ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, 1989-02-01

ΣΕΛΙΔΑ 4 ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΔ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ Συχνά και οι ἴδιοι οι τούρκοι προδίδουν τους εαυ- τούςτους, γιατη µανίαπου τους διακρίνει να καταστρξ- Φουν κάθε εἶδος πολιτισμού στην κατεχόμενη Κύπρο. Ἔτσι πρὀσφατα ἔγραψαν οι ἴδιες οι τουρκοκυπριακὲς εφημερίδες ότι κατέρρευσαν οι τοἶχοι αρχαίου κτιρια- κοὺ συγκοτήµατος, γιατὶ αρχαιοκάπηλοι, προφανὼς τούρκοι, ἔσκαψαν τα θεμὲλιά του για ανεύρευση αρ- χαΐων αντικειμένων. Εἰδηση δε, που ἠρθε απὀ το Λονδίνο και που συ- νοδεύεται µε φωτογραφία, παρουσιάζει συμπατριώτη μας να κρατεῖὶ αργυρό τεμάχιο απὀ κάλυμμα Ευαγγε- λίου, που παριστάνει την Ανάσταση του Κυρίου, και που ο εν λόγω ελληνοκύπριος, το αγόρασε, για νατο επιστρψει στην Κύπρο, απὀ αγορά του Λονδίνου. Το τµήµα αυτό του Ευαγγελίου φὲρει το όνομα του ιερού ναού Μεταμορφώὠσεωςτηςκατεχόμενης Ακανθούς. Βὲ- βαιατο Ευαγγξλιο καιτα υπόλοιπα µέρητου καλύμμα- τος,του ποιος ξερει ποὺ τα βεβηλα χξριατων τοὐρκών τα ἔχουν σκορπίσει. «Αλλ᾽ ἔσσεται ἡμαρ..). Θα ξρθει κάποτε η μξρα που αναμφίβολα οι ανοµίεςτους και οἱ βεβηλώσειςθα τους πνἰξουν. ΝΕ κ Μια το ολο Παιδιά ηλικῖας κἀτώ των 16 χρόνων πέφτουν στα χξρια διαστρεμμἔνων δολοφόνων. Ο πολλαπλασια- σµόστων κρουσμάτων, πήρετο χαρακτήρα επιδημίας. Η ψυχοπαθολογία των δραστών ἔχει ξεσηκώσει την οργή της κοινἠς γνώμης, που ζητά την επαναφορά τἠς θανατικἠςποινής. Πρόσφατα δυο αλλεπάλληλα εγκλή- µατα σε βάρος ενός δωδεκάχρονου αγοριοὺ και ενός οκτάχρονου κοριτσιού προκάλεσαν θύελλα αντιδράἁ- σεων. Οι διεστραμμἔνοι αυτοί τύποι παραμονεύουν στους δρόμους ιδιαΐτερα την ώρα που τα παιδιά φεύ- γουν απὀ το σχολείο, τα απαγάγουν και αφού κορξ- σουν την κτηνωδία των παθών τους στη συνέχεια τα σκοτώνουν. Και πολλοί στη Γαλλία, γιατί απὀ τη [Γαλλία ἔρχε- ται η εἴδηση, διερωτώνται ποὺ οφείλεται το εγκληµα- τικό αυτό φαινόμενο! ζέαι οι απόψεις των ειδικών για τα αἶτια συγκλίνουν: Στην αχαλίνωτη προβολή της βί- ας και της ανηθικότητας, που γίνεται µέσω του τύπου, τών περιοδικών και των ταινιών, καθώς και στη διά- βρωση που ἔχει υποστεί ο θεσμός της οικογένειας. Ορθἠ η διάγνώση των αιτίὠντου κακοὺῦ. Η θερα- πεὶα όμως µιας αρρώστειας δεν ἔγκειται στη διάγνωση αλλά στη λήψη µέτρων. Και επίτου προκειµένουποια µέτρα θα πάρουν και αυτοί αλλά και εμεῖς, ΟΙΓΟΝΕΙΣΝΑΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΘΟΥΝ Καιτο νεαρό της ηλικἰαςτης αλλά και ητραγωδία που προκάλεσε στο σπίτι της εἶναι δυό στοιχεία που δημιουργοῦν ἔντονα ερωτηματικά. Δεκαπέντε ετὠν κοπέλα, εκγαταλεΐπει τους δικούςτης, εκείνοι την ανα- ζητούν εδώ και 4 µήνες κι αυτή µε ψεύτικο όνομα και ψεύτικη ηλικία καταλήγει σε µπαρ, για να εργασθεί! Τελικά παραδίνεται απὀ τον ιδιοκτήτη του µπαρ στην αστυνομία, µετά τη δημοσίευση της φωτογραφίαςτης. Και τα ερωτηματικά εἶναι: Ποιά αιτία την ὦθησε στην ενξργειά της αυτή Γιατί επελεξε ἕνα τόσο ανξντι- μο τρόπο ἴωής Πότε πρόλαβε να «μάθενυ τόσα και τέτοια πράγματα Ποιός υπήρξε ο κακός σύμβουλός της Και πὼς απᾶκτησε αυτό το θράσος Οσοι εἶναι γονεῖς κι Εχουν παιδιά πρεπει και να διερωτηθούν αλλά και να προβληματισθούν: Ποιοί καθοδηγοὺν τους νξους σήµερα και ποιά η συμβολἠ των γονιών στη σωστή αγωγή τωνπαιδιώντους Γιατί, δυστυχώς, πολλοί γονεὶςενδιαφξρονται περισσότερο γιατοτίθα φαν τα παιδιάτους και ποιά Φροντιστήρια θα παρακολουθήσουν και λιγότερο ἡ καθόλου δεν νοιάζονται γιατοποιά αγωγή πρέπει νατους δώσουν. ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ μα ΚΑΙΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ο ΧΞΙΙΣΟ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» -ᾱ- ἑνόνναμοῦσδε ἓν Μυρίῳ” Η Χριστιανική «Η ΠΟΡΕΙΑ ΖΩΗΣ : ἛἜνωση Νεολαίας και λόγος της Ορθοδοξίας». Φοιτητών οργανώνει την Εισηγητὲς θᾳ εἶναι οι Τρίτη, 2ἱ Φεβρουαρίου ελλόγιμοι Καθηγητὲς του 1989 και ὦρα δ.00΄ μ.μ. Η᾽ Παγκυπρίου Συνεδρί- -.30΄ μ.μ. το Β᾽ Συνξ ουτηςΧχ.Ε.Κ.Ε. δριό της στην Παιδαγω- Μετά τις Εισηγήσεις γικῇ Ακαδημὶα Κύπρου. Θέμα του: «Η πορεία ζωής του ανθρώπου και ο θᾳ γίνει συζήτηση. Ἐκ- πρὀσδεκτοι εἶναι όλοι οι νέοι. 16 ΟΔΗΓΟ ΤΟΣΟ Πλ τορος Πραγματοποιήθηκε σεµια απὀτιςνεὀδµητες αἴθουσες του Ι. Ναού Παναγίας της Ευαγγελί- στριας στην Παλουριώ- τισσα, την Κυριακή 29 ἰανουαρίου 1985, εορ- τασμὀς προς τιµή των Πατέρωντης Εκκλησίας. Η εκδήλωση οργανώ- θηκε απὀ τους Χριστια- νικοὺς Συνδέσµους Γυ- ναικὠν Αγλαντζιἁς, Δα- σούπολης, Λατσιών, Παλουριώτισσας και Πλατύ και αφιερώθηκε τος της ορθόδοξης Πἰ- στης και στον αγώνα στή- ριξης του πληρώματος της Εκκλησίας. Θέμα της δεύτερης εισήγησης ἦταν «Το κοι- νωνικὀ ἔργο των Πατὲ- ρων», και σ᾽ αυτή καλύ- Φθηκε το πλουσιώτατο ἔργο των Τριών Ἱεραρ:- χών στη διακονίατων ξε- νων, των ασθενών, των χηρών, των ορφανών, των φυλακισμένων, των γερόντων µε τη διοργἁ- νωση συσσιτίων, την στους εφηµέἔριους των ενοριὼν της Αρχιεπι- σκοπικἠς περιφερειας. Τη γιορταστικἠ αυτή σύ- ναξη των πιστών τίμησε µε την παρουσία του η Α.