ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, 1989-01-01

ΣΕΛΙΔΑ 4 ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΝΕΑ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΩΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΩΝ Ακόμη ἕνα σηµαντικὀ στἔλεχος της πεντηκο- στιανἠς αἱρεσης, που αυτοαποκαλείται «εκκλησία του θεοὐτης προφητείας», ἔφυγε απὀ αυτή. Πρόκει- τα!γιατον Α. Αβερκίου,που εγκατέλειψε την αιρετ!- κἠ του Φατρία, ὀχι, βέβαια, για να επιστρέψει, µετα- νοηµένος, στην Εκκλησία, αλλά για να κάμει ὅ,τι κάµνουν οι αιρετικοἰ, να δημιουργήσει δηλαδἠ ἆλ- λη, δικἠ του «εκκλησία». Μέχρι! σήµερα, απὀ την αἱρεση τῆς «εκκλησίας του θεού» αποχώρησαν και ἵδρυσαν δικές τους«εκ- κλησίες»: οἱ Α. και {. Φωτιάδης, ο ΜΙ. Πουλλαΐδης, ο Γ. Αττεσλιἠς και τώρα ο Α. Αβερκίου. ΟΙπιο πάνω ανήκαν προηγουμένως στην πεντη- κοστιανἠ αυτἠ αἱρεση και εθεωρούνταν απὀ τα βα- σικἁ της στελεχη. ΄Όµως ο αιρεσιάρχης ιμευδεπὶ- σκοπος της εν λόγω αἱρεσης Χρ. Σιακαλλἠς ἡ εν ανέχεται άλλους συναρχηγούὺς στην παράταξή του, οπότε καιτους εξαποστέλλει, ἡ αυτοί, «φωτισμενοι», Φαίνεται, απὀ το «πνεύμα» που τους κατευθύνει, πάγτως ὀχι απὀ το ᾽ Αγιο Πνεύμα, ακολουθούν ἁλ- λους ὀρόμους,. Δεν καταλαβαίνουν δυστυχώς οι ταλαίπωροι ότι η μοίρα των αιρετικών εἶναι να πέφτουν απὀ πλάνη σεπλάνη και ότιη Εκκλησία εἶναι µία, γιατί ἕνας εἶναι ο Χριστός, η δε ἱδρυση κάθε λίγο απὀ µέρους τους «εκκλησιών» μοιάζει µε το ἁἀνοιγμα κάποιων µπακά- λικων. Ειλικρινά πρὀθεσή µας δεν εἶναι να τους ειρω- νευτούμµε’ κάθε ἆλλο. Αλλά λυπούµαστε για το κα- τἀντηµάτουςκαι προσευχὀµαστενα ανανήψουν, να µετανοήσουν και να επιστρέψουν στη Μία, Αγία, Καθολικἠ και Αποστολική Εκκλησία, που εἶναι η Ορθόδοξη Εκκλησἰα. ΔΕΝ ΠΟΕΛΕ ΜΕΤΑΓΓΙΣΗ! Η εἴδηση δεν αφορά ἀνθρωπο που δεν έχει «σώας τας φρένας». Γιατὶ σε τέτοια περίπτωση ο διανοητικάἁ ανάπηρος άνθρωπος και άξιος συμπάθειας εἶναι αλλά και κάθε συμπαράσταση τού εἶναι αναγκαία. Δεν πρό- κειται, λοιπόν, για τέτοιο άτομο. Πρόκειται για γυ- ναίκα που ανήκει στην αἱρεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Η πλάνη στην οποἱα την οδἠγησαν, την έφερε στο σημείο να αρνηθεί να της γίνει μετάγγιση αἷμα- τος. Κι ενώ μπορούσε να σωθει, τελικά προτίμησε το θάνατο παρά να δεχθεί «ξένο αἷμα». Το γεγονός αυτό μιλά απὀ µόνο του. Τα σχόλια περιττεύουν, Σε χειρότερη μοίρα απὀ εκείνους που ἔχουν υποστεί εγκεφαλικἠ παράκρουση κατατάσσουν τους εαυτούς τους όσοι εγκαταλείπουν την ορθἠ πίστη και προχωρούν στη αἱρεση. 300 ΧΙΛΙΑΔΕΣ Τριακόσιες χιλιάδες Ἕλληνες επισκέφθηκαν την Τουρκὶα κατάτο 19868! Αυτός εἶναι ο υπολογισμός. Και το συνάλλαγμα που εισξεπραξε η Τουρκία απὀ τον ελ- ληνικό τουρισμό ανξρχεται σεεκατομμύρια δολλάρια! Το πρὠτο δε και βασικό µἔληµα των ελλήνων αυτὠν επισκεπτών εἴναιτο ψώνισμα. Φτηνάτα εἴδη που ἔχειη Τουρκία! Γι᾿ αυτό και οι Ἕλληνες τουρίστες εἶναι «χουβαρντάδες», λενε οιτούρκοι ἔμποροι, καιτρίβουν τα χξρια τους απὀ χαρά, μόλις τους δουν. Κανῖνας, βέβαια, δεν θα είχε λόγο να σχολιάσει πολὺ δε περισσότερο να επικρίνει αυτό το φαινόμενο, αν ἄλλες συνθήκες επικρατούσαν στα ελληνοτουρκικάἀ θέµατα και στην Κὐπρο ιδιαιτερα. Με τη µισὴ όμως Κὐπρο σκλαβωμένη, µε τους 60 Χιλ. τούρκους εποϊ- κους, µε τις 40 χιλ. τούρκοι στρατιώτες, µετις συνεχεὶς τουρκικὲς προκλητικὲς δηλώσεις και ενέργειες, νομί- ζομε πως, τουλάχιστο, αποτελεΐ αφἔλεια η συναλλα- γµατική ενἰσχυσητης Τουρκίας από µερουςµας,γιανα μην πούμε ὅτι µε τον τρὀπο αυτό εγγίζοµε τα ὁρια της προδοσίας γιατί µετα χρήματα αυτά, τα δικἁ µας εννο- εἶται, ενισχύεται και ο Αττίλας στην Κύπρο. ζέαι το φοβερό, στην περἰπτωσή µας, εἶναι ὅτι, ενεργετούµενη η Τουρκία, καθίσταται ὠμότερη στη συμπεριφορά της. Το νξο πνεύμα, που εγκαινιάστηκε στα ελληνοτουρκι- κά, εἶναι αμφίβολο αν τελικά θα βοηθήσει ἡ και θα νουθετήσει τους νεοσουλτάνους της ᾿ Αγκυρας και της «Κύπρου. Ο χρόνος θα το δείξει. ο νο Ενωσης Νεολαίας και Φοιτητών της Χ.Ε.ΝΕ.Φ., και ασφαλώς σταθμός πνευ- µατικής ανατροφοδότη- σης και λήψης αγώνι- στικὠν προσανατολι- «Αδελφοί µας, Οι μέρες των ΧἎρι- στουγέννων και του νἑου Χρόνου εἶναι μέρες γιορ- τὴς και χαράς. Γιορτής όμως και χαράς, που πρέπει να αναφέρονται σε κάθε τι που συνθέτει τη ζωή και την ὑπαρξήὴ µας». Τα πιο πάνω λόγια περιέχονται στο μήνυμα που εξέδωσε σε δίπτυχη κάρτα η Χριστιανική ἛἜνωση Νεολαίας και Φοιτητών µε την ευκαι- ρία των Χριστουγέννων καιτου καινούργιου χρόύ- νου. Ἡ κάρτα αυτή, µε την παράσταση του Κυρί- ου και ημερολόγιο του 1989, διανεμήθηκε απὀ µέλη της Χ.Ε.ΝΕ.Φ σε Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, ιερούς ναούς και αλλού, στη Λευκω- σία ὅπως επίσης σε κοινό- τητες και άλλες επαρχἰί- ες. Το μήνυμα αυτό απο- τελούσε µια χριστιανικἠ μαρτυρία απὀ νέους αν- θρώπους αλλά ἦταν συνά- μα και µια κλήση για εν- τονότερο προβληματισμό και ουσιαστικότερη βίω- ση «του μέτρου της αγά- πηςτου Θεού για µας» μέ- σα στην Ορθόδοξη Εκ- κλησία µας. Μέσα στα πλαίσια των γιορταστικὠν εκδη- λώὠσεων τα μέλη της Χ.Ε.- ΝΕ.