ο καθένας µας, Φορώντας την ανθρώπι- νη σάρκα και ζώντας τη ζωὴ του Χριστοῦ, Εχοµε τη δυνατότητα της θεω- σης και της ανάβασης κοντά στο Θεό. ΑΔΡΧΙΟΓΗ(ςΙΚ«ΟΠΙΚΗ οΓΚΥΊΙΚΛΙΟΟ ΓΗ ΤΗ, ΖΦΗΦΟΡΟ, ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΑΝΑΟΤΑΟΕΙ στός Ανέστη». η αδ. - ον Αποσπάσματα «Χαρμόσυνες και φέτος ὁιαλαλούὺν ο/ικαμπάνες το μέγα κα! πρωτάκουστο της/στορίας γεγονός, την Ανάἁ- σταση του Θεανθρώπου /ησού. Χαρμόσυνα κ: εμείς, οι ὅπου γης Χριστιανοί, γ/ορτόζουµετη νίκη της ζωής κατά του θανάτου, αναφωνώντας πανηγυρικά: «Χρι- »Μέσα στην ανταύγεια αυτού Του μηνύματος βλέ- πονταςτον εαυτό της η ανθρώπινη ὑπαρξη, αναγνωρ]- ζει το μεγαλείο της, παραµερίζε!ι τις αγωνίες της, τα τραγικἁ διλἠμματάτης, τους φόβους και τα πάθη της, και ενατενἰζειτη ζωή µέσα στο ανέσπερο Φωςτης α/ω- νιότητας. Γιατί η Ανάσταση του Χριστοῦ, του Υιοῦτου Θεοῦ,που ἔγινε άνθρωποςγ!ανασώσειτον ἄνθρωπο, έρχεται ναβεβαιώσει κατά τρόπο αδιαμφιοβήτητοπως ο άνθρωπος δεν εἶναι η τελευταία εξέλιξη µ!ας τυχαίας σύμπτωσης παροδικὠν χημικὠν δ/εργασιών κα ενώ- σεων. Εἰναι δημιούργημα της αγάπης του Θεού. ἔρ- χεται να µαρτυρήσει την παρουσία της δύναμης του ἄπειρου κα! υπέρχρονου Θεού µέσα στην αδυναμία του πεπερασµένου ανθρώπου, για να τη µέταποιήσει σεδύναµη κα/νατης ανοίξειτο δρόμο προςτην αιωνιό- τητα. Ερχεται να µαρτυρὴσειτην ύπαρξη του αθάνα- του µέσα στο θνητὀ, του αιώνιου µέσα στο πρὀσκαι- ρο. του ἄφθαρτου µἑὲσα στο φΦθαρτόὀ. Να µαρτυρήσει ακόµη ὁτι ο ἄνθρωπος δεν πλάστηκε για Το θάνατο, σλλά για τη ζωή και την αθανασία. Αν, παρά ταύτα, ο άνθρωπος υποτάγηκεστη φθορά κα! στο θάνατο, εἶναι γιατί, ενεργὠντας ελεύθερα, απομακρύνθηκε απὀ την προστασία της αγάπης του Θεοῦ...». ».,. Αλλ᾽ η συνειδητοποίηση κα! η βίωση των δω- ρεών της Ανάστασης του Χριστοῦ, Τἔκνα εν Κυρίω αγσπητά, µας δίδειτην ελπίδα κα!τη δύναμη τηςνίκης καισ᾽ ἕνα ἆλλο αγώνα, στον αγώναγια αποκατάσταση της δικαιοσύνης κα! της ελευθερίας στην πατρίδα µας. Σταυρωμένο εἵμαστε κ εµεὶς απὀ τα ξἕνα συμφἑρον- τα, απότην επιβουλἠ κα! Την αδικία υπέρτερων υλικὠν δυνἀάµεων. Ο: Τούρκο εισβολείς, σε συνεργασία µε τους Γραμματείς κα! τους Φαρισαίους κα! τους Πόντι- ους ΠΙλάτους του κόσμου τούτου, προσπαθούν να µας κρατήσουν πάνω στο σταυρὀ κα!ινα θάψουν στον τάφο της λήθης την ελευθερία και Τα ἄλλα ὁικαιώματα του λαού µας. Πολλοί που ὀφειλαν να εἶνοι µαζ] µας, ἆ Συνἔχεια στη σελ. 3 ο μμ νι ποπ ο λα λ