Μ. ο Αρχιεπίσκοποςκ. Χρυσόστομος. Το πρόγραµµα περι- λάμβανε εκτέλεση επ]- καιρων βυζαντινὼν ὕμνων απὀ τη χορωδία του !. ναοὺ Αποστόλου Βαρνάβα Δασουπόλεως µε τη διεύθυνση του κ. Α. Βαρνάβα. Ακολού- θησε εισαγωγική ομιλία του Πρωτοπρεσβυτέ- ρου π. Γεωργίου Αντω- νίου, που, αφού διαπί- στωσε την αιχμηρότητα της εποχής µας, τόνισε πως εἶναι ανάγκη να επι- στρέψουµε στις ρίζες της Ορθόδοξης µας πα- ράδοσης, βάζοντας οδηγητέὲς της ζωής µας τους Πατέρες. Συνεχισαν µεεισηγἠή- σεις τους ο κ. Σταύρος Ολύμπιος, θεολόγος, η κ. Γιαννούλα Κολιοῦ, κοινώνική λειτουργὀς, και ο κ. Παναγιώτης Χάμπας, φιλόλογος. Θεμα της πρὠτης εισήγησης ἦταν «Το θε- ολογικό ἔργο των Πατε- Ρρων». Στὀχος της να ὁο- θεῖ η διάσταση της Θεο- λογικής προσφοράςτων Πατέρων στην ερμηνεία της Αγίας Γραφής, στη διατύπωση του δόγµα- ἱδρυση ανάλογων ιὄρυ- μάτων καιτην προσωπι- κἡ θητεία τους σ᾿ αυτά. Θέμα της τρἰτης εἰ- σήγησης ήταν «Οἱ Πατέ- ρες μπροστά σεπροβλή- µατα ζωής». Με την επι- στράτευση δεκατεσσά- ρων αποσπασμάτωνισά- ριθµων ιερὠν Πατέρων και τον κατάλληλο σχο- λιασµόὀ τους ἔγινε ανα- Φορά σε καὶρια ηθικά προβλήματα και διαφά- νηκε πως και σήµερα οἱ Πατέρες μπορούν να µας χειραγωγήσουν μ᾽ επιτυχία στην πορεία µας για τη σωτηρίἰα. Κε- Φάλαια πνευμµατικότη- τας που µας απασχο- λούν και σήµερα τ᾽ αν- τιμµετώπισαν εκείνοι µε το δικὀὸ τους αγώνα σω- στά’ ενδειξη πως δεν εἷ- ναι ανεφικτο ν΄ αντι- κρυσθούν σωστά και απὀ µας. Ανακεφαλαϊίωσεηκ. Ορθοδοξία Καλογήρου, πρὀεδρος της Συντονι- στικἠς Επιτροπής των Συνδέσμων, εξαϊροντας το ἔργο των εφηµερίων και εκφράζοντας το βα- θύτατο σεβασμό των μελὼν των Συνδεσµων προς τα πρὀσωπά τους. Η εόρτια συγκέεν- τρωση ἔληξε µε την προβολἠ Φωτεινὼν ὅδι- αφανειὼν εμπνευσμξ- νων απὀ τους στίχους του Γ. Βερίτη «Η πηγἡ ΟΡΘΟΔΟΣΖΗ ΠΟΤΗΚΑΙ 2Η Συνεχεια απὀ τη σελ. 1 ηµα της ορθής ζωής. Η Ορθοδοξία εἶναι ασκητική και η ανάπαυση την οποία πραγµατικἁἀ προσφὲρει εἶναι γνώὠρι- σµα εσωτερικό. Είναι βί- ὠμα. Γι) αυτό καιη χαρά που χαρίζει εἶναι γνήσια και διαρκἠς. Ἔτσι, μιλώντας για το Χριστιανισμό ὡς πλἠ- ρωμά χαράς, εἶναι αυτο- νόητο πως αναφερόμα- στε στην Ορθόδοξη Εκ- κλησία, ὡς την Μία και Καθολικἡ Εκκλησία, που Εχειτο πλήρωματου Χρι- στιανισμοῦ, και διόλου δεν εννοούμε τον εκτρω- µατικὀ χριστιανισμό του Προτεσταντισμοὺ ἡ του Ρωμαιοκαθολικισμοὺ. Μεσα στην Εκκλησία µας και µόνο πραγματώνεται τούτο το βίωµα της Χρι- στιανικής χαράς και το δρόµο και τον τρὀπο βι- ὠσης µας τον δεἰχνουν οι Πατὲρες και οι ᾽Αγιοί μας. του χωριού µου», που, μαζί µε µια προσευχή, τραγουδήθηκαν, µε Τη συνοδεὶα κιθάρας, απὀ µέλη του τµήµατος Νεα- νίδων των Συνδἐἔσμων. Μετην ευκαιρία αυ- τὴ δόθηκε στους παρι- σταµένους ἕνα καλαί- σθητο τοµμἰδιο µε τον τίτλο «Οι Πατέρες μάς δείχνουν το ὁρόμο» ὡς µια συμβολἡ στην προ- σπάθεια νοηματισμού της ζωής µας µε πυξίδα ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ λἁ απὀ τα οποία εκτέθη- καν στον προθάλαµοτης αίθουσας, ὀπου ἔγινε η εκδήλωση. Από την κατάµεστη αίθουσα, στἔκονταν μά- λιστα αρκετοὶ, συµπε- ραΐνεται εὐκολα πως το πλήρωμα των πιστὠν διψἁ για τροφοδοσία πνευμµατικἠ και μµιμεῖἶται «την ἔλαφον επἰ τας πη- γάς των υδάτων». Να ευχηθούμε ο Θεός να δὀϊνει συχνά σ᾿ όλους µας τἔτοιας ποιὀ- τητας εωκαιρἰες και για την οικοδομή µας και για τη δόξα Του. τη διδασκαλἰατων Πατε- ρων της Εκκλησίας. Η ἔκδοση αυτή αφιερώ- θηκε στους σύγχρονους πατξερες -- τους ιερείς µας -- και καλύφθηκε οικονομικά απὀ τον Ηγούμενο της Μονὴς Κύκκου κ. Νικηφόρο. Στους παρισταμξ- νους δόθηκε επίσης πο- λυγραφημµένος κατάλο- γος βιβλίων σχετικών µε τους Πατὲρες απὀ το βι- βλιοπωλείο της |. Αρχιε- πισκοπἠς «Το Φώς»πολ- Δ/ΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ Αγαπητοί Φίλοι, Ενα απὀ τα επιχειρήματα που χρησιµοποιεῖτε, για κα αντιμετωπίσετε κάποτε εμᾶς τους µεγαλύτέρους, εἶνα/πως εἱμαστεορισμένες Φορὲς προσκολληµένοι στους «τύπους! Αυτὸ εἶναι αλήθεια. Μέρος των ανθρώπων αδιαφο- ροὺν γ/α την ουσία κα! μένουν προσκολλημἑνοι στον τύπο ἡ, κα! Το αντίθετο, λένε πιως νο/ζζοντα! για την ουσία αλλά περιφρονοὺν τον τύπο. Μια ὅμως ὁιευκρίνιση των ὁύο αυτών ἐννοιών εἶναι αναγκαία. ) Ουσία εἶναι ο! αξίες, οἱ αρχές, !) αλήθεια του Χριστια: νισμοῦ, που πρέπει να γ]νε! περιεχόµενο της καρδιᾶς µας και πραγματικότητα στη ζωή µας. Τύπος εἶναι η µορφῆ, ἢ εξωτερ/κἠ εκδήλωση της ουσίας. Π.χ. Υπάρχει µέσα μουο πὀθος της επΙκο/νωνίας µε το Θεὸ. Εκόηλώνεται µε Τον εκκλησιασμὀ, την προσευχἠ. Υπάρχει µέσα µου ἢ αρετή της σεµνότητας. Την εκδηλώνω µε την εξωτερική µου ἐµ- Φόνιση, το ντύσιμό µου, Το γέλιο, τις κινήσεις, Την ομιλία µου. Νιώθω να µε ενώνει µετους ανθρώπους αδελφικὸς δεσμός, γιατ]ἐχουμε κοινό Πατέρα, το Θεό. Εκφράζοµαιµε πρᾶξεις αγάπης. Εἶναι λοιπὸν τύπος κα! ουσία στενἁ μεταξύ τους δεμένα. Συχνάἁ ὅμως συμβαίνει να ξεχωρίζουμε τον τύπο απὀ Την ουσία κα! να κάνουμε το κάθε τι για τον τύπο κα ὀχι γ/ατί το υπαγορεῦε! η ουσία. Εκκλησιαζόμαστε, γ/ατ/ συ- νηθίσαµε, νηστεύουμε, γιατί ἔτσι µας ἔμαθαν, κάνουμε πράξεις εξωτερικὲς ὄχι γνήσιες. Αντικαθιστοὺµε την ουσία µε τον τύπο. Κα ὁιατρέχομε τον κἱνόυνο της ψευδαίσθη- σης της πνευματικὴς αυτάρκειας κα! καταλήἠγοµε στη Φα: ρισαικἠ συμπεριφορά που τόσο αυστηράἁ καταδίκασε ο Κύριος. 4 γνησιότητα του εαυτοὺ µας πρέπει να αποτελεί ἐκφραση στη ζωή µας. Όμως το φαινόμενο αυτὸ δεν παρατηρείται µόνο στους μεγάλους. ΚΙ εσείς ο) νέοι, αν ειλικρινά δείτε τον ἑαυτὸ σας κα!τη συμπεριφορά σας, τότεθα το δΙαπ/στώσε- Τε. Κα τούτο συμβαίνει, γ/ατ] αιτία του κακοὺ εἶναι ο εγωἰ- ομὸς, απὀ τον οπο]ο ὅλοι οι ἄνθρωποι, μικρο] κα! μεγἆλοι, βαρύνονται, κ ακὀμη, γιατὶ υστερούµε στον πνευματικὀ µας αγώνα. ΄Ετσι θα πρέπει κ! εσεἰς κ! εμείς ὁιαρκώς να αγων/ζὸ- μαστε ενάντια κα! σ᾽ αυτὸ ας το μειονέκτημα. Να ᾿χομε Πρεπε/ συνειδητή χριστιανική ζω, ὦστε η αληθινή ζωή µας να συμβαδίζει και να εκφράζεται µε τη συμπεριφορά µας. Τύπος κα! ουσία να κοινωνοῦν στο πρὀσωπὸὀ µας σωστά, ὅπως οι ἁγιοί µας µας το δείχνουν. Και κάτι ἆλλο. Πρέπει να µάθοµε ακόμη να ᾽μαστε πάνπα επ/εικεἰς στις κρίσεις µας γ/α τους όλλους. Αυστηροϊ κρίτες να γίνομε εἶναι ανάγκη του εαυτού µας. ΔΙαφορετ!: Κά, κατακρ/νοντας Τους άλλους, καλύπτομε τελικά κα! θω- πεύοµε Τις δικὲς µας αδυναμίες. Ἓνας μεγαλύτερος εν Χριστώ αδελφός σας. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ Η Εκκλησία Κύπρου ιδιαίτερα τιμά στις 17 Φε- βρουαρίου τη µνήµη του Αγίου Αυξιβίου, Πρὠτου Επισκόπου Σόλων. Ο ”Αγιος Αυξίβιος ἔζησε στα χρὀνια των Απο- στόλων. Καταγόταν απὀ τη Ρώμη. Οι ειδωλολάτρες γο- νεὶς του ἦταν πλούσιοι και ἔτσι το µόρφωσαν µε την «ἔξωθεν σοφίαν». ᾿Οταν ἐφθασε σεηλικία γάμου θὲ- λησαν να τον παντρέιµουν. Αυτὸς αρνήθηκε’ και παρ᾽ όλες τις συμβουλές τους απὀ τη µια και τις απειλές τους απὀ την άλλη αυτός αποφάσισε να «προσέἐλθη εις Χριστόν». Σκέεφτηκε τὀτε λοιπόν να Φύγει κρυφά απὀ τη Ρώμη. Μπάρκαρε σ᾽ ἕνα καράβι που ᾿Φευγε για την Ανατολή. Μετά απὀ μέρες ἔφτασεσ᾽ ἐναχωριότης Κύ- πρου που λεγόταν τότε ΛΙ- µνη (σημερινός Λιµν ίτης) κοντὰ στην πόλη των Σό- λων. «Εκεί η Θεία Πρόὸ- νοια ωδήγησε τον µακά- ρ/ον͵ όια να σωθούν δια μέσου αυτού πολλα/ ψυ- χα», ὅπως λέγει ο Συναξα- ριστῆς. Στο Λιμνίτη συνάντη- σετους Αποστόλους Μάρ- κο, Τµωνακαιβόδωναπου κρύβονταν από τους Ιου- ὁαίους ὑστερα απὀ το µαρ- τύριο του Απ. Βαρνάβα. Βλέποντας ο Απόστολος ο αΓιοοα ΥΣΙΕΙΟΟ και Ευαγγελιστής Μάρκος τον ξξενο το ρώτησε απὀ ποὺ ερχόταν. Και κεῖνος του αποκρίθηκε πως ήταν απὀ τη Ρώμη κα! ἠλθε εδώ, γ/α να γίνε Χριστια- νὸς. Απὸ την ὀιμη του και την απόκριση του ο Απὸό- στολος διεῖδε το θείο πόθο που ᾿κρυβε στην ψυχή του ο Αυξίβιος και ἄρχισε τότε να τον κατηχεἰ. Του δίδαξε τη Θεἶα Αλήθεια και το Βά- πτισε κατόπιν στο ὀνομα του Τριαδικού Θεού. Τε- λος, αφού «επέθηκεν επ{ της κεφαλής του τας χεί- ῥρας Του», το χειροτόνησε Επίσκοπο. Του ἔδωσε ὕστερα εντολἠ να πάει στην πόλη των Σόλων και εκεἰ, αφού πρὠτα συναναστρα- Φεί µε τους ειδωλολάτρες, σιγά - σιγά να αρχίσει να τους κηρύττει το Ευαγγέλιο του Χριστοῦ. ΄Ετσι και ἔγι- νε. Ο Αυξίβιος προχώρησε προς τους Σόλους ενώ ο Μάρκος αναχώρησε για την Αλεξάνδρεια. Οταν λοιπόν ο Αυξί- βιος ἔφθασε στην ειδωλο- λατρικἠὴ πόλη των Σόλων Φιλοξενήθηκε απὀ τον |ε- ρέα του ναού του Ξένιου Δία, χωρὶς βέβαια να απο- καλύιψει τη χριστιανικήτου ταυτότητα. Αφού ὁμωςπε- ΤΡΙὼΛΔλΙΟΜ Συνέχεια απὀ τη σελ. Ί συναίσθηση της αμαρτωλότητάς µας. (ΠρΡβΛ. Κυριακἡ Τε- λώνη - Φαρισαίου). Λας καλε] να αντιληφθούμε τον ψυχοφθὸρο κὀσμο της αμαρτίας που µας οδηγε] μακρυά απὀ τη χάρη κα!την αγόπη του Θεού /Πατέρα, αλλάκα/να πάρουμµετην µεγάλη απόφαση Της επιστροφής µετη βεβαιότητα ὀτι Αυτὸςκα/ο οἶκος Του(η Εκκλησία)μας περιμένουν µε αγάπη κα) κατα- νόηση ἐτο/µο/!να µας συγχωρέσουν γ/ατην αποστασία µας κα/να δεχθούν τα δάκρυα της μετάνοιάς µας. (ΠΡρΡΛΑ. Κυρι- ακἠ του Ασώτου). Αυτό ακριβώς ζητούμεκα/µετον ύμνο του Τριωδίου: «Της µετανοίας ανοιξὀν µο πύλας ζωο- ὁότα». ΛΊΙια μετάνοια που δεν μένει απλὼς στη συναίσθηση της αµαρτωλότητας, αλλά απαιτεί ριζικἠ αλλαγή τρόπου σκέψης κα! ζωῆς, επάνοδο απὀ το ὀρόμο της αμαρτίας στο ὀρόμο της χάρης του Θεού µε την επιτέλεση των θείων εντολὠν προς «αναμόρφωση του αρχαίου κάλλους». Πέρα απὀ αυτά η Εκκλησία δεν παραλείπει να µας τονίσει! πως ο γεμάτος απὀ αγάπη Πατέρας, εκτὸς απὀ πολυεύ- σπλαχνος εἶναι και ὁικαιοκρίτης κα! θα αποδώσει στον καθένα «κατἆ τα ἔργα αυτού»(Β΄ Τιμ. δ᾽, 14)μεμοναδικὀ κριτήριο Την προς τον Θεὸ κα! τους συνανθρώπους µας αγάπη (Πρβλ. Κυριακἠ της Απόκρεω/. Στη συνξέχεια η εκ- κλησία µας, η θεία κα! ανθρώπινη συγχρόνως, γνωρἰζον- Τᾶς ὁΤΙ ως άνθρωπο! εἶμαστε µε πάθη, αδυναμίες και πολ- λὲς Φορὲς πληγώνουμµε ο ἕνας τον ἆλλο, µας υπενθυμίζει πως Αυτὸς, απὀ τον οποίο ζητούμε συγγνώμη για τα πα- ραπτώὠματά µας, θα µας συγχωρέσει! µόνο ὅταν κα εμείς «αφίεμεν τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτὠν» (Ματθ. στ΄, 14 --Κυριακή της Τυροφάγου)/. Η περίοδος Λοιπόν του Τρ/ιωδίου τονίζει την τα- πείνωση, την προσευχἠ, τη μετάνοια, την αγόπηπρος τον Θεὀ κα τους συνανθρὠπους µας αλλά κα! τον Φόβο του Θεού. Ατεν/ζοντας προς τη μελλοντική µας πατρίδα την περίοδο αυτή, τρέχουμε κοντά Του και τον Ικετεύουμε «Της µετανοίας ἀνοιξόν µο! πύλας, Ζωοδῥότα...», «Της σωτηρίας εὐθυνὸν µο τρίβους, Θεοτόκε...», «Ελέησόν µε ο Θεός, κατά το µέγα σου έλεος», «Μη αποστρἐψης Το πρὀσωπόν σου, απὀ του παιδὸς σου, ὁτι θλίβομαι ταχύ επἀκουσὀν µου πρό- σχες τη ψυχἠ µου, και λΛύτρωσαι αυτήν». Αυτό εἶναι το πνεύμα της κατανυκτικἠς αυτἠς περιό- ὅου και ὀχιτα µασκαρξέματα, ο/ µέθες κα! ΟΙ συνακόλουθες µ᾿ αυτά πράξεις, που, δυστυχώς, ως κατάλο/πα Της ειδω- λολατρίας (Βάκχια -- Διονύσια -- Ανθεστήρια) επικρατούν, γΙα να µην πούμε επισκ/άζουν τη σεπτή αυτὴ περίοδο. Το κάλεσμα του Τρ/ωδίου αφορά όλους µας. «Το στἁ- όιον των αρετών ηνέωκτα!’ ο: βουλόµενο! αθλἠήσαι εισέλθετε, αναζωσάµενο! τον καλόν της νηστείας αγώνα...». Πρώτος Επίσκοπος Σόλων ρασαν λίγες µερες, ο Αυξί- βιος άρχισε να διδάσκει στον ιερξα εκεῖνο «τα περί της πίστεως του Χρι- στού». Ο ειδωλολάτρης ιε- ρέας κατανύχθηκε απὀ τους αληθινούς λὀγουςτου Αυξιβίου και άφησε πλέον τις θυσίες τις ειδωλολατρι- κές. Και ενώ ο Αυξίβιος συ- νεχισε να διδάσκει κρυφά στους Σόλους, ἦἠλθε να τον συναντήσει ο ᾿Αγιος Ηρα- κλεΐίδιος, Επίσκοπος Ταμα- σού, σταλµένος από τον Παύλο. Τί εἶχε συμβεί Εἷ- ὅαμεπως ο Μάρκος ἔφυγε και πήγε στην Αλεξάνδρεια. Από κει θέλησε κατόπιν να συναντήσει τον Παύλο στη Ρώμη. ᾿Οταν λοιπόν συ- ναντήθηκαν, ο Μάρκος τον πληροφόρησε για το θάνα- το του θείου του Βαρνάβα καιτην κατάσταση στην Κὺύ- προ. Βλέποντας ο Παύλος τις ὁωσκολίες στο νησι, ἔστειλε τότε τους βοηθούς του Επαφρά και Τυχικό και μερικούς ἀλλουςνα συναν- τἠὴσουν τον Ηρακλείδιο µα- ζίμε επιστολή που ἔλεγε να χειροτονήσει τους δυο βο- ηθοὺς του Επισκόπους και να αναζητήσει να βρει στην πόλη των Σόλων το Ρωμαίο Αυξίβιο και να τον εγκατα- στήσει εκεῖ Επίσκοπο, αλλά να µη το χειροτονήσει, γιατὶ εἶχε προηγουμένως χειρο- τονηθεῖὶ απὀ το Μάρκο. ᾿Ετσι λοιπόν ο Ηρακλείδιος ἔφθασε στους Σόλους να συναντήσει τον Αὐξίβιο. Αφού ὁιηγήθηκε τα σχετικά ο Ηρακλείΐδιος, του εἶπε πως «ήταν καιρὸς να τοποθετηθεί{ο λύχνος επ{ την λυχν]αν κα!