Φ. συναντήθηκαν σε κοινἠ συνεστίαση που ἔγινε στις 29 Δεκεμβρίου στην Ἱἱερατική Σχολή. Προηγήθηκε κατανυκτι- κὁς Εσπερινὸς στο Πα- ρεκκλήσιο της Σχολής. Η λατρευτικἠ αυτή σὺ- ναξη µέσα στο πνεύμα της χαράς της Εκκλησίας γιατη Γἔννησητου Σωτή- ρα Χριστού- απετέλεσε ξεχωριστή ευλογία για όλους. Ακολούθησε δείπνο, ψυχαγωγικό πρόγραµµα και κλήρωση βιβλίων. Η συνεστίαση αυτή, δια- πνεόµενη απὀ πνεύμα χριστιανικής αναστρο- φἠὴς, έγινε ευκαιρία σὺύ- σφιγξης των αδελφικών δεσμών τὠν νέων, μελών Από τη συνεστίαση της Χ.Ε.ΝΕ.Φ. σμών για το νὲο χρόνο. Στις 30 Λεκεμβρίου μέλη της Χ.Ε.ΝΕ.Φ επι- σκέφθηκαν τις Κεντρικές Φυλακές. Ἡ εκδήλωση περιλάμβανε Χχριστιανι- κά τραγούδια, χριστου- γεννιάτικους ύμνους κα- θώὼς επίσης προσφορά ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΧΕΙΣ ἃς - στους φυλακισμένους γλυκών, ημερολογίων της νὲας χρονιάς. Η παρουσία χριστι- ανὼν νέων σ᾿᾽ ἕνα χώρο, όπως οι φυλακὲς, για προσφορά στον συνάν- θρωπο, δίνει σ᾽ αυτούς προςτους οποίους απευθύ- νεται πολλά μηνύματα πνευματικής ανασυγκρό- τησης, ανανέωσης και ενδυνάµωσης. Οι πιο πάνω εκδη- λώσεις των μελών της Χ.Ε.ΝΕ.Φ. κατά τη διάρ- κεια των γιορτών, απο- τελούν αναμφίβολα ζων- τανἠ μαρτυρία της πα- ρουσίας του ορθόδοξου χριστιανικού πνεύματος στο χώρο τῶν νέων και των φοιτητὠν και σε καιρούς ιδιαίτερα δύ- σκολους προσφέρουν πραγματικἆ αισιόδοξα και ελπιδοφόρα μηνύμα- τα. Δ/ΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ἐνδυναμούσδε ἐν Μυρίω” ΧΡΧΙΕΠΙΟΚΟΠΙΚΗ ΧΡΙΟΤΟΥΓΟΕΝΝΙΑ ΤΙΚΗ οΓΚΥΚΑΧΙΟΟ Συνξεχεια απὀ τη σελ. Ί θερίας και τῆς ὀ/καιοσύνης σ᾿ ὀλη τη νήσο µας. Κινούμαστε µέσα στο πνεύματης αγάπηςτου Θεού. Δεν μ/σοὐμεκανένα. Η επιδίωξη της ὁ/καιοσύνης δεν εἶναι μίσος, εἶναι καθήκον. Εἶναι ἔργο θεάρεστο, που συμβάλλει ουσιαστικά στην επικράἁ- τηση κα εὁραίωση της αγάπης κα! της ειρήνης. ΓΙ αυτὸ και δεν μισούµετους Τουρκοκυπρίους. Αλλωστε αυτοί δεν ευ- θύνονται. Δεν μισούμε ακόμη αυτούςτους ε/σβολεἰς. Μ/σού- µε ὅμως την αδικία. ΓΙ᾽ αυτὸ, αν αγων/ιζόµαστε, το πρόττου- με, γ'ατί ἕνας τέτοιος αγώνας ανοῄγε! το ὄρόμο κα! καθ/ερὼ- νε/το δἱκαιο. Γ/ατ], αν δεχθούμε την αδικία, δεν συμβόλλου- µε στην επικράτηση της αγάπης και τῆς ειρήνης στον κόσμο. Αντίθετα συμµβάλλουμε στο να αποθρασυνθούν ο ἁδικοι. Κόιο Θεὸς ήρθε στη γη ασφαλώς, για να καταπολεμήσει την αδικία. ΓΙ αυτὸ κα! µοκόρισε όλους εκείνους που αγωνίζον- τα! για τη ὁικαιοσύνη: «ΜΙακάριοι οἱ δεδιωγμὲνοι ἔνεκεν ὅι- καιοσύνης, ὁτι αυτών εστιν η βασιλείατων ουρανών» (Λήστθ. ε., 10). Με αυτή τη συνείδηση αγων/ιζόµαστεκ, εμείς. Με τη συνε/δηση ὁτι αγων/ζὀμενο! για το δἰκαιο, αγων/ζόµαστε απὀ αγάἀάπη για τον ἀνθρωπο. Ας µη δεχθούμε Λοιπὀν, σδελφοίµου. την αδικία, ὁσο κι αν φαίνεται /σχυρή. ΠΙΟ /σχυρὸὀ εἶναι το δίκαιο. Αρκεί εµείςνα µην το νοθεύουµε, παραουρόὀµενο! απὀ ανε/Λλικρινεῖς υπο- δείξεις ξένων, υπευθύνων κα! ανευθύνων. Με ενοποιὀ δύ- ναµη την αγάπη μεταξύ µας, την αγάπη που παραµερίζει τις ὁιαφορές, τις προσωπικὲς φιλοδοξίες κα! επιδιώξεις κα! τα ατομ)κό ἡ κομµατικἁ κα! πολιτικἀ συμφἑροντα, ας ὁώσουμε όλοι ταχἑἐρια στον κοινό αγώνα, ανυποχὠρητο!, γ/ατην απε- Λλευθέρωση ὁληςτης σκλαβωμἑνηςγης µας. ΓΙανα αποκατα- σταθε/το δίκαιο. Γ/αναβασιλεύσει η ειρήνη ανάμεσα σ᾽ όλο τον κυπρ!ακὀὁ Λαό. Καιας εἶµαστε βέβαιοι ὁτι ἕνα τέτοιο αγώ- να δεν εἶναι δυνατό παρά νατον ευλογἠσειο Θεός της ὄικαι- οσύνης κα της αγάπης. , Λε συτὲς τις πατρικὲς σκέψεις απευθύνουµε χαιρετισμό αγόπης δεί εγκαρτέρησης, ελπίδας και πίστεως, προς τους συγγενείς των αγνοουμένων, προς τοὺς εγκλωβισμένους και προς τους εκτοπισµένους αδελφούς µας. Και ευχόμαστε, ο Θεός της σγάπης να ευλογεί όλους σας, να σας γεµίζειµετην αγόπη Του, να φωτίζει και να ενισχύει την Ηγεσία τηςνήσου µας και όλου του ᾿Ἔθνους στη χάραξη της πορείας κα στη ὁ/εξαγωγή του αγώνα µας. Και να ευδοκήσει, ὥστε στο νἐο ἐτος 1989 να δικαιωθεἰ αυτὸς ο αγώνας µας, να ανακτήσου- µετις πατρογονικὲς µας εστίες κα! ελεύθερο! κα ασφαλείςνα Λειτουργήσουμµε και να γιορτάσουµε τα επόµενα Χριστού- γεννα στις βωβέὲς σήµερα και σκλαβωμένες εκκλησιὲς µας». ---υ--.. Αγαπητο/ φίλοι, ᾿Εθιξα στο περασμένομου γρἆμμα το θέἔµα του Φανα- | τισμοὺ και, επειδἡ στην εποχἡ µας εἶναι ΤΟ Φαινόμενο | τούτο πολύ συνηθ!σμἔνο, σκέφτηκα πως θα ἀξιζε σήμερα να σσχοληθουμεμ ᾽ αυτὀ. Γ]λήθος εἶναι σήµερα Ο/Φανατι- κο νέοι. ΜΗ λέξη Φανατικὸς εἶναι λατ/ν/κἡ ([απαίίοις) κα! σηµα(- νε! ΤΟ μανιακὀ, Τον οργλο. Φανατισμὸς εἶναι η προσκὀλ- ληση µεπάθος σεµια!δξα, σ᾿ ἑνα πρόσωπο, σ᾿ ἕνα κόμμα, σεµιΟ κατάσταση. Δεν εννοοὐμεβέβαια το ζήλο, που έγινε στην ανθρώπινη ιστορία κίνητρο γ/α Τις ωραιότερες πρά- ξεις. Εννοοῦὺμε τον «πικρὸ ζήλο», ὅπως τον χαρακτηρἰζει ο Απόστολος Ιάκωβος, που προκαλε]«ακαταστασίαν κα,παν Φαῦλον πράγμα». Ποιός λοιᾗὸν εἶναι ο φανατικὸς { Εἶναιο ἄνθρωπος, που σαν μέλος ενός κινήματος, µας οµαδας, εἶναι ἔτοιμος να θυσιαστε], αφού πρὠτα µεταβλη- θε/ σ᾽ ἕνα ἅβουλο άτομο, που ακολουθείτη μάζα. Η αυτο- αποξένωση του ατόμου η απογὐμνωσή του απὀ τα δικά Του χαρακτηριστικά γνωρίσματα, αποτελεὶ προὐπόθεση Υ/α τον προσηλυτισμὀ του. ᾿Ανθρωπος που βρἰσκετα! σε αρμονική σχέση µετον εαυτό τουκα! µε τις αξίες της ζωής, εἶναι ευχαρ/στημἑνος µε ὁ,τι κάνει, δεν αναζητά ἄλλες ὅε- ξόδους στα Πλαΐσια της ομάδας. Ο Φανατικὸς στηρίζετα/ σε µια ομάδα, σ᾿ ἕνα πρόσωπο κ.λ.