Ἡ ΟΚΝΗΡΙΑ ΔΕΝ ΑΝΤΑΜΕΙΒΕΤΑΙ “Ho wick πολὺ θερμὴ μέρα τοῦ Ιούλη κι ὁ ἥλιος ἔκαιγε τὰ πάντα. Κατὰ τὸ μεσημέρι τῆς ἐποχῆς αὐτῆς ὁ κόσμος προστα- θεῖ νὰ βρῆ τὰ πιὸ βαθύσκια µέρη. μακριὰ ἀπὸ τὲς καυτερὲς ἀκτῖνες τοῦ ἡλίου, ὅπου ἡ ἡσν- χία κι’ ὁ ὕπγος εἶναι ἀπόλανση. Κατὰ τὴν δυσάρεστη γιὰ τοὺς ὁδοιπόρους αὐτὴ ὥρα ἕνας ἄνθρωπος μαζὶ μὲ τὸν γυιό του πήγαιναν πεζῆ πρὸς τὸ πλησιέ- στερο Χωριὸ ποὺ ἔπρεπε νὰ φθάσουν γρήγορα γιὰ νὰ έξα- σφαλίσουν ἐργασία. 'Ἡσανφτωώ- χοὶ κι᾿ εἶχαν ἀπόλυτη ἀνάγκη δουλειᾶς, Τὸ λιοπῦρι τοὺς κτυ- ποῦσε κι ἦσαν κατακουρασµέ- νοι, διψασμµένοι καὶ Ἱδρωμένοι. Πουθενὰ δὲν φαινόταν κανένα ρνόκι γιὰ νὰ σβύσουν τὴν δίψα τους. Δύο περίπου µίλια πρὶν τελειώση τὸ ταξίδι τους, τὸ παιδὶ σκόνταψε σὲ κάτι ποὺ ἔκαμε ἕνα µεταλλικὸ θόρυβο. Ὁ πατέρας γύρισε πίσω καὶ εἶδε ἕνα ὁλοκαίνουργιο πέταλο πε- σµένο στὰ πόδια τοῦ γιοῦ του. «Γιάννη» εἶπε «σκῦψε καὶ πάρε αὐτὸ τὸ πέταλο, Μπορεῖ νὰ μᾶς χρειασθῆ». 'Α, ὄχι πατέρα, δὲν πιστεύω πὼς ἐκεῖνο ποὺ μποροῦμε νὰ πάρωμε μὲ τὸ πέταλο αὐτὸ ἀξίζει τὸν κόπον τῆς μεταφορᾶς. 'Ὁ πατέρας δὲν εἶπε τίποτα, γύρισε πίσω, πῆρε τὸ πέταλο καὶ τὸ κουβάλησε μαζί του. Τὸ χωριὸ στὸ ὁποῖο πήγαιναν φάνηκε τώρα, κι’ οἱ ὁδοιπόροι µας βρισκόταν στὸ ὕψος τῆς δίψας καὶ τῆς κούὐρασής τους, Ένας γέρος πάνω σ᾿ ἕνα ἄλογο ἐρχόταν ἀπὸ τὴν ἀντίθετη κα- τεύθυνση. Εἶχε δύο κοφίνια γεμᾶτα ἀπὸ κεράσια, «᾿Έχω ἕνα καινούργιο πέτα- λο» εἶπε ὁ πατέρας στὸν γέρο, «μοῦ δίνει λίγα κεράσια εἰς ἀντάλλαγμα» «Μὲ εὐχαρίστη- ση» ἀπάντησε ὁ γέρος, «τὸ χρειάζομαι γιὰ τὸ ἄλογο µου». Ἔτσι ὁ πατέρας ἀντάλλαξε τὸ πέταλο μὲ μισὴ ὀκὰ ζουμερὰ γλνκἀ κεράσια, Συνέχισαν τὸ ταξίδι τους κι’ ὁ Κόσμος ποὺ τοὺς περνοῦσε στὸ δρόµο ἔβλεπε ἕνα παράξενο θέαµα. Ένας ἄνδρας περπατοῦ- σε μπροστὰ κι’ ἕνα παιδὶ ἐρχό- ταν ξοπίσω. Κάθε λίγο καὶ λιγάκι τὸ παιδὶ ἔσκυβε στὸ ἔδαφος, ἔπαιρνε κάτι γρήγορα- γρήγορα, τὸ σφογγοῦσε στὸ µαντηλάκι του καὶ τὸ ἔβαζε στὸ στόµα του. Αὐτὸ γίνηκε πολλὲς φορὲς κι’ ὁ κόσμος ποὺ τὸ ἔβλεπε διερωτᾶτο τὶ νὰ συνέβαινε. Ὁ πατέρας δίδασκε μ᾽ ἕνα σκληρὸ τρόπο τὸν γνυιό του πὼς ἡ ὀκνηρία δὲν εἶναι καλὸ πρᾶγμα. ᾿Αν ὁ γυιὸς ἔσκυβε μιὰ φορὰ καὶ ἔπαιρνε τὸ πέταλο τὰ κεράσια