να παύσει να εἶναι υπὀ τον µόδιον». Τελος τον συμβούλευσενα κτίσει ἕνα χριστιανικό ναό, πράγµα το οποίο αργότερα ἔκανε. Τούτο ἦταν και το ἔναυσμα της δημόσιας |ε- ραποστολικἠς ὁράσης του Αγίου Αυξιβίου. Μετη βοή- θεια του Θεού «μετέβη εις ὁημόσιον τόπον κα! ἡρ- χισε να ὁιδάσκει Τα περ της βασιλείας του Θεού». Πολλοϊ τότε άρχισαν να αφήνουν την πλάνη των ειδώλων και να πιστεύουν στον αληθινό Θεό, ύστερα απὀ τα θαρραλέα κηρύ- γµατα του Αυξιβίου. «Κα εκἁάστην ημµέραν ηὐὑύξανεν ο Λαός», γιατί «εδόθη εις αυτὸν (τον Αυξίβιον) χάἀ- ρις σπὀ τον Θεὸν να !α- τρεύη τους ασθενείς και να αποδιώκη τα ὅδαιμό- ν/α... Και ὁσοι εἶχον αρ- ρώστους τους ἔφερναν ειςτον ᾽Αγ/ον Αυξίβιον... και χωρικοί, οἶτινες κα- τώκουν εις ὅλα τα περί- χωρα ήρχοντο ειςτην πὀὸ- Λιν, Φέροντες µαζί των όλους τους ασθενείς... και ως ἔθετεν επάνω εις αυτούς τας χείραςτουςιἆ- τρευε µε το ὀνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χρι- στού». Ο Αγιος δεν σταμά- τησε στιγµή να προσεύχε- ται προς το Θεό και να τον παρακαλεί νύκτα και µέρα για τη σωτηρία και την επι- στροφή του λαού διδά- σκοντας τον συνεχὼς. Και κατάφερνε να αρπάζει κυ- ριολεκτικἀ τους πλανεμέ- νους απὀ τα χερια του ἐχθρού, του ὁιαβόλου, και νατους βάλλει στην ποῖΐμνη του Χριστού. Και «ἠλθε λοιπόὀν τότε η χάρις του Θεοῦ εις την πόὀλιν των Σόλων κα! σχεδὀν ὁλοι επἰστευαν εις τον Κύριον ημὼν /ησούν Χριστόν, ό(α της διδαχῆς του Αγί- ου Αυξιβίου, συνεργούν- τος του Αγίου Πνεύμα- τος». Ανάμεσα σ᾽ αυτούς που κατήχησε και βάπτισε ἧταν και ο αδελφός του Θεμµιστάγορας που ἠρθε απὀ τη Ρώμη, γιανατο συ- ναντήσει. Ώς επίσης και ἔνας ομώνυμὸς του ειδω- λολάτρης, Αυξίβιος, τον οποἱἷο αργότερα, πριν τον θάνατό του, θα τον ορἰσει ως διάδοχό του Επίσκοπο, ὕστερα απὀ θεία αποκάἁλυ- μη. Ο Αγιος Αυξίβιος ἔζησε ως κήρυκας και αρχι- ερξας για πενήντα ολόκλη- ρα χρόνια, ΄Οταν ἔφθασε πια το τἔλος της επίγειας ζωὴς του, αφού όρισε τον διἀδοχό του, ἔδωσετις τε- λευταῖες του συμβουλες ΣΕΛΙΔΑ 3 και παράδωκε ειρηνικἁ την ευχή του στον Κύριο. Πλή- θος κόσμου δακρύζοντας ήρθε να ασπαστεϊὶ το τῖμιο λεϊιανο του σεπτού ἱεράρ- χη. Και «την ημέραν εκεί- νην, που ενεταφιάσθη ΤΟ πολύτιμον Λείψανον του Αγίου, ανέβλυσε πη- γάς/αμάτων' ὁιότι πολλοί ασθενείς εθεραπεύθη- σαν απὀ ὁὅ/[αφόρους ασθενείας κα! απὀ ακάἀ- θαρτα πνεύματα». Μάλι- στα δε όταν ο αδελφός του Θεμιστάγορας εἶδετα θαυ- µάσια που γίνονταν εκεῖ στολεϊμανοτου Αγίου, ὁρ- κισε τους κληρικούς «να µην τον ενταφιάσουν στον τάφο του Αυξίβιου, όπως ο {διος ζήτησε, γιατί αυτὸς δεν ἧταν ἀξιος να καταλάβει τέτοιον τόπο αναπαύσεως, ὅπως τον αδελφό του». Δίκαια λοιπὸν και ο͵ υμνογράφοςτης Εκκλησίας γράφει πως «/αματόβρυ- τος πηγή, δἐδεικται η θεία σορὸς σου, Πότερ Αυξίβιε σοφξ, ενεργεία κα ὀυνάμει του Πνεύμα- τος’ θεραπεύει γαρ ᾿Αγιε, πάσαν νόσον και επἠρει- αν των δαιμόνων». Το θαυμαστό αυτὸ ΄Αγιο που ἦταν «πράος ως ο Μιωῦσής κα! σώφρων ως ο/ωσήφ» ας τον παρα- καλούμε να πρεσβεύει για μας προς τον Κύριον. Στο χωριό Αστρομερὶ- της υπάρχει ναός προς τιµή του Αγίου Αυξιβίου. Η µνή- µη του Αγίου τούτου γιορ- τάζεται και στις 17 Σεπτεµ- βρίου. Οι πληροφορίες για τη βιογραφία του Αγίου Αυξι- βίου λήφθηκαν απὀ τον Κώδικα βΡατίσίμιις Οτασοις καιτο Μ. Συναξαριστή. Σαν πἐθανε ο Γουΐδος στην εξουσία ανέβηκε ο αδελφός του Αμαλάριχος. Τούτος ήτανεο πρώτοςπου μηχανεύτηκε να φξρει στο Νησί φράγκους ιερωµένους µε σκοπὀ να περάσειτην Κύ- προ, ὁταν θα το επέτρεπαν οι περιστάσεις, κἀτω απ΄ την υποταγή του παπικοὺ θρόνου. Ἔστειλε, λοιπὀν, γράµµατα στον Πάπα Και- λεστίνο, ὁπου του φανέρω- νετο σχεδιὀ του και τον κα- λούσε να τον βοηθήσει. Ο Πάπας άφησε το θέµα ανοϊ- κτὀ, για νατο σκεφθεἰ καλὺ- τερα. Αργότερα συγκατατέ- θηκε. ᾿Όμως, προτού δώσει την τελική του ἔγκριση, ζή- τησε να ασφαλίσει, απ΄ όλες τις µεριὲς, τους φραγ- κοπαπάδες, πουθα ΄στελνε στο Νησί. Διαφώνησε µε τον τρόπο που ο Αμαλὰάρι- χος ἦθελε να πληρώνειτην ιεραρχία τη λατινική και ζή- τησε να γίνει κἀποιος δια- κανονισμός, τον οποἱο κανέ- νας διάδοχος του θρόνου να µην μπορεί να αγγίξει. Δυόὸ αρχιδιἀάκονοι, μπιστεμένοι του Πάπα, κατεβαίνουν στην Κύπρο και αρχινοὺν τις συνομιλίες µετον Αμαλά- ριχο. Τελικά καταλήγουν στη συμφωνία. µἜτσι, τα ὀνειρατου δεύτερου µετά το ΚΡΑΤΙΑΣΤΗΛΝ ΧΥΠΡΟ Η ΦΡΑΓΚΟ Γουῖδο, δυνάστη του τόπου υλοποιούνται. Ο. ἴδιος εΥ- καθιστά στη Λευκωσία Μη- τροπολϊτη (Λατίνο, ενώ τη Λεμεσό, ΓΠάφο και Αμμόὸ- χωστο την παραδίνει στην εκκλησιαστική διοίκηση επισκόπων, (Ἰατίνων κι αυ- τών, που εἶναι υποχρεωμέ- νοι να υπακούνε στο Μη- τροπολίτη. Οι. ορθὀδοξοι λαϊκοί και κληρικοί ἄρχισαν να υποβλέπουν τη λατινική 1ε- ῥραρχία. Καταλάβαιναν σω- στά, κι εἶχανε απόλυτο δἱ- καιο, πως ἐτσι παραγκωνιζό- ταν η νόμιμη Εκκλησία του τόπου. Οταν μάλιστα οἱ Φράγκοι ιερωμἑνοι ἀρχι- σαν να «προικοδοτούνται απὀ τα λάφυρά της», σύμ- Φωνα µε την ἑκφραση του Ἱστορικού ἰωάννη Χάκκετ, τότε