π. ὄχι γιστ] Την ερεύνησε, αλλά γιατ] ζητά στηρἰγµατα. Ενώ όμως φοβότα! το συµβ.- βασμὸ εὔκολα εγκαταλείπει Την «ιερή» του υπόθεση, που μἐχρ! θανάτου φαινόταν να υποστηρίζει, γ/α να προσχωρή- σε! στο εντελώς αντίθετο στρατὀπεδο. Απολυτοποιεἰ Τη θέση του, απομονώνεται, εύκολα συγκρούετα/µετους ἆλ- λους, χάνει επαφἠ και στενεύει τον εαυτό του. Δεν δοκιμά- ζε! να ανεχθεί τους όλλους, χρειάζεται πάντα κάπου να στηριχθεἰ. Πώς η παθολογικἠ αυτή κατάσταση θεραπεύεται Η Ορθόδοξη Χριοτιανικἡ ζωή εἶναι, αγαπητοί µου, η µόνη που δεν Φανατίζει. Εἶναι η Θρησκεία του «ὅστις θέλει». Ο Ιδρυτής Της εἶναι η αγάπη, η ανοχή, ο ἀλληλοσεβασμός, η συγγνώμη, η πραὀτητα. Ο Απ. Παύλος απευθύνεται σήμε- ρα και σεµας, ὅπως πριν 20 αιῶνες στον Τιµόθεο: «Δούλον Κυρίου ου δε! µάχεσθαι αλλ΄ ἡπίον εἶναι προς πάντας, διδακτικὀν, ανεξίκσκον, εν πρσότητ! παιδεύοντα τους αντι- διστιθεµένους (Β᾽ Τιμ. β΄ 22-24) 0 Χριστιανός νέος εἶναι ζηλευτὴς «των χαρισµότων των κρειττόνων» κα κατά ΤΟ πρότυπο του Κυρίου αγωνίζεται να γίνει «πράος κα! Ταπει- νος Της Καρδ]α» και να ανέχεται τους ἄλλους «εν αγάπη» | χωρίς βέβσια να προδώνει τις αρχές του. Και όπου υπάρχει | αγάπη Χριστού εἶναι αδύνατο να αναπτυχθεῖ ο Φανατι- | σμὸς. | Ενας μεγαλύτερος εν Χριστώ αδελφὸς σας. αγωνισπω, Ἡ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ο ης ορ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 1989 «Αγωνίζου τον καλόν αγώνα.» (Α τμ στ 10) α ΔΙΑΦΩΤΙΣΕΩΣ ΙΕΡΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΚΥΠΡΟΥ --ΕΤΟΣ Ζ᾽ --ΦΥΛΛΟ 66 ΕΠΙΟΡΤΑΣΑΜΕ ΣΩΣΤΑ Επίκεντρο τῶν γι- ορταστικὠν ημερών που περάσαμε ἦταν το πρόσωπο του Κυρίου. Γνωρίΐίσαμε το Χριστό ως βρέφος, κληθήκαμε να παρακολουθήσουμε «την κατά τον Νόμον περιτοµήν Του» και αξιωθήκαμε να γιορτά- σοµε τη φανέρωση της θεότητας κατά τη βά- πτισή Του. Τα γεγονότα όμως αυτά αναφέρονται και σχετίζονται άμεσα µε τον άνθρωπο, τον καθέ- να απὀ µας ξεχωριστά αλλά και όλους µαζἰ. Εξαιτίας του ανθρώ- που και για χάρη του ανθρώπου γίνονται. Ἔτσι θα μπορούσε κα- νεἰς να πει ότι, ναι µεν επίκεντρο των ημερών αυτών εἶναι το πρόσω- πο του Κυρίου, ταυτό- χρονα όμως κύριος στό- χος και σκοπός των ἴδιων αυτῶν Γιορτών εἶναι. παράλληλα το πρόσωπο του ανθρώ- που. Θεός και ἀνθρώ- πος, δυό άνισα μεγέθη, δεσπόζουν τις μέρες αυτές. Ο άπειρος Θεός κενώνειτον εαυτό Του, γεννάται και ανακλἰ- νεται στο πιο εντελὲς στρώμα της Ύης, υφί- σταται απὀ ἆκρα συγ- κατάβαση τις διάτα- ξεις του Νόμου και δεν «βδελύσσεται σαρκός την περιτομἠν» και τέ- λος καταδέχεται «υπό χειρός ανθρώπου βα- πτισθήναι». Εδώ ακρι- βώς αποκαλύπτεται το μέγεθος της αξίας του ανθρώπου ως δηµιουρ- γήµατος του Θεού, αλ- λά συνᾶμα εκφράζεται και η σημαντικότητα της ευθύνης και των υποχρεώσεωντου κάθε ανθρώπου. Ανάλογο της κἰνησης του Θεού ως δημιουργού και αναδημιουργού του ανθρώπου πρέπει να εἶναι το ενδιαφἑρον και η κίνηση του αν- θρώπου προς τον Θεό. Τα γεγονότα που γιορτάσαµε ἔχουν χα- ρακτήρα και κἰνηση καθαρά σωτηρολογι- κἠ, δηλαδή την ανά- πλαση και επαναφορά του ανθρώπου στην κατάσταση που Θεός αρχικά τον ἐἔπλασε. Αυτή η αποκατάσταση του ανθρώπου στο αρ- χαίο, το προπτωτικὁ κάλλος, αποτελεί την κύρια και βασικἠ φροντίδα του Θεού για τον άνθρωπο και ἔτσι εκφράζεται στις Γιορ- τὲς που περάσαμε. Και πολύ εὔστοχα οι μέρες τούτες λέγονται και εἷ- ναι μὲρες χαράς και γι- ορτής, γιατί περιέχουν ακριβώς και διακηρύτ- τουν την απαρχή της σωτηρίας του ανθρώ- που. Οι άνθρωποι. επομένως, όταν γιορτά- ζομε και ζούμε τα γε- γονότα αυτά µέσα σ᾿ αυτό το πνεύμα και κἁ- τω απ αυτὲςτις συνθἠ- κες πρπει να τα προ- σεγγἰζοµε. Διαφορετι- κά βρισκόμαστε ἔξω από το νόημα και το σκοπό των Γιορτών. Όα ακούσομε πολλοὺς να εκφράζον- ταιµεµια δόση απογοή- τευσης γιατις Γιορτές, άλλοι να λένε ότι µάλ- λον κουράστηκαν αυ- τὲςτις μέρες, ἄλλοι ότι δεν κατάλαβαν τίποτε για τις μέρες που πὲρα- σαν. Ἴσως ἀἄλλοι πάλι να νιώθουν κάποια ιδιαίτερη ικανοποίηση για την αναστροφἡ τους µετους δικούς και γνωστούς τους, και, ἴσως, ἄλλοι, βασισμέ- νοι στην απόλαυση τῶν υλικών στοιχείων, να εκφράζονται ότι «πὲ- Ρρασαν καλά» τις Γιορ- τὲς. Αν σταθούμε όµως και µε ειλικρίνεια εξε- τάσοµεποια ἦταν ησυ- νέπειἁ µας ὡς ανθρώ- πῶγν, χάριν των οποίων ο Θεός ἔγινε άνθρω- πος, και πῶς ανταπο- κριθήκαµεσ᾽ αυτή την Συνἐεχεια στη σελ. 3 Θ εἑ θεών και Κύριε, τρισυπὀστατε φύσις, απρὀσι- τε, αἱδε, ἀκτιστε κα! των ὅλων δημιουργὲ, παν- τοκράτορ, σοι προσπἰπτοµεν πάντες κα! σεκαθικετεύ- οµεν’ Το παρὀν έτος Τούτο, ως αγαθὸς, ευλογἠσας, Φύλαττεεν ειρήνη τους ἁρχοντας και ἄπαντατον λαὸν σου, Οικτίρμον. (Εξαποστειλάριον. Αρχή της /νδίκτου-νξου ἔτους) Γιορτάσαμε και πάλι τοῦτες τις µέρες το µονα- δικὀ και ανεπανάληπτο γεγονὸς της Σάρκωσης του Ὑιοῦ και Λόγου του Θεού. Ἓνα γεγονὸς που, όταν το πλησιάσουμµε και το ζήσουμε πραγµατκά στις σωστὲς του διαστά- σεις και µετο σωστό τρὀ- πο, µας συγκινεί και µας συγκλονίζει. Ο Θεός γίνεται ἀν- θρωπος -- Θεάνθρωπος --για να κάνει τον ἀν- θρωπο κατά χάρη Θεό! «Ο Θεός ενηνθρώπησεν ἱναημεϊςθεοποιηθώμεν», σημειώνει χαρακτηρι- στικἁ ο Μεγας Αθανάσι- ος. Και πράγματι το µυ- στἠριο τοῦτο της θξωσης συντελεἶται καθημερινά µεσα