ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, 1989-05-01

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ «Τον της Πάφου ποιμέ- να θείον Πανάρετον, ως Χρ/στού /εράρχην ανευφἠ- σωμεν» µας καλεῖ ο υμνο- γράφος της Εκκλησίας την πρὠτη του Μάη. Γιατί ακρι- βὼς τη µερα τούτη γιορτά- ζει και τιμά η Εκκλησία Κύ- πρου τον ἁἅγιο της ιεράρχη Πανάρετο. Ο Αγιος Πανάρετος θεωρείται ο διαπρεπξστε- ρος ιεράρχης της Πάφου σ᾿ όλη την περἰοδο της Τουρ- κοκρατίας. Πέρα ὅμως απὀ την πολυμερή εκκλησια- στικἠ και εθνικἠ ὁράση του, η ενάρετη και ασκητι- κἠ ζωή του τον ανάδειξε γνήσιο τέκνο της Εκκλησἰ- ας, «μυρίπνοον άνθος του Παραδείσου», ᾽Αγιο. «Εκ των ἔργων εἶχε και την κλἠ- σ!ινκαιεκτηςκλήσεωςτα ἑἔρ- γα’ καθὀτι πάσαν αρετήν εξασκήσας, εικότως και πα- ρά Θεού εδοξάἀάσθη». Ο Αγιος Πανάρετος γεννήθηκε ἴσως στην Περι- στερωνοπηγἠ Αμμοχώὠ- στου. Στην εκεὶ Μονἡὴ του Ἁγίου Αναστασίου διασώ- ζονται εικὀνες τις οποίεςο ἴδιος ο Αγιος δώρησε. Επίσης ἔγινε µε Φροντίδα ο αδΓοὸου ΠΑΜΝΜΑΡΟ6ΤΟΟ και συνεισφορά δικήτου η ανοικοδόµηση του ναού του Μοναστηριούτο΄Ί17565. Ο ᾿Αγιος Πανάρετος μάλ- λον διατέλεσε στα νεανικά του χρόνια μοναχός στην ἴδια αυτή Ν]ονή. Ο χρὀνος της γεννήσε- ώὠςτου τοποθετείται μεταξύ των χρόνων 1700 -- 1710 περίπου. Στο ἔργο Εκετρια Ορείβ ο συγγραφές Βυ ὁἱ- Ῥιλοτρ που επισκέφτηκε στην Πάφο τον Αγιο στις 8/56/1787 αναφξρει ὅτι ἠταν«γξρων καιαιδυνάµεις του ἦσαν εξαντληµεέναι!». Ποῦ μορφώθηκε δενξε- ρουμε, αλλά ξερουμε ότι εἷ- χε αρκετἠὴ μόρφωση γιατὶ στο πρακτικὀ της εκλογἠς του στον κώδικα Α΄ της Αρ- Χιεπισκοπἠς ονομάζεται «Λογιώτατος». Το 1764 συναντούμε τον ᾿Αγιο Πανάρετο Ηγού- µενο της ΛΊονήςτης Θεοτό- κου στην Παλλουριώτισσα που υπαγότανε στην πνευ- µατικἠ δικαιοδοσἰατης Αρ- χιεπισκοπἠς. Το 1767 (14 ΘΓΙΟΚΟΠΟΟ ΠΑΦΟΥ Ιανουαρίου] χειροτονεἶται απὀ την Εκκλησία Κύπρου ὡς Μητροπολίτης Πάφου. Με πολὺ ζήλο, πρώὠτο του μέλημα, όταν ανέβηκε στον επισκοπικὀ θρόνοτης Πάφου, ἦταν να ανοικοδο- µήσει και να ευπρεπίσει τα µοναστήρια, τους ναούςκαι τα εκκλησιαστικἀ ιδρύματα της περιφἐρειάς του. Οι ιστορικές μαρτυρἰες εἶναι πάμπολλες για τον τοµέα αυτό. Αναφἔρουµε Χαρα- κτηριστικἁ ότι ο ἶδιος θεµε- λίωσετο µεγαλόπρεπο ναὀ της μονής Χρυσορρογιά- τισσας. Ο Αρχιμανδρίτης Κυ- πριανὸς στο ἔργοτου «Χρο- νολογικἠή Ιστορία της νήσου Κύπρου» (1788) γράφει: «4 Γερά εκεί εκκλησία, κα! Το Λήοναστήρ!ο (της Χρυσορ- ρογ/ότισσας) ανεκα/νίσθη κατά το 1770 εκ θεμελίων επ/των ηµερών του νυν αξι- οπρεπώς Την /εράν Εκκλησί- αν της Πάφου Ι͵θύνοντος ΜΗΦΡΑ/ΙΓΚΟΚΡΑΤ/ΙΑΣΤΗΛΝ ΚΥΠΡΟ Οι Σταυροφόροι δώ- σανε εμπιστοσύνη στα λεγό- µενα του Αλέξιου. Τούτος τους εἶχευποσχεθείπως, αν βοηθούσανε να πἀρει πίσω το θρόνο της Βασιλεύουσας ο πατὲρας του, θα τους ενἰ- σχυε µε μεγάλα χρηματικἁ ποσά, ὦστε να λευτερώ- σουν την Παλαιστίνη. Πρό- λαβε μάλιστα να τους πει πως ὁταν θα ερχὀντουσαν τα πράγματα, ὁπωςτο ζητοῦ- σε, τότε θα ᾿πειθε τους ορ- βθὀδοξους κληρικοὺς να υποταχθούνε στο θρόὀνοτης Ρώμης. Όι προσπάθειες των Σταυροφόρων τελικά τελεσφὀρησαν. Ο ἔκπτωτος αυτοκράτορας ἰσαάκιος ο Β΄, µπἠκε και πάλι στα ανά- κτορα και κάθησε στο θρὀ- νοτου. ᾿Όμωςοισυμφωνίες που ᾿κανεο Αλέξιοςµετους Σταυροφόρους δεν ἠτανε μπορετὸ να πραγµατωθοὺ- νε. Τα ταμεία του κράτους εἶχανε αδειάσει προ πολ- λού, ενώ ο κλήρος δεν φαῖ- νόταν διατεθειμένος να υποταχθεί σε κανενός ΓΠά- πατη δύναμη καιτην αυθεν- τία. ΌΟι Σταυροφόροι βλέὲ- πανε καθαρά, πως δεν εἷ- χανε να καρπωθούνε τίποτα απ΄ αυτή την επιτυχία τους. Ἔτσι άρχισαν να βλέπουν πὼς να αρπάξουν και να κλε: ψουν ὁ,τι πολύτιμο βρίσκα- νε μπροστάτους. Στην αρχἠ δειλἀ και Φφοβισμένα, µα ὑστερα µε ξεδιαντροπιἁ καὶ αποφασιστικότητα φόρτω- ναν τον πλούτο της Κων- σταντινούπολης στα πλοία τους. Μπαίναν στους ναοὺς και ἔπαιρναν τα δισκοπότη- ρα, που τους χρησίμευαν σαν ποτήρια για να ὁροσϊ- ζουνε τα χείλη τους µε νερό ἡ κρασὶ, κόβαν τα κομμάτια απὀ χρυσό που στολἰζανετα τέµπλα ή τους άμβωνες των ναών. Στην Αγία Σοφιά εἷ- χανε κατακὀψει το καταπέ- τασµα, που ήταν φτιαγμένο απὀ χρυσάφι καθαρὀ. Τιτο- τα δεν ἀφηναν στη θέση του. Μέχρι και τις αγίες τράπε- ζεςξεκολνούσαν απ τις βά- σειςτους καιτις ρἶχνανε στα αμπάρια των καραβιών. Ποιός μπορούσε να τους σταματήσει Οι Βυζαντινοίτους βλέ- πανε και φρἰκιαζαν. Δεν εἷ- χανε τη δύναμη να τους αν- τισταθοὐνε. ᾿Ἔτσι συνεχίζα- νε ανενὀχλητοι τ᾽ ανἱερο έργο τους. Οι ὁπου γης Ορθόδο- ξοι βουΐσανε απ᾿ τα «κα- τορθώματα» των Φράγκων Σταυροφόρων. Είχανε ξεκι- νήσει τούτοι, κάτω απ το σύμβολο του σταυρού, να λευτερώσουν τη Υη, ὁπου περπάτησε ο Χριστός, καὶ τώρα ξεγυμνώνανε την Βα- σιλεύουσα Πόλη! Αναμφίβολα, τούτο Το ανήκουστο γεγονὀς, ἕκαμε βαθιά εντύπωση και στους Κυπρίους, οἱ οποἱοι ἄρχι- σαν να βλέπουν πιο εχθρικά και δὑσπιστα τους κατακτη- τὲς τους. Μεθοδεύσανε, λοιπὀν, κάποιες κινήσεις, ώστε να ξεφύγουν κάπως απ΄ την καταπίεση πουτους είχανε επιβάλει. Όσοι εἷ- χανε γυναϊκα και παιδιά ζη- τούσαν να αλλάξουν φἑέουδο και να μετακινηθούν σε κά- ποιους τόπους, ὀπου η στἁ- θα του φεουδάρχη κυρίου δεν ἠτανε και τόσο αισθητή. Αλλοι πἀλιν γινόντουσαν ιερείς ἡ ἔφευγαν στα µονα- στήρια και φορούσαν το «μοναχικό τρίβωνα». Οι Φράγκοι πήραν χαμπάρι για Το τι γινόταν. Θἐλησαν, λοιπόν, να σφί- ξουν κι ἆλλο τα σχοινιά. ἛἜτσι τον Οκτώβρη συνᾶ- χθηκαν στη /ευκωσία οἱ κεφαλὲς και αφού συζητή- σανε την κατάσταση, πὠς ἔχει, καταλήξανε σε κἀποι- ες αποφάσεις. Απάλλασσαν απὀ κάθε αγγαρεία ἡ υπηρεσία στο φὲ- ουδο τους ιερείς και τους μοναχούς, τους φόρτωναν όμως µε σειρἁ πιεστικών υποχρεώσεων, καθιστὠν- τας ἐτσι την ανώτατη Ἱεραρ- χία, τον «Λατίνο Αρχιεπί- σκοπο, και τους Επισκό- πους, το δεσμεὶν και λύειν σεκάθετιπουτους αφορού- σε, ἔμμεσα ἡ άµεσα. Για παράδειγµα ἔπρε- πε για κἀάθε τι που αφορού- σε αυτούς, την ενορία ἡ τη µονή τους να γυρεύουν του Φράγκου Επισκόπου τις συμβουλὲς και παραινὲσεις. Αν ζητούσαν να µετακινη- θούν, για να υπηρετήσουν κάπου αλλού, τὀτε, θα Ἰπρεπε να ἔχουν έγκριση γραπτή µε πατηµένη τη βούλλα του /Λατίνου Αρχιε- πισκόπου ἡ Επισκόπου. Ακόμα, αν σε κἀποιο µονα- στἠρι ψηφιζόταν ηγούμε- νος, τούτος δεν μπορούσε να ασκήσει τα καθήκοντά του, αν δεν εἶχε πἀρει την συγκατάθεση καὶ πάλι του /ατίνου Επισκόπου. Φτιάξανε όμως και πιο φοβερά ακὀμη. Ορισαν όπως το ἕνα ὁξκατο των εἰ- σοδηµάτων των ορθόὀδοξων ναών, που μὲχρι τότε το 'παιρναν οι ορθόὀδοξοι 1ε- ρείς, νατο καρποὐνταιτώρα οι ἰδιοι οι φραγκοπαπάδες. Βγάλανε, μάλιστα, και απὀ- φαση, σύμφωνα µε την οποία σε περίπτωση διαφω- νιών των ιερέων προς τους επισκόπους τους, διακανο- νίζεται η διαφορά μπροστά στον λατίνο Πριμάτο. Μα ᾿κείνο που δίκαια εξόργιζε τους Κυπρίους ἧτανε η πρόσκληση που βγαλαν, ὡὦστε κἆθε διάκο- νος, πρεσβύτερος ἡ επί- σκοπος που χειροτονήθηκε πρὀσφατα, επισκεφθεί τον οικείο (Λατίνο Μητροπολίτη και δηλώσει υποταγἡ και συμμόρφωση στις αποφά- σεις του. Παν/ιερωτάτου κυρίου /]α- ναρέτου Μητροπολίτου δια συνδρομἠς αυτού των πατὲ- ρων Της Μονἠς και Των Χχρι- στιανών της νήσου». Επίσης προσπάθησενα τοποθετήσει το μοναχισμό πάνω σε καλλίτερες και ασκητικότερες βάσεις. Αλ- λά και για το όλο ποίμνιο του ενδιαφερόταν, για την πνευματική και ψυχική του καλλιέργεια. Για τη μόρφωση των σκλαβωμένων Κυπρίων Φρόντισε μαζί µε τον τότε Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρύ- σανθο, για να εκδοθούν βι- βλἰία ανάµεσα στα οποία και η ιστορία του Αρχιµμ. Κυ- πριανούὐ που αναφξραμε. Επίσης µε δικἁἀ του ἔξοδα «προς Φωτισμόν του Γἒ- νους» εκδόθηκετο ἔργοτου Θεόφιλου Κορυδαλλέως «Περί γενξσεως και φθοράς κατ᾽ Αριστοτἔελην» χάριν των «Φιλεπιστημόνων» µε σκοπὀ βέβαια να οδηγη- θούν περισσότερο κοντά στο Θεό. Η εθνικἠ ὁδρἆάση του Αγίου Παναρξτου τα µαρ- τυρικἀ εκεϊνα Χρόνια της Τουρκοκρατίας εἶναι ση- µαντικἡ και αξιόλογη. Βοη- θούσε ηθικἀ και υλικά το σκλαβωμένο ποὶμνιὸ του. Το 1783, ὕστερα απὀ επτά- χρονηκακοδιοϊκησητης Κύ- πρου απὀ το Μουχασίλη Χατζη Μπακκἡ που κυριο- λεκτικά αφαίμαξε και γῦ- µνωσε το νησἰ και τους κα- τοϊκουςτου,ο ᾿Αγιος Πανάἁ- ρετος μαζί µε άλλους |ε- ράρχες του τόπου, ὕστερα απὀ πολλὲς ταλαιπωρἰες και κινδύνους πήγαν στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί διαμαρτυρήθηκαν στο Με- γἀλο Βεζύρη και πέτυχαν ἔτσι την παύση του τυράν- νου και την επιστροφή των Φόρων που εισπράχθηκαν απὀ αυτόν ἀδικα και παρά- νοµα. Αυτά ως αναφορά την εκκλησιαστική και εθνικἠ ζωή και ὁράση του επισκὀ- Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ Συνεχεια απὀ τη σελ. Ί του παρόντος κόσμου, εἷ- ναι ανάγκη καιτα αναστημἔ- να σώματα να εἶναι τξτοια που να προσαρμόζονται’ στην κατάσταση εκεϊνη. Και τούτο γιατί εἶναι αδύνατο η ανθρώπινη Φύση, όσο πα- ραμένει θνητή, να τύχει της επουρανἰίου βασιλείας. Γι΄ αυτόν ακριβώὼς το λόγο και εκεϊνοιπου θα ζουν κατά τη Β΄ Παρουσία «αλλαγήσον- -ται», δηλ. θα αλλαγούν. Θα γίνουν τα σώματα τους όπως εκεϊνων που θα ανα- στηθούν. (Α΄ Κορ.ιε’, 51- Ρ2]. Σε µια τετοια κατά- σταση, σύμφωνα µετον λό- γοτου Κυρίου, οι άνθρωποι «οὖτε γαμούσιν οὖτε γα- µίζονται, αλλ ως άγγε- λοι Θεού εν τῷ ουρανῷ εισι». Δεν θα υπάρχει η διά- κριση σε αρσενικὀ και θη- λυκό οὖτε και η γενετήσια ορµἠ οὗτε και θα παντρεύ- ονται ἡ θα παντρεύουν. (Ο,τι δηλ. ισχύει και για τους αγγέλους). ᾿Αρα θα ἔχουμετο απαθὲς και αφιλἠ- ὄονο. Στην αναστηµένη κα- τάσταση ο άνθρωπος ὃδεν θα υπόκειται στην αναγ- καιότητα της γεννήσεως, της αυξήσεως, του ὑπνου, της πεΐνας, δίψας, κόπου, του ιδρώτα και του θανά- του. Και ναι µεν ο Κύριος ἔφαγε µετά την ανἀάστασή του, ὀχι όμως γιατί το εἶχε ανάγκη, αλλά για να βεβαι- ὧσει τους μαθητἒς Του ότι εἶναι αληθινά ο Δάσκαλος τους, «Ἔφαγε και ανάλωσε υπερφυώς». Το ανθρώπινο σώμα θα εἶναι «πνευματικὀν», κατά τον Απόστ. Παύλο. Τούτο, καθώς εξηγεὶ οιερόὸς Χρυσόστομος, σημαίνει ότι το αναστημένο σώμα θα διξ- πεται και θα κυβερνάται απὀ το ᾿ Αγιο Πνεύμα. Ακό- μα δε ως λεπτότερο και απαλλαγμένο απότην παχύ- ΣΕΛΙΔΑ 3 που Πάφου Παναρξτου, το δημόσιο του βίου. Συνεχεῖζεται τητα και βαρύτητα της ύλης, θα εἶναι απαθές και λεπτό, τἔλειο ὀργανο της Ψυχής, απαλλαγμένο απὀ τους περιορισμούς της αποστάσεως, ἔχοντας τη δυνατότητα να µετακινεῖται σε µια στιγμή απὀ σημείο σε σημείο. Θα διακρίνεται σαφώς απὀ την ψυχἠ. Το σώμα που θα ανα- στηθεἰ θα εἶναι ἐνδοξο. Τα σώματα των ὁικαΐων θα αναστηθούν άφθαρτα και ἔνδοξα, ενώ των αδίκων και αμαρτωλών άφθαρτα µεν, αλλ᾽ όχι ἔνδοξα. Η δόξα των αναστημένων σωμά- των των δικαΐων θα εἶναι όπως το Φως που ἄστραψε στο πρόσωπο του Παύλου µετά την εμφάνιση σ᾿ αυ- τὸν του αναστηµἔνου Κυ- ρίου και όπως το θαβώρειο Φωςπου περιέβαλετον Κύ- ριο κατά τη Μεταμόρφω- ση. Κάθε δίκαιος όμως θα ἔχει δόξα και λαμπρότητα ανάλογα µετη λαμπρότητα και καθαρότητα της ψυχἠς του, κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής του. ΣΝΣΟΤΗΤώΩώ ο Θ6Ο0” Συνξεχεια απὀ τη σελ. 1 ευελπιστούν και προσδοκούν το γεγο- νόὸς της συντριβὴς των δυνάμεων του ᾿Αδη. Γι αυτό και µε βεβαιότητα προκατα- βολικά ανυμνούν του Θεού την ανάσταση: «Αναστήτω ο Θεός και ὁ,ασκορπισθήτωσαν ο! εχθροί αυτοῦ...» (Ψαλμ. ΞΖ᾽,2). Εν τω θεώ και διά του Θεού εἶναι πεπεισμένοι για την νίκη του ανθρὠ- που. Και το µήνυµα τούτο ως διαχρονικἠ πεποίθηση µεταγγιζόὁ- ταν