συνειδητοποίησαν βα- θειἁ πως η Εκκλησία τους πληττόταν καίἰρια. Το καζάνι σιγόβραζε. Οι αναταραχὲς ανάμεσα σε Ορθόδοξους και Φράγκους όλο και κορυφωνόντανε. Οι διενέξεις γίνηκαν σχεδόν καθημερινές. Τα πράγματα εἶχανε φθάσει στο απροχώ- ρητο. Λίγο ακόµη καιθα χυ- νότανε αἷμα. Ο Αμαλάριχος άρχισε να ανησυχεί. Το νόμιζε εὖ- κολο το κατὀρθωμάἁ του, µα τώρα οι ελπίδες του εἶχανε περιορισθεἰ. Κάλεσε, λοι- πὀν, τις κεφαλὲς της Ορθόὸ- δοξης Εκκλησίας και της Δατινικής ιεραρχίας καὶ µε τὀνο αυστηρὀ τους ορµήνε- ψε να καθησυχάσουν τους ανθρώπους τους. Δήλωσε μάλιστα πως µὀνο αυτός μπορούσε να ἔχει στην κα- τοχἡ του την εκκλησιαστική γη και να την παραχωρεί όπου θέλει, χωρὶς να δίνει σε κανένα λογαριασμὀ. Αναμφίβολα γὑρευε να φο- βίσει τους Ορθόδοξους κα- τοίκους του Νησιού. Αλλά το μµὲτρο τούτο στάθηκε ανώφελο. Οι απει- λὲς δεν πιἁάσανε τόπο. Και ενώ η καταπίεση της /λατινι- κἡἠς Εκκλησίας γινόταν όλο καὶ πιὸ ανυπόφορη, κἀποι- ος κὐπριος, ονόματι Κανά- κης, ξεσήκωσε κάμποσα παλληκάρια σε επανάστα- ση. Το αγύμναστο καιχωρὶς ἅρματα στρἀτευμἁ του κα- ταδιώχθηκε άγρια απὀ τη φρουράτου Αμαλάριχου και σκορπίστηκε, ενώ εκείνος, για να γλυτώσει ἔφυγε στη γειτονική Καραμανία. Μα κι εκεί δεν ἔμεινε στἆάσιµος. ΄᾿Ηθελενα κινήσει, για ἄλλη µια φορά, τα νερά. Ἔτσι εξό- πλισε µια γαλέρα και ξεµ- πάρκαρε µε προορισμὀ να αράξει στις ακτὲς της Αμμο- χώστου. Εἰχε πληροφορη- θεί πως εκεί, στο χωριό Πα- ραδείσιο, ἔμενε η οικογξ- νειατου Βασιλιά, και αποφἀἁ- σισε να την απαγἀγει κατά τη διάρκεια της νύκτας, ώστε αργότερα να μιλά απὀ θὲἐση ισχύος και να απειλεί τον κατακτητή, ἔχοντας όµηρους τα πιο αγαπημένα του πρόσωπα. Η επιχείρη- ση πέτυχε στην εντέλεια. Αλλά κατόπιν, μετὰ απὀ παρέμβαση του πρίγκηπα της Μικρής Αρμενίας /εόν- τα ἀὲ ]4 Μοπμίαρπε, η βασι- λική οικογἑνεια παραδόθη- κε στο λιμένα του Κουρύ- κου, στο θλιμμένο και κατα- στενοχωρηµένο Αμαλάρι- χο. Του βασιλιά, και µε τοῦ- το που του εἶχε συμβεί, δε συμμαζευόταν το μυαλότου. ᾿Ητανε αποφασισμένος, ἑστω και µε τα δόντια, να καταπνἰξει κάθε διάθεση διαμαρτυρίας απ᾿ τους κυ- πρίους κατοίκους του Νησι- οὐ. ΣΕΛΙΔΑ 2 ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ Στις 2 Φεβρουαρίου η Εκκλησία µας γιορτάζει την Υπαπαντή του Κυρίου. Η Δεσποτική αυτή εορτή Θυ- µίζει στον κάθε πιστόὀ την υποδοχἠ του Θεανθρώπου Ιησού απὀ το ὀϊκαιο Συµε- ὦν στο ναὀ των ἱεροσολύ- μων. Η Πάρθενος Μαρία και ο Ιωσήφ, ο προστάτης της, παίρνουν τεσσαρα- κονθήµερο το βρέφος ({η- σού και το Φἔρνουν, κατά τη ὁιάταξη του Μωσαϊκού Νόμου, στο Ναό. Βλέπου- µε «το παιδίον Ιησού» στην αγκαλιά της Παναγί- ας. Ο Δημιουργός του παν- τὸς κρατείται ως βρέφος στην αγκαλιά της πάναγνης Μητέρας Του και προσφξ- ρεται στο Θεό. «Εν τω ναώὡ της ὀόξης σου, ὠώφθης ως βρέφος αγκαλοφο- ρούμενος». Δεν εἶναι λοιπόν χωρὶς βάση το γεγονὸς πωςη Δε- σποτικἠ αυτή εορτὴ της Υπαπαντής του Κυρίου, θεωρείται απὀ το ευσεβές πλἠήρωματης Εκκλησίας και σαν εορτή της Παναγίας, δηλαδή Θεομητορικἠ. Οπως όταν συµπλη- ρώθηκαν οι οκτώ μέρες απὀ τη γέννηση του παιδιού ἔπρεπε οΙησούςνα υποστεἰ την κατά νόμο περιτομή, για να επιβεβαιωθεὶ το γε- γονὸς ότι ἦταν γνήσιος απὀ- γονος του Αβραάμ και να γίνει δεκτὸς απὀ τους Ιου- ὁαίους, ετσι και τώρα, στις σαράντα μέρες, ἔπρεπε να τηρηθεί ακόμα µια τυπική διάταξη του Μωσαϊκού Νό- µου, που αφορούσε κάθε πρωτότοκο αρσενικό παιδί «Παν ἆρσεν ὁιανοίγον µή- τραν ἆγιον τω Κυρίω κληθήσετα!» (Λουκ. β΄, 23). Αυτή η διάταξη του νό- µου καθορίστηκε εξ αιτίας ενὸς γεγονότος Ἀἰγο πριν την ἔξοδο των Ισραηλιτών απὀ την Αἰγυπτο. Συγκε- κριµένα σχετίζεται µε τη σωτηρία των Ισραηλιτών απὀ τον εξολοθρευτἠ άγγε- Συνέχεια απὀ τη σελ. Ί πηµα που ὄξκτηκε απὀ ἄλλους Και ακόµη δεν νομίζομε πως πρεπει να παραλείψομε ἄλλα δύο περιστατικά, θλι- βερά καιτραγικἀ συνάἁ- μα, που βύθισαν στο πένθος τόσες οικογξ- νειεςΤο ἕνα ο θάνατος νεαρού απὀ πυροβολι- σμοὺς αστυνομικού, επειδἠ το θύμα µε ἆλ- λους, κατά τον ισχυρι- σµό του δράστη, ενο- χλούσαν το σπίτι του. Και το δεύτερο, που επικεντρώὠνει τη διά- βρωση, που συνεχώς υφίσταται η νεολαϊα μας, εἶναι ο θάνατος νξ- ου απὀ κτυπήματα ἆλ. λων νεαρών, γιατί πἀ- λιν ἦθελαν να ἔεκαθα- ρἶσουν τους «λογαρια- σμοῦο) τους μαζί του. Και αυτά, φυσικά, εἶναι όσα ἠρθαν στο φως. Συνήθως τα ελά- ΕΙΚ} τοσα ο κ 59 Η Υπαπαντή ΤΥΠΟΣ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑ λο των πρωτοτόκων των Αιγυπτίων. Για ανάμνηση της δεκά- της αυτής πληγής, που επε- Φερε ο Θεὸς στο λαό της Αιγύπτου, αλλά και του γε- γονότος της διάσωσης και ελευθερίας απὀ τη δουλεία του περιούσιου λαού, ο Θεὸς ἔδωσε εντολἠ και ζἡ- τησεαπότο Μωυσήνα του αφιερώνουν κάθε πρωτό- τοκο. «Αγίασὸν µο! παν πρωτόὀτοκον πρωτογενές ὁ/ανοίγον πἆσαν µήτραν εν τοις υιοίς Ισραήλ απὀ ανθρώπου ἕως κτήνους' εμοί εστιν» (Εξ. γ΄, 2). Αυτή την εντολἠή ο αρ- χηγός των Ισραηλιτών την εφάρμοσε και την εθέεσπισε σε νὀμο υποχρεωτικό για ὁλουςτους απελευθερωμέ- νους πλέον Ισραηλίτες. Χίλια διακόσια χρόνια µετά την καθιέρωση τοῦ περί των πρωτοτόκων ϐε- σπιζόµενου νόµου, ἔπρεπε ο Ποιητής και Δεσπότης του παλαιού νόµου, ο ἴδιος ο Νομοθέτης να γίνει νοµο- ταγἠς. «Ο υπὲἐρ νόµον»να γίνει «υπὀ νόμµον». Ἔτσιο Θεὸς Λόγος καταδἐχεταινα υποστεί τις ὁιατάξειςτου νόὸ- μου. Γεγονὸς αδιαμφισβή- τητο πάντως εἴναιπως ο Κύ- ριος ἔγινε τηρητής μµὀνο των εξωτερικὠν τυπικὠν διατάξεων του νόµου. Και αυτό το ἔκανε, για να τον χισταπου δηµοσιεὺῦον- ται, αποκαλύπτουν το πλήθος που κρύβεται. Βέβαια ο νόμος υπάρχει και ο νόμος λειτουργεἰ. Και