στο χώρο της Εκ- κλησίας, που εἶναι το Θε- ανθρώπινο Σώμα του Χριστού. Γι’ αυτό και η σχέση του πιστού µετο Θεό εἶναι ταυτόχρονα σχέση πι- στοὺ µετην Εκκλησία. ΟΡΘΟΔΟΩΟΖΗΟΠΙΟΤΗΟ καιΖεωης Ο αληθινός Χριστια- νόςπρὲπει να διακρίνεται ὀχι τόσο γιατη θρησκευ- τικὀτητάτου, όσο γιατην εκκλησιαστικὀτητἁ του, δηλ. το εκκλησιαστικὀ του φρόνημα. Ετσι η ὁδραστηριότη- τα και ο αγώνας του δεν μπορεῖ εξαντλεΐται µα οὐ- τε και περιορίζεται στην ΜεΕκκλησιαστικὀ φρόνημα ακρόαση του λόγου του Θεού ἡ σε κάποιες συναι- σθηματικὲς συγκινήσεις, αλλά συνεχίζεται και ολοκληρώνεται µᾶσα στο χώρο της Εκκλησίας, μὲ- σα στη Λατρευτική της ζωή. Και τοῦτο, γιατί ποτε η σχεση του µετο Χριστό δε σταματά στη σχεση δασκάλου -- µαθητή ἡ αρχηγού και οπαδού. Η σχξση του πιστού µε το Χριστό εἶναι σχἔεση ταύ- τισης. «Ο τρὠγων µου την σάρκα και πίνων µου το αἷμα εν εμοί μνει, κα- γώ εν αυτώ» (Ιωάν. στ’, 56). Και η σχέση αυτή πραγματοποιεῖται μόνο µέσα στην Εκκλησία, όὀπου οπιστός ενώνεται µε το Χριστό, ενσωματώνε- ται σ᾽ Αυτόν και γίνεται μέλοςτου Σὠματός Του. Αυτός εἶναι πάλι ο λὀό- γος για τον οποίο ο πι- στός δεν επιδιώκει Εξω από την Εκκλησία, να εν- ταχθεί σ᾿ Ένα οποιοδἠπο- τε ανθρώπινο σχήμα, για να βρει την αλήθεια και τη λύτρωση. Η σχέση όμως αυτή του πιστού µε το Χριστό, μας βοηθά να συνειδητο- ποιήσουµε καλύτερα και τις μεταξύ των μελών της Εκκλησίας σχέσεις. Όσοι ζουν πραγµα- | τικἀ µέσαστην Εκκλησία, γνωρίζουν πολὺ καλά πως οἱ σχὲσεις αυτὲς δεν εἶναι Φιλικὲς, αλλά προ- παντός αδελφικὲς. Και τοῦτο, γιατὶ γνωρίζουν, επίσης πολὺ καλά, πως η Εκκλησία δεν εἶναι σώμα των ΧἎρι- στιανώὠν, δηλ. σωματείο κ.ο.κ, που ἔχει «αντιπά- λουο ἡ οµοϊδεάτες, αλλά Σώματου Χριστοῦ µε μἒ- λη του Σώματος όλους τους Χριστιανοὺς, που εἷ- ναι ενωμῖνοι μεταξύ τους και µε το Χριστό µυστη- ριακἀ σε κοινωνἰα ζωής. Εἶναι ενωμένοι μεταξὺ τους σωματικά, πρα- Συνέχεια στη σελ. 2 αΑΡΧΙΟΕΠΙΟΚΟΠΙΚΗ ΧΡρΙιόΤΟΥΓΕΝΜΜΙΑ ΤΙΚΗ οΓΚΥΚΑΙΟΟ Αποσπάσματα «ἓν τοὔὐτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού εν ημίν, ὁτιτον υιόν αυτοῦ τον µονογενή απέσταλκεν ο Θεός ειςτον κόσμον ἵνα ζήσωμεν δι! αυτού» (Α΄᾽ /ω. δ᾽, 9). ΛΙΐἔσα στην αντιπνευματικότητα της εποχἠς µας, μὲσα στις αντιφάσεις και στις αντινοµίες, που καθημερινά µας πε- ρ/σφ/γγουν, ἔρχεται κα! φέτος η µεγάλη γ/ορτή των Χριστου- γέἐννων ως ευχάριστο κα! σωτήρ!ο αντιστόθµισµα. Ἔρχετα, να αφυπνίσει καινα ελευθερώσειτιςσυνειδήσειςµας απὀτις : µέριμνες της καθηµερ)νότητας κα!να µας υπενθυμίσει, πως, ὀχΙ, δεν εἶμαστε απλὲς συμπτωματικὲς χημικὲς ενώσεις,που προορἰζονται για ὁιάλυση. Δεν εἶἱμαστε πλασμένοι, για να δουλεύουμε στην αγωνιώδη μέριμνα µε τελικὀ επισφράἁγι- σμµα το θάνατο κα! Τη φθορά. Εἱμαστε δηµιουργἠματα της αγάπης του Θεοῦ, µε προορ!σμὀ Την αφθαρσία και την αιω- νιότητα. Ποιηθήκαμε «κατ᾽ εικόνα Θεού», µε ιδιότητες δη- Λαδή που ἔχει µόνο ο Θεός, Λλογικοίκαι αυτεξούσιο!, ὥστεως ελεύθερες προσωπικότητες να εξελιχθούὐµε ηθικἁ κα! πνευ- μαγικά, γ/α να γίνουμε οµοιοί Του... . ΑΛλλᾶ, «ει οὕτως ο Θεός ηγάπησεν ημᾶς, και ημείς οφεἰλομεν αλλήλους αγαπἀν» (Α΄ {ω. δ΄, 11), µας συµβου- Λλεύει ο αγαπημένος μαθητής Του, ο ευαγγελιστὴς της αγἁ- πης, Ιωάννης. Γιατ, αν η ενανθρώπηση του Χριστού εἶναι αποτέλεσµα, κα!βεβαίωση µαζ], της αγάπης του Θεούγιατον άνθρωπο, εἶναι συγχρὀνωςκα, πρόκληση προςτον ἄνθρωπο και δίδαγμα ζωής και συμπεριφοράς... ...Αυτό λο/πόν το χαρακτηριστικὀ γνωρ/σµα Των µαθη- τών του Χριστοῦ, αυτή την αγόπη µε την οποία Εκείνος µας αγάπησε, ας την αφήσουμε να πλημμυρίζει τις καρδιἐς µας πάντα, κατ᾽ εξοχἡ δε αυτὲςτιςµέρεςτης µεγάληςγιορτήςτης αγἁπης. Αγάπη προς ὅλους, κα! προς εκείνους που µας µ)- σούν ακὀμῃ... .. Από Την ἑλλειψη Της αγάπης µέσα στον κὀσμο υποφέ- ῥρουµε κ’ εμείς σήµερα. ΓΙα δεκαπἐντε τώρα χρόνια γιορτά- ζουμε τα Χριστούγεννα μέσα σε συνθἠκες άγχους κα! αγων{- ας, που µας δημιούργησε κα! εξακολουθε] να συντηρεί η τουρκική εισβολή κα! κατοχή Των εδαφών µας. Στηρ!ζὀµενοι ὁμωςστην άπειρη αγάπη του Θεούγιαμας, που µαρτυρήθη- κε τόσο υπἐροχα µε την ενανθρώπηση του Υιού Του, δεν χάνουμε το θάρρος µας. Με προσοχἡ απὀ Τις παγίδες, που µας στήνουν τόσο ο, εισβολείς µετις ενἐργειέἑςτους, όσο και οι ΦίΛο/τους μετα υποκρ!τικἀχαμόγελάτους, αςσχαρἁάσσου- µεσταθεράτην πορείαµας προς αποκατάσταση Των παραβ!- αζομένων σδικαιωµότων του Λλαοὺ µας. Ας συνεχίσουμε να αγων,ζόµαστε ανυποχώρητο γ/α την επικράτηση της εΛλευ- Συνξχεια στη σελ. 4, ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ Εἶναι ο πιο ονομαστὸς και γνωστός απὀ ὁὀλους τους αγίους της Καρπασἰ- ας. Όμως δεν εἶναι µόνο ἕνας επιφανἠς τοπικός ἁγι- ος αλλά και µια µεγάλη προσωπικότητα ολόκληρης της Εκκλησίας. Έζησε στα τἔλη του 4ου µ. Χ. αιώνα αρχἒς του Ῥου. Οιγονείςτου και ο τὸ- πος καταγωγἠς του µας εἰ- ναι άγνωστα. Στις πηγές αναφέρεται Καρπάσιος, Καρπάθιος ἡ Καλπάσιος, πράγµαπου ἔδωκε αφορμή να υποτεθεί ὁτι υπάρχουν δύο ἆγιοι µετο ὀνομα αυτό. Τούτο δεν ευσταθεί. Την αρχαιότερη κα!