θὰ ἧἦταν στὴν τσέπη του. Τώρα ὅμως ὁ πατέρας ἄφηνε ἕνα κεράσι νὰ τοῦ πέφτη κάθε λίγες ὑάρδες σὰν ἀπὸ λάθος, καὶ τὸ παιδὶ ποὺ δὲν ἔσκυψε µόνο μιὰ φορά γιὰ νὰ πάρη τὸ πέταλο ἔσκυψε εἰκοσάδες φορὲς γιὰ νὰ µαζέψη τὰ κεράσια, ᾳοσοσκ κὔδερῖ Yazan : §. Kokkinides ΣΤΗΛΗ ΔΙΑ ΠΑΙΔΙΑ Ὑπὸ S, Kokkinides a TEMBELLIK KURTARMAZ Sicak bir Agustoz giinti idi ve ortalik adeta yanryordu. Ogle Uzeri insanlar istirahat etmek veya uyuyabilmek i¢in giinegin kizgin sicagindan uzaklasarak serin yerler ararlardi. Seyyahlar igin zevkli olmayan bu mevsimin bir giiniinde bir baba ile oglu erken yetisip is bulabilmek icin gidiyorlard:. Fakirdiler ve mutlaka ig bulma- lar1 lazimdi. Giinesin tesiriyle yorulmuslar, susamislar ve terden sirsiklam olmuslardi. Susuzlukla- nmi gidermek icin herhangi bir pinardanda bir iz yoktu. Seyya- hatlarinin bitmesine birkag mil kala, gocugun ayagi bir yere takildi ve medeni bir ses ¢ikardi. Babasi déndii ve oglunun ayakla- rina yakin bir yeni atnah gérdii. “Ahmet egilde ο nali al, bir giin isimize yarayabilir.‘* dedi. Ahmet *“Hayir baba, bu nalin faydasi onu tasimaga degmez.“ dedi Ba- basi bir sey s6ylemedi, geriye déntip atnalini aldi. Gidecekleri kéy giiriinmtis ve yorgunluk ile susuzluklan son haddini bulmustu, Kargidan atta binili bir ihtiyar geliyordu. Beraberinde iki sepet dolusu kirazi vardi. Babasi,“‘ yeni bir nalim vardir. Onun mukabilinde bana biraz kiraz verirmisin? {htiyar adam: ‘‘Memnuniyetle, o nal atuma lazumtudur.* dedi. Boylelikle babasi 0 nala kargilik yarim okka sulu ve tatl kiraz ald. Yollarina devam ettiler. Yanla- rindan gecenler tuhaf bir manzara gériiyorlardi. Onde bir adam arkada bir cocuk gidiyordu.Cocuk sik sik egilip yerde bir sey aliyor mendili ile silip yiyiyordu. Bu devam ediyordu veinsanlar merak etti. Baba tembelligin zararli oldugunu 6gretmek igin ¢etin bir usul secmisti. Cocuk bir kere efilip nali alsaydi kirazlar cebin- de tastyabilecekti. Halbuki baba simdi her bir iki adimda sanki kaza ileymis gibi bir kiraz diistiri- yor, ve nali almak igin bir kere efilmeyen gcocuk, kirazlari top- lamak igin defalarea egiliyordu,