οι πα- ραβάτες τιμωρούνται, όσοι, φυσικά, συλλαμµ- βάνονται. Αλλά θα αποτελούσε αφἔλειανα πιστεύει κανένας ὁτι, επειδἠ υπάρχει ο νό- μος, το κακὀ προλαμ- βάνεται ἡ θεραπεύεται. Κι ακόµη ότι η λήψη αυστηροτξρων µέτρων θα περιστείλει την πα- ρανομία. Το πρόβλη- μα δεν εντοπίζεται οὖτε και λύεται στα πλαίσια του νόµου. Γιατί Ενοχοι δεν εἶναι µόνο ὅσοι παραστρατοῦὺν. Κά- ποιοι άλλοι, επώνυμοι και ανώνυμοι εἶναι οι δεχθούν οι Ισραηλίτες και για να θεωρεΐται γνήσιος απόγονος του Αβραάμ. Εξάλλου, όταν ο ίδιος μιλού- σε για το νόμο, ἔλεγε πως δεν εἶναι παραβάτης του νό- µου, οὖτε αντίθετος. «Μη νοµίσητε, ὀτΙ ἠλθον κα- ταλύσαι τον νόμον ἧτους προφήτας, ουκ ἠλθον καταλύσα αλλά πληρώ- σα (Ματθ. ε’, 12). Με την Καινή Εποχή, η νοητἡ Κιβωτός της χάριτος, η Εκκλησία µας, πολλούς απὀ τους νόμους αλλά και αρκετὲς απὀ τις γιορτὲς του περιούσιου λαούτου Θεοῦ, διαμόρφωσε και τελειοποί- ησε. Ο νόµοςτων πρωτοτό- κὠων μεταφέρεται απὀ την τυπικὀτητα σε µια άλλη διά- σταση ζωής. Τότε οι γονεῖς προσέρ- Χονταν στο ναὸ µόνο αν εἷ- χαν ναπροσφέρουν πρωτὸ- τοκο αρσενικὀ παιδί. Τώρα ὁμωςη Εκκλησία ανοἰγειτις μητρικές της αγκάλες και δξ- χεται κοντάἀ της όλα τα νεο- γέννητα. ᾿Ετσι στις 40 μέ- ρες κάθε παιδί το ὄξχεται και θεωρεὶ την αφιέρωση αυτὴ ως συμβολική και προπαρασκευαστικἠ της ἄλλης, της μεγάλης υποδο- χἠς, που γίνεται µε το Βὰά- πτισµα. Π τελετὴ ακόμη της περιτομἠς που ἠταν αναγ- καΐα και απαραίτητη για τα αρσενικά παιδιά, δεν εἶναι αναγκαϊὶα τώρα για τους ανθρώπους που ζουν στην εποχή της χάριτος. Τότε όλα ἦταν τύπος, Τώρα εἶναι ουσία. Τότε ὅλα ἦταν σκιά. Τώρα ὅλα εἶναι γεγονότα, πραγματικότητες σωτηρ[- ας. Τότε όλα ήταν συµβολι- κά. Τώρα τα «αρχαία πα- ρήλθεν' /δούὗ καινάἁ γἐγο- νε τα πάντα». Τούτο το μἡ- νυµα καλούμαστε να βιὠ- σουµε της νέας εν Χριστώ ζωής. ΑΡΚΕΙ Η ΑΝΗΣΥΧΙΑ πρὠτοι ἕνοχοι. Κάποι- οι ἆλλοι, που νόμιμα εγκληματούν, πρεπει να τιμωρηθούν. Και περιοριζόµαστε εδὠ µόνο στους πολυάρι- θµους εκδότες και πα- ραγωγούς τὠν πάσης Φύσεως ακατονόμµα- στὠν προϊόντων, εἶτε αυτά λέγονται ἔντυπα εἶτε ταινίες. Ενα πολύ- χρωμµο πλήθος του κ- τρινου τύπου «κατα- στολίζει» ταπερίπτερα. Και σε κάθε γωνιά Εχουν Φφυτρώσει σαν μανιτάρια θανάτου τα βιντεοκλάμπς. Ποιός, πότε πὠς ενήργησε για όλα αυτά Ανενόχλη- τοι, κάτω απὀ την αδι- αφορἱία ἡ και την ἔγ- κριση πολιτείας και πολιτὠν ὅλοι τοῦτοι αφαιμάσσουν οικονο- Ρο Συνεχίζοντας ο Από- στολος Παύλος την ανα- Φορά του προς τους Θεσ- σαλονικεὶς για τον Αντἰχρι- στο, τον χαρακτηρίζει ὡς «υιό της απωλείας» (Β΄ Θεσ. β΄, 3). Ο χαρακτηρ!ι- σμὸς αφοράἀ τὸσο το ανΙερο ἔργοτου, που εἶναι η πνευ- µατικήὴ απώλεια των αν- θρώπων, ὁσο καιτον τελικό προορισμὀ του ιδίου, που θα εἶναι η αιώνια απὠλεια. Ο Αντἰχριστος χαρα- κτηρίζεται ακόµα απὀ τον Παύλο ως«ο αντικείµενος και υπεραιρόμενος επἰ πάντα Θεὸν ἡ σέβασμµο» (στ. 4]. «Αντικεϊµενος» εἷ- ναι αυτὸς που κεἶται, που βρίσκεται, αντίθετα σε κά- ποιοή σε κάτι ἀλλο. Ακριβέ- στερα «αντικείµενος» εἷ- ναι ο ἶδιος ο διάβολος. Εδώ ΄όμως «ο αντικείµενος» εἷ- ναι«ἀνθρωπόςτις(δηλ.ο Αντἰχριστος) πάσαν του Σατανά δεχόμενος την ενξργειαν» (|. Χρυσόστο- µος). Ὥστε ο Παύλος, χα- ρακτηρἰζοντας ἐτσι τον Αν- τίχριστο, θέλει να δείξει τη σχεση του προς τον ἰδιο το διάβολο, ο οποίος και θα κυριαρχήσει πλήρως πάνω του και θα τον κατευθύνει σ᾽ όλες τις σκοτεινές ενξρ- γειές του. Μεσα στην ανθρώπινη ιστορία αρκετοί υπήρξαν πρὀδρομοι του Αντιχρί- στου, ὁπως ο Αντίοχος Δ΄ Επιφανής, ο Νέρωνας, ο Καλιγούλας, γενικὼς οι Ρωμαϊῖοι αυτοκράτορες, ο Χίτλερ κ.ά. Κανένας όμως δεν ἔφθασε στο Φοβερό σηµείο ὑβρηςπροςτον Θεὸ που θα φθάσει ο Αντἰχρι- στος. Δηλαδή να υποκατα- στῆσει στο πρὀσωπό του τον αληθινό Θεό. «Εργα μεγάλα εργάσεται και σημεῖα επιδεἰξεται θαυ- µαστά», επισημαίνει ο ιε- ρὸς Χρυσόστομος. ΄Ωστε λοιπόν ο Αντίχριστος ὀχι απλὼς θα προσπαθήσει να παρουσιάσει τον εαυτὸ του ὡς θεὸ, αλλά Θα χρησιµο- ποιήσει θαυματουργικἠ τέ- χνη, προφητικὀ ἔργο και υπεράνθρωπη δύναμη και µικἀ και προπαντὸος πνευματικάτουςνἐους. Τους τρεφουν µε τα υποπροϊόντα του πολι- τισμοῦ µας, τους εξά- πτουν τη Φαντασία, τους υποδαυλίζουν τα πάθη,τους µεταφξρουν σεσκηνἑςβίαςκαιτρὀ- µου, τους παραµορ- Φώνουν τη συµπερι- φορά ἔναντι του αν- θρώπου και της κοι- νωνίας, µε µια λέξη τους εξαθλιώὠνουν! Και αφούτουςνξουςµας,το μᾶλλον, την ελπίδα, το καὐχημά µας, προτοὺῦ καν ανδρωθούν, τὲ- τοιους αυτοί οἱ κακοἱ δαΐμονες της αγωγἠς τους διαπλάθουν, τότε πώς θα θἐλαµε να συµ- περιφερθοὺν ᾿Η γιατὶ διαμµαρτυρόμαστε, όταν η συμπεριφορά Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ. θα σφετερισθεῖ όλα τα ὅι- καιώµατα που ανήκουν στο µόνο αληθινό Θεό. Πόσο αλήθεια θα κυριαρχήσει η πλάνη και η αποστασια, ὦστε να δοθεί στον Αντὶ- χριστο αυτή η δυνατὀτητάἁ! Εἶναι όμως δυνατὸ να νοηθεί εδώ, ὁτι θα επιτρξ- ει ο Θεός, ὥστε ο Χριστια- νικὸς ναὸς να παραδοθεί πλήρως στη λατρεῖα του Αντιχρίστου ᾿Οχι βέβαια. Η καθἑεόρα του Αντιχρί- στου στο ναὀ του Θεοῦ, όπως ο Απ. Παύλος επιση- µαίνει, θα πρεπει μάλλον να θεωρηθεί ὡς η πνευματική κατάπτωση των ανθρώπων ακόμα και των µελών της Εκκλησίας κάτω απὀ τη συντριπτική επηρειἁ του. Σηµαντικἠ εἶναι η πλη- ροφορία που µας δίνει ο θεῖος Απόστολος στο στίχο 6. Η εμφάνιση του Αντι- χρίστου πάνω στη γη, που δεν ἔγινε, θα γίνει «εν τω εαυτού καιρώ». Οταν δηλαδή ἔλθει ο καιρός που ο Θεός ἔχει παραχωρήσει. Με τον ερχομό του ο Αντἰχριστος στην αρχἡ θα υποκριθεί αγιότητα. Στη συνέχεια ὅμως θα δεῖξει το πραγµατικὀ πρὀσωπὸ του και την κακὀτητά του και προς αυτούς