στις γενιξς των ανθρώπων, μεχρις ότου ως δυναμική πραγματικότητα ενεργεἶται στο πρό- σωπο του Χριστού. Η κραυγἠ του Κυρίου «τετἔλεσται» εκφράζει ὀχι µόνο την επαλή- θευση των προφη- τειώὼν αλλά και καταθξ- τει την θριαµβευτικἠή νίκητου Θεανθρώπου Χριστού ενάντια στη δύναμητου κακού. Ως θριαμβευτής ο Κύριος κατεβαίνει στον ᾿ Αδη και «τα του θανάτου κλείθρα ὁ/ασπαράσ- σε!» και χαρίζει στους «απ᾿ αιώνος εκε]καθεύ- δοντας ΑΛλΛύτρωσιν αψευδἠή» και γίνεται πρωτότοκος των νε- κρὠν. Η ανάσταση του Χριστού συνεπιφερει και την ανάσταση της Φθαρμένης ανθρώπι- νης Φύσης. Η τάση προς την απώλεια, που επἔφερεη πτώση και η ὁιακοπή της κοι- νωνίαςτου ανθρώπου µε το Θεό, τώρα ανα- κόπτεται. Ο Θεός ως αυτοζωή και ζωοδό- της δΐνει στον ἀνθρω- πο την δυνατότητα µετοχἠς στη ζωή Του. «Ο θάνατος σου Κύριε, αθανασἰαςγέγονεπρὀ- ξενος», ψᾶλλει η Εκ- κλησία µας. Ο Χρι- στόὸς διά του θανάτου Του «επάτησε τον θά- νατον». Επομένως ἁάφρα- στον θαύμα αποτελεὶ η Ανάσταση του Χρι- στού. Τη θλίψη τώρα διαόδξχεται η χαρά το θάνατο, η αθανασία’ το σκότος, το φως. Λοιπὀν, «χαράς τα πάντα πεπλήρωται της αναστάσεως την πεῖ- ραν ειληφόὁτα». Τούτη η χαρά αποτελεὶ το πλήρωμα της καρδιάς των πιστὠν, συνεχει την σύμπασα κτίση και υπόσχεται την ανεκλάλητη χαρά της δόξας των τέκνων του Θεοῦ. ΣΕΛΙΔΑ 4 ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ Κατακόρυφη αύξηση μέἔλλεινα γνωρίσειο αριθμός Φορέων και νοσούντων της επάρατης αρρώὠστειαςτου ΑΙΡ»”, που µαστίζει ολόκληρο τον κόσμο. Αυτό εἶναιτοπόρισματων ειδικών. Η μάστιγα αυτή, που ἔχει δυστυχὠς πλήξει και την πατρἰδα µας, λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις. Πρόκειται ὁμως µόνο γιαμιαασθξένειαπου ἔχει ιατρικὲς διαστάσεις, απὀ την άποψη ὅτι κτυπάἁ τον άνθρωπο χωρίς αυτός να εἶναι ἁμε- σα υπεύθυνος Η Χριστιανική Ηθική, µα και κάθε καλό- βουλος ἄνθρωπος, λέγει, ΟΧΙ. Το πρόβλημα εἶναι στη βάση του και ηθικό: Γιατί αν ο κάθε νξος ἠ νέα διατηρήσειτην αγνό- τητά του πριν το γάμο του, αλλά και σταθεὶ πιστὸς µέσα στο γἆμο του, οἱ πιθανότητες προσλήψεως, εἶναι ὀχι απλὼς μειωμῖνες αλλά σχεδόν ανύπαρκτες. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑπότοΔρΑ. Παπατρύ- Φωνος, μελος της Εθνικής Επιτροπἠς για το Α.].Ρ.5. (Σύνδρομο της Επίκτητης Ανοσολογικἠς Ανεπάρκει- ας) πήραμε στο Γενικό Νο- σοκοµείο Λευκωσίας την εξής συνἔντευξη: ἐρ.. /Ποιὲς εἶνα) σήμερα, γ/- στρέ, 0) ὁιαστάσεις Τού Α]- Ρ5 ό/εθνὼς κα) στην Κύ- προ Απ.: Οι διαστάσεις εἶναι πολύ ανησυχητικές διότι οἱ αριθμοί που δηλώνονται στον Παγκόσμιο Όργανι- σμό Υγείας Φορξων και νο- σούντων, αυξάνονται µε πολύ γοργούς ρυθμούς. Ανάλογη αὔξηση, ἴσως µε όχι τόσο γοργὸ ρυθμὸ, πα- ρατηρεΐται και στα κυπρια- κά περιστατικά. ΓΙ᾽ αυτό το λόγο ὀλεςοι Χώρεςτου Κό- σµου ἔχουν ευαισθητοποι- ηθεὶ και ἔχουν κάνει Προ- γράμματα πρόληψης µια, καὶ ως γνωστό, θεραπεῖα γεῖο Υγείας. 2ο. Εχουν κατά και- ρούς και κατ᾽ επανάληψη οργανωθεί τηλεοπτικὲς και τες. Παρόμοια σεμινάρια οργανώθηκαν και για κοι- νωνικούς λειτουργούς, για να γνωρίσουν πὼς θα αντι- ραδιοφωνικἒς εκπομπὲς, µετωπισουν τοσο τους Το πνεύμα του Θεού προειδοποιεί: «Και ἔδωκα αυτή χρόνον ἵνα µετα- νοήση, και οὐ θέΐλει µετανοήση εκ της πορνείας αυτής. Ιδού βάλλω αυτήν εις κλίνην και τους μοιχεύοντας μετ αυτἠς εις θλίφιν μεγάλην, εάν µη µετανοήσω- σιν εκ τῶν ἔργων αυτής, και τα τεκνα αυτἠς αποκτενώ εν θανάτω» (Απ. β΄, 21 --23). ἔχουν ὀὁημοσιευθεί στον ημερήσιο τύπο ὁιάφορα ενημερωτικά κείμενα, ἐχουν κυκλοφορήσει Φυλ- λάδια, αφίσσες, µοιράστη- καν διάφορα ἔντυπα µε προληπτικὲς συμβουλες κ.ᾱ. ΤοΑΙΡΕ δεν εἰναι τιµωρίατου Θεού, αλλά συνἔπεια της αμαρτίας του ανθρώ- που. Και οπωσδήποτε ἕνας ακόµη τρό- πος προειδοποίησης προς τον ἀνθρωπο ναπαύσει να καταπατεί τους ηθικούς κα- νόνες και να µετανοήσει. και εμβόλιο ευρίσκονται μακράν. Γιατο λόγο αυτὸ ἔχουν καταρτίσει προγράµµατα ενημέρωσης του πληθυ- σμού, ελἔγχου ατόμων αυ- ξηµἔνου κινδύνου, ελἔγχου αἵματος, ελἔγχου παρα- σκευής παραγωγών αἷμα- τος κλπ. Ερ.’ Κρίνετε Ικανοποιητικὀ το βαθμὸ ὁιαφώτισης που γίνετα! στην Κύπρο σὴµε- ρα Κατά τη γνώμη σας θα μπορούσε να επεκταθεί αυ- τὴ η ὁιαφώτιση Τα µέτρα προστασίας που συνιστὠν- 3ο. Ένα ἆλλο αξιόλο- γο µξτρο, που εισήγαγαν οι ιατρικές υπηρεσίες, εἶναι ο ἔλεγχος ὀλων ανεξαιρέτως των Φιαλών αἱματοςγιααν- τισώµατα του ιού του Α]- Ρ5, πριν δοθούν για µετάγ- γιση. 4ο. Ελξγχονται όλα τα ἆτομα αυξημµἔνου κινδύ- νου. Ρο.. Υπάρχει µια εχέ- μυθος τηλεφωνικἡ Κυβερ- νητική υπηρεσία, που συ- νίσταται απὀ ειδικούς για- τρούς, στους οποΐῖους µπο- ρεῖ κάποιος να απευθυνθεί Όσοι ζουν ηθική ζωή αυτοί και δεν φοβούνται, οὗτε και ζουν µε τον εφιάλτη μόλυνσης, Γιατί και οἱ ἴδιοι προστατεύ- ουντον εαυτότους, αλλά και ο Θεός τους προφυλάσσει. ασθενεὶς όσο και το Ππερι- βάλλον τους. ερ. ἔκ πρώτης όψεως, τα µέτρα που αναφἑρατε, κρ- νοντα! !κανοπο!ητικᾶ. Όπως ὁμως µας εἶπατε υπάρχει αὔξηση του αρι- θμού των ασθενών. ΓΠως δ/ακιολογείτα! αυτὸ Απ.: Αν δεν υπήρχαν τα μὲ- τρα αυτά η αὐξηση θα ήταν μεγαλύτερη. Τα µετρα αυ- τά συνήθως καρποφορούν αργότερα. Τα περιστατικά που εἶχαμε, ἔχουν μερικες ιδιοµμορφἰες και ὅεν ἔχουν καμιά σχεση µε τα µέτρα που πἠραμε. Δηλαδή τα πλεῖΐστα των ατόμων αυτών ἠλθαν σε επαφή µε τον ιό ιδίως στο εξωτερικό. 40506 των φορξων ανήκουν σεομὰάδες αυξηµένου κινδύ- νου. Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι ο πληθυσμὸς στο σύὺνολὸ του Φαίνεται να εἶναι ακόμα αµόλυντος. Επομένωςτα μὲ- τρα που αναφξἔραµε εἶναι άκρως δικαιολογημένα. Μεσα σ᾿᾽ αυτά λοιπὸν τα πλαίσια, τόσο η Εθνικἡ Επιτροπή για το ΑΙΏ5, ὁσο καιτο Υπουργεῖο Υγείας και ο Υπουργός, ἔδωσαν σα- Φείς οδηγίες, ενόψει μάλι- στα της εισόδου 1,5 εκατ. τουριστών στην Κύπρο και τις εξόδου 100 --- 150 χιλ. νεαρὼν Κυπρίων στο εξω- τερικὀ. Οἱ οδηγίες εἶναι σαφἠ. 1ο. Προσεχετε να µην ἐλθετεσεεπαφὴ μ᾿ αυτότο μικρόβιο διότι μετά δεν θα το απαλλαγεῖτε ποτέ και δεν θα µπορξσετε να κάνε- τε µιαν υγιή οικογένεια. 2ο. Προς αποφυγή αυ- τοῦ, συμβουλεύουμε ξεκά- θαρα «ένα και μοναδικὀ αλ- λά προπαντὸς πιστὸ σύν- τροφο». Π ζωή δε των ατό- µών, που για µια επιπολαιό- τητα θα μολυνθούν, εἶναι καταδικασμένη. Ερ.: /Π/στεύετε ὅτι το ΑΙΡ5 εἶναι µόνο !ατρ/κὀ πρὀβλη- μα ἡ και ηθικὀ Αν ναι, πὠς το τοποθετείτε Απ.: Εγὠ σαν γιατρός βλε- πω το πρόβλημα να εἶναι /Μαγωνίατου προσώπου εκφρόζε/το ὀράμαπου συνὲ- χε τον σξολύπητο αυτὸ συνἀνθρωπό µας. χθεὶ αυτό το πρόβλημα. Πιστεύω ότι πρέπει να δε- χθούμετους ασθενεὶς ὁπως δεχόμαστε άτομα µε ἆλλες αρρώστιες. Ερ.:(Παρέμβαση) Ηπιο πά- νω ερώτηση µου αφορά το εξής: η Εκκλησία µας πιστεύ- ε/ πως ἕνας νξος, αν ὅ/ατη- ρήσει Την αγνότητἁ του πριν το γἆμο σλλά κα! την σαςγ/ατῃν εξέλιξη 7ης ασθὲ- νε!ας στον Τόπο µας κα σε γεν/κότερη κλίμακα, κα 7/ θα συμβουλεύαστε Τέλος τους νέους µας Απ.: Οι προβλέψεις εἶναι ότι οι αριθμοί των Φορέων θα αυξάνονται κάθε µήνα και θαᾳ ἔχουμε µια κατακό- ρυφη αὐξηση στο προσε- χὲς μέλλον. Αυτή η αὐξηση Κακώὼς στα µέσα ενημέρωσης πλη- ροφοροῦν τον κόσμο και προπαντὸς τουςνξουςγιατουςτρόπουςπροφύλαξης. Οἱ ἶδιοι ἔμμεσα παραδέχονται πως αυτοί οι τρὀποι προφὑλαξης δεν εἶναι ασφαλείς. πιστὀτητά του µέσα στο γὰ- µο δεν διστρξχει κἱνόδυνονα προσληφθε]. Εδὼ εἶναι η ουσία της προηγούμενης ερώτησης. Βέβαια η ἔκ- κλησία εἶναι η πρὠτη που αγκαλιάζει αυτοὺς τους αν- θρώπους, αλοίµονο αντους αποστραφοὺμε. Όμως εἄν ονξος ζήσει, ὁπως τον θέλει η Εκκλησία, αυτὸς δεν εἶναι ἕνας παράγοντας που θα μειώσει αισθητά κα! συν τω χρόνω θα εξαλείψει αυτό το πρόβλημα Απ.’ Δεν μπορώ να το απο- κλείσω αυτὸ. Εἶναι επιλογἠ του κάθε ατόμου και θἔμα αυστηρὠὼς προσωπικό του, Αν η Εκκλησία θὲέλει να προσθέσει και αυτή την συμβουλή δεν ἔχουμε κα- μιά αντίρρηση. ἐρ.’ /Ποιὲς οἱ προβλέψεις θα οφείλεται στα περιστα- τικἁ που υπάρχουν σήµερα και ὅεν ἔχουμε ανιχνεύσει. Σε κάποια φάση θα απο- ὁώσουν τα µέτρα µας και «θα επἔλθει κάποια ύφεση. Συμβουλὲἒςγια τους νξ- ους που εἶναι και οι πιο ειᾱ- λωτη ομάδα να προσβληθεϊὶ απὀ τον ιό εἶναι ό,τι αναφξ- ραμε. -- Ἓνα και πιστὸ σύν- τροφο σ΄ όλητουςτη ζωή. -- Να µάθουν όσα µπο- ρούν περισσότερα γι᾽ αυτό το θέµα. Ερ.: ΛΙπορείτενα εγγυηθε(- Τε σαν γ/ατρὸς σε κόποιο νὲο πως µε τον τρόπο προ- Φῦλαξης, που συνιστάται ὁεν διατρέχει κἰνδυνο Απ.: Η απάντηση εἶναι όχι δεν μπορούμενα το εγγυη- θούμε. Είναι όχι µόνο λυπηρὀ αλλά και τα! σήµερα εγγυούνται! µια πλήρη ἡ ἔστω µια |κανο- ποιητική αντιμετώπιση του κινδύνου Απ. Προσφξρεται µια ολό- Κληρη σειρά µἔτρων στον κὀσμοπου μπορούν να δεί- ξουν αν εἶναι ικανοποιητική ἡ όχι η διαφώτιση: 1ο. ᾿Εχει συσταθεί µια Εθνική Επιτροπἠ για την πρόληψη ΑΙΏ5 µε διάφορα ἄτομα που εκπροσωπούν τον κυβερνητικό και ιδιωτι- κὁ τομέα και που συµβου- «ελεύουν ανάλογα τοὗΥπουρ- για συμβουλές και να προ- Χωρήσει σε δεύτερο στά- ιο, αν θξλει, σε εργαστη- ριακὀ ἔλεγχο. 6ο. Αρκετοί κοινωνικοί λειτουργοί του Υπ. Υγεῖας ἔχουν ενημερωθεί και σε διεθνή σεμινάρια για το θὲ- µατου Α[Ό5. ᾿Εχουν οργα- νωθεῖ πολλὲς διαλέξεις σε κοινότητες, σχολεία, στρα- τὀπεδα της Εθνικής Φρου- ῥράς. Οργανώθηκαν επίσης σεμινάρια σε στρατιωτι- κοὺς γιατρούς, για να ενη- μερώνουν τους στρατιώ- Χιλιάδες επιστήμονες και εκατομμύρια δολλάρια Θυ- σιάζονται για να αντιμετωπισθεί ο ὃς του ΑΙΡ5. Αν όμως ο ὄνθρωπο µόθουν να ζουν Πθικά, θᾳ χρεια- ζόντουσαν ὁλες αυτὲς Οἱ θυσίες Ποσοστὀ 1056 των προσβληθἔντων εἶναι ἆτο- μα που µεταγγίσθησαν µε παράγωγα αἵματος στο εξωτερικό. Ενα 50906 των Φορέων µας, αποτελεΐται απὀ αλλοδαπούς, άτοµα ιδίως απὀ την Αφρική, που ἦλθαν για διάφορους σκο- ποὺς στην Κύπρο και τέλος Κύπριους που ζουν στο εξωτερικὀ. Το υπόλοιπο πρόκληση για την ιατρική Επιστήμη τόσο διαγνωστι- κὀ όσο και θεραπευτικό. Εἰ- ναι ταυτόχρονα και κοινω- νικὸ πρόβλημα, δεν εἶναι πρόβλημα ηθικἠς ἡ ανηθικὀ- τητος, αν εἶναι αυτό που υπονοούσεη ερὠτησή σας. Και ηθικοἰ άνθρωποι µπο- ροῦν να πάρουν τον ιο. Η κοινωνία µας σήµερα στην Κύπρο εἶναι ανίκανη να δε- τραγικό, γιατ, παρά την καλπάζουσα αὖ- ἔηση των θυμάτων του ΑΙΏ5, αντί να προταθεί οηθικὀςτρόπος ζωής, ωςο μό- νος τρόπος καταπολέμησης και εξόντω- σης της επάρατης αυτής ασθένειας, προ- σπαθοὺν οι αρμόδιοι µε υπεκφυγὲς να τον παρακάμψουν. Δεν τολμούν, δυστυχώς, να οµολογή- σουν οτι το ΑΙΏ5 πρωτίστως εἶναι και θεμα ηθικό, αφοῦ η ιατρική τους μἒχρι τώρα εἶναι ανίκανη να προλάβει και να εραπεύσει το κακό. ΣΕΛΙΔΑ 2 Ἓνας απὀ τους πολ- λοὺς προφήτες της Παλαι- ἁς Διαθήκης εἶναι και ο προφήτης ἰωνάς, ᾿ζησε κατά τον 8ο αιώνα π.