πιο ο αΓιΟοο Φιλμ συγκεκριμένη πληροφορία για τον ἅγιο Φίλωνα τη συ- ναντούµε στη γνωστή βιο- γραφία του αγίου Επιφαν]- ου, ὅπου ο Πολύβιος, επ- σκοπος Ρινοκορούρων, αναφξρει τα εξής: «ήν ὅε τις κληρικὀς απὀ ρητό- ων, τούνομα «Φίλων, ανήρ ὁὅσιος. Χρεία δε ην της πόλεως του Καρπα- σίου καθίσα Επίσκοπον επἰτου Θρόνου. Ην δεού- τος ὀὁιάκονος. Τούτον ουν απὀ αποκαλύψεως Θεοῦ χειροτονεί Επίσκο- πον ο Επιφάνιος επ του Θρόνου της πόλεως και της Εκκλησίας του Καρ- πασίου». (Πατρ. Μίριο τ. 41, 6859). Ο Φίλων ἦταν διά- κονος«κληρικὁς απὀ ρηΤό- ρων» και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Επιφάνιος, ὑστερα απὀ θεία αποκἀλυιµη, τον χειροτονεὶ Επίσκοπο της Καρπασίας. Το «κληρικός απὀ ρητόρων», σύμφωνα καιµετους ειδικούς, αναφέ- ρεται στο ὅτι ο ἅγιος Φίλων ἦταν κληρικὸὀς που ασχο- Η ΒΑΠΤΙΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Κάρτα που εκδόθηκε και διανεμήθηκε απὀ τους Χρι- στιανικοὺς Συνδέσµους Γυναικών στα σπίτια των ενοριών τους. Καιμετον τρόπο αυτό οι Σύὐνδεσμοιπροσπάθησαν να συμβάλουν στη μετάδοση του ευαγγελικού μηνύματος της σωτηρίας µας και να καταθέσουν τη χριστιανική µαρ- τυρἰα στους συνανθρώπους µας. ΓΠΟΡΤΑΣΑΜΕ ΣΩΣΤΑ Συνέχεια απὀ τη σελ. Ί αγάπη του Θεού τότε τα συμπεράσματα δεν θα εἶναι, για πολλούς από µας, αυτά που πρὲ- πει. Και ο τρόπος που γιορτάσαµε και η αν- ταπὀκρισή µας απὲ- ναντι στο Θεό µας αλ- λά και η συμπεριφορά μας ἑναντι τῶν συνα- θρώπων µας, απέχει από το μήνυμα των Γι- ορτών που κληθήκαμε να βιώσουμε. Το αν γιορτάσαµε σωστά αυτό θαπειπως και η ζωή µας μέσα σ᾿ αυτούς τους γιορτα- στικοὺς σταθμοὺς ἀν- τλησε δυνάµεις τέτοι- ες, που να την κάµνουν καλύτερη. Γίναμε όμως καλύτεροι απὀ ό,τι ἧμασταν προηγου- µένως Σε τί και ποὺ μας ἄγγιξαν, προς το καλύτερο, οι Γιορτὲς Τα στοιχεία που συνο- δεύουν και στηρίζουν τη ζωή μας εἶναι αναγ- καίο πρέπει να τα χρη- σιμοποιούμς. Ομως, αν περιορίσουµε τη ζωή µας σ᾿᾽ αυτά τότε πολύ υποτιμούμε την αξία µας ως ανθρώ- πων. Οι Γιορτὲς, λοι- πὀν. δεν αποτελούν ευ- καιρία µόνο υλικής και εγκόσµιας αναστρο- φἠς. Η σημαντικότητα τους ἔγκειται στο κατά πόσο ο άνθρωπος κα- ταξιώνει τον εαυτό του σε βαθµό και μέτρο τὲ- τοιο, ὡστε να γίνει πρό- σώπο., ὁμοιο µε το πρὀ- σωπο του Κυρίου και Θεού του. Επίσκοπος Καρπασίας Ο ναός του Αγίου Φίλωνα κοντά στο Τουρκοκρατούμενο χωριό βιζοκάρπασο. λεῖτο µε την ερμηνεῖα των Γραφών. Και πραγματικά ἠταν. Σώζεται μάλιστα ἑνα από τα ἔργα του, το υπόμνημα στο ΄Ασμα Ασμάτων. Στους κώδικες, και στην Πατρο- λογία επιγράφεται: «Φ/λω- νος Επισκόπου του Καρ- πασἰου συν Θεώ ερµη- νεία εις τα ἆσματα των ασµάτων προς Ευστόθ!- ον πρεσοβύτερον κα! Ευσέ- β!ον ὁιάκονον». Το ἔργο αυτό το χρησιμοποίησαν αργότερα και άλλοι ερµη- νευτὲς (π.χ. ο Προκόπιος Γαζαϊου]. Στο υπόμνημα αυτό γίνεται ερμηνεία του ΄Ασματος των Ασμάτων στίχον προς στἰχον. Τούτο αποδεικνύει ότι ο ἁγιος Φὶ- λων ἠταν βαθύς μελετητής των Γραφών και άνθρωπος µε αρκετή εκκλησιαστικἡ μόρφωση. Μάλιστα οι Θε- οδώρητος, Μάξιμος ΌΏμο- λογητής και Μιχαήλ Γλυκάς τον μνημονεύουν ως συγ- γραφέα Εκκλησιαστικής ἱστορίας και ο Αναστάσιος Σιναΐτης τον καλεί «Φ/λό- σοφον κα! /στοριογρά- Φον». Επίσης αποδίδεται στον ἁγιο Φίλωνα η επι- στολἡ «Φ/ίλωνοςπρος Ευ- κάρπιον» που περιέχει οδηγίες για την ασκητική ζωή. Ο Φίλων ὅμως ὅδεν ἦταν µόνο συγγραφεας και ερμηνευτής των Γραφών αλλά και Φίλος πραγµατι- κός του Θεοῦ. ᾿Ανθρωπος της αληθινής ζωής. ᾿Ηδηο ἴδιος αναφέρει στην εισα- γωγή του ἔργου του, πως για να επιληφθεἰ κάποιος της µελέετης της Αγίας Γρα- Φφἠς χρειάζονται ορισμένες προῦποθεσεις «Αφ/ιερώ- σαςγαρ τιςτω Θεώ κα! τη της σωφροσύνης αρετή κεκοσμημµένοςτην ψυχήν κα! στἐφανον ουράνιον δεξάµενος Χαρίτων τη εαυτού κορυφή, οὕτω εφαπτἐσθω της αγίαςτων πνευµατ/ικὠν ασµάτων Γραφής». Οιπρούὐποθέσεις λοιπὸν εἶναι η αρετή της κα- τὰ Θεόν σωφροσύνης αλλά προπάντων η κατά Θεόν χά- ρηπου ὀξχεταιο ἄνθρωπος ο καθαρμἔνος απὀτα πάθη. Τούτο να ἔχοµεκαι µεις υπό - Ψη, όταν εντρυφούμµε στις θείες Γραφες. Όπως εἶδαμε πιο πά- νω η εκλογἠ του αγίου Φί- λωνα στην επισκοπἠ της Καρπασίας ἔγινε απὀ τον ἁγιο Επιφάνιο «ὁι᾽ αποκα- λύφψεως Θεού». Και ο ἁγι- ος Φίλων αποδεϊκτηκε αντὰ- ξιος της μεγάλης αυτής εκλογἠς. ὁράσητου κατά τους χρὀνους εκεϊνουςπου στην Κύπρο ὁεν εἶχε εκλεἰ- Ψει η ειδωλολατρεία (αυτό αποδεικνύουν και οι επι- γραφές του Κουρίου της ἴδιας εποχής) υπήρξε υπο- δειγµατική. Καταδίωξε την ειδω- λολατρεία. Περιήλθε όλη την επισκοπἠ του αλλά και το Νησί ολόκληρο και ὁ]- ὁασκετη νέα Θρησκείατου αναστηµένου Χριστοῦ. Δι- ακρινόταν γιά την ευσέβειά του και την ασκητική του ζωή. Ο Λέων Αλλάτιος κα- λεί τον Φίλωνα ως «υπερ- βάλλοντα πάντας εις την σοφίανκα!την αρετήν».Ο Θεὸς του ἔδωσε τη δύναμη να θαυματουργεὶ, για να ενισχύσει την πίστη των Χριστιανών και να προσελ- κύσει όλους στο Χριστό. ᾿Ετσι καταστρέφονταν σι- γά - σιγἁ τα εἴδωλα και οι ειδωλολατρικοί ναοϊ και σκορπούσε ο Θεός τη χάρη «Του καιιὀρύονταν ναοϊτων Χριστιανὼν. Ο υμνογρά- Φος της ακολουθίας του αγίου πολύ παραστατικἁ και εὐστοχα αναφερει ὅλη τη ζωή και δράση του αγίου ὡς εξής: «Τον βυθόν της σοφίας ερευνησάµενος και του κόσμου Την δό- ξἔαν απαρνησάµενος, τω Χριστώ δε προσόραμών, Πάτερ, ηκολούθησας, θαυματουργών, ὁ/δά- σκὠν ως κἠρυξ της χάρι- τος, κα! τοις νοσοῦσι πάσι την ρώσιν ὁωρούμενος. Δ/ο πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, Φίλων θεόσοφε, σωθήνα! τας ψυχὰς ημών». (Απολυτί/κιον/. Αντλὠώντας ο συναξα- ριογράφος του αγίου Φί- λωνος, Ακάκιος μοναχός, απὀὸ το Λεὀντιο Αλλάτιο, µας πληροφορεί: «Ωσὰάν και τον ᾽Αγιον Φίλωνα τον επἰσκοπον των Καρ- πασξων, ὅπου ἔκαμε τὸ- σα θαύματα κα! δεν φα[- νοντα/ µέσα εις τον τό- πον». Τετοια θαύματα ἦταν Οἱ ιάσεις, η κατάπαυωση της θάλασσας, ακόµα καιη ανά- σταση νεκρὠν. Γιατί ο σπλαχνικὀς ἁγιος «Φίλων τον ἔλεγαν κα! φίλος Θε- οὔ και ανθρώπων ἠτο και Φίλος ἠτο µε πάντα ἆν- θρωπον... Ακόμη ἔβγα- Λεν κα! νερὀν εις τόπον άνυδρον ὁ/ατηςπροσευ- χής του. Ακόμη εἶἰχεν κα! ΤΟ χάρισμα τις προφη- τείας κα! επροξλεγεν πολλά πράγματα... Τα δε ὄόλλα θαύματα εἶναι ΙΤτοΛ- Λλάἁ κα! εν εἶναι να τα γρά- Φωμεν...» (Συναξάρι). Τέτοια ἠταν η φήμη του αγίου Φίλωναπου ξεπξ- ρασε τα στενά ὀρια του µι- κρού νησιού της Κύπρου, καθώς και όλη η ὁράση και η κατά Θεόν ζωή του που κέρδισαν την εμπιστοσύνη του μεγάλου εκείνου αρχι- επισκόπου της Κύπρου,του ΣΕΛΙΛΑ 3 αγίου Επιφάνιου. Σύμφωνα και πάλιν µετον Πολύβιοο Άγιος Επιφάνιος ανάθεσε στο Φίλωνα Καρπασίας την τοποτηρητεία του θρόνου της Εκκλησίας Κύπρου κα- τά τη διάρκεια της απουσί- ας του στη Ρώμη και του ἔδωσε το δικαΐωμα να χει- ροτονεῖ κληρικούς στην επισκοπἠ Κωνγτίας, αν χρειαζότανε. Τόση λοιπόν μεγάλη εκτίµηση και εµπι- στοσύνη ἔτρεφε για τον ἆγιο Φίλωνα ο ἄλλος ἆγιος, ο «Π/έγας» Επιφάνιος. Ο ἁγιος Φίλωναςκοιµή- θηκε και τάφηκε στην επι- σκοπἠ του στην Καρπασίἰα. Πιθανόν να τάφηκε στοναὀ που ο ἴδιος εἶχε ιὀρύσει. ᾿Πδη σήµερα σώζονται θε- μέλια ναού και βαπτιστήριο του 5ου αιώνα μ.Χ. στοναόὀ που εἶναι αφιερωμένος στο ὀνομά του. Ο ναός αυτός, που εἶναι του 14ου αιώνα, βρίσκεται κοντά στο Ριζο-. κάρπασο παρά τη θάλασ- σα. Εκεί η περιοχή ονομά- ζεται στην κυπριακή λαλιά «΄Αης Φίλος» ἡ «ΑΦ Φί- Λος». Κοντά στο ναό και τα ερεῖπια του βαπτιστηρἰίου υπάρχει παλιὀ λιμάνι (λεῖ- Ψανα), ὀπου δεικνύεται το κοινώς καλούμενο «όεξα- μενίν τ᾽ ΄Αη Φἱλώνα». Εἰ- ναιηθέσηπου σύμφωνα µε το Συναξαριστή ο ἆγιος Φἰ- λωνας στάθηκε και ράντισε µε αγιασμό τους «πεπΛα- νηµένους ᾿Ἓλληνας» που πίστευσαν στο Χριστό. «Και Φαίνεται ἔως της ώρας κα! ὁὅσο, υπάγουν µετά πίστεως και λουθοὺ- σιν, ,ατρεὐοντα! απὀ πάἁ- σαν ασθἐνειαν». Δυστυχώς σήµερα οὐὗ- τεστο ναὀτου, για να προ- σευχηθούµε, οὖτε και στο αγίασµά του, για να αγια- στούμµε μπορούμε να πάμε, γιατί ο αλλόθρησκος κατα- κτητής ὅεν µας αφἠνει. Να παρακαλούμε τον Αγιο πρέπει, να μεσιτεύει για µας και για τη σωτηρία µας και τη σωτηρία της αγιασµὲένης Καρπασίας και του Νησιού μας ολόκληρου. Ὢ μνήμη του αγίου ΦφΙ- λωνα τιμάται στις 24 |α- νουαρίου. ο ΣΗΜ. Η συνέχεια «Ἡ ΦΡΑΓΚΟΕΡΑΤΙΑΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ» αναβάλλεται για την επόμενη ἔκδοση λόγω ἄλλης επίκαιρης ύλης. ᾿ Αντιαιρετικἠ Στήλη Οιμµάρτυρεςτου Ιεχωβά δεν δἔχονταιτο Σταυρότου Χριστού. Και υποστηρίζουν, κακόδοξα βέβαια, πως ο Κύριος καρφώθηκε πάνω σε ἕνα πάσσαλο. Τη θέ- ση τους αυτή προσπαθούν να την ενισχύσουν, επι- καλούμενοι απὀψεις διαφόρων δημοσιογράφων ἡ και παραθέτοντας κείµενα απὀ διάφορες εγκυκλο- παΐδειες. ΄Ἔτσιστα Χιλιαστικά έντυπα: «Μππορεΐτενα ζείτε για πάντα στον Παράδεισο στη γη» (σελ. 170], «Από τον απωλεσθέντα παράδεισο στον αποκαταστημένο παράδεισο» (σελ. 141) και «Ελθέτω η βασιλεία σου» (σελ. 67], προβάλλεται µε ἔµφαση ηπιο πάνω αἱρε- τικἠ κακοδοξία. Όμως, µια προσεκτικότερη µελέτη των βιβλἰ- ὠν,που μεχρι σήµερα εξεδωσαν οι Ιεχωβάδες, απο- δεικνύει περίτρανα ότιο Σταυρὸς του Χριστού απο- τελούσε για πολλά χρόνια το ἔμβλημα του πιο επἰ- σηµου περιοδικούτους, της Σκοπιάς, που εκδιδόταν απὀ τον αρχηγό και ιδρυτή της αἴρεσης, Κάρολο Τεϊζ Ρώσσελ. Παραθέτουµε σχετικἠή Φωτοτυπία. εάτωα { Ρο) Ἔ ΤΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΝΥΚΤΟ. - ἡ νοι. ΧΙΝΗΤ δοε ἰ, 19217 Νο Ι7 5 πώ ωφ! Σ Η πρωία ἡλδον ἔτι καὶ ὁ νύξν. 19. μ΄ ἐν «Από καταθολὰς κάφγον θ0δ5 ἔτα, Ας µας πουν, λοιπόν, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά: ΔΕχονται ἡ απορρίπτουν τον τίμιο και ζωοποιὸ Σταυρό Αν εἶναι ευσυνείδητοι, τουλάχιστο, αυτά που γράφτηκαν πιοπάἁάνω θαπρέπει σοβαράνατους απασχολήσουν. αι Ο περιούσιος λαός του Θεοῦ σ᾽ όλη τηνπιορείατης ιστορίας του μέχρι ἔλευση του Μεσσία απο: λάμβανε πλούσια τις δωρε- ἐς και τις ευεργεσίες του Θεού. Εντονότερη ὅμως Φαϊ- νεται η αγάπη του Θεοῦ προς τον εκλεκτό λαό Του, κατά τη θαυμαστή πορεία του απὀ τη χώρα της αιχμα- λωσίας, την Αἰγυπτο, στη γη της επαγγελίας. Η αρχἠ και το τἔλος της πολύχρονης αυτής πο- ρεἰας σημαδεύεται µε δὺο θαυματουργικὲς διαβάσεις, Η πρὠτη ἔγινε αμξσως μετά την ἔξοδο απὀ την Αἰγυπτο µε τη διάβαση της ερυθράς θάλασσας και η δεύτερη, σαράντα χρὀνια αργότερα, µε την εἴσοδο των Ισραηλι- τὼν στη γη της επαγγελίας µετη διάβαση του [ορδά: νη ποταμοὺ. ΄Ὅπωςη διάβαση της ερυθράς θάλασσας ἔδω- σε αυθεντία και κύρος στο Μωυσή ἔτσι και η διάβα- ση του Ιορδάνη επέβαλε τον Ιησού του Ναυἠ απξ- ναντι στο λαό του. Οταν λοιπὸν ἔφθα- σαν, µετά απὀ σαράντα χρὀ- νια οδοιπορίας, στα περὶ- χωρατης Παλαιστίνης, στά- θµευσαν οιἱσραηλίτεςµετο νεο τους αρχηγό, στην ανατολικἡ ὀχθη του [ορδά- νη. Ἐκεί τους ανἔµεναν πολλά προβλήµατα. Τότεο