Δ/ΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ Αγαπητο/ Φίλοι, ᾿Εθιξα στο περασμένομου γρἆμμα το θἔµα του φανα- | τισμού και, επειδἠ στην εποχἠ µας εἶναι ΤΟ Φαινόμενο τούτο πολύ συνηθ!σμἔνο, σκέφτηκα πως θα ἀξιζε σήμερα | να σσχοληθοῦύμεμ᾿᾽ αυτό. Γ]λήθος εἶναι σήµερα ο/Φανατι- | κοί νέο!. | H AéEn pavarixés εἶναι λατιν/κἠ (fanaticus) Kal onyai- | ver To paviakd, Tov opyiAo. Pavariauds eivar n NpooKoA- Anon µεπάθος σεµιαιδέα, σ᾽ ἑνα πρόσωπο, σ᾿ Eva KOA, | σεµιΟ κατάσταση. Δεν εννοούὐμεβέβαια το ζήλο, που έγινε στην ανθρώπινη ιστορία κίνητρο γ/α Τις ωραιότερες πρά- ξεις. Εννοοῦὺμε τον «πΙκρὸ ζήλο», ὅπως τον χαρακτηρἰζει ο Απόστολος Ιόκωβος, που προκαλε]«ακαταστασίἰαν κα,παν Φαῦλον πράἆγμα». Ποιός λοιᾗὸν εἶναι ο φανατικὸς Εἶναιο ἄνθρωπος, που σαν μὲλος ενός κινήματος, µας οµαδας, εἶναι ἔτοιμος να θυσιαστε], αφού πρὠτα µεταβλη- θε/ σ᾽ ἕνα ἅβουλο άτομο, που ακολουθείτη μάζα. Η αυτο- αποξένωση του ατόμου η απογὐμνωσή του απὀ τα δικά Του χαρακτηριστικά γνωρίσματα, αποτελεὶ προὐπόθεση Υ/α τον προσηλυτισμὀ του. ᾿Ανθρωπος που βρἰσκετα! σε αρμονική σχέση µετον εαυτό τουκα!µε τις αξίες της ζωής, εἶναι ευχαρ/στημἑνος µε 6,71 KaVE!, SEV σναζητά αλλες ὅ/ε: | ξόδους στα Πλαΐσια της ομάδας. Ο Φανατικὸς στηρίζεται σε µια ομάδα, σ᾿᾽ ἕνα πρόσωπο κ.λ.π. ὄχι γιατ]την ερεύνησε, αλλά γιατ] ζητά στηρἰγµατα. Ενώ όμως φοβόται το συµβ.- βασμὸ εὔκολα εγκαταλείπει Την «ιερή» του υπόθεση, που μἐχρ! θανάτου φαινόταν να υποστηρίζει, γ/α να προσχωρή- σε στο εντελώς αντίθετο στρατὀπεδο. Απολυτοποιεἰ Τη θέση του, απομονώνεται, εύκολα συγκρούετα/µετους ἆλ- λους, χόνει επαφἠ και στενεύει τον εαυτό του. Δεν δοκιμά- ζε! να ανεχθεί τους όλλους, χρειάζεται πάντα κάπου να στηριχθεἰ. Πώς η παθολογικἠ αυτή κατάσταση θεραπεύεται Η Ορθόδοξη χριστιονικἡ ζωὴ εἶναι, αγαπητοὶ µου, η µόνη που δεν Φονατίζει. Εἶναι η Θρησκεία του «ὅστις θέλει». Ο /δρυτής της εἶναι η αγάπη, η ανοχἠ, ο αλληλοσεβασμός, η συγγνώμη, η πραότητα. Ο Απ. Παύλος απευθύνετα! σήµε- PG kat OE pas, ὅπως πριν 20 αιώνες στον Τιµόθεο: «Δούλον Κυρίου ου δει µάχεσθαι αλλ΄ ἡπίον εἶναι προς πάντας, διδσκτικὀν, ανεξἰκακον͵ εν προότητ! παιδεύοντα τους αντι- ὁιατιθεµένους (Β᾿ Ti. B’ 22-24) O Χριστιανός νὲος εἶναι ζηλευτὴς «των χαρισµότων των κρειττόνων» κα κατά ΤΟ πρότυπο του Κυρίου αγωνίζεται να yives «πράος κα! Ταπει- γος της καρδία» κα! να ανέχεται Tous ἄλλους «εν αγόπη» χωρίς βέβσια να προδώνει Τις αρχὲς του. Και ὅπου υπάρχει αγάπη Χριστού εἶναι αδύνατο να αναπτυχθεί ο Φανατ!- σμὸς. νας μεγαλύτερος εν Χριστώ αδελφός σας.