Χ. στα χρόνια του ἱεροβοάμ του Ι και ἔδρασε στο βόρειο βα- σἰλειο του Ισραήλ. Ἓνα γεγονόὸς απὀ τη ζωὴ και τη ὁράση του Προφήτη, το οποίο θαυμά- ζει κάθε άνθρωπος, εἶναι η παραμονή του για τρεις μἒ- ρες και Τρεις νύκτες μέσα στη θάλασσα και συγκε- κριµένα στην κοιλιά ενός κἠ- τους. Ο προφήτης ἰωνάς ἔλαβε εντολἠ απὀτο Θεό να πορευθεὶ στην πρωτεύου- σα των Ασσυρίων Νινευή, γιανα κηρύξει στους κατοί- κους της την καταστροφή, που επρόκειτο να συμβεί στην πόλη, ἕνεκα της μεγά- λης διαφθοράς που υπήρ- χε σ᾿ αυτή. Ο λωνάς όμως αρνήθηκε να εκτελέσει την εντολή του Θεού, διότι εγνώριζε το ἐλεὸς Του και Φοβόταν ὅτι ο Θεός, εάν μετανοούσαν οι Νινευίτες, θα τους συγχωρούσε. Γι΄ αυτό, για να ξεφύγει, ὅπως πίστευε, απὀ το πρόσωπο του Θεού, τρέχει να απο- μακρυνθεἰ απὀ την Παλαι- στίνη. Κατέβηκε ἔτσι στην Ιόὁππη, ναύλωσε πλοἰο και απέπλευσε προς την Ίσπα- νία. Ο πανταχού παρών ὅμως Κύριος σήκωσε μεγά- λη τρικυμία και το πλοῖο κινδύνευσε να βυθισθεἰ. Μάταια οι ἀνδρες του πλοίου προσεύχονταν ο καθένας στο Θεότου και μά- ταια ἔριπταν το φορτίο του πλοίου στη θάλασσα. ΄Ἔτσι, για να εξακριβώσουν τον υπεύθυνο της θαλασ- σοταραχἠς, ἔβαλαν κλήρο. Και ο κλἠρος ἔπεσε στον ἰωνά, που θεωρήθηκε υπαίτιος της τρικυμίας, γι΄ αυτό καιτον ἔριξαν στη θά- λασσα. τσι η τρικυμία σταμάτησε. «Καιπροσέταξε Κύριος κήτει μεγάλω καταπιεῖν τον Ιωνάν' και ην Ιωνάς εν τη κοιλίατου κήτουςτρειςημέ- ρας και τρεις νύκτας» (Ιωνά β΄ 1). Εκεί ο Προφήτης µε- τανοηµένος για την πράξη του προσευχόταν στο Θεό. Την τρἰτη μέρα το κἠτοςτον ιπισαποππππππππσπὐκπππππυπαποπαπππαπα Εεικλικοςσ Μορῳσο Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΡΟΤΥΠΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ἔβγαλε στην ξηρά. Και τότε ξαναπαΐρνει εντολἠ και πο- ρεύεται στην αµαρτωλή πό- λη, για να εκτελέσει την εν- τολή του Θεού. Το θαυμαστό τούτο γεγονὸς που συνέβηκε στον προφἠτη ]ωνά αναφξὲ- ρει και ο Κύριος και το πα- ραβάλλει µε την τριήμερη ταφἠ και ανἀστασή Του. «΄Ωσπεργαρ εγένετο |ωνάς εν τη κοιλία του κἠτους τρεις ημερας και τρεις νύ- κτας, οὕτως ἔσται ο υιὸς του ανθρὠπου εν τη καρδία της γης Τρεις ημέρας και τρεις νύκτας» (Ματθ. β΄ 40). Οταν οι ἀπιστοι Γραμματεῖς και Φαρισαίοι ζητούσαν απὀ τον Κύριο καταπληκτικὁὸ θαύμα, που να αποδεικνύει τη θεότητά του, εκεῖνος τους προειδο- ποἰησε πως θα ἔβλεπαν τξ- τοιο θαύμα, Το θαύμα ὁε αυτό ἦταν η εκνεκρὠν ανά- στασή Του, ὅπως αυτὴ προδιατυπώθηκε µε τον προφήτη Ιωνά. Πράγματι, ὅπως ο Προφήτης παρξἔμεινε στην κοιλιά του κἠήτους και στα βάθη της θάλασσας τρεις μέρες, ἔτσι καιο Μεσσίας ο Υιὸς του ανθρώπου, ἔμεινε στον τάφο Τρεις μέρες. Ακόμη, ὅπως ο Ιωνάς ἔμεινε αβλαβής και αδιά- Φθορος µέσα στην κοιλιά του κήτους, ἐτσι καιτο σώ- μα του Κυρίου, µέσα στον τάφο, ἔμεινε ἀφθορο και αναλλοϊωτο. Επιπρόσθετα ο προφή- της προδιατύπωσε και την ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΤΗΣ Α.Μ. ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ Συνέχεια απὀ τη σελ. Ί σταση. Και η Ανάσταση δεν εἶναι αποτέλεσµα της Λο- γ/κής των ηττοπαθών. Εἶναι αποτέλεσµα πίστεως. Εἰ- να θαύμα. Και το θαύμα γίνεται, ὅταν αυτοί που το επιδιώκουν πιστεύουν κα! αγωνίζονται. Αυτό ἄλλω- στεµας μαρτυρεί και η/στορίατου Ἓθνους µας. Πὸ- σες φορὲς µας ξέἔγραψαν απὀ τοχἁάρτη των Εθνών Και όμως ζήσαμε, αναστηθἠκαµε και καταντροπιάσαµε τους σταυρωτὲς µας, για να επιβεβαιωθεί εκείνοπου εἶπεο Χριστός στη Λάρθα, την αδελφή του Λαζάρου: «Ο π/στεύων εις εμὲ, καν αποθάνη, ζήσεταν» ({ω. (α΄, 26). ΣΧρ/στὸς Ανέστη, αδελφο/! Χωρίς πίστη και αγώ- να «ὁεν ξεφυτρώὠνει λευτεριά, ὑεν ανατέλλει Ανἁάστα- ση». Χριστὸς Ανέστη, Ἕλληνες! Ψηλά τα µέτωπα και τις καρδιές Λε αισιοδοξία βαδίζετε πάντα μπροστά, µπροστάπροςτη νίκη και τη ὁικαίωση. Καο αναστημὲέ- νος Χριστὸς, να εἶσθε βἐβαιο!, µας ευλογεί κα! µας συνοδεύει, γιατί ο αγώνας µας εἶναι δίκαιος. Μας το βεβοιώνει ο 'Ιδιος' «Ιδού εγὼ μεθ᾽ υμώὠν ειµ πἆσας τας ηµἑρας ἕως της συντελείας του αιώνος. Αμήν». (Ματθ. κη΄, 20)». εις ΄᾿Αδου κάθοδο του Κυ- ρἴου. Γιατί η κοιλιά του κἠ- τους θεωρείται ὡς κοιλιά του ᾿Αδη. Προσωποποίη- ση του ᾿Αδη, της κατοικίας δηλαδἠ των νεκρὠν. Αυτό εξάλλου αναφξρει ο ἴδιος ο προφήτης, όταν, µετά τη σωτηρία του, μµετανοημέ- νος και συντετριμμένος μὲ- σα απὀ την κοιλιά του κἠ- τους προσεὑχεται στο Κύ- ριο και Θεότου. «Εβόησα εν θλίψειµου προς Κύὐριοντον Θεόν µου, και εισἠκουσέε µου εκ κοιλίας ἁδου κραυγἠς µου ἠκουσας φω- νής µου» (ἰωνά β᾽ 3). Αλλά και στον ειρµό της ἕκτης ωδἠς της Κυρια- κήςτου Πάσχα ο Μελωδός παραλληλίζει την κάθοδο του Κυρίου στον ᾿ Αδη και την τριήµερη ανἁστασή Του µε την παραμονἠ του Ιωνά στο κήτος. «Κατήλθες εν τοις κατωτάτοις της γης, και συνέτριψας μοχλοὺς αιωνίους, κατόχους πεπε- δημένων, Χριστέ, και τριή- µερος ως εκ κήτους Ιωνάς, εξανέστης του τάφου». Εκτὸς όμως από το ση- µείο του Ιωνά, που ο Κύριος ιστόρησε πριν απὀ το πά- θος του, για να προδηλώσει την τριήμερη ταφή και ανά- στασἡ του, χρησιμοποίησε και µια ἄλλη εικόνα. «Λύ- σατετον ναὀν τούτον και εν τρισὶν ηµέραις εγερὠ αυ- τὸν» (ἰωάν. β ,19), εἶπε στους Ιουδαίους σεµια απὀ τις επισκέψεις του στα |ε- ροσόλυμα. Οι Ιουδαίοι όμως παρανόησαν το λόγο του Κυρίου, γι αυτὸ ρώ- τησαν τον Κύριο πώς το ναὸ που χρειάσθηκαν σα- ράντα ἔξη χρόνια, για να κτισθεῖ θα τον κτῖσει µέσα σε τρεις µέερες, Προσθέτει δε ο ιερὸς Ευαγγελιστής στη συνἔχεια ὅτι «εκείνος δε ἔλεγε περί του ναού του σώματος αυτού» (Ιωάν. β΄21). Εβεβαίωνε λοιπὸν τους Ιουδαῖους πως επρὸὀ- κειτο να κρημνίσουν το ἆγιο σώμα Του και πως ο ἴδιος µε τη θεϊκή Του ὀύνα- µη µέσα σε τρεις µἐρες θα το αναστήσει. Οἱ προαγγελίες και οι προδηλώσεις αυτές του Κυρίου ήταν µια προειδο- ποίηση και µια βεβαίωση για την ανἀστασή του. Οι Ιουδαῖοι ὀμως, µη θἔλοντας να πιστεύσουν στην ανά- σταση του Κυρίου, τον απέρριπταν ὡς το Μεσσία. Μετά ὅμως απὀ το πάθος και την ταφἠ του Κυρίου και αφού βρισκόταν ακόµη μὲσα στον τάφο, οι ἄρχον- τες του λαού ἀθελά τους ομολογούν µε Φόβο προς τον Πιλάτο: «Κύριε, εµνή- σθηµεν ὅτι εκεῖνος ο πλά- νος εἶπεν ἐτιζων, μετάτρεις ημέρας εγείρομµαι» (Ματθ. κζ΄ 63). Και ο φόβος τους αυ- τὸς ἔγινε πραγματικότητα, που ὀχι µόνο επαλήθευσε τις προφητείες, αλλά στή- ριξε και θεµἔλιωσε την Εκ- κλησία, που µέσω της πρα- γµατοποιεῖται η δική µας σωτηρία. «Όταν ο Ασάφ συνξτα- ἔε τον ψαλμὸὀ, που ἐχε! στο φαλτήρ την 78η σειρἁ, και µε το ψαλμὸ αυτὸ καλούσε τους κατοίκους του Βασιλεί- ου του Ιούδα να κλάψουν για την καταστροφἡ Του /σ- ραηλιτικού βασιλείου, που έγινε απὀ Το βασιλἐα των Ασσυρίων Σαλμανάσαρ, µε- ταξύὐ άλλων, λέγει: «Ελυμή- νατο αυτήν υς εκ ὀρυμού, και μονιὸς άγριος κατενεµή- σατο αυτήν». Το στίχο αυτὸ τοβρίσκω επἰκαιροκαιτοσυσχετἰζωµε τες τραγικὲς µέρες που ζοὐ- µε κα! ἔρχεται στο νου µου αυτἠ τη στιγµή, που ἔρχομαι να εκφράσω σεσας την ανη- συχία κα! την αγωνία τη δικἠ µου αλλά και την αγωνία κα! τον πὀνο όλων εκείνων που ολοὲν βλέπουν να κατασκό- πτετα! κα! να κατακαίετα! η ἆἅμπελος του Κυρίου, την οποίαν «εφύτευσεν η δεξιἁ Του». Συγχωρἐσατὲ µε, που πάλι σας ενοχλὠ. Τολμὼ να σας ενοχλἠσω, και επ/τρέ- φατὲ µου να σχολιάσω µια Φράση του γεµάτου πατρικἠ αγόπη λόγου σαςπου εἶπατε εδώ στην Κοινότητἁ µας. Εἷ- πατε ὀτι στο εκκλησίασµα δεν υπήρχε ο αριθμὸς νέων που ἔπρεπε να υπάρχει. Ναι, ΛΙακαριώτατε, ορ- θἠ ἦταν η ὁιαπίστωσή σας. Στες ὁύσκολες αυτὲς µέρες, που ὀλο! πρέπει! να εἵμαστε στραμμένο προς Την παντο- δύναµο βοήθεια του Θεοὺ κα µε συντριβἠ να φωνά- ζουμεσ᾽ Αυτὸν «ου µη απο- στώμεν απὀ σου, ζωώσεις ημᾶς, κα! το ὀνομά σου επι- καλεσὀμεθα», ελεύθερος κα! ανενόχλητος ο αγριὀχοιρος ο µονιός, ο αδίστακτος, που δεν εἶναι ἀλλος απὀ τον ευ- δαιμον/σμὸ, εξορμά απὀ το σκοτεινὸ ὁρυμό Της πλεονε- ξίας κα! των παθών µας, κα- τασκάπτει κα ερημὠώνει όλους µας και ὁ[μαβρώνει ολοσχερώς Τη νεολαία µας. Ο ευδαιµονισμὸὀς, τον οποίο ο τουρισμὸς επἐβαλε σαν αναπόφευκτο Τρὀπο ζωῆς, ερημώνει κα! αλλοιώνει τα πάντα. Σαν πυκνἠ κα! απο- πνικτικἠ ομίχλη, ομίχλη αποπνευµατικότητας, σκεπά- ζει και καταπ!έζε! ασφυκτικά τες ψυχὲς, τες αποχαυνώνει κα, τεςκαταποτίζε!µετη μούῦ- χλα, η οποία κατεργάζεται την αποσύνθεση και το θά- νατο. Πώςθα ρθουν στην εκ- κλησία ο) νξο! µας, που τα σαββσατὀβραδα μµέχρ/ των πρωϊνὠν ωρών των Κυρια- κὠν φοιτοῦὺν στες ὀισκοθή- κες κα! στα ποικιλὠνυμα ἁν- τρα της ὁιαφθοράς, Κ αυτὴ τη στιγµή νοσταλγικἀ ἔρχε- Τα! στο νου µου ἕνα ποίημα περασμένης ευσεβοὺς επο- χἠς µε τίτλο το «Σαββατὀ- βραδο», που ἔλεγε: «Απόψε σαββατόβραδο η «φὗύσις ησυχάζει...». Κα ἔλεγε το ποίημα αυτὀὸ ὁτ/τα Σαββατὸ- βραδα ὀλα είναι ωραία, ἠσυ- Χα και ἡἦμερα κα! όλα προε- τοιµάζοντα! γ/α την ημέρα του Κυρίου που ξημµερώνει. Και η ο/κογένεια προετοιµά- ζεται͵, ετοιμάζει τα παιδιά της να κοιμηθούν ενωρἰς, γ/ανα ξυπνήσουν πρωίκα,ναπὰὀνε όλοι στην εκκλησία! Και όταν αυτὴ η περίπτωση ἔρχεται στο νου µου κα! αναβαπτί- ζομαι µέσα στο πάγκαλο πνεύμα, την καθαρότητα, τη συνέπεια κα την ευσέβεια των παλιών, θυμούμαι και κἄτ! ἆλλο και, χωρίς νατο θὲ- λω, ἔτσι αυθόρμητα πν/γουν την ψυχἠ µου Οἱ στεναγµοί καιταµότιαµου γεμίζουν δά- κρυα. Κιαυτόπου θυμούμα ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΜΙΑΡΤΥΡΙΟ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑ Επιστολἠ ενός [ο ΤΙ ζάλη, Α.Μ. τον Αρχιεπίσκοπο κ.κ. Χρυσό- στοµο. είναι η ελαφρότητα κα! ανα!” σχυντία αξιωματούχου του Κ.Ο.Τ. ο οποίος και υπουρ: γὸς Παιδείας εχρηµάτισε. ΟΌταν κάποιο! του εξἐέφρα- σαν την αγωνία τους για τη ὀυσμενή επίδραση πού προκαλεί στους νέους η ασυδοσία των τουριστριὼν να περιφἑροντα! αναΐσχυν- τα, εἶπε τα «περίφημα και μνημειώδη» εκεῖνα λόγια: «Όταν δεν θα ἔχουμε αυγἀ, δεν θᾳ ἔχουμε ομελέτα»! Δεν εἶναι λοιπὀν οἱ νέοι που φταίνε αλλ᾽ εμείς οἱ µε- γἆλοι. Τον ξενόφερτο τρόπο ζωὴς τον ζἕσταναν 90) μεγά- Λοι νο εκκολαφθε], και τον βοήθησαν να γίνει αναγκα/- ος, για να εκμεταλλεύονται τῃ νεότητα. Ο ἄσωτος υιός ἔγινε αντάρτης κα! µε τον ετσιθελισµὀ απαιτούσε απὀ το πατὲρα του να του δώσει την περιουσίατου͵, γιανα φὺ- γε απὀ κοντά του. Στην προκείµενη ὁμως περίπτω- ση εμεὶς Οἱ μεγάλοι µε την απομἀκρυνσὴ µας απὀ το Θεὁ κα απὀ τες πατρογον!- κὲς παραδόσεις, απὀ το θΘε- σπἑσιο κα! µυστικὸ βάθος της Ορθοδοξίας µας, γίναμε η αιτία, μάλλον σπρὠξαμε τα παιδιἀ µας στη χώρα των πονηρών πολιτὠν, γ/α να τραφούν µε τα ξυλοκέρατα. Απαράλλακτα σαν στρουθοκάἀάµηλο! ενταφ/ά- ζουμε Την Χριστιανική κα! εθνικἠ µας συνείδηση στου ευδαιμον/σμού κα! της κα- Λλοπέρασης, Τη χρυσή ὀμμο, γ/σνα µη βλέπουμε τον κίν- ὄυνο που απειλητικἁ πλανάἁ- τα στες κεφαλὲς µας. Ο- στρος ευδαιμονισμού κα! πλούτου μάς κατέλαβε σε εποχἠ που ἔπρεπε να ενὸυ- θούμετο σάκκο της µεταμὲ- Λλειας κα! της συντριβής, και ο καθένας να φωνάζει στο Θεό: «Εμίσησα εκκλησίαν πονηρευοµένων κα! μετά ασεβὠν ου µη καθήσω... Κύριε, ηγάπησα ευπρέ- πειαν οἰκου σου... µη συνα- πολέσης µετά ασεβὠν την ψυχῆ µου κα! µετά ανδρὠν αιµότων την ζωήν µου». Ποῦ εἶναι οἱ ὀμορφες εκείνες εποχὲς, που δεν τες χαρακτήριζε ο θόρυβος, η ταχύτητα κα! η μέριμνα του πλούτου, που εκκολάπτε! το άγχος, αλλά τες σηµάδευεο Φόβος του Θεού και όλα μο- σχοβολούσαν απὀ ευσέβεια και απλότητα, ᾿Ηταν ευτυχι- σμένες εποχὲς, ἔστω και αν υπήρχε στέρηση απὀ υλική ἄποψη. ᾿Εστω κα! αν υπἠρ- Χαν ὁυσκολίες για την επιβ]- ωση. Ο:/ άνθρωπο! ζούσαν και πίστευαν ὁτι«ουκ επ ἁρ- τω µόνω ζἠσεται άνθρω- πος...». Οσο! ζήσαμε τες όμορφες εκεῖνες εποχὲς, ἡ προφθάσαµε το Λυκόφως τους, η ψυχή µας πιἔζεται µε πόνο. Και ο πόνος θεριεύει͵ ὅταν σκεφτούμε ὁτι, ενώ ο καλός Θεὸς τα σαράντα τε- λευταίΐα χρόνια ἔδωσε τόσα αγαθά και τόσα μµἐσα γ/ατην ευκολία του ανθρώπου, αυ- τόὸς, αντί να τον αγαπήσει, αδιάντροπα τον περιφρονε[, γα να επαληθεύσουν για µυριοστἠ φορά τα λόγιατου Δευτερονομίου: «Και ἐφα- γεν Ιακώβ και ενεπλήσθη, και απελάκτισεν ο ηγαπημὲ- νος ελιπάνθη, επαχύνθη, επλατύνθη΄ και εγκατέλιπε τον Θεόν τον ποιἠσαντα αυ- τὸν κα! απέστη απὀ Θεού σωτήρος αυτού». ΛΙανία πλούτου μάς κα- τέλαβε και ἐξαλλο/ τρόποι χαρακτηρίζουν τη ζωή µας. Λαφάµε, να πιούμε, να αγο- ράζουμε αυτοκίνητα. Να ἔχει αυτοκήνητο 0 πατέρας, ο γιὸςκαιη κόρη. Ναζενυκτού- µε και να ασωτεύουµε. Αντί εμείς να προβάλλουμε τους θησαυρούς κα τους τρὀ- πους ζωής της ευλογηµένης Παράδοσἠς µας, που οἱ αρ- χὲς του Ευαγγελίου κα!