Κύριος φανερώθηκε στον Ιησού του Ναυή, που του εἶπε και του αποκάλυψε πως την επόμενη ημἔρα θα γίνουν θαυμαστά γεγονό- τα, Πράγματι ο [ησούς, ως πιστός διάδοχος του Μωυ- σὴ, υπάκουσε σε όλες τις εντολὲς που του ἔδωσε ο Κύριος. Τα γεγονότα δια- δραµατίσθηκαν µετον εξής την ΄ χΙΚκθοΟ ΜοΟΡΦθΘο Ο /ορδάνης Ποταμόὀς Τόπος Θεοφανείας τρόπο: Όταν οι πρωτοπὀ- ροι ιερείς, που μετἔφεραν την Κιβωτὸ της Διαθήκης, μπήκαν στον Ιορδάνη και πάτησαν τα πόδια τους στα νερά του πλημμυρισµένου ποταμού, τότε «ἔστη τα ὑδατα τα καταβαίνοντα ἀνωθεν, ἔστη πήγµα εν αφεστηκὸς μακράν σφόδρα σφοδρώὠς ἕως µἔρους Κα- ριαθιαρίµ, το δε καταβαϊ- νον κατβη εις την θάλασ- σαν ΄Αραβα, θάλασσαν αλός, ἕως εις το τἔλος εξξ- λιπε» (ησοὺς Ναυή Υ΄, 16). Ο. Ισραηλιτικὸς λαὸς εἐκ- θαµβος ἔβλεπε το εξαίσιο φαινόμενο. Οι ιερεῖς τότε, κρατώντας την Μιβωτὸ της Διαθήκης, διξσχισαν τη στεγνἠ κοῖτη του ποταμοὺ και στάθηκαν στο μέσοτου. Αμξσως ὅλοι οι Ισραηλίτες άρχισαν να διαβαίνουν τον ποταμό. Κι όταν το πλήθος ἔφθασε στη δυτικἡ ὀχθη του Ιορδάνη, ο Μύριος απευ- θύνθηκε στον αρχηγό του ευλογημἔνου λαοῦ και του εἶπε να λάβει δώδεκα ἀν- δρες, ἕνα απὀ κάθε φυλή, και να τους διατάξει να τιά- ρουν δώδεκα πέτρες απότο μέσο της κοϊτης του ποτα- μού. ᾿Ἔτσι δώδεκα άνδρες απὀ τους επισήµους μεταξὺ των Ισραηλιτών, ἕνας απὀ κάθε Φυλή, πήραν δώδεκα λίθους απὀ το µέσο του Ιορδάνη, ὁσες εἶναι οἱ Φυ- λὲς του Ισραήλ, για να θυ- µίζουν σ᾿ όλο το λαὀ «ότι εξελιπεν ο Ιορδάνης ποτα- µός απὀ προσώπου κιβω- τοῦ διαθήκης Κυρίου πά- σης της γης, ὡς διεβαινεν αυτόν: και ἔσονται οἱ λίθοι οὑὐτοιυμίν μνημόσυνοντοις υιοίς Ισραήλ ἕως του αιώ- νοο (ησοὺς Ναυή δ΄ 7). Στην ἴδια αυτἠ τοπο- ΟΡΘΟΔΟΣΗ ΠΟΤΗΚΑΙ ΖωΗ Συνεχεια απὀ τη σελ. 1 γµατικά και ὄχι σωµα- τειακά, εξωτερικά, ηθι- κά. Στη συνειδητοποίη- ση ὅμως και αυτἠς της πραγματικότητας δε µας βοηθά η απλἠ θρησκευ- τικὀτητά µας, αλλά η ὑπαρξη εκκλησιαστικού Φρονήματος, του οποίου η συνεχής καλλιξργεια µας βοηθά στην πραγμά- τωση του σκοποῦ µας, που δεν εἶναι ἄλλος απὀ τη µεταφόρφωσή µας και τη µετοχή µας στη Βασι- λείατου Θεοῦ. Και τούτο , ὅπως εἰ- ναι δεδομένο, επιτυγχά- νεται µόνο µέσα στην Ἐκ- κλησία, ὀπου µε τη µετο- χἠ µας ςστη λατρευτικήτης ζωή, δεχόμαστε τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος, µε την οποία και µόνο πραγματοποιείται η µε- ταμµόρφωσή µας. Επίκεν- τροτηςµετοχἠς µας αυτής ειδικότερα εἶναι Θεία Λειτουργία, δια της οποί- ας, όπως διακηρύττει και ο λειτουργός µε την εκ- Φώνηση «Ευλογημῖνη η Βασιλεία...», εισερχόµα- στε στο χώρο και το κλἰ- µα της Βασιλείας του Θε- οὗ. ευ 5 Κως 04νοι Ζ ὀκομΜελι ζοΜέκὰ Ε, Με ὁί 111 ὃ Μέκὸ,σ ἑεριοΜεος οι. Μέντν Ἔτσι ο αληθινά Χρι- στιανὀὸς µε το εκκλησια- στικό του φρόνημα όχι μό- νο δεν αντικαθιστά την Εκκλησία µε κανένα αν- θρώπινο σχήμα, αλλάκαι δεν επιτρέπει, πολὺ πε- ρισσότερο δεν επιδιώκει, να υποκατασταθεὶῖ η Εκ- κλησία, η ζωντανή αυτή Θεανθρώπινη Κοινωνία, απὀ τίποτε και µε τίποτε. θεσἰατου ποταμού Ιορδὰά- νη η θεία δύναμη ενἠρ- γησε και πάλι μετά απὀ τρεις περίπου αιώνες. Αυ- τὴ τη φορά πρωταγωώνι- στὲς στο θαυμαστό γεγο- νόὸς ἠταν ο προφήτης Ηλίας και ο μαθητής του προφήτη, Ελισσαίος. Οταν πλησίαζαν οι ηµερες που επρὀκειτο ο Ηλίας να μεταβεί απὀ τη γη στον ουρανό, ο Ηλίας καιο Ελισσαίΐος αναχώρησαν απὀ την τοποθεσία των Γαλγάλων και διά μέσου της Βαιθήλ ἔφθασαν στην εριχῷ που βρισκόταν κον:- τά στον Ιορδάνη ποταμὀ. Τότε ο Ηλίας παρακάλεσε το μαθητή του να καθήσει εκεὶ και να τον αφήσει να προχωρήσει μόνος του προς τον Ιορδάνη. Ο Ελισ σαΐος όμως αρνήθηκε και εἶπε στο δἀσκαλό του: «Όρκίζομαι στο ζωντανό Κύριο και στη ζωή σου, ὅτι δεν θα σε εγκαταλείψω». ΄Ετσι µετά την επιμονή του Ελισσαίΐου, οἱ δὺο αχώρι- στοι προφήτες, συνέχισαν µαζί την πορεία τους και ἔφθασαν στην ὀχθη του Ἱορδάνη. Ο Ηλίας αμέσως πήρετη µηλωτήτου, την τύ- λιξε και, ὅπως κάποτε ο Μωυσής κτύπησε µε τη ρά- βδο του την ερυθρά θά: λασσα, ἐτσι και τώρα ο προφήτης κτυπά τα νερά του ποταμού. Καιτο θαύμα Έγινε. Ο. Ιορδάνης χωρὶ- σθηκε στα δύο. ᾿Αφοβα τό- τε οι δὺο µέσα απὀ το στε- γνὸ µέρος της κοίτης μετξ- βησαν στην απἔναντη ὀχθη. Ξαφνικά ὅμως και ενώ συνομιλούσαν και συζητοῦ- σαν εμφανίσθηκε στο δρὀ- μο τους ἕνα πὺρινο άρμα, που το ἔσερναν πύρινοι ἵπ- ποι, και χώρισε τους δύο συνοδοιπόρους. Ο Ἡλίας καθισμένος σ᾿ αυτὸ οδη- γεῖται και υψώνεται προς τον ουρανό, ενὠ ο Ελισ- σαΐος µενει στη γη, βλἔπον- τας εκστατικά το θαύμα. Ο αναληφθεὶς Προφή- της, αν καὶ πήγε στους ου: ρανούὺς, δεν ξεχασε το µα- θητἠ του. Ὡς ενθύμιο άφη- σετη µηλωτήτου, που ἦταν κατασκευασμένη απὀ δὲρ- µα προβάτου. Λαμβάνον- τας το πολύτιμο δώρο ο Ελισσαίος, το κράτησε για παρηγοριά και θύμιση του μεγάλου του δασκάλου. Μοναχός τώρα παίρνει το δρόµο της επιστροφής. Θα τα καταφἑρει άραγε να δια- σχίσει του Ιορδάνη Φθά- νοντας στην ὀχθη δοκιμά- ζει να κτυπήσει µε τη µηλω- τή τα νερά. Αυτά όμως δεν χωρίσθηκαν, όπως συνξἒ- βηκε προηγουμένως µετον Ηλία. Ο Ελισσαίος αµέσως φώναξε: «Πού ο Θεός Ηλι- οὐ» (Δ᾽ Βασιλ.