που Θα τον ακολουθήσουν, κυρίως ὅμως θα διώξει την Εκκλη- σία του Χριστοῦ. Οταν γίνει η εμφάνι- ση του Αντιχρίστου η κυρι- αρχία του δεν θα µπορὲσει τους δεν µας αρέσει Τρυγούµε τους καρ- ποὺς των ἔργων µας, απλούστατα. Με τα πιο πάνω δεν υποστηρίζομε πως δεν υπάρχουν και νξοι µε αρχὲς και ἦθος. Αλ- λά τούτοι οἱ νξοι, αν ερευνἠσοµε, κρατιούν- ται όχι γιατί δεν Έχουν τον πειρασμό των σὺγ- χρονων σειρήνων. ᾿Οχι. Δοκιμάζονται περισσότερο απὀ τους ἄλλους. Η δύναμη ὁµώςπου τους διακρα- τεῖ δεν εἶναι ο φόβος του νόµου. Οχι. Εἶναι το σωστό οικογενεια- κὀ περιβάλλον: εἶναι προπαντόςτο παντοδύ- ναμο χξρι του Θεοῦ, που τους στηρίζει. Βρἰ- σκονται κοντά στην Εκκλησία και βιώνουν τη ζωή της. Ναι, αυτός ο τρόπος ζωής, που η να επεκταθεί σ᾽ ὁλουςτους ανθρώπους. Επομένως και οι ευσεβεὶς και δϊκαιοι θα διωχθούν και θα πολεµη- θούν. Πρώὠτιστα ο Αντἰχρι- στος θα κυριαρχήσει στους «απολλυμένους» (στ. 10). Ποῖοι όμως εἶναι αυτοί Εἰ- ναι «πάντες οι µη πιστεύ- σαντες τη αληθεῖα, αλλ᾽ ευδοκήσαντες εν τη αδι- ο αν νι τω ν ο... χΙΗΕΧ κία» (στ. 12). Αυτοί που θα ακολουθήσουν τον Αντι- χριστο εἶναι ὅσοι απορρὶ- πτουν την αλήθεια του Ευ- αγγελίου και καταπνίγουν µέσα τους κάθε ενέργεια του Αγίου Πνεύματος και ασπάζονται µε ευχαρίστη- ση την αδικία. ΄Ετσι, ὀτανο Θεὸς παραχωρήσειτη Φανξ- ρωση του Αντιχρίστου, όλοι αυτοὶ θα εἶναι ιρυχικά ἔτοιµοι, για να τον υποδε- χθούν, οδηγώντας μόνοι τους τον εαυτὸ τους στην αιώνια απώλεια. Οι ἀλλοιοι πιστοϊ, θα αντισταθούν και θα υποστούν τις συνέπειες της πίστης τους. Η Εκκλη- σία, που κεφαλἠ της εἶναιο ἴδιος ο Κύριος, και θα πλη- ροφορήσειτους δικούς τῆς για την εμφάνιση του Αντι- χρίστου αλλά και θα τους προστατεύσει και θα τους στηρϊξει ενάντια στην απει- λἠ και τους διωγμούς του Αντιχρίστου. Ἔτσι οι πιστοὶ δεν µπορεί οὗτε και πρεπει να ανησυχούν για τον Αντὶ- χριστο, εφόσο βρἰσκονται ενωμένοι µε την Εκκλησία. Εκκλησία προσφερει, και που πολλοὶ, ακόµη και γονείς και εκπαι- δευτικοὶ, περιφρονοὺν και απορρίπτουν, εἶναι ο μοναδικὀς, που µπο- ρεί να στηρἰξει το νξο, και τον καθένα, ενάν- τια στη σήψη που µας απειλεί. Καιτα άλλα μἒ- σα αγωγἠς δεν τα απορρίπτοµε. Αλλά, αν μείΐνομε µόνο σ᾿ αυτά και δεν δώσομε στους νξους Χριστό, τότε, µα- ταιοπονούµε. Ἔτσι, λοιπόν, ανο εφησυχασμός µας για τουςνξους εἶναι απαρά- δεκτος, τότε και η ανη- συχία µας και τα ὀποια µέτρα µας θα καταν- τοῦν να σημαίνουν το ἴδιο, όταν το κακό δεν θεραπεύεται στη ρίζα του και δεν προλαμβά- νεται µε ορθά -- σω- στικἀ µέσα. ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1989 «Αγωνίζρυ τον καλόν αγάνα.»( ιυμσσι μη πορεια ΄ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΦΩΤΙΣΕΩΣ ΙΕΡΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΕΤΟΣ Ζ᾽ - ΦΥΛΛΟ 67 ΤΡριώδΔΙΟΝ «Το στάδιον των αρετών ηνέωκται οι βουλόμενοι αθλἠήσαι εισελθετε...» Λέγοντας Τριὠδιο στην εκκλησιαστικἡ γλὠσσα, εν- νοούµε δυὸ πράγματα: Ενα λειτουργικό βιβλίο καµ/α χρονικἡ περἰοδο. Ὡς β/βλΙο εἶναι ἕνα απὀ Τα μεγαλύτερα κα! κατανυκτ!/- κότερα στη Λειτουργ/κἡ κα! λατρευτική ζωή της Εκκλησίας µας. /Περιἐχει Ψμνους, τροπάρια κα! αναγνώσματα απὀτην Ἁγία Γραφή. ή χρήση του κατανυκτ/κού κα! γεµάτου απὀ ψυχική ανάταση Τριωδίου, αρχίζει απὀ την Κυριακή του Τελώνου και Φαρ/σαίου κα! Τελειώνει Το Μέγα Σἆββατο. Ἕνεκα δε τῆς χρήσης του κατάἁ Το χρον/κὁό αυτό ὁ/άστημα, καθ/ιερώ- θηκε στη Λλατρευτικἡ ζωή της Εκκλησίας µας η περίοδος αυτὴ να καλείται! Τριὠδιο. Ως β/ΩλΙο το Τρ/ὠόιο, οφείλε! Την ονομασία του στο γεγονὸς ὁτ/ ΟΙ περ/σσὀτερο! (κα! ὀχι όλοι) απὀ τους κανόνες του (εἰδος εκκλησιαστικού ποιήµατος που αποτελεῖτα! απὀ σειρὀ ύμνων) αποτελούνται! απὀ τρεις Ωδξς. Το /ερόὸ τούτο βιβλίο, μπορούμε να ὁιαιρέσουμε χρον͵κἁ σε τρεις περιόδους: 1/ Τη χρονικἡ περἰοδο, που περ)λαμβάνε! τις Κυρια- κὲς α) του Τελώνου κα! Φαρισαίου β) του Ασώτου γ/ Της Απόκρεω κα! ὁ)της Τυροφάγου. η 204 πο , ο) 2) Την Αγία κα! Μεγάλη Γεσσαρακοστή που αρχίζει απὀ την Καθαρά Δευτέρα μἐχρ! και το Σάββατο του /Λαζά- ρου (η µεγαλύτερη χρονική περίοδος µε ἔξι εβδομάδες κα! πέντε Κυριακές), που περιλαμβάνει α) την Α΄᾽ Κυριακή των Νηστειών, οπότε εορτάζουµε κα! τη νίκη τῆς Ορθοδοξίας ϱ) τη 8᾽ Κυριακή Νηστειὠν, που εορτάζουµε τη μνήμη αγίου Γρηγορίου του Παλαμά γ) την Γ΄ Νηστειών, την καλούμενη κα! Σταυροπροσκυνήσεω, ὁ)την Δ΄ Νηστειών, εορτάζουµετη μνήμη Του αγίου /ωάννου της ΚΛλίμακος κα! ε) την Ε΄ Νηστειών, ὅπου εορτάζουµε τη μνήμη Οσίας Μαρίας Της Αιγυπτίας. 3) Την περἰοδο Της Αγίας κα! Μεγάλης ἐβόόμάδος, που αρχίζει απὸ το εσπὲρας Της Κυρ/ακἧς Των Βαΐων κα! λήγει µέχρι τις πρωἰνὲς ὠρες του Μ. Σαββάτου, οπότε και παύει η χρήση του Τρ/ιωδίου. Απότα πιὸ πόνω καταλαβαίνουμε ὁτ!το Τριὠδιο περιξ- χει Τις ακολουθ]ες των κινητὠν εορτών, που προηγούνται του ΓΠάσχα. Στη συνἔχειαθα αναφερθούὐμεμελίγα λόγια στο πνεὺ- µα της πρὠτης κα! προπαρασκευαστικἠς γ/α τη Μεγάλη Γεσσαρακοστὴ περιόδου, ὁηλαδὴ εκεῖνης που αρχίζει απὀ την Κυριακἠ Τελώνου κα! Φαρισαίου - Κυριακή Της Τυρο- Φάγου. Την περίοδο αυτἡ η Εκκλησία µας Τόσο µε τα ανα- γνώσµατατου Τριωδίου ὅσο και µετις ἐυαγγελικὲς περ!κο- πἒς, καλεί] τον καθὲνα µας να εντείνει (κα! ὀχι να αρχίσει/τον πνευματικὀ του αγώνα µε την προπαρασκευαστικἡ όλων των αρετών, την υψοποιὸ ταπείνωση, µε συντριβή κα! Συνέχεια στη σελ. 3 πο απ ΑΡΚΕΙ Η ΑΝΗΣΥΧΙΑ: Το ἔχομε συνηθὶ- σει και δεν µας κάμνει πια αἴἰσθηση. Σχεδόν δεν περνά µέρα που το αστυνομικό δελτίο και οι εφημερίδες να µην αναφξρουν περιστατι- κά διαρρήξεων ἡ και κλοπών, στα οποἱία να µην ενξχονται και νξο!’ ἡ, για να ακριβολογή- σοµε, στην πλειονότη- ταοιπαραβάτεςναµην εἶναι νξοι. Στατιστικές της Αστυνομίαςκαιτου Γραφείου Ευημερίας δεῖχνουν µια ολοξνα αυξημένη τάση της νε- ανικής εγκληµατικό- τητας. ἰδιαίτερα δε επι- σηµαίΐνεται πως σχε- δὀόν διπλασιάστηκε ο αριθμός των παραβα- τὠν νξεων στον τόπο μας, που εἶναι ηλικίας κάτω των δεκαοκτώ ετών. Μια επίσκεψη που Έγινε στις Φυλακέὲς τις μέρες των Γιορτὠν απὀ ομάδα νξων της Χριστιανικής Ένωσης Νεολαίας και Φοιτη- 1 ο, Ο Χριστιανισμός εἷ- ναι αναμφίβολα το πλή- ῥρωμµατης χαράς. Και τοῦ- το το διαπιστώνει ο κάθε καλόπιστος και καλο- προαίρετος ἄνθρωπος, προπαντὸς όμως ο πι- στὀς. Ο επίγειος κύκλος της ζωής του Θεανθρώ- που Κυρίου µας [ησού Χριστού αρχίζει και τε- λειώνει µετην προσφορά της χαράς στους ανθρώ- πους. «Χαράν μεγάλην» ευαγγελίζεται ο ᾿ Αγγελος στους ποιμένες και στους ανθρώπουςτη στιγµή της Γἔννησης του Κυρίου. «Χαράς ευαγγελια της Αναστάσεως Χριστοῦ» κομµίζουν οι Μυροφόρες. «Μετά χαράς μεγά- λης υπέστρεφαν εις [ε- ρουσαλήμ» οι Μαθητὲς µετά το γεγονὸς της του Κυρίου Αναλήψεως, Τοῦτο το βίωμµα της χαρἁςδιακρατεὶ απὀ τότε η Εκκλησία µαςκαιτο µε- ταγγῖζει στους πιστοὺς της. Ναι, δεν υπάρχει ἆλ- λο γεγονός, που να µπο- τῶν, ἄφησε σ᾿ ὅλους Έντονη τη θλίψη, γιατὶ μεταξὺ των τροφίμων των Φυλακών η πα- ρουσίατων καταδἰκων νεων ἦταν αισθητή. Και αυτοί, βέβαια, που συλλαμβάνονται και καταδικἁάζονται εἶναι λίγοι μπροστά σ᾿ όσους παραμένουν ασύλληπτοι ἡ ἔχουν παραστρατήσει. Τον εφησυχασμό µας ὅμως αυτό ἠρθαν πρόσφατα, αλλεπάλ- ληλαγεγονότα,ναδια- ταράξουν. Λέμε εφη- συχασμόὀ, γιατὶ, δυστυ- χώς, ακούστηκε και τούτο: ότι η εγκληµατι- κὀτητα τὠν νξων µας δεν εἶναι ανησυχητική, γιατί περιορίζεται σε κλοπὲς ἡ και διαρρή- ξεις! Ἔτσι, κατά κά- ποιο τρὀπο, δΐναμε συγχωροχάρτι και επαναπαυόµασταν στην «υγεία», που διξ- κρινε τους νξους µας, Αγνοούσαμε και πα- ραγνωρίζαμε Το ΥΕΥΟ- νὸς ότι οκάἀθεπαραβά- της, διαρρήκτης ἡ κλξ- πτης, μπορεἰ, προκειμὲ- νου να επιτύχει τον σκοπό του, να διαπράἁ- ξει και μεγαλύτερο ἐγ- κληµα. Και εἶχαμε και τέτοιες περιπτώσεις. Τώρα, λοιπόν, ανησύ- χησαν πολλοί. Ἔγρα- ψαν οι εφημερίδες. Κι- νητοποιήθηκαν αρμό- διοι και άλλοι, για να δούμε τι θα κάνουμε! Για ποιό παραστράτη- µα των νξων μιλούμε Θατο αναφέρουμε µε τις λέξεις που το αποδίδουν. Για το «νταηλίκυ ορισμένων ομάδων νεαρών. Επει- δἠή κάποιος ἡ κάποιοι ἄλλοι τους ἔθιξαν, θὲ- λουν να του ἡ να τους «δείξουν». Και επιτί- θενται ἡ καταστρώ- νουν κάποιο σχξδιο. Και το πραγµατοποι- οὖν όχι κρυφά, αλλά φανερά, μπροστά στα μάτια ἀλλων. Ἔτσι νε- αροὶ, που συζήτησαν µε άλλους νεαροὺς σε ΟΡΘΟΔΟΖΗΟ Πιοτηο καιΖ)ΗοΟ ρεί να προσφἑρει μεγαλύ- τερη χαρά απὀ αυτή που προσφἑρει η γνωριμία µας η βιωμµατική µε το Χριστό και η συνειδητο- ποίηση της παρουσίας του στη ζωή µας κάθε στι- γμή. Και τούὺτο κατορθώ- Το πλήρωμα της χαράἁς νεταισαν κἀνουμετη ζωή του Χριστοῦ, που µας προσφἑρεται µέσα στην Εκκλησία, ζωή µας. Η συ- νενωσή µας μµετο Χριστό, μας Οΐνει το προνόμιο να Ἐχομε «την χαράν του Κυρίου µας πεπληρωμὲ- νην» στην ὑπαρξή µας. Αποτέλεσμα δε αυτής της χαράς εἶναι η γνήσια και ανυπόκριτη αγάπη που Εχειο Χριστιανός, γιατον κάθε ἕνα συνἀνθρωπό του. «Χαρά µου», αποκα- λοῦσε ο ἁγιος Σεραφείμ του Σἀάρωφ κάθε ἀνθρω- πο. Και τοῦτο γιατί ο ἆν- θρωπος όταν ζη το πλἠ- ρωμα της λύὑτρωσής του στοπρόσωποτου Λυτρω- τή, χαΐρεται, που το βλξ- πειναπραγματώνεται και στη ζωή του συνανθρώ- που του. ΗΠ βίωση ὅμως τούτη της Χριστιανικής ζωής -- χαράς, δεν εἶναι λεωφό- ρος ανξσεων και γἔλιου, όπως κατά κόσµο μπορεὶ να νοηθεὶ. Εἰναι «στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδόο., τονίζει ο Μὺριός μας. Χαίρεται ο Χριστια- νόὸς, σηκώνοντας το σταυρό του. Αυτό τονίζει και ο ἅγιος Μάρκος ο Ασκητής. «Ἑν χαρά πρξ- πει να αἴρομε το σταυρό μαο). Ο εὔκολος δρόμος και τρόπος ζωής, η (εξω- τερικἠ) ανάπαυση και η ξεκούραση δεν εἶναι το γνώρισμά αυτής της χα- ρὰς σε τέτοια περίπτωση βρισκόμαστε ἔξω απὀ νό- Συνεχεια στη σελ. 4 µπυραρία, επεσήµαναν τον ἕνα, το ζόρικο της παρέας, τον απείλη- σαν, ἔμαθαν σε ποιό σχολείο φοιτά, του Έστησαν καρτὲρι καιο Ένας παρολἰγο να τον Ἐπνιγε, αν κάποια μητξ- ρα μαθητή, που βρξ- θηκε εκεὶ, δεν επενξ- βαινε, για να τον γλι- τώσει. Ἡ απειλἠ τους όμως, Φεύγοντας, ἦταν: «Θα σε στεῖλομε στο νεκροταφείο» Να παραθέσοµε ακόμη το ἁἆλλο περιστατικό, ὀπου νεαροἰἱ παρενο- χλοῦσαν στρατιώτεςσε στρατόπεδο και, όταν τους ἔγινε παρατήρη- ση, οργίστηκαν µε αποτέλεσµα τη συµ- πλοκή και σοβαρούς τραυματισμούς ᾿Η να αναφξροµε το ἆλλο θλιβερό συμβάν, κατά το οποίο μαθητής της Στ᾽ τάξης βρέθηκε αι- µόφυρτος, στις τουα- λεττες του σχολείου του, ὕστερα απὀ κτύ- Συνέχεια στη σελ. 2 «ΗΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ» θέματου Η᾽ Παγκυ- πρίου Συνεδρίου της Χρι- στιανικής Ένωσης Κυ- πρίἰων Επιστημόνων αποτελεὶ ο πιο πάνω τὶτ. λος « Ἐισηγήσεις θα. κά- μουν ϱ Ἱερολογιώτατος π. Ειρηναίος ἸΜπούλοβιτς, Κοσμήτορας Θεολογικής Σχολἠς Βελιγραδίου. ϱ Νικόλαος Μουτού- πουλος, Ακαδημαϊκός, Καθηγητής Αρχιτεµτονι- κής της Πολυτεχνικής Σχολής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. 5 Βασίλειος Μπαρμπά- νης, Καθηγητής Αστρο- νοµίας της Φυσικομαθη- µατικἠς Σχολής Πανεπι- στημίου Θεσσαλονίκης. Το Συνξδριο θα γίνει την Κυριακή, 19 Φεβρου- αρίου 1989, στο Ελληνικὸ Πολιτιστικό ἆΚξντρο. (Χώρος ΕΠρατικής Ἔκθε- σης). Διάρκεια Συνεδρίου 10.00’ π.μ. - 1.30’ μ.μ. Το Συνέδριο τελεί υπὀ την αιγίδα της Α.Μ. του Αρχιεπισκόπου κ.κ. Χρυσοστόμου. . Εἰσοδος ελεύθερη.