η ευ- σέβεια των πατέρων µας, µας κληροδότησαν, αντί µε καμὰἁρ να αντιτάσσουµε το µυστικὀ βάθος της πάγκαλης Ορθοδοξίαςµας,που εἶναιη μόνη απάντηση στο αδιἔξο- ὅο που δημιούργησε η Δύ- ση, κα! να προβλημµατίζοµε αυτοὺς που µας ἕρχονται ασπὀ τη ὀὗύση, τὶ κάνουμε Πετάμε τους ανεκτίµητους αυτοὺς µαργαρίτες στα πὸ- δια των χοίρων. Βγάζουμε τους ολοφώτε/νους χ/ιτώνες της πατροπαράδοτης αξιο- πρέπε/ας και Φορούμεταρά- κη της αποστασίας, Τραυμα- τίζοµε την ψυχἠ µας και «κείµεθα γυμνοί αντιλήἠψε- ως», ὁπως θα ψἀλλει η ἔκ- κλησίαµας µετά απὀ λίγες μὲ- ρες. Είπα ὀτιο/ μεγάλο! συνὲ- τειναν να ὁημιουργηθεί αυ- τή η θλιβερή κατάσταση. Το πλὲον ὀμως Τραγικό, εἶναι ότι κα γονείς που τους χα- ρακτηρίζει ο Φόβος του Θε- οὐ κα! η αγωνία «τί τέξεται η επιούσα», πολλὲς φορὲς κα- Γαθέτουν Τα ὁπλα της ευΛο- γηµὲνης αντίστασης στον αγώνα πάνω στα φυλάκια των αρχών και αξιὠν. Αυτὸ εἶναι πολύ επικίνδυνο, γ/ατὶ ἐτσο͵ πἀειναχαλάσειη ζύμη, ναμωρανθεί{το ἆλας και τότε η κατάσταση θα γίνει ἔτι δύ- σκολη. {/ αυτὸ, ΜΙακαριώτατε, σας παρακαλώ, σας /κετεύω, µην ξεχνάτε ποτὲ το εδώ ποίμνιο κα! Λέγετε ὁυὁ λόγια περισσότερα στο Θεό. Γιατί Τη περ/οχή εδὼ τη ὀ/έκρινε µια κάπως περισσὀτερη προσήλωση στα πατροπαρά- ὅοτα. Η απότομη όμως κά- θοδος του τουρισμού την αλλοιώνει και τη ὁιαβρώνει επικἰνόυνα, γιατί τη βρὴκε εντελώς απροετοίµαστη να αντιμετωπίσει κατἆλληλα ΤΟ κακό. Κα εδώ βέβα!α ὀλοι Οἱ εργάτες του καλού δεν θα συνθηκολογήσουµε και δεν θα κάµωμε «το θρήνο συ- νεργάτη» πως ἔψαλε την προπερασµένη Κυριακή η Εκκλησία µας, αλλά θα προ- σπαθούµε το κατά ὀύναμη. Χρειαζόμαστε ὁμωςκαιζητά- µε τες εντατικἐς προσευχές της Λακαριὁτητάς σας. Τελειώνοντας, Λακα- ριώτατε, σας παρακαλὠ να µε συγχωρἑσετεγ!α την ενό- χλησή µου αυτή». ΗΓέεδη, ἅκ ἔσιν ὡδε - Ἠδε ὁτοποί α 74 Όπε Ἐθηκὰν ΜΑ΄ΙΓΟΣ 1989 ΑΡΧΙΕΓΗΟΚΟΠΙΚΗ εΓικΥκαιος ΕΠΙ ΤΗ, Ζῴηφοροω, ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ αΝΙΑΟτασει Αποσπάσματα «Χαρούμενο,, ο! ὀπου γης Χριστιανοί, γ/ορτάζου- µέκαι φέτος, ὅπως κα κάθε χρόνο, τη µεγόλη γ/ορτή της Χριστιανοσῦνης, την Ανάσταση του Κωρίου. Γι εμά- ΤΟ! απὀ ελπίδες ανταλλάσσουμε μεταξύ µας το μήνυ- μα της νίκης της ζωῆς κατά του θανάτου: Χριστὸς Ανέστη! Και εἶναι το µήνωμα τούτο η ἐεπ/ισφράγιση της μαρτυρίας Της Θεότητας αφ᾿ ενὸς του εκ Λ/αζαρέτ /ησοὺ, κα αφ᾿ ετέρου ή μαρτυρία της αγόπης του Θεού προς τον άνθρωπο. Μιας αγάπης που φθάνει στην «κἔνωση», στην ἆκρα δηλαδή ταπείνωση του Υ,- οὗ του Θεοῦ να γίνει ἄνθρωπος κα στην οδυνηρή θυσία να σταυρωθεί για τον άνθρωπο, για να λυτρώ- σε! τον άνθρωπο απὀ Τα δεσμά της φθορᾶς και του θσνάτου κα!νατον οδηγήσει στην Ανάσταση κα, στην αιωνιότητα. »Πηόνω σ᾿ αυτὸ σκρ/ιβὠς το πραγµατικό Της /στο- ρίας γεγονὀς, το γεγονὸς της εκ νεκρὠν Ανάστασης του Κυρίου, οικοδοµείτο! ὅλη η πίστη µας, αλλά και ὁλη η ζωὴ µας... ».. δοὺ γιατί µε τη βίωση του ορόμοτος κα) Ἱων μπνυμάτων της Ανόστσσης σκιρτοὺν των πισχὠν ο) χορε[ες κα! των αγωνιστὠν της αρετής οἱ καρδιές αγάλλοντα,... Σ.. Εχάρησαν ουν οἱ µαθητα/δόντες τον Κ. ὅριον» Πω. κ᾿, 20) µετό την Ανόστασή Του, µας 7Ληροφορε/ ο ευαγγελ/στής/ωάννης. Αυτή τηχαρό περιἔρχετα/ και Την προσφἑρειο αναστημένος Χριστός σεκἀθεπιστὀ, που ζε μέ Το ὀρωμύώ Του κα Τον σναμἑνει. Σε κάθε πιστό, που Του ανοίγει κα, Του προσφἑρειχώρο στην καρδιά του. Δεχθήκαμε όμως εμείς αυτή τη χαρά Προσφἑραμεεμείς στον αναστημένο Χριστό χώρο μέ- σα στην καρδ/ἆ µας.... »...ΑΛΛά ο Σταυρός του Χριστοῦ κα η Ανόστωσὴ Του, ευλογημένοι Χριστισνο/, δεν καθησυχάζουν μιό- νοτις ταραγμἑνες ψυχές µας μπροστά στο φάσματου αδυσώπητου θανάτου. Γίνονται! κα! πηγές αέναες ελ- π[δας κα! θάρρους για όλους εκείνους που αγων/ζον- Ται και στην παρούσα ζωή για τη δικαιοσύνη, για την σλήθεια, γ/α Το Φως. ΓΙα ὀλους εκείνους που υπερα- σπ/ζοντα αρχὲς και αξίες. Ο Σταυρὸς του Χριστού κα η Ανἀάστασή Του βεβαιώνουν πως η αδικία, ὀσα ισχυ- ρή καν Φαίνεται, εἶναι ανίσχυρη μπροστά στη δύναμη του ὁὀικαί[ου... »..ΝΤε αυτή την πεποίθηση ας δΙεξἀγουµεκ εµείς τον αγώνα µας γ/α αποκατάσταση των δικαίων του λαού µας. Μπορεί ο εχθρὸς να εἶναι σχυρὸς. ΛΙπορεί ο! Πόντιοι ΠΙλάτοι να νίπτουν τα χέρ/α τους μπροστά στην αδικία, που ὁ/απράττετα! σε βάρος µας. Ληπορε] τα αργύρ,α της προδοσίας να εξαγορόζουν συνειδἠ- σεις. ΄Ομως δεν μπορούν να κρατήσουν για πάντα πάνω στο σταυρὀ ἕνα λαό που αγωνίζεται. Δεν µΠΟ- ροῦύν να κλείσουν γ/α πάντα µέσα στον τάφο τη ὄικαι- οσύνη, όσο κ! αν φυλάόττουν αυτὀ τον τάφο ο/ πόνο- πλες φρουρές των σύγχρονων Ῥωμαίων λεγεωναρί- ων. Μας το βεβαιώνει η Ανάσταση του Χριστού. Αρκεί εμείς να πιστέφουµε στην Ανάσταση. Αρκε/ εμείς, ενωμένο, χὲρ µε χξρ, να αγων/σθοὺμε γ/᾽ αυτή την Ανάσταση. Αρκε) ἐμείςναμη δεχθούµετη σταύρωση σαν τετελεσμὲενο κα αμετάβλητο γεγονός. Αρκεί εμείς ναποῦὺμε ΟΧ/ σ᾿ εκείνους που προσπαθούν να καλλ/- εργήἠσουν ανάμεσά µας Την ηττοπάθεια κα Τη µοιρο- Λατρεία. ᾿Οσο!ι πιστεύουν, αγωνίζονται. Κα ὁσοι σγων/ζοντα! µε πίστη, ν/κούν. «Ε/ δύνασα π,στεύσα,, πόντα δυνατά τω πιστεύοντ» (Μάρκ. θ᾽, 25), όιακη- ῥρὗύττειτο αφευδὲς στόµατου Κυρίου. ΛΊετον ανσοστη- ένο Ιησού ως πρότυπο ζωής, µε σταθερότητα και χωρίς παλινωδίες στη διεκδίκηση των δικαίων µας, η Ανάσταση θα ἔλθει. Απτόητοι, λοιπόν, περιφρονών- ταςτιςοπο/εσδἠήποτε δυσκολίεςκα!