β΄, 14). Κα τὀπιν «επάταξε τα ύδατα και διερράγησαν ἔνθα και ἔνθα και διξβη ο Ελισσαιξ» (Δ΄ Βασιλ. β΄, 14). Μεγάλα λοιπόν και θαυμαστά τα γεγονότα που συνέβησαν στον ευ- λογημένο ποταμὀ, τον Ιορδάνη. Δεν μπορούμε όμως να παραλείψουμε τον μέγα των προφητὠν, τον Ιωάννη τον Πρόδρο- µο. Ό ἔσχατος αυτός προφήτης, ο προάγγελος της ἔλευσης του Μεσσία, συνδέεται στενἁ µε τον Ιορδάνη ποταμό. Στα νε- ρά του βάπτιζε όσους µε- τανοούσαν και εξοµολο- γοῦντοτις αμαρτίεςτουο) (Ματθ. γ΄, ϐ). Στον ιστορικό αυτό ποταμό πλησίασε να βα- πτισθεί και ο Αναμάρτη- τος. Αυτόςπου «αμαρτίαν ουκ εποἰησεν, ουδξ ευρξ- θη δόλος εν τω στόµατι αυτοῦ» (Α΄ Πετρου β΄, 22). Γιατον Ιωάννη ἦταν αδύνατο να Τον βαπτίσει, γιατὶ ἔνοιωθε πως δεν ἧἦταν «ακανός λύσαι τον ιμάντα των υποδημάτων αυτοῦ» (Λουκ. Υ, 16). Η βάπτιση του Κυρίου όμως ἠταν θεῖα βουλἠ που Έπρεπε να πληρωθεὶ. Ο Ιωάννης υποχωρεί και εκτελεϊτοκαθήἠκοντου.Ο Θεάνθρωπος εισξερχεται στανεράτου Ιορδάνη και βαπτίζεται. Αυτός που ἔδωσε τη δύναμη σε ανθρώπουςνα θαυματουργούν σ᾿ αυτά τα νερά, συγκαταβαίνει και βαπτίζεται βρέχοντας τα ἆἅγια πόδια του στον ἱορδάνη. Ἔτσι, αν στην παλαιά εποχἠ στον [ορδά- νη φάνηκε η δύναμη του Θεοῦ, τώρα όλος ο Θεὸς Φανεροῦται, για να αγιά- σειξανάτην κτίση καιτον ἀνθρωπο. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣΙ Πολὺ σημαντικὲς πλη: ροφορίες για το πρὀσωπο και το ἔργο του Αντιχρί- στου µας δίνει και ο Απόστ. Παύλος στη Β΄ προς Θεσ- σαλονικείς επιστολή του. (β΄ 1.192). Ο Απόστ. Παύλος επι- σκέφθηκε τη Θεσσαλονίκη κατά τη β᾽ αποστολική πε- ριοδεία του, περὶ το τελος του 50 ἡ αρχἒς του 51 μ.Χ. Ασφαλὠςθατους εἶχε µιλή- σειγιατη Β΄ Παρουσία του Κυρίου και για όλα τα ση- µεία που θα προηγοῦνταν της δεύτερης αυτής ἔλευ- σης. «Όυ μνημµονεύετε, τους λέγει, ότι ἔτι ων προς υμάς ταύτα ἔλεγον υμίν)». (στ. 5). ᾿Ὅμως µετά τις τα- ραχὲς που εκδηλώθηκαν στην πόλη (Πράξ. ιζ’, 1:9), και μετά απὀ ορισμἒνες πα- ρανοήῄσεις και παρεξηγἠ- σεις των νεοφωτίστων Θεσσαλονικξων, ο Παύλος βρισκόμενος στην Γόριν- θο, τους γράφει επιστολή, για να καθησυχάσει τους Θεσσαλονικείς, αλλά και για να αποκαταστήσει τα πρἀγµατα στις σωστὲςτους διαστάσεις. Στη συνάφεια 4ο αυτή τους μιλά και για τον Αντίχριστο, άνκαι η σχετι- κἠ περικοπή (Β΄ Θεσο. β', 1-12), παρουσιάζει απὀ ερ- µηνευτικής πλευράς πολ- λες δυσκολίες. Μελετὠν- τας την όλη περικοπή θα μπορούσαμε να καταλῆξο- µε σε μερικά συμπεράσµα- τα: Ο Αντίχριστος εἶναι µορφή καθαρά εσχατολο- γικἠ. Δεν θα παρουσιασθεἰ σε μιά οποιαδήποτε μέρα και ὡὦρα. Η εμφάνιση του Αντιχρίστου σχετίζεται µε τη Β΄ Παρουσία του Κυρί- ου, της οποίας καιθα προη- γηθεί κατά ἕνα μικρὀ διά- στηµα. Η δεύτερη ἔλευση του Κυρίου θα γίνει, όταν επικρατήσει η αποστασία. «.., ὅτι εἄν µη Έλθη η απο- στασἰία πρὠτον...» (στ. 3). Συνδεδεμένη, λοιπόν, µετη Β᾽ Παρουσία του Κυρίου καιτην εμφάνιση του Αντι- χρίστου εἶναι η «αποστα- σία». Τιακριβώς ὁμως εἶναι αυτή Αποοστασία πρεπει να νοηθεί η φοβερή ηθικοθρη- σκευτικἠ κατάπτωση των ανθρὠπων των εσχάτων ημερών. Αποστασία «αν- τήν την απὀ Θεού ανα- χώρησιν λέγει... ο Παύ- λοο (Οικουμἒνιος). Στο μεγαλύτερο μῖρος τους οι άνθρωποι δεν θα πιστεύουν στο Θεὁ, θα αρνούνται κά- θε ηθική και πνευματική αξία, θα εἶναι σαρκολά- τρες, μοχθηροί, Φιλήδονοι και χαιρέκακοι µε τις καρ- διὲς τους παγωμένες και γεμάτες απὀ ακάθαρτα πνεύματα. Αποστασία λοι- πὀὸν εἶναι η απὀ του Θεού απομάκρυνση µε όλα τα φοβερά επακόλουθά της. ἛἜχουμε ἠδη σηµειώ- σειότιο Αντἰχριστοςδενθα εἶναι απλώς η προσωπο: ποίηση του κακοὺ και της αμαρτίας. Θα εἶναι ανθρώ- πινο ον, θα υπάρξει ως ἀν- θρωποςιστορικὀς. Γι΄ αυτό ἀλλωώστεκαιο Απόστ. Παὺ- λος χαρακτηρίζει τον Αντὶ- χριστο ὡς «άνθρωπο της αµαρτίαο ἡ «άνθρωπο της ανομίας» (στ. 3). Κατά τον Θεοδώρητο, «ἀνθρω- πον αυτόν αμαρτίας προ- σηγόρευσεν, επειδή ἀν- θρωπός τις ἔστι την φὺ- σιν, πάσαν εν εαυτώ του διαβόλου δεχόμενος την ενξργειαν» (Π.Ν. Τρεμπε: λα, ο. π. πάνω, σ. 323). Θα εἶναι συνεπὼς ο Αντίχρι- στος ἄνθρωπος που θα ενεργεϊται και θα κινεῖται απὀ τον διάβολο, όχι όμως ο ἴδιος ο διάβολος ενσαρ: κωμένος. Ο Αντίχριστος θα εἶναι «άνθρωπος. της ανομία». γιατί δεν θα αναγνωρίζει κι οὗτεθα σΕβεται κανένα νό- μο θεῖϊκὀ ή ανθρὠπινο. Μέ- σα του θα κυριαρχεί η ασυ- δοσία, η απείθεια, η διαβο- λἠ και ο σατανισµός. Συµ: πληρώνοντας ο Ζιγαβηνός μας λέγει ότι ο Παύλος χα ρακτηρίζει τον Αντίχριστο ως «Υιόν της αμαρτίας) (στ. 3) «ως πολυαμάρτη- τον και πολλούςεις αµαρ- τίαν επισπώμµενον». Οχ' μόνο δηλαδἠ γιατὶ ο ἴδιος ο Αντίχριστος εἶναι η θλιβερό: τερη και τελειότερη εκπρο: σώὠπηση της αμαρτίας, αλ- λά και γιατὶ πολλοὺς θά παρασύρει οτην απὠλεια. Οἱ νέοι της Χριστιανικής | Ενωσης «Ταρσίζιος» παρακολουθούν τη Γιορτή, που ἔγινε στις 30 Δε- κεµβρίου το απόγευμα στην αἴθουσα διαλέξεων της Ι.Μ. Κύκκου, που βρίσκεται στον περίβολο του ι.ν. Αρχαγγέλου, στον Αρχάγγελο. Τον πρὀγραμµα πε- Ριλάµβανε ομιλία, ποιήματα, τραγούδια, σκετς και κλήρωση δύο ποδηλάτων και πολλὼν ἁλλων δώ- ρων. Υπενθυμίζομε ὁτι: (μαθ κή, 5 Φεβρουαρίου). Οι «δυγκεντρώσεις της Ενωσης Χριστιανών Νέων ητὠν Γυμνασίου και Λυκείου) «Ταρσίζιος» γίνονται στην ἱερατική Σχολἠ στη Λευκωσία, κάθε µηνός, (Η επόμενη συγκέντρωσ την πρὠτη Κυριακή η Θα εἶναι την Κυρια- µ Θεία Λειτουργία τελειώνει γύρω στις 9 30π.μ. και Οι καθ᾽ οµάδες συγκεντρώσεις στις 10.980π.µ.