ΕΠΙΟΡΤΑΣΑΜΕ ΣΩΣΤΑ Επίκεντρο τῶν γι- ορταστικὠν ημερών που περάσαμε ἦταν το πρόσωπο του Κυρίου. Γνωρίΐσαμε το Χριστό ὡς βρέφος, κληθήκαμε να παρακολουθήσουμε «την κατά τον Νόμον περιτοµήν Του» και αξιωθήκαμε να γιορτά- σοµε τη φανέρωση της θεότητας κατά τη βά- πτισή Του. Τα γεγονότα όμως αυτά αναφέρονται και σχετίζονται άμεσα µε τον άνθρωπο, τον καθέ- να απὀ µας ξεχωριστά αλλά και ὅλους µαζἰ. Εξαιτίας του ανθρώ- που και για χάρη του ανθρώπου γίνονται. Ἔτσι θα μπορούσε κα- νεἰς να πει ότι, ναι µεν επίκεντρο των ημερών αυτών εἶναι το πρόσω- πο του Κυρίου, ταυτό- χρονα όὁμως κύριος στό- χος και σκοπός των ἴδιων αυτῶν Γιορτών εἶναι. παράλληλα το πρόσωπο του ανθρώ- που. Θεός και ἀνθρω- NOG, δυό άνισα μεγέθη, δεσπόζουν τις μέρες αυτές. Ο άπειρος Θεός κενώνειτον εαυτό Του, γεννάται και ανακλἰ- νεται στο πιο εντελὲς στρώμα της Ύης, υφί- σταται απὀ ἆκρα συγ- κατάβαση τις διάτα- ξεις του Νόμου και δεν «βδελύσσεται σαρκός την περιτομἠν» και τέ- λος καταδέχεται «υπό χειρός ανθρώπου βα- πτισθήναι». Εδώ ακρι- βώς αποκαλύπτεται το μέγεθος της αξίας του ανθρώπου ως δηµιουρ- γήµατος του Θεού, αλ- λά συνᾶμα εκφράζεται και η σημαντικότητα της ευθύνης και των υποχρεώσεωντου κάθε ανθρώπου. Ανάλογο της κἰνησης του Θεού ως δημιουργού και αναδημιουργού του ανθρώπου πρέπει να εἶναι το ενδιαφἑρον και η κίνηση του αν- θρώπου προς τον Θεό. Τα γεγονότα που γιορτάσαµε ἔχουν χα- ρακτήρα και κἰνηση καθαρά σωτηρολογι- κἠ, δηλαδή την ανά- πλαση και επαναφορά του ανθρώπου στην κατάσταση που Θεός αρχικά τον ἐἔπλασε. Αυτή η αποκατάσταση του ανθρώπου στο αρ- χαίο, το προπτωτικὁ κάλλος, αποτελεί την κύρια και βασικἠ φροντίδα του Θεού για τον άνθρωπο και ἔτσι εκφράζεται στις Γιορ- τὲς που περάσαμε. Και πολύ εὔστοχα οι μέρες τούτες λέγονται και εἷ- ναι μὲρες χαράς και γι- ορτής, γιατί περιέχουν ακριβώς και διακηρύτ- τουν την απαρχή της σωτηρίας του ανθρώ- που. Οι ἀάνθρωποι. επομένως, όταν γιορτά- ζομε και ζούμε τα γε- γονότα αυτά µέσα σ᾿ αυτό το πνεύμα και κἁ- τω απ αυτὲςτις συνθἠ- κες πρπει να τα προ- σεγγἰζοµε. Διαφορετι- κά βρισκόμαστε ἔξω από το νόημα και το σκοπό των Γιορτών. Oa ακούσομε πολλοὺς να εκφράζον- ταιµε µια δόση απογοή- τευσης γιατις Γιορτές, άλλοι να λένε ότι µάλ- λον κουράστηκαν αυ- τὲςτις μέρες, ἄλλοι ότι δεν κατάλαβαν τίποτε για τις μέρες που πὲρα- σαν. Ἴσως ἀἆλλοι πάλι να νιώθουν κάποια ιδιαίτερη ικανοποίηση για την αναστροφἡ τους µετους δικούς και γνωστούς τους, και, ἴσως, ἄλλοι, βασισμέ- vol στην απόλαυση τῶν υλικών στοιχείων, να εκφράζονται ότι «πὲ- Ρρασαν καλά» τις Γιορ- TES. Αν σταθούμε όµως και µε ειλικρίνεια εξε- τάσοµεποια ἦταν ησυ- νέπειἁ µας ὡς ανθρώ- πῶωγν, χάριν των οποίων ϱ Θεός ἔγινε άνθρω- πος, και πῶς ανταπο- κριθήκαµεσ᾽ αυτή την Συνἐεχεια στη σελ. 3 ΓΠΙΟΡΤΑΣΑΜΕ ΣΩΣΤΑ Συνεχεια απὀ τη σελ. Ί αγάπη του Θεού τότε τα συμπεράσματα δεν θα εἶναι, για πολλούς από µας, αυτά που πρὲ- πει. Και ο τρόπος που γιορτάσαµε και η αν- ταπὀκρισή µας απὲ- ναντι στο Θεό µας αλ- λά και η συμπεριφορά μας ἑναντι τῶν συνα- θρώπων µας, απέχει από το μήνυμα των Γι- ορτών που κληθήκαμε να βιώσουμε. Το αν γιορτάσαµε σωστά αυτό θαπειπως και η ζωή µας μέσα σ᾿ αυτούς τους γιορτα- στικοὺς σταθμοὺς av- τλησε δυνάµεις τέτοι- ες, που να την κάµνουν καλύτερη. Γίναμε ὅμως καλύτεροι απὀ ό,τι ἧμασταν προηγου- µένως Σε τί και ποὺ μας ἄγγιξαν, προς το καλύτερο, οι Γιορτὲς Τα στοιχεία που συνο- δεύουν και στηρίζουν τη ζωή μας εἶναι αναγ- καίο πρέπει να τα χρη- σιμοποιούμς. “Opes, αν περιορίσουµε τη ζωή µας σ᾿᾽ αυτά τότε πολύ υποτιμούμε την αξία µας ως ανθρώ- πων. Οι Γιορτὲς, λοι- πὀν. δεν αποτελούν ευ- καιρία µόνο υλικής και εγκόσµιας αναστρο- φἠς. Η σημαντικότητάἁ τους ἔγκειται στο κατά πόσο ο άνθρωπος κα- ταξιώνει τον εαυτό του σε βαθμό και μέτρο τὲ- | TOLO, ὥστε να γίνει πρό- σώπο., ὁμοιο µε το πρὀ- σωπο του Κυρίου και Θεού του.