τους αριθμµούςτης ἄψυχης λογικής, ας οδεύουµε ὁλοιμαζίπροςτην Ανάἁ- Συνεχεια στη σελ. 2 ον ” υ ΡΗΣΕΣΕΣΕΣΕΣΕ ο. νο] δα. ΡΕ ΣΑΣ ον Ἡ ΣΣ ο 2. Ν « Αγωνζου τον καλόν αγαλα.» (ΑΤμ.στ 12) ΕΤΟΣ Η΄ ΦΥΛΛΟ 70 Την ψαλμική αυτή πρόταση ἆχρησιµο- ποιούμε πολλὲς Φο- ρὲςτην ηµέρατου Πά- σχα αλλά και ὀλες τις μέρες που σκολου- θοὺν μεχρι την Ανὰ- ληψη. Εκφράζει την πεποίθηση και υπο- γραμμίζει το γεγονός, που συντελεΐται στο πρόὀσωπο του Χρι- στοῦ κα!που συνδέε- ται ἆμεσα µε τον ἄν- θρωπο. Είναι πίστη και θεμέλιο της ἕἔκ- κλησίας µας ανθρω- πολογικὀ και εσχατο- λογικό. Αν ανατραπεἰ η βεβαιότητα τούτη, τότε στη θέση της θα επικρατήσειη µαταιό- τητα και η απαισιοδο- ξία, Η δύναμη της Φθοράς ὣς νόσημα κληρονομικὸ µεταδόὸ- θηκε στο ανθρώπινο γένος εξ αιτίας του προπατορικού παρα- πτώματος. «Λενόση- κεν η (ανθρώπινη) φύ- σις διά της παρακοής του ενός, τουτέστιν του Αδἁμ' οὗτως αμαρτωλοί κατεστά- θησαν οἱ πολλοϊ, ουχ ως του Αδάμ συμµπα- ραβεβηκότες' ου γαρ ἦσαν πὠποτε, αλλ᾽ ως της εκείνου φύσεως ὀντες της υπὸ νόμον πεσοῦσης τον της ΑΝΜΣΧΟΤΗΤΩ ο Θ600 ] αμαρτίας», λξεγει ο Άγιος Ιωάννης ο Δα- μµασκηνὸς. ᾿Ετσιλόγω της εκτου Αδάμ κατα- γΥωγής µας κληρονο- μούμε τη φθορά και το θάνατο. Η ασθξ- νεια αυτή, που ξεκινά απὀ τους πρωτόπλα- στουςκαι οδηγεῖ στην τραγική κατάληξη, το θάνατο του ανθρώ- που, εἶναι ενα γεγονὸς που συγκεφαλαιώνε- ται στοθάνατοκαιτην ανάσταση του Χρι- στού. Τη δύναμη την καταλυτική της Φθο- ρᾶς και του θανάτου κανένας ἄνθρωπος και σε καμμιά περὶ- πτωση δεν θαμπορούῦ- σε να ανατρέψει. Δε- σµιοι επομένως της δυναστείας του κα- κούὐ ἦταν και εἶναι οι άνθρωπο. Μόνο ἕνας Θεός, ο Σαρκωμένος Θεός, μπορούσε να καταργἠσει το νόμο της Φθορᾶς και του θανάτου. Και µόνο στο πρὀσωπο του Χριστοῦ γίνεται δυνα- τὴ η υπέρβαση της τραγικότητας τούτης, που «συνέτυχε» στο ανθρώπινο γένος. ᾿Ετσιπροφητικά ζών- τας οι προ Χριστοῦ, Συνέχεια στη σελ. 3 Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ Το δόγμα της αναστά- σεως των νεκρὠν προανα- γελλεται απὀ τους προφή- τες της Παλαιάς Διαθήκης (ιεζεκιἠλ, Ησαϊῖας κ.ά.], κη- ρύσσεται, ὁμως, ιδιαίτερα απὀ τον Κύριο και τους Αποστόλους ως µία από τις σημαντικότερες πράξεις κατά τη συντἔλεια του κὀ- σµου’ χωρὶῖς αυτή την πίστη καταρρξει ολόκληρο το οἱ- κοδόµηµα του Χριστιανι- σμού. Ο Θεός, ὁπως απὀτο μηδὲν εδηµιούργησε τα πάντα, ἔτσι µε την ἴδια δη- µιουργικἠ ὀύναμη Θα ανα- στήσει τα σώματα για την τελική κρἰση. Ποιά λοιπόν θα εἶναι η Φύση των σωμάτων µετά την ανάσταση Οο ιερὀς Χρωαόστοµος απαν- τά, Το σώμα, που θα ανα- στηθεὶ θα εἶναι το «αυτό και ουκ αυτό», σε σχέση µετο σώµα που διαλύθηκε στον τάφο. Μεταξύ των δύο σωμάτων δηλαδή θα υπάρχει μία ταυτότητα αλ- λἁ και µία διαφορά. ΄Οµοια µε την ταυτότητα και δια- Φορά που υπάρχει μεταξύ του κόκκου του σιταριού καιτου στάχυ, που προέρ- χεται απὀ αυτὸ, ἡ ακόμα μεταξύ του εμβρύου και του βρέφους, που γεννάται στη συνξχεια. Συνοψίζον- ται ο ιερὸς Χρυσόστομος γράφει: Κατά την ανάστα- ση δεν σπεϊρεται ἄλλη ου- σία στον τάφο και άλλη εγείρεται, «αλλ᾽ η αυτή, βελτίων και λαμπροτέ- ρα». Ο Μ. Βασίλειος απο- σαφηνίζει ακριβεστερα: Οπως ο άνθρωπος δεν παραμένει ο ἴδιος σ᾿ ὅλη του τη ζωή αλλά αλλάσσει ανάλογα µε τα διάφορα στάδια της ηλικίαςτου, ἔτσι και τὀτε κάτι ανάλογο Θα συμβεῖ. Ο Ωριγένης πάλι παραβάλλει ταν άνθρωπο µε ποταμό που ανανεώνε- ται συνξχεια. Η κοἰτη πα- ραμένει πάντα η ἴδια. Το γερὸ ὅμως που δημιουργεί τορεύμα ανανεώνεται συνἒ- χεια, Γι᾿ αυτό και στην ανἁ- σταση, ενὠ η πρώτη µας µορφή δεν θα εξαφανισθεἰ, το αναστηµένο σώμα δεν θα ἔχει τα ἴδια υλικά στοι- χεία, που εἶχε πριν το θάνα- το. Κατά την ανάσταση θα εἵμαστε οἱ ἴδιοι άνθρωποι, ὄχι όμως µε το ἴδιο σώμα, ποι ζούμεστην επίγεια ζωή μας. «Αυτὸ το σώμα το Φθειρόµενον και διαλυὀ- µενον, αωτόὸ αναστήσε- ται ἄφθαρτον», ὅπως ακριβώς ἧταν το σώμα του Κυρίου μετά την ανἀάστασή Του. Τον βλέπουν οι µαθη- τὲς Του, τους δείχνει τις πληγές απὀ τα καρφιά και τη λόγχη, αλλά και εισξρχε- ται στο ανώγι που ἦταν µα- ζεμἔνοι οι μαθητὲς «κεκλει- σµένων των θυρών», Το νερὀ, λἔγει ο ιερὸς Χρυσόστομος, ἔχει διαφο- ρετικες ιδιότητες ως υγρό, ωςςστερεό(πάγος]και ως αξέ- ριο (ατμός]). Ετσι καί το ανθρώπινο σώμα µε τρόπο μυστηριώδη, που γνωρίζει µόνο ο Θεός, «σπεϊρεται εν Φθορᾷὰ, εγείρεται εν αφθαρσὶᾳ’ σπεἰρετα! εν ατιμίᾳ, εγεἰρέται εν δόξη σπεῖρετα! εν ασθενείᾳ, εγείρεται εν δυνάμει: σπείρεται σώµα ψυχικόν εγείρεται σώμα πνευµα- τικὀν»(Α΄ Κορ.ιε’, 44). Αν ζούσαμε στο νερό λέγει ο Ωριγένης θα χρειαζόμαστε βράγχια. Ετσι, αφού η κα- τάσταση στην οποία θα βρεθούμε μετὰ την ανά- σταση θα εἶναι ξένη προς τη Φθορά καιτην παχυλότητα Συνεχεια στη σελ. 3 Ανακοΐνωση της εράς Συνόδου Ἡ Αγία και Ἱερά Σύνο- δος της Εκκλησίας Κύπρου συνήλθε στις 19 και 20 Απριλίου 1989, στη Β΄ ετἠ- σια τακτική της συνεδρία, υπό την προεδρἰα της Α.Μ. του Αρχιεπιοκόπου κ.κ. Χρυσοστόμου, και ασχολή- θηκε µε τα πιο κάτω θὲμα- τα. 1. Μελέτησε τις εκθξὲ- σεις του Ελεγκτικοῦ Τμή- µατος και τους λογαρια- σμοὺς οικονοµικής κατα- στάσεως της Εκκλησίας, ὠστενα μπορεὶ να ανταπο- κρίνεται στην αποστολἡή της. 2. Καθόρισε τα ποσά εισφορών στο Μεντρικό Εκκλησιαστικὀ Ταμείο. 3. Καθόρισε τις ηµερο- μηνίες που θα εξετασθούν οι αιτήσεις για λύση του γάἁ- μου εκεϊΐνων, που βρίσκον- ται σε διάσταση πξρα απὀ οκτώ χρόνια. Τις ηµεροµη- νίες αυτὲς θα ανακοινώσει στους ενδιαφεροµένους µε επιστολήτου ο Γραμματέας της ἱεράς Συνόδου. 4. Ἐξέτασε διάφορες αιτήσεις του πληρώματος της Εκκλησίας και πήρε τις ενδεδειγμἔνες αποφάσεις πόνω σ